คือเมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา เราไปเยี่ยมญาติมา และญาติเราก็เป็นครอบครัวธรรมดา พ่อ แม่ ลูก(2 ขวบ ผู้ ญ) และวันนั้นมีญาติ (ลูกพี่ลูกน้องอายุประมาณ 15ปี เด็ก ผ ช) ของเรามาเยี่ยมด้วย ซึ่งเย็นวันนั้นเราก็ทานข้าวเย็นกัน และน้อง b นามสมมุติ ก็ทานข้าวอิ่มก่อนเลยไปนั่งเล่นที่เปลข้างบ้าน ซึ่งก็มืดแล้ว และ หลังจากนั้นหลานเรา2ขวบก็ทานอิ่มเหมือนกัน เลยไปหาน้อง b ข้างบ้านเพื่อที่จะไปเล่นด้วย ผ่านไป 5 นาที คือข้างนอกเงียบมาก แม่ของหลานเราเลยออกมาดู ร้องหาแต่ก็ไม่มีใครขาน จนแกต้องเดินมาหลังบ้าน เลยได้ยินเสียงลูกตัวเองร้องเสียงแหบมาจากความมืดแบบเสียงสั่นๆ แล้วแม่หลานเราเลยวิ่งไปหา และน้อง b ก็วิ่งห่างไป แม่ของหลานก็เห็นว่ากางเกงน้องมาอยู่ตรงเข่า และหาน้อง b แล้วน้องbก็ตอบไปว่า พอดีเจอแมวดำเลยจะวิ่งไล่ หลังจากนั้นแม่หลานเราก็เริ่มเอะใจ และอุ้มหลานเข้าห้องน้ำแล้วหลานเราก็บอกกับแม่เขาว่า พี่ b ถอดกางเกงเขา หลังจากนั้นแม่หลานเราเลยมาคุยกับเรา เราก็ตกใจและโกรธมาก เราคิดว่าเด็ก 2 ขวบไม่น่าจะโกหก และเราก็ไม่กล้าถามเด็กต่อเพราะเห็นท่าทางน้องกลัวมาก แบบว่าตัวสั่นเลย และตรงนั้นน้องก็แดงจริงๆ เลยถามน้องb ว่า ที่ทำไปทำอะไรเลยเถิดไหม น้องก้ไม่พูดและก็ออกจากบ้านไปเลย ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เจออีกเลย และผ่านไป 1 สัปดาห์ หลานเราเริ่มมีน้ำไหลออกมาเหมือนตกขาวและมีกลิ่น พอไปหาหมอแม่ของหลานก็ไม่ได้บอกหมอเรื่องที่ว่าเพราะเป็นหมอในหมู่บ้าน เลยกลัวเขาจะเอาไปนินทาเพราะครอบครัวญาติเรามีแต่ผู้ใหญ่รู้จัก แต่หมอก็บอกว่าไม่มีอะไร เลยเอาแค่ยาแก้อักเสบมาให้ทาน พอผ่านไปอีก 1อาทิตย์น้ำที่ว่าออกมาเยอะกว่าเดิมเลยทำให้แม่หลานเราตกใจ เขาเลยโทรมาหาเรา เราเลยบอกไปว่าให้ไปหาหมอที่ตัวจังหวัดและให้เขาตรวจภายในเลยและต้องบอกหมอเรื่องที่เกิดขึ้น เขาเลยบอกว่าจะพาไปพรุ่งนี้
ตอนนี้ทุกคนที่รู้เสียใจมากถึงมากที่สุด ยิ่งคนเป็นแม่จะเจ็บไปจนตาย เราก็ได้แต่หวังว่าเด็กจะลืม และไม่ไปเป็นปมด้อยตอนโต เราว่าสังคมเดี๋ยวนี้มันน่ากลัวมาก นี่มันก็ญาติตัวเองและก็ยังเด็กกันอยู่เลย สังคมตอนนี้เราเชื่อใจใครไม่ได้เลย ...... ถ้าเป็นลูกตัวเองเราก็จะเสียใจเหมือนแม่ของหลานเราเหมือนกัน และหวังว่าเรื่องนี่จะเป็นอุทาหรณ์ให้กับทุกคนโดยเฉพาะคนที่กำลังจะมีน้อง โดยเฉพาะน้องผู้ ญ
เรื่อง น้องb ตอนนี้เราก็ไม่รู้จะทำยังไงกับเขาดี เราคงจะคุยกับเขาแบบเดิมไม่ได้แล้วแหละ
ญาติแท้ๆแต่ขืนใจหลานอายุ 2 ขวบ
ตอนนี้ทุกคนที่รู้เสียใจมากถึงมากที่สุด ยิ่งคนเป็นแม่จะเจ็บไปจนตาย เราก็ได้แต่หวังว่าเด็กจะลืม และไม่ไปเป็นปมด้อยตอนโต เราว่าสังคมเดี๋ยวนี้มันน่ากลัวมาก นี่มันก็ญาติตัวเองและก็ยังเด็กกันอยู่เลย สังคมตอนนี้เราเชื่อใจใครไม่ได้เลย ...... ถ้าเป็นลูกตัวเองเราก็จะเสียใจเหมือนแม่ของหลานเราเหมือนกัน และหวังว่าเรื่องนี่จะเป็นอุทาหรณ์ให้กับทุกคนโดยเฉพาะคนที่กำลังจะมีน้อง โดยเฉพาะน้องผู้ ญ
เรื่อง น้องb ตอนนี้เราก็ไม่รู้จะทำยังไงกับเขาดี เราคงจะคุยกับเขาแบบเดิมไม่ได้แล้วแหละ