สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องจะรบกวนเพื่อน ๆ ชาวพันทิพย์หน่อยครับ นี่เป็นกระทู้ที่สองของผมหลังจากแอบรักหมอ ตอนนี้เป็นเรื่องราวของความรักที่เพิ่งเริ่มต้น คือเรื่องผมกับน้อง “A” (ผมอายุ 26 ส่วนน้อง “A” อายุ 23 ครับ)อย่างที่ได้บอกกันไป เราเพิ่งเริ่มคุยกันได้ 1 เดือน กว่า ๆ เองครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมได้ ID LINE ของน้อง “A” มา ผมก็แอดไปตอนประมาณ ตี 2 แต่ยังไม่ได้คุยน่ะครับ แอดทิ้งไว้เฉย ๆ ตอนเช้าน้องเขาก็ทักมา “ใครอ่ะ” ก็เริ่มมีบทสนทนากันนิดหน่อย ตามนี้ครับ
พอได้ทราบชื่อ เรีนนที่ไหน (เป็นมหา’ลัยที่ผมเรียนจบปริญญาตรีมา) ก็เลยง่ายต่อการสื่อสารครับ รุ่นพี่ของเค้าก็เพื่อนของผมเอง ก็ได้มีเรื่องคุยกันมากชึ้น พอคุยกันไป ก็มีการพัฒนาเปลี่ยนเป็นคุยโทรศัพท์ครับ วันแรกที่คุยกันเราคุยกันเรื่องทั่วไปไม่ได้มีสาระอะไรมากมายครับ แต่พอนาน ๆ ไปผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวมาก อยากโทรหา มากขึ้น เริ่มคุได้ประมาณ 2 อาทิตย์ เราก็นัดเจอกัน วันนั้นเป็นวันเกิดของน้องเค้าพอดี พอก็ดีใจน่ะ แอบตื่นเต้นนิดหน่อย วันนั้นผมไปรอน้องเค้าตั้งแต่ห้างเปิดเลยครับ นัดกันว่าจะไปทานข้าวแถวสยามกัน ผมลงไปรอน้องเค้าที่ร้านสะดวกซื้อด้านล่างของห้าง แล้วน้องเค้าก็มาตอนเจอครั้งแรกก็ไม่ได้ตื่นเต้นย่างที่คิดไว้น่ะครับ
เราสองคนเดินเล่นกันประมาณ 5 นาทีในห้างนั้น แล้วก็นั่ง taxi ไปที่สยาม เพราะแผนของเราคือไปทานข้าวที่พารากอน แต่พอไปถึง พระเจ้า คิวประมาณ 150 คิว ผมก็บอก "A" เลยครับว่าหิวมากคงรอไม่ไหวหรอกน่ะลองเดินหาอย่างอื่นกินกันมั้ย แล้วสรุปได้ว่าลองเดินไปที่ Central World กันดีกว่า เผื่อมีร้านอื่นน่ากิน จะได้เปลี่ยนบรรยากาศไปด้วย สุดท้ายเราก็ได้เลือกร้านอาหารปิ้งย่างซึ้งก็ไม่ได้แย่อะไรมากมาย พอเริ่มกินเราก็มีคุยกันตามประสาคนที่เพิ่งเคยเจอกัน ถามโน่นนั่นนี่เป็นยังไง แต่ที่ผมรู้สึกประทับใจมาก ๆ ในตัวของ "A" คือ ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน "A" ไม่หยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นเกมส์ หรือคุย Chat กับคนอื่นเลย พอกินข้าวเสร็จเราก็ไปเดินเล่นกันนิดหน่อยโน่นนั่นนี่ แล้วก็มีคุยกันเรื่องส่วนตัวบ้าง พอตอนกลับก็นั่งรถไฟฟ้ามาลงที่อนุเสาวรีย์ ก็ต่างคนต่างกลับ
วันที่ 2 ที่เราได้เจอกัน (วันนี้ผมน้ำตาตกครับ)
เรานัดเจอกันที่มหา'ลัยคับ เรานัดทานข้าวเที่ยงในมหา'ละยกัน โดยวันนั้น "A" มีเรียนส่วนผมจะเข้าห้องสมุดไปหางานวิจัยมาอ่านนิดหน่อย พอไปถึงผมนั่งรอที่ร้านกาแฟ ประมาณ 30 นาทีก็เจอกัน แต่เวลามันเลยเที่ยงมาพอสมควรก็เลยต้องรีบแยกย้ายเพราะเดี๋ยวจะเข้าไปเรียนสาย ส่วนผมก็เข้าหอสมุดตามที่วางแผนไว้ นั่งรออยู่นานพอสมควรเลยครับ ก็เจอกันเวลาประมาณบ่าย 3 พอเจอกันอีกครั้งก็ไปทานข้าวที่ห้างแถวอโศก ก็ตามใจเพราะเค้าอยากกิน พอเสร็จแล้วก็กลับบ้าน แต่ก็มีคุยกันนิดหน่อยเรื่องผมก็น้อยใจว่าทำไมไม่เห็นโทรหาผมบ้าง เค้าก็พูดแทงใจดำผมออกมาว่า "ก็ไม่เคยโทรอยู่แล้วนิ เป็นฝ่ายโทรมาเองตลอด" พอได้ยินผมก็เดินไปขึ้นรถกลับบ้าน แล้วก็มีส่งข้อความไปให้รู้ว่าเราเสียใจขนาดไหน
แต่ "A" ก็ง้อผมอยู่ประมาณ 1 ชม. คือผมไม่ตอบไลน์ ไม่รับสายเลย เพราะเสียใจมาก เห้อ ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
ยังไงก็ตามหลังจากนั้นสักระยะผมก็ขอ "A" เป็นแฟน โดยการขอเป็นแฟนครั้งแรก ก็ยังไม่ได้รับการตอบรับหรือปฏิเสธ แต่ก็มีคำพูดว่า "ดูๆกันไปก่อน" หรือว่าผมรีบเร่งความสัมพันธ์มากเกินไปครับ เหตุการณ์ต่อมา เราก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นบ่อยเยอะน่ะครับ ทำให้เราคุยกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น จนผมรู้สึกจะรัก “A” มาขึ้นทุกวัน แต่มันก็มีเรื่องทะเลาะกันบ้าง ตามประสาคนคบกัน แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรมาก หลังจากวันผมน้อยใจ น้องเค้าก็ดูเอาใจใส่ผมมากขึ้น (มั้ง) บางครั้งก็มีโทรหาบ้าง ส่วนเรื่องต่าง ๆ ก็มีเยอะขึ้นทุกวันน่ะคับ แต่บางครั้งเค้าเหมือนไม่ค่อยใส่ใจ ไม่ค่อยถามว่าทำไร อะไรอย่างนี้ครับ
ผมไม่อยากลงรายละเอียดเยอะมาก เพราะมันจะยาว แต่คำถามของผมที่อยากขอความเห็นเพื่อน ๆ ชาวพันทิพย์ คือ
1. ผมควรจะรอน้องเค้าดีไหมครับ เพราะบางครั้งเค้าเหมือนไม่สนใจหรือใส่ใจอะไรในตัวผมเลย
2. การที่เค้าบอกผมว่า “อยาคบกันนาน ๆ ต้องค่อยเป็นค่อยไป” มันคือคำพูดให้ดูดี หรือการปฏิเสธอย่างนุ่มนวลครับ
3. บางครั้งที่เราคิดไปเองว่าเค้าไม่ได้สนใจเรา หรือละเลยเรา เป็นเพราะเราคิดมากไปเองหรือเปล่าครับ
4. น้องเค้าไม่เคยขอไปส่งผมที่บ้านเลยคับ ผมก็คิดมากไปหรือเปล่า หรือยังไงรบกวนหน่อยครับ
ปล. หากเล่าได้ไม่ดีมากขออภัยด้วยน่ะครับ
รบกวนหน่อยครับ กระทู้ความรัก ชาย/ชาย ของผม ที่คิดไม่ตกมานานแล้ว หาทางออกไม่ได้จริง ๆ ครับ
พอได้ทราบชื่อ เรีนนที่ไหน (เป็นมหา’ลัยที่ผมเรียนจบปริญญาตรีมา) ก็เลยง่ายต่อการสื่อสารครับ รุ่นพี่ของเค้าก็เพื่อนของผมเอง ก็ได้มีเรื่องคุยกันมากชึ้น พอคุยกันไป ก็มีการพัฒนาเปลี่ยนเป็นคุยโทรศัพท์ครับ วันแรกที่คุยกันเราคุยกันเรื่องทั่วไปไม่ได้มีสาระอะไรมากมายครับ แต่พอนาน ๆ ไปผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวมาก อยากโทรหา มากขึ้น เริ่มคุได้ประมาณ 2 อาทิตย์ เราก็นัดเจอกัน วันนั้นเป็นวันเกิดของน้องเค้าพอดี พอก็ดีใจน่ะ แอบตื่นเต้นนิดหน่อย วันนั้นผมไปรอน้องเค้าตั้งแต่ห้างเปิดเลยครับ นัดกันว่าจะไปทานข้าวแถวสยามกัน ผมลงไปรอน้องเค้าที่ร้านสะดวกซื้อด้านล่างของห้าง แล้วน้องเค้าก็มาตอนเจอครั้งแรกก็ไม่ได้ตื่นเต้นย่างที่คิดไว้น่ะครับ
เราสองคนเดินเล่นกันประมาณ 5 นาทีในห้างนั้น แล้วก็นั่ง taxi ไปที่สยาม เพราะแผนของเราคือไปทานข้าวที่พารากอน แต่พอไปถึง พระเจ้า คิวประมาณ 150 คิว ผมก็บอก "A" เลยครับว่าหิวมากคงรอไม่ไหวหรอกน่ะลองเดินหาอย่างอื่นกินกันมั้ย แล้วสรุปได้ว่าลองเดินไปที่ Central World กันดีกว่า เผื่อมีร้านอื่นน่ากิน จะได้เปลี่ยนบรรยากาศไปด้วย สุดท้ายเราก็ได้เลือกร้านอาหารปิ้งย่างซึ้งก็ไม่ได้แย่อะไรมากมาย พอเริ่มกินเราก็มีคุยกันตามประสาคนที่เพิ่งเคยเจอกัน ถามโน่นนั่นนี่เป็นยังไง แต่ที่ผมรู้สึกประทับใจมาก ๆ ในตัวของ "A" คือ ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน "A" ไม่หยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นเกมส์ หรือคุย Chat กับคนอื่นเลย พอกินข้าวเสร็จเราก็ไปเดินเล่นกันนิดหน่อยโน่นนั่นนี่ แล้วก็มีคุยกันเรื่องส่วนตัวบ้าง พอตอนกลับก็นั่งรถไฟฟ้ามาลงที่อนุเสาวรีย์ ก็ต่างคนต่างกลับ
วันที่ 2 ที่เราได้เจอกัน (วันนี้ผมน้ำตาตกครับ)
เรานัดเจอกันที่มหา'ลัยคับ เรานัดทานข้าวเที่ยงในมหา'ละยกัน โดยวันนั้น "A" มีเรียนส่วนผมจะเข้าห้องสมุดไปหางานวิจัยมาอ่านนิดหน่อย พอไปถึงผมนั่งรอที่ร้านกาแฟ ประมาณ 30 นาทีก็เจอกัน แต่เวลามันเลยเที่ยงมาพอสมควรก็เลยต้องรีบแยกย้ายเพราะเดี๋ยวจะเข้าไปเรียนสาย ส่วนผมก็เข้าหอสมุดตามที่วางแผนไว้ นั่งรออยู่นานพอสมควรเลยครับ ก็เจอกันเวลาประมาณบ่าย 3 พอเจอกันอีกครั้งก็ไปทานข้าวที่ห้างแถวอโศก ก็ตามใจเพราะเค้าอยากกิน พอเสร็จแล้วก็กลับบ้าน แต่ก็มีคุยกันนิดหน่อยเรื่องผมก็น้อยใจว่าทำไมไม่เห็นโทรหาผมบ้าง เค้าก็พูดแทงใจดำผมออกมาว่า "ก็ไม่เคยโทรอยู่แล้วนิ เป็นฝ่ายโทรมาเองตลอด" พอได้ยินผมก็เดินไปขึ้นรถกลับบ้าน แล้วก็มีส่งข้อความไปให้รู้ว่าเราเสียใจขนาดไหน
แต่ "A" ก็ง้อผมอยู่ประมาณ 1 ชม. คือผมไม่ตอบไลน์ ไม่รับสายเลย เพราะเสียใจมาก เห้อ ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
ยังไงก็ตามหลังจากนั้นสักระยะผมก็ขอ "A" เป็นแฟน โดยการขอเป็นแฟนครั้งแรก ก็ยังไม่ได้รับการตอบรับหรือปฏิเสธ แต่ก็มีคำพูดว่า "ดูๆกันไปก่อน" หรือว่าผมรีบเร่งความสัมพันธ์มากเกินไปครับ เหตุการณ์ต่อมา เราก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นบ่อยเยอะน่ะครับ ทำให้เราคุยกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น จนผมรู้สึกจะรัก “A” มาขึ้นทุกวัน แต่มันก็มีเรื่องทะเลาะกันบ้าง ตามประสาคนคบกัน แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรมาก หลังจากวันผมน้อยใจ น้องเค้าก็ดูเอาใจใส่ผมมากขึ้น (มั้ง) บางครั้งก็มีโทรหาบ้าง ส่วนเรื่องต่าง ๆ ก็มีเยอะขึ้นทุกวันน่ะคับ แต่บางครั้งเค้าเหมือนไม่ค่อยใส่ใจ ไม่ค่อยถามว่าทำไร อะไรอย่างนี้ครับ
ผมไม่อยากลงรายละเอียดเยอะมาก เพราะมันจะยาว แต่คำถามของผมที่อยากขอความเห็นเพื่อน ๆ ชาวพันทิพย์ คือ
1. ผมควรจะรอน้องเค้าดีไหมครับ เพราะบางครั้งเค้าเหมือนไม่สนใจหรือใส่ใจอะไรในตัวผมเลย
2. การที่เค้าบอกผมว่า “อยาคบกันนาน ๆ ต้องค่อยเป็นค่อยไป” มันคือคำพูดให้ดูดี หรือการปฏิเสธอย่างนุ่มนวลครับ
3. บางครั้งที่เราคิดไปเองว่าเค้าไม่ได้สนใจเรา หรือละเลยเรา เป็นเพราะเราคิดมากไปเองหรือเปล่าครับ
4. น้องเค้าไม่เคยขอไปส่งผมที่บ้านเลยคับ ผมก็คิดมากไปหรือเปล่า หรือยังไงรบกวนหน่อยครับ
ปล. หากเล่าได้ไม่ดีมากขออภัยด้วยน่ะครับ