คือตอนแรกเห็นตัวอย่างน่าสนใจในโปรดักชั่นที่อลังการ ซักพักเพลงมา อุ๊ย ! เพลงเพราะ เลยลองดูตอนแรก อึ้ง ! อะไรเนี่ยไปแคสตัวแสดงมาจากไหน ทำไมนางเอกดูดีขนาดนี้ ดูผู้ดี๊ผู้ดี...ยิ่งดูยิ่งมีเสน่ห์ ดูเป็นเจ้าเป็นนายมาก กริยาท่าทีงามไปหมด จะนั่ง จะยืน จะมอง จะพูด ดูไม่ขัดตาเลย...พูดเนิบๆเย็นๆ แต่มีน้ำหนัก ฟังไม่ประดิษฐ์ไม่ขัดหู... ยิ่งเวลาตอนอ่านจดหมายฟังเพลินมาก ดูเป็นหญิงสูงศักดิ์ที่แตะต้องได้ยากดูงามแบบผู้ดี....ยิ่งคนแสดงเอาบทอยู่ทั้งการใช้สีหน้า สายตา คือเล่นได้น้อยแต่มาก ก็ยิ่งดูน่าเชื่อ อายุแค่นี้เล่นได้ขนาดนี้ก็ไม่ธรรมดาเลย...
ส่วนพระเอกตอนแรกดูไม่หล่อ แต่ดูดีมากกก ดูไม่เหมือนพระเอกละคร แต่ดูดีมีชาติตระกูล แล้วก็เล่นได้น่ารักน่าเชื่ออีกเช่นกัน ยิ้มทีก็ละลายกันไป สรุปว่าดูเหมาะกันมากๆ อีกคนคือป้าสร้อย ท่านหญิงออกฉากไหนป้าสร้อยออกฉากนั้น ป้าสร้อยเล่นได้น่ารัก ฝีมือไม่ต้องพูดถึงอยู่แล้วคนนี้
ไหนจะชุดแต่ละชุด ปราณีตงดงามดูดีมาก มันเข้ากันไปหมด ดูมีรสนิยมเรียบหรูดูดีดูแพงดูคลาสสิค อย่างชุดไปอังกฤษจะออกเป็นสีพาทเทลหวานๆ แต่ไปปารีสชุดก็จะเป็นลายดอก ลายทาง
ที่ชอบอีกอย่างคือไม่มีตัวร้ายมากรี๊ดๆ ให้แสบแก้วหูให้น่ารำคาญ แต่เดี๋ยวจะมีคณะ 'หนูอาด' มาเป็นสีสัน ซึ่งเราว่าตัวละครตัวนี้น่ารักไม่ได้ร้าย แต่จะมึนๆดูงงๆ ตลกๆดี
ชอบไดอะล็อก เขียนได้ดีมาก เวลานักแสดงพูดแล้วไม่เหมือนคำพูดละครทีวี เก็บรายละเอียดในหนังสือได้ดี
ชอบฉากที่ท่านหญิงพูดกับป้าสร้อยประมาณว่า ลืมๆพระยศพระเกีรติบ้างนะป้าเดี๋ยวจะเที่ยวไม่สนุก แล้วท่านหญิงก็หาเหตุผลเรื่องให้นายเล็กมานั่งร่วมโต๊ะด้วยอย่างไม่น่าเกลียด จริงๆตามนิสัยท่านหญิงเป็นคนที่ไว้ตัวอยู่ไม่น้อย รัตนาวดีเป็นผู้หญิงที่ฉลาด แต่ชัดเจน และไม่หยุมหยิม แต่ช่างสังเกต
แต่ซีจีตรงสโตนเฮนจ์เงิบนิดหน่อยแต่เข้าใจว่ามันยากกับสถานที่ที่ผ่านมาเป็น 50 ปีแล้ว
บางคนดูแล้วอาจจะสงสัยว่านี่มันละครหรือสารคดีท่องเที่ยว ซึ่งจุดประสงค์ของผู้แต่งก็คืออยากเล่าเรื่องแต่ไม่อยากเขียนแบบท่องเที่ยวธรรมดาเลยทำให้เป็นเรื่องอ่านเล่น ในรูปแบบจดหมาย
'รัตนาวดี' ละครที่ไม่ได้มีดีแค่โปรดักชั่น แต่แคสตัวแสดงได้ปังมากๆ และ...คอสตูมดีงาม
ส่วนพระเอกตอนแรกดูไม่หล่อ แต่ดูดีมากกก ดูไม่เหมือนพระเอกละคร แต่ดูดีมีชาติตระกูล แล้วก็เล่นได้น่ารักน่าเชื่ออีกเช่นกัน ยิ้มทีก็ละลายกันไป สรุปว่าดูเหมาะกันมากๆ อีกคนคือป้าสร้อย ท่านหญิงออกฉากไหนป้าสร้อยออกฉากนั้น ป้าสร้อยเล่นได้น่ารัก ฝีมือไม่ต้องพูดถึงอยู่แล้วคนนี้
ไหนจะชุดแต่ละชุด ปราณีตงดงามดูดีมาก มันเข้ากันไปหมด ดูมีรสนิยมเรียบหรูดูดีดูแพงดูคลาสสิค อย่างชุดไปอังกฤษจะออกเป็นสีพาทเทลหวานๆ แต่ไปปารีสชุดก็จะเป็นลายดอก ลายทาง
ที่ชอบอีกอย่างคือไม่มีตัวร้ายมากรี๊ดๆ ให้แสบแก้วหูให้น่ารำคาญ แต่เดี๋ยวจะมีคณะ 'หนูอาด' มาเป็นสีสัน ซึ่งเราว่าตัวละครตัวนี้น่ารักไม่ได้ร้าย แต่จะมึนๆดูงงๆ ตลกๆดี
ชอบไดอะล็อก เขียนได้ดีมาก เวลานักแสดงพูดแล้วไม่เหมือนคำพูดละครทีวี เก็บรายละเอียดในหนังสือได้ดี
ชอบฉากที่ท่านหญิงพูดกับป้าสร้อยประมาณว่า ลืมๆพระยศพระเกีรติบ้างนะป้าเดี๋ยวจะเที่ยวไม่สนุก แล้วท่านหญิงก็หาเหตุผลเรื่องให้นายเล็กมานั่งร่วมโต๊ะด้วยอย่างไม่น่าเกลียด จริงๆตามนิสัยท่านหญิงเป็นคนที่ไว้ตัวอยู่ไม่น้อย รัตนาวดีเป็นผู้หญิงที่ฉลาด แต่ชัดเจน และไม่หยุมหยิม แต่ช่างสังเกต
แต่ซีจีตรงสโตนเฮนจ์เงิบนิดหน่อยแต่เข้าใจว่ามันยากกับสถานที่ที่ผ่านมาเป็น 50 ปีแล้ว
บางคนดูแล้วอาจจะสงสัยว่านี่มันละครหรือสารคดีท่องเที่ยว ซึ่งจุดประสงค์ของผู้แต่งก็คืออยากเล่าเรื่องแต่ไม่อยากเขียนแบบท่องเที่ยวธรรมดาเลยทำให้เป็นเรื่องอ่านเล่น ในรูปแบบจดหมาย