รู้สึกแย่มากค่ะ เพราะคิดว่า “เดี๋ยวคงจะเจอคนที่ ดีกว่านี้”

ใครรู้สึกว่าตัวเองอาภัพเรื่องความรักมั้ยคะ เราไม่ใช่ไม่สมหวังนะคะ
ตั้งแต่วัยรุ่น มีหนุ่มๆมาจีบตลอด เรียกว่าเยอะเลยล่ะค่ะ

แต่เห็นแบบนั้น ก็มีไม่กี่คนที่เราลองคุยด้วยจริงๆ แต่สุดท้ายก็ต้องเลิกกันไปหมด
ไม่รู้เพราะเราน่าเบื่อ หรือยังไงนะคะ

2 ปีที่แล้ว เราเลิกกับแฟนเก่า เป็นแฟนคนแรกที่คบกันมา 5 ปีค่ะ
เขาห่างอายุมากกว่า 6 ปี เขาเหมือนเดิมทุกอย่างตั้งแต่วันแรกที่คบกัน เขาดูแลเราดีมาก
ใส่ใจทุกเรื่อง ทั้งเรื่องกิน เรื่องสุขภาพ เรื่องครอบครัว เรื่องเรียน เรื่องงาน ทุกอย่าง
เป็นทั้งคนรัก เพื่อน พี่ชาย ตอนอยู่ไกลกันหรือเวลาไปต่างประเทศ
เค้าก็จะส่งจดหมาย ส่งโปสการ์ด ส่งตุ๊กตา เสื้อผ้า มาให้ตลอด
พอมีโอกาสเจอกันเขาก็จะ พาไปเที่ยว พาไปทานอะไรที่เราชอบ
รหัสเฟส รหัสโทรศัพท์ เขาให้เราหมด ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ ไว้ใจกันมากค่ะ
ตลอดเวลาที่คบกัน โดยรวมเขาเป็นคนดีมากค่ะ เรียกได้ว่าเป็น นิสัย ชายในอุดมคติเลย..

แต่สำหรับเรา ช่วงที่คบกัน เรายังคิดว่า “ เขายังไม่ใช่หรอก..  ยังไงก็คงไม่ใช่คนที่เราจะใช้ชีวิตด้วยตลอดไป “
เพราะคิด ว่าเขาดี แต่ยังไม่ดีพอ  อาจเป็นเพราะยังเป็นวัยรุ่น และพึงมีแฟนคนแรก เราเลยคิดอะไรโง่ๆ
“เขา “ รูปร่างหน้าตาธรรมดา สูงกว่าเรานิดหน่อย ฐานะทางบ้านเค้าค่อนข้างจนค่ะ
ช่วงที่เขาเรียนจบใหม่ๆ เราก็ให้เค้ายืมเงิน เวลาไปทานข้าวบางมื้อก็ต้องช่วยเค้าจ่าย
เขาเป็นคนโนๆ ยังดูไม่ค่อยเป็นผู้นำ ไม่ค่อยกล้า จนบางเรื่องเราต้องเป็นฝ่ายแนะนำ ให้กำลังใจเขาตลอด

วันสำคัญต่างๆ เช่น วาเลนไทน์ วันเกิด ไม่เคยมีของขวัญ เพราะเขาบอกว่า สำหรับเขา ทุกวันก็เป็นวันสำคัญแต่เราก็อดน้อยใจไม่ได้
แต่ตอนคบกันตลอด 5 ปี เราทะเลาะกันไม่ถึง 10 ครั้งเลยนะคะ
เพราะเราชอบการคุยกันด้วยเหตุผล ปรับความเข้าใจกัน ช่วงหลังๆเราคุยกันน้อยลง
เราเรียนหนัก เขาก็ทั้งทำงานหนัก แต่ก็ได้คุยกันทุกวัน วันละ 5 นาที
เวลางอนกันเขาก็ไม่ค่อยง้อเรา และก็เริ่มมีเรื่องไลน์ผู้หญิงบางครั้ง
แบบคุยขำๆน่ะค่ะ แต่เราก็ไม่ชอบ เขาเลยยอมเลิกทำแบบนั้น  

…จุดที่พีคที่สุดก็คือ ช่วงนั้นเขาไปทำงานทางใต้ค่ะ ไม่เจอกันเกือบเดือน
เราเริ่มรู้สึกแปลกๆเลยลองค้นในบัญชี google ของเขา ก็เจอ
ประวัติค้นหา สาวไซด์ไลน์ แหล่งเที่ยวอ่าง รวมทั้งมีแชทกับผู้หญิงแปลกหน้า
ในตอนนั้น เราช็อคมากค่ะ เพราะเราฝังใจว่าเขาเป็นคนดีมาก ณ จุดนั้นรู้สึกว่ามันร้ายแรงมาก !! และเราก็ขอเลิกกับเขา

เขาเสียใจมากค่ะ ตามง้อเราอยู่หลายเดือน
พอมาย้อนดู....ถ้าเป็นเราตอนนี้ เราก็คงให้อภัยเขาก็ได้ค่ะ

ต่อมา เราก็ได้คุยกับผู้ชายคนหนึ่ง สไตล์แมนๆทั่วไป สูง เข้ม ฐานะปานกลาง
พูดเพราะ กินเหล้า เที่ยว ทำงาน แต่ดูอบอุ่นเป็นผู้ใหญ่ แต่ไม่ค่อยมีเวลาค่ะ
คุยกันทุกวัน วันละนิดวันละหน่อย เราชอบเขามาก ไม่รู้ทำไม
หรือว่าเค้าเป็นสไตล์ผู้ชายเข้าชู้ก็ไม่รู้นะคะ
การกระทำทุกอย่างก็เหมือนคนคบกัน พ่อแม่เราและเขาก็รับรู้

คุยกันอยู่ประมาณ เกือบปี ‘ สถานะเราก็ยังไม่ใช่แฟนกันค่ะ
เพราะเขาบอกว่าเขายังห่วง แฟนเก่า ขอเวลาหน่อยได้ไหม ยังไม่อยากให้เขาคนนั้นรู้สึกไม่ดี
ช่วงนั้นเราก็น้อยใจตลอดค่ะ คนที่ยังอยู่ ทำไมไม่สำคัญเท่าคนที่ไป
บางครั้งก็มีโทรคุยกับแฟนเก่า ส่งเค้กให้ เป็นห่วงเป็นใย
แล้วเวลาเจอกัน ก็จะเห็นมีไลน์แชทกับผู้หญิงอื่นบ้างตลอด

เราร้องไห้หนักมาก จนเพื่อนบอกว่าพอเถอะ ยังไงเราก็คงเป็นได้แค่ มากกว่าคนรู้จัก แต่ไม่ใช่แฟน  
เค้าตามง้อตลอด บอกว่าที่ 1 ยังไงก็เป็นเรา ที่มีเผลอไผลบ้างก็แค่นิสัยผู้ชาย
แต่ เรารับไม่ได้ค่ะ คิดว่า “ยังไงก็คงจะเจอคนที่ดีกว่านี้”

จากนั้น เราก็เจอหนุ่มคนหนึ่ง นิสัยดี เอาอกเอาใจ มีส่งดอกไม้มาถึงที่ทำงาน มีเซอร์ไฟรส์ตลอด
ตามใจเราทุกอย่าง เราคิดว่ามันราบเรียบเกินไป เขาแล้วแต่เราทุกอย่าง
ตอนแรกก็รู้สึกดี สองสามเดือนหลังๆรู้สึกเฉยๆเวลาที่คุยกัน ไ
ปไหนมาไหนเค้าจะดูอินดี้ๆ เฉื่อยๆ แล้วเราก็ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ที่ติดตัวเค้า ขี้หึงมาก ระแวงตลอดว่า เราจะคุยกับใคร
เราเริ่มรู้สึกว่าคนนี้มัน ไม่ใช่  “คงจะเจอคนที่ดีกว่านี้”

มีคนมากมายที่เข้ามาขายขนมจีบ แต่เราก็ไม่ชอบ ไม่ถูกใจ
จนมาเจอกับคนที่เราคบปัจจุบัน เราเป็นฝ่ายเริ่มจีบเขาเองค่ะ
อาจจะดูน่าเกลียด เราก็เคยคิดแบบนั้นค่ะ ไม่เคยทักใครก่อน ไม่เคยจีบใครก่อน
แต่เบื่อที่จะรอคนที่เข้ามาแล้วก็ไม่ใช่
คนนี้ตรงสเป็กเราทุกอย่างค่ะ โสด รูปร่างหน้าตาดี น่ารัก ขี้อ้อน การศึกษาดี ฐานนะทางบ้านดี
ไม่กินเหล้าสูบบุหรี่ แมนๆ ไม่กลัวอะไร ไม่กลัวใคร รู้จักวางแผน เป็นผู้นำ

Perfect man สำหรับเราเลยค่ะ มันอาจจะเป็นแค่ภายนอก
ตอนแรกเขาก็น่ารักกับเราดี คุยกันได้สักพัก ก็เปิดตัว ตกลงเป็นแฟนกัน

เราเป็นแฟนคนแรกของเค้าค่ะ คบกันไปไม่นาน เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป
เราเริ่มรู้จักกันมากขึ้น เริ่มพูดจาไม่เพราะ ตะคอกเวลาทำอะไรไม่ถูกใจ
เวลาโมโห ขึ้นกู ด่าคำหยาบๆ เวลาไปไหนด้วยกันเราต้องถือของตามเค้าต้อยๆ
เวลาทานข้างก็ต้องทานเมนูที่เค้าเลือกให้ ต้องหารค่าใช้จ่ายเกือบทุกอย่าง
ต้องตามใจเขาทุกเรื่อง และเขาจะห้ามเราทำอย่างนั้นอย่างนี้

มองอีกแง่เค้าอาจจะหวังดีกับเรา เราก็ดูแลเค้า เป็นให้ทั้งแฟน ทั้งเพื่อน พี่สาว
แต่พอเราคุยอะไรหรือปรึกษา เขาก็ไม่ค่อยใส่ใจ ไม่มีคำบอกรัก ไม่มีโมเม้นโรแมนติก  

เรียกว่า ไลฟ์สไตล์ ต่างกันมากค่ะ เลยทะเลาะกันบ่อยๆ
เขาก็บอกว่ามันหมดโปรแล้ว  อีกอย่างเราเป็นฝ่ายเข้าไปเอง เขาก็ไม่เคยง้อเราอยู่แล้ว  
เขาบอกว่า ทั้งหมดที่เค้าแสดงออกกับเรา คือทุกอย่างที่เป็นเขา
ถ้าเรารับได้ต่อไปก็ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้ว

ถึงจะเริ่มมีภูมิคุ้มกันบ้าง แต่เราก็เสียใจนะคะ ไม่เคยมีใครทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าขนาดนี้
หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมไม่เลิก  เราก็บอกเลิกเค้าไปหลายหนแล้ว
แต่เค้าก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนไม่อยากเลิก ไม่อยากให้เราไป
แต่เค้าก็ยังนิสัยเหมือนเดิม เราก็ยังรักเค้าอยู่ ก็มีความสุขที่ได้ดูแลเค้า
เหนื่อยที่จะต้อง เริ่มใหม่อีก  

...พอมาคิดดู  เราคิดผิดมาตลอด ว่า เดี๋ยวก็คงจะเจอคนที่ดีกว่านี้
จริงๆแล้วไม่มีหรอก คนที่ดีกว่า หรือคนที่ดีพอ
(Perfect man ไม่มีจริงหรอกค่ะ หรือถ้ามีคนที่เจอก็คงจะโชคดีมาก)  
เพราะแต่ละคนก็มีข้อดีข้อเสียด้วยกันทั้งนั้น แค่พอดี เข้าใจ เดินไปด้วยกันได้ ก็โอเคแล้วล่ะค่ะ  ...
ก็ไม่รู้จะเอายังไงต่อไปดี
คิดว่าคนเรา จะทนความเศร้า ได้นานเท่าไหร่กันค่ะ  
เราก็รู้สึกว่ามันไร้สารระถ้าจะเอาชีวิตมาเศร้าเพราะ ปัญหาหัวใจ เกือบ 2 ปีมาแล้วค่ะ
ที่เราร้องไห้วันเว้นวัน แทบจะไม่มีความสุขเลย ไม่รู้เป็นเพราะเวรกำ
หรือเป็นเพราะตัวเราเอง  รูสึกแย่ค่ะ....