(บทความ)แม่ทัพหานซิ่น ยอดขุนพลจริงหรือ.?

.....มีบุคคลมากมายที่ประวัติศาสตร์ให้การยกย่องไว้  หานซิ่นก็เป็นหนึ่งในนั้น แม่ทัพคู่บารมีหลิวปังผู้นี้ ผมยังจำความรู้สึกแรกที่วาดไว้ในใจได้ เมื่อได้อ่านสดุดีวีรกรรม ผลงานทางการทหารของคนผู้นี้ครั้งแรก ผมรู้จักชื่อนี้จากการอ่านนิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก็ก
        
หานซิ่นคือใคร
     หาญซิ่น ถือเป็นบุคคลสำคัญของการก่อตั้งราชวงค์ " ฮั่น " ของหลิวปัง แม้แต่ เตียวเหลียง สุมาเต๊กโช(สมัยสามก็ก) ก็ยังกล่าวว่า ก็ยังยกย่องว่าในด้านกลยุทธมีเพียงขงเบ๊งผุ้เดียวที่เทียบเทียมแม่ทัพหานซิ่นผู้นี้

     เก่งในระดับที่เทียบเท่าขงเบ้งเชียวหรือ..? นั่นเป็นที่มาของความสงสัย จนผมต้องลงมือศึกษาหาข้อมูลเพื่อรู้ให้ได้ว่า หานซิ่นนั้นเก่งแค่ไหน เมื่อลองศึกษาดูอย่างจริงจัง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความกังขาเรื่องความเก่งนั้นหมดไป เพราะพบว่าบุคคลผู้นี้มีความสามารถในการวางกลยุทธจริงๆ

     แต่ความสงสัยที่ว่า คนๆนี้เหมาะสมจะเป็นยอดขุนพลจริงหรือเปล่า..? กลับผุดขึ้นมาแทนที่ในความคิดของผม ลองอ่านบทความนี้ดูนะครับ ก็จะรู้ว่าทำไมผมถึงคิดเช่นนั้น

     เริ่มเข้าเรื่องกันเลยครับ แต่ก่อนอื่นถ้าเอ่ยถึง หานซิ่นแล้ว ก็ต้องเอ่ยชื่อ จางเหลียง และเซียวเหอด้วย เพราะทั้งสามคนนี้ เป็นขุนนางที่ปรึกษาและแม่ทัพคู่ใจ ปฐมจักรพรรดิ ฮั่นโกโจ ฮ่องเต้ หรือนามเดิม หลิวปัง และขาดอีกชื่อไม่ได้คือ ฉ้อปาอ๋อง เซี่ยงอี่ ซึ่งบุคคลทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องสำคัญและมีบทบาทมากในยุคสมัยนั้น

     หานซิ่นเดิมทีก็เป็นสามัญชนธรรมดาได้ไปสมัครเข้าร่วมเป็นทหารกับ เซี่ยงอี่(ฉ้อป้าอ๋อง) ซึ่งในขณะนั้นหานซิ่นมองว่าหากอยู่กับเซี่ยงอี่เขาจะมีอนาคตมากกว่าอยู่ร่วมกับทัพของจางเหิงจากกองทัพฉิน  ก่อนจะเดินทางไปถึงมีเรื่องเล่าขานว่าเขาได้ถูกอันธพาลท้องถิ่นบังคับให้คลานลอดหว่างขา หานซิ่นก็ยอมทำตาม เพราะความชาญฉลาดที่เหล่านักประวัติศาสตร์ให้การยกย่อง เพราะเห็นว่า ที่หานซิ่นยอมทำเช่นนั้น เนื่องจากรู้ตัวเองดีว่าตนไม่สามารถสู้ได้ในขณะนั้น

     แต่ผมกลับไม่รู้สึกเห็นด้วยตามมุมมองนี้ เมื่อได้อ่านเรื่องราวทั้งหมดซ้ำหลายๆรอบ ผมกลับคิดว่าที่หานซิ่นยอมก้มหัวมุดลอดใต้หว่างขา มาจากจิตสำนึกสามัญธรรมดาของมนุษย์ที่รักตัวกลัวตายทั่วไป และเป็นจุดสังเกตแรกว่าคนผู้นี้เป้นยอดขุนพลจริงหรือ เพราะด้วยลักษระนักรบที่ยอดเยี่ยมในยุคสมัยก่อนการต่อสู้กับจำนวนคนที่มากกว่า ไม่น่าจะมีปัญหา กวนอูฝ่าสิบด่านตามฆ่าโจโฉ เตียวหุยฆ่าและเด็ดหัวแม่ทัพเหมือนหยิบส้มในลัง จูล่งแหวกกองทัพนับหมื่นไปช่วยอาเต๋า ลิโป้กำราบยอดนักรบด้วยการประชันศึก หลายๆคนต่อหนึ่ง แต่หาญวิ่นแค่อันธพาล 5-6 คน กลับยอดก้มหัวลดศักดิ์ศรีเพื่อเอาชีวิตรอด อ่านแล้วก็รู้สึกว่าไม่สอดคล้องกับสมญานามที่หานซิ่นได้รับสักเท่าไร แต่ก็เอาเถอะ หานซิ่นอาจเป็นขุนพลฝ่ายบุ้นถนัดการวางแผนอย่างขงเบ้งก็ได้ (ผมพยายามหาเหตุผลมาหักล้างความสงสัยในใจของตัวเอง)

     แต่ยิ่งอ่านไป ยิ่งสงสัย  เพราะมีข้อสังเกตหลายจุดหลายเหตุการณ์ ทำให้ผมรู้สึกว่า ขุนพลคนนี้เป็นประเภทหันหางเสือตามลมมากกว่า แสวงหาโอกาสและคิดแต่จะเอาตัวรอดมากกว่า ท่านลองอ่านบทความนี้ไปเรื่อยๆแล้วก็ตัดสินกันเอาเองนะครับ ว่าเห็นด้วยกับผมหรือเปล่า

     ข้อสงสัยต่อมา ประวัติศาสตร์บันทึกว่าพอหานซิ่นได้ไปถึงทัพของเซี่ยงอี่(ฉ้อป้าอ๋อง) หานซิ่น ถูกเซี่ยงอี่มองข้ามความสามารถหลายครั้ง ครั้งแรก หานซิ่น ได้ส่งวิธีการปราบฉินเมื่อเซี่ยงอี่ได้อ่านจึงเรียกหานซิ่นเข้ามาพบคุยกันถึงวิธีการที่จะปราบฉิน หานซิ่นได้แนะนำให้ใช้คนๆนึงและฆ่าคนๆหนึ่งจึงจะทำให้เซี่ยงอี่เป็นใหญ่ คนที่หานซิ่นแนะนำให้เซี่ยงอี่เลือกใช้ก็คือตัวหานซิ่นเอง(มาถึงครั้งแรกก็นำเสนอตัวเองสุดฤทธิ์) ส่วนคนที่หานซิ่นแนะนำให้ฆ่าทิ้งก็คือแม่ทัพหลิวปัง ซึ่งในเวลานั้น ยังไม่ได้แตกทัพออกจากกองทัพใต้การบัญชาการของเซี่ยงอี่ (ซึ่งข้อเสนอนี้ ผมอ่านหลายเที่ยวจากตำราหลายๆเล่ม ก็เชื่อว่าเป็นการเสนอที่อาจไม่บริสุทธิ์ใจ เพราะตัวหานซิ่นเองนั้นอยากได้ตำแหน่งแม่ทัพแทนที่หลิวปังในขณะนั้น)

     เซี่ยงอี่เองก็รู้ถึงความรู้สึกนี้ได้ จึงสั่งโบยหานซิ่นแล้วขับไล่ออกไป เพราะขณะที่หานซิ่นเอ่ยเรื่องนี้กับเซี่ยงอี่ หลิวปังที่หานซิ่นแนะนำให้ฆ่าทิ้งได้เดินเข้ามาในตอนนั้นพอดี และนี้เป็นอีกจุดหนึ่งที่ผมเห็นว่านักประวัติศาสตร์จงใจสร้างภาพให้ฉ้อปาอ๋องดูเลวร้ายและชี้นำความสามารถของหาญซิ่นจนเกินจริง และเริ่มไม่เชื่อแล้วว่าการพบปะของคนทั้งสามนั้นเป็นเรื่องจริง เพราะหากดูจากเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์แล้ว แม้หานซิ่นจะเดินทางมาสมัครเข้าร่วมจริง ก็ไม่น่าจะมีเหตุการณ์ตามที่บันทึก เพราะตัวหาญซิ่นเองก็เป็นเพียงสามัญชนธรรมดา ไม่ได้มีวงศาคณาญาติ หรือเกียรติประวัติอันใดที่จะมาสมัครครั้งแรก แล้วจะได้เจอกับตัว ฉ้อปาอ่องผู้เป็นผู้บัญชาการกองกำลังได้เลย

     หรือแม้แต่หลิวปังจะเป็นแม่ทัพใต้ร่มธงของฉ้อปาอ๋องที่ร่วมสู้กับจางเหิงในตอนนั้น แต่หาได้มีโอกาสอยู่ในทัพเดียวกันสักเท่าไร เพราะฉ้อปาอ่องเองก็ระแวงหลิวปังจะทรยศอยู่เช่นกัน จึงส่งแม่ทัพผู้นี้ให้ไปครองพื้นที่ห่างไกลยังแคว้นปาซู ดังนั้นโอกาสที่คนสำคัญในประวัติศาสตร์ทั้งสามคนจะมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันในเวลาเดียวกันนั้น ดูแล้วยากเต็มที

     ทำไมนักประวัติศาสตร์จึงต้องเขียนเช่นนั้น หรือเพราะว่าต้องการอาศัยเหตุการณ์ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นจริง ยกย่องภูมิปัญญาของหานซิ่นกระนั้นหรือ..? ด้วยการชี้ชัดตัดปัญหาด้วยการเสนอให้ฆ่าหลิวปังทันที ทั้งๆที่ได้เข้าพบผู้นำกองกำลังคนหนึ่งในครั้งแรก แต่ความสงสัยนี้ก็ไม่ได้มากมายนักสำหรับคนที่อ่านประวัติศาสตร์แนวปราชย์ขุนพลจีนมาพอสมควรอย่างผม เพราะเรื่องราวทำนองนี้ก็มีให้เห็นบ่อยครั้ง ราวกับเป็นพิมพ์นิยมของนักประวัติศาสตร์ ที่มักใช้โอ้อวดสรรพคุณของใครคนหนึ่งจนเกินความจริง  

    สำหรับผม เหตุการณ์ที่บันทึกไว้ในการมาสมัครครั้งที่สองน่าจะเป็นความจริงมากกว่า ที่บอกว่าคนอย่างหานซิ่นก็ยังไม่ล่ะความพยายาม ได้เดินทางเพื่อไปสมัครอีกครั้ง ครั้งนี้เขาได้รับไห้เป็นคนหุงข้าวทำครัวของกองเสบียง ซึ่งผมเห็นว่าสมเหตุสมผลแล้ว กลับการรับคนที่ไม่มีประสบการณ์ในการรบเข้าร่วมกองทัพครั้งแรก ใยต้องเอ่ยถึงตัวระดับหัวหน้ากองกำลังหรือแม่ทัพใหญ่ แค่ให้นายกองทั่วไปก็สามารถรับเข้าร่วมและมอบหมายหน้าที่ให้ได้เลย

     แต่นักประวัติศาสตร์ก็ยังไม่หยุดที่จะยกย่องหานซิ่นจนเกินจริง เมื่อบอกว่า หานซิ่นทำใจรับสภาพเพื่อรอโอกาส และแล้วโอกาสหานซิ่นมาถึง เขาสามารถทำนายเหตุการณ์ในการยกทัพเซี่ยงอี่ได้เสมอตามวิสัยคนฉลาด จนเพื่อนๆทหารต่างยกย่องหานซิ่นมาก แล้วก็สร้างเหตุการณ์แบบฟ้าประทานโอกาสมาให้ เมื่อให้มาวันหนึ่งหานซิ่นได้ช่วย อี้จี ซึ่งเป็นคนรักของเซี่ยงอี่ จนเป็นเหตุให้หานซิ่นได้ถูกเบิกตัวเข้าพบกับผู้นำกองกำลัง (อ่านถึงตรงนี้ ผมถึงกับอุทาน นี้มันประวัติศาสตร์หรือหนังจีนกำลังภายในฟร่ะเนี๊ยะ ทำอย่างกะช่วยหญิงสาวอ่อนแอ แล้วได้พบหัวหน้าพรรคที่สำนึกในบุณคุณที่ช่วยลูกสาวจึงถ่ายทอดยอดยุทธให้ซะอย่างงั้น)

     เมื่อได้เข้าพบกันในที่ประชุมเซี่ยงอี่ที่อยากตอบแทนบุญคุณ จึงถามความเห็นลูกน้องคนอื่นๆว่าควรให้หานซิ่นรับตำแหน่งไหนดี เหล่าขุนนางที่ล่วงรู้กิตติศัพท์คำเล่าลือความสามารถของหานซิ่นที่ทำนายเหตุการณ์ต่างๆได้อย่างแม่นยำมาก่อน ต่างก็พากันหลงเชื่อและเสนอตำแหน่งต่างๆไปมากมาย แต่เซ่ยงอี่กลับกล่าวว่า ข้าจะไห้เจ้าเป็นคนหุงเข้าวดูแลงานด้านนี้ให้ข้า

     ผมศึกษาประวัติศาสตร์ช่วงนี้จากตำราหลายๆเล่มก็เห็นว่า นักประวัติศาสตร์จงใจทำให้เซี่ยงอี่ดูเป็นคนใจแคบ เพราะคำกล่าวที่ว่า เป็น คนหุงเข้าว และคล้ายใช้ถ้อยคำทำให้หานซิ่นเจ็บใจเหมือนถูกดูถูก ทั้งที่ช่วยคนรักของเซี่ยงอี่กับถูกตอบแทนแบบอย่างที่เจ็บปวดหัวใจอย่างสุดแสนนั้น  แท้ที่จริงแล้วตำแหน่งที่เซี่ยงอี่มอบหมายให้ก็ไม่ได้ต่ำทรามเลยเพราะให้หานซิ่นคุมกำลังเสบียงของกองทัพ ทำหน้าที่ดูแลปากท้องและรับประกันสวัสดิ์ภาพการคงอยู่หรือล่มสลายของกองทัพเลย จากที่เคยเป็นแค่คนครัว โดดข้ามมาไม่รู้กี่สิบขั้นเลยทีเดียว

อ่านต่อด้านล่างครับ