สวัสดีครับ ผมยืมบัญชีเพื่อนมาตั้งกระทู้น่ะครับ
ผมเป็นคนๆนึงที่อยากมีความรักเหมือนคนอื่นเค้า ผมพยายามที่จะตามหามันให้ได้ซึ่งคนที่เรารักเค้าและเค้ารักเราคนเดียว ผมชอบผู้ชายน่ะครับ เรื่องที่ผมจะเล่าในวันนี้ ผมแค่อยากจะบอกต่อ และ เตือนสติ ให้ทุกคนได้ตั้งมั่นที่จะอยู่รักเดียว ประสบการณ์มันสอนอะไรได้หลายอย่างเลยครับ
เข้าเรื่องเลยน่ะครับ..
ผมชื่อเอฟ อายุ 19 ปี เรียนอยู่ปี 2 มหาวิทยาลัยชื่อดังของเชียงราย ผมได้เจอกับผู้ชายคนนึงเค้าอายุเยอะกว่าผม เรียนจบแล้ว กำลังจะฝึกงาน เค้าเรียนทันตะ เค้าชื่อเอครับ เราสองคนเรียนคนละที่กันน่ะครับ ตัวผมอยู่เชียงราย ตัวเค้าอยู่พะเยา เราสองคนเริ่มรู้จักกันจากแอพพลิเคชั่นหนึ่ง ตอนนั้นเค้าพยายามที่อยากจะคุยกับเรามาก แต่ในขณะเดียวกันเราไม่ได้อยากคุยกับเขาสักเท่าไร เลยตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง คุยบ้าง ไม่คุยบ้าง แต่เอก็ยังพยายามที่จะทักมาคุยกับเรา เอพยายามตื้อที่จะคุยอยู่ประมาณเกือบ 2 เดือน จนเรารู้สึกว่าเค้าดูไม่ไปไหนเลย เหมือนรอคุยกับเรา เราเลยลองคุยกับเค้าดู เราคุยกับเอมาเรื่อยๆจนได้ 3 เดือน เราเลยลองนัดเจอกัน โดยที่เอมาหาเราเอง เราเริ่มสนิทกกันมากขึ้น เริ่มรู้สึกมากขึ้น ชีวิตประจำวันเราใช้ไปด้วยกัน ถ้าวันไหนเค้าว่างเค้าก็จะมาอยู่กับเราตลอดคอยรับไปนั้นไปนี่ตลอด ผ่านไป 1 อาทิตย์เรา 2 คนค่อยๆเริ่มมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง และเราก็รักเค้า เวลาผ่านไปประมาณ 2 อาทิตย์มันกำลังไปได้สวยครับ ทุกอย่างลงตัวไปหมด เรามีความสุขมาก เค้าก็เช่นกันครับ หลังจากนั้นเค้าขอผมไปกรุงเทพเค้าบอกว่าเค้าจะปทำธุระของเค้า ผมก็ไม่ได้ห้ามอยู่แล้วครับในเมื่อมันเป็นธุระผมเลยให้เค้าไปครับ และวันเดินทางมาถึงเมื่อเอถึงกรุงเทพเอได้ขาดการติดไปเลยครับ เค้าเข้ามาคุยได้แค่ในไลน์ ไม่โทรหา ไม่ติดต่อ ไม่อะไรกับผมเลย ผมเลยลองเข้าไปส่องในไอจีเค้าปรากฏว่า เอยู่กับแฟนของเค้าครับ ช่วงเวลานั้นผมไม่รู้ว่าจะเสียใจ หรือ ทำอะไรก่อนดี มันได้แต่นั่งนิ่งๆและคิดว่าทำอย่างไรดี ในตอนนั้นผมเสียใจมากเลย เหมือนน้ำตาตกในที่รู้ว่าตัวเราเองมาทีหลังแน่ๆผมเลยลองทักไลน์เค้าไปแล้วถามถึงเรืองแฟนของเค้า เค้าจะเปลี่ยนเรื่องและไม่คุยเรื่องนั้น เหมือนมองข้ามมันไป ตัวผมหรอครับร้องไห้หนักเลย เพิ่งรู้ว่าการโดนหลอกมันโคตรเจ็บเลย เค้าอยู่กรุงเทพ 4 วันครับทุกๆวันเอจะบล้อกไลน์ตอน 3 ทุ่ม - 8 โมงเช้าทุกวัน นั้นทำให้ผมไม่ได้คุยกับเอเลยแม้แต่นิดเดียวครับ พอตอนกลางวันเค้าก็ลดบล้อกเหมือนเดิม เวลาผ่านไปผมจึงบอกเค้าผมจะเลิกติดต่อกับเค้าแล้วน่ะ เค้าเลยยอมคุยเรื่องแฟนเค้ากับผมครับ เค้าบอกผมว่าตอนที่เค้าคุยกับผมเค้าโดนแฟนเค้าบกเลิกครับ เค้าเลยมาคุยกับผม แล้วทีนี้แฟนเค้ากลับมาเค้าเลยนัดเพื่อเคลียปัญหากันครับ ในตอนนั้นเค้าบอกกับผมว่า รอเราหน่อยน่ะ เราจะรีบไปหา คำพูดนั้นทำให้ผมรู้ตัวเลยว่า เราเองเป็นคนมาทีหลังครับ เค้ากลับมาจากกรุงเทพเรามาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ความรู้สึกของผมไม่หมือนเดิมครับมันรู้สึกมีความสุขน่ะครับแต่ไม่สุด ผมอยู่กับเค้าทั้งๆที่ตัวผมก็รู้ว่ามันผิดที่ตัวของผมเองมันมาทีหลังแต่มันมีความสุขอ่ะครับ มีควาสุขมาก จนวันนึงแฟนเค้า(พี่เอ็ม) พี่เอ็มทักมาในเฟสของผม เค้าส่งรูปคู่เค้าสองคนมาแล้วบอกว่า เนี่ยแฟนกูเอง เมื่อคืนมันไปนอนกับหรอ. ผมอึ้งสิครับเค้ารู้ได้ยังไง ผมทำอะไรไม่ถูกเลย เอก็ทักมาถามวาผมคุยกับพี่เอ็มหรอ ผมก็บอกว่าพี่เอ็มเป็นคนทักผมมา หลังจากนั้นหรอใจผมความรู้สึกผมพังลงหมดแล้วครับ ในเมื่อความแตกแล้วเราก็ต้องไปแล้วอ่ะครับ เรารู้ตัวเองดีว่าตัวเรามาทีหลังก็ต้องถอยออกมมา พี่เอ็มหรอครับด่าผมสารพัดครับ เค้าบอกว่าเอไม่ได้มีแค่ผม ตัวผมเป็นคนที่ 9 ที่ได้กับพี่เค้า ผมไม่โกรธเลยน่ะครับ ผมรักพี่เค้ามาก ตัวผมยอมหมดทุกอย่างที่จะได้อยู่กับเค้าครับเพราะแค่นี้มันก็มีความสุขแล้วสำหรับผม หลังจากนั้นเอขอนัดเจอผมซึ่งตอนนั้นตัวเออยู่พะเยาแล้วครับเค้าออกจากพะเยามาหาผมที่เชียงตอนสองทุ่มเพื่อเคลียให้เลิกแล้วต่อกันแต่ก็ไม่ได้เคลียอะไรมากครับเค้าบอกว่าที่เค้ามาเค้าแคร์เรา กลัวเราจะร้องไห้คนเดียว กลัวเราจะไม่โอเคตรงนี้ ซึ่งมันก็ไม่ดอเคจริงๆแหละครับ เราก็ยังนัดเจอกันเหมือนเดิมครับเหมือนไม่อะไรกิดขึ้น เรื่องเริ่มบานปลายครับ พี่เอ็มทักมาด่าว่านัดเจอกันอีกทำไมทั้งๆที่น่าจะรู้ว่าเอมีแฟนแล้วผมก้ได้แต่บอกว่าตัวผมผิด ด่าผมมาเลยเพราะทุกวันนี้ผมพยายามถอยครับแต่เอก็ยังที่พยายามจะมาหา มาเจอ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ซึ่งจริงๆแล้วเรื่องมันเลยเถิดมามากแล้วครับ จนวันนึงผมก็บอกให้เค้าเลือกใครซักคน เค้าก็บอกให้ผมรอครับรอเค้า 2 คนเคลียกันให้จบ และเค้าขอโอกาสถ้าเคลียจบแล้วขอคบกับเรา ผมหรอครับในตอนนั้นให้ได้หมดไม่ว่าจะให้โอกาสหรือรอ ผ่านไปเริ่มมีใครไม่รู้ทักมา 6 คนด่าทอผมสารพัด ด่าว่าผมทำไมต้องยุ่งกับเอเค้าพูดทำนองว่าตัวเค้าก็รักเหมือนกันตัวเค้ายังปล่อยเลย แล้วทำผมไม่ปล่อยเอไปสักทีให้เค้าไปหาแฟนเค้าทุกคนที่ทักมาพูดไปในทางเดียวกัน ใครจะรู้ละครับว่า 6 คนนั้นคือคนที่ประสบสถานการณ์เดียวกับผม แต่ทุกคนยอมที่อยู่แบบนั้น ไม่เรียกร้องอะไร กลับกลายเป็นผมที่เรียกร้องจากเอมากไป จนสุดท้ายเอขอนัดเจอผมเป็นครั้สุดท้ายเพื่อกินข้าว ดูหนัง อยู่ด้วยกัน ตอนนั่งดูหนังหรอครับตัวผมเองรู้เลยว่าวันนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะได้อยู่ด้วยกัน ชีวิตที่มีคนๆนึงเข้ามาแล้วหายไปมันเหงาจริงๆน่ะครับ เพราะต่อจากนี้เราต้องอยู่คนเดียว ผมร้องไห้ในโรงหนังนั้นแหละครับทั้งๆที่เอก็นั่งอยู่ข้างๆ เราจับมือกันตลอดเวลาครับ ไม่เคยปล่อยมือจากกัน จนผมรู้ให้แล้วเค้าหันมากอดกันแล้วร้อง เค้าเอาแต่พูดว่าขอโทดสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น เค้าบอกเค้าผิดเองครับ เราสองคนกอดกันร้องไห้ในโรงหนังนั้นแหละครับ ผมก็ไม่รู้ว่าที่เรารักกันนั้นมันจริงแหละครับ งั้นเค้าคงไม่ร้องไห้ขนาดนั้น พอดูเสร็จผมรีบหนีออกจากเค้ามันถึงเวลาต้องตัดใจครับ มันต้องทำให้ได้ด้วยผมขับรถหนีเค้า เค้าขับตามครับในตอนนั้นผมขับไปร้องไห้ไปครับ ได้แต่ให้กำลังใจตัวเอง มันน่าเศร้าน่ะครับที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ พอผมกลับถึงบ้านผมซื้อเหล้ามากินครับเพื่อจะได้ทำให้ผมสบายใจขึ้น ใจผมหรอครับอยากเจอเค้าแทบตาย มองไปทางไหนมันก็ว่างเปล่า แต่เค้าไม่ใช่ของเราครับได้แต่บอกตัวเองว่าเค้าไม่ใช่ของเรา ผมร้องไห้หนักมาอยู่กับเพื่อน อยู่กับเหล้า ทั้งๆที่ตัวผมนั้นแพ้แอลกอฮอล์ ผมรักเค้ามากครับ ทุกอย่างที่ทำด้วยกันมามันมีค่ามากครับ มันทำให้ผมมีความสุข
แต่มันไม่จบแค่นั้นครับ..
เมื่อคืนผมกับเพื่อนมีนัดติวหนังสือกัน แต่เพื่อนผมดันอยากให้ปัญหานี้จบลงเลยโทรไปหาเค้าแล้วบอกเค้าว่าตัวผมเมามากแพ้แอลกอฮอล์ เอาแต่เพ้อหาเค้า เพื่อที่จะให้เค้ามาหาครับ แต่กว่าจะมาก็ปาไปตี 1 แล้วครับซึ่งมันก้พิสูจน์ได้แล้วว่าเค้าเลือกใครครับ เพราะเค้าไม่ได้สนใจที่ตัวผมเป็นอะไร จะเป็นยังไง เค้าถึงมาช้าขนาดนี้ แต่ตอนนั้นผมเมาจริงๆน่ะครับ เมื่อเค้ามาถึงเราก้เริ่มพูดกันผมเห็นหน้าเค้า มองหน้าเค้า น้ำตามันก็ไหลแล้วครับ มันเป็นความรู้สึกเหมือนกันเรารักันมาก แต่เรารักกันไม่ได้ ในตอนนั้นเองก็มีคนทักมาบอกผมซึ่งไม่ใช่ 1 ใน 6 คนที่เป็นแฟนเค้า พี่เค้าชื่อพีทครับพี่พีททักมาบอกว่า เอขอพี่พีทมาเจอผมเพราะเอเป็นห่วงผมมากพี่พีทบอกว่าตัวพี่พีทเองก็รักเอมาก แต่พี่พีทคือคนที่พี่เอ็มใช้ให้มาดูแลพี่เอแทนพี่เอ็มเพราะเค้า 2 คนไกลกัน พี่พีทก็คือคนที่ 8 ของพี่เค้าที่คบซ้อนกันอยู่ แล้วตัวผมก็เป็นคนที่ 9 ซึ่งมันไม่ใช่แค่รักสามเศ้ราแต่มันคือการที่คนๆนึงมีแฟนแล้ว คบกับอีก 8 คนที่เหลือเป็นตัวสำรอง 7 คนไม่รวมผมยอมรับได้ที่จะอยู่ในสถานะนั้น ส่วนตัวผมไม่สามารถยอมรับได้ เพราะผมคิดว่าตัวผมเองคงมีค่ามากกว่านี้ถ้าอยู่กับคนที่ใช่คนที่รักเรา ...ผมขอฝากเรื่องไว้เตือนสติให้ใครอีกหลายๆคนที่กำลังทำตัวแบบนี้ เพราะมันการกระทำที่ เห็นแก่ตัวเองมาก
และฝากเรื่องนี้ถึงทุกคนที่เป็นตัวสำรอง บางทีตัวเรามีค่ามากกว่าที่จะยืนอยู่ตรงจุดนั้น ถึงไม่มีค่ากับเค้าแต่เรามีค่ากับคนอื่น
ชีวิตผมหลังจากนี้ก็คงใช้ไปเพื่อลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ได้ในเร็ววัน เพราะมันไม่มีอะไรน่าจดจำเลย!
(เรื่องจากชีวิตจริงรัก 9 เศร้า)คนอื่นเค้ามีแค่รัก 2 เรา อย่างมากก็แค่ 3 เศร้า แต่ของผมมันเป็นรัก 9 เศร้า
ผมเป็นคนๆนึงที่อยากมีความรักเหมือนคนอื่นเค้า ผมพยายามที่จะตามหามันให้ได้ซึ่งคนที่เรารักเค้าและเค้ารักเราคนเดียว ผมชอบผู้ชายน่ะครับ เรื่องที่ผมจะเล่าในวันนี้ ผมแค่อยากจะบอกต่อ และ เตือนสติ ให้ทุกคนได้ตั้งมั่นที่จะอยู่รักเดียว ประสบการณ์มันสอนอะไรได้หลายอย่างเลยครับ
เข้าเรื่องเลยน่ะครับ..
ผมชื่อเอฟ อายุ 19 ปี เรียนอยู่ปี 2 มหาวิทยาลัยชื่อดังของเชียงราย ผมได้เจอกับผู้ชายคนนึงเค้าอายุเยอะกว่าผม เรียนจบแล้ว กำลังจะฝึกงาน เค้าเรียนทันตะ เค้าชื่อเอครับ เราสองคนเรียนคนละที่กันน่ะครับ ตัวผมอยู่เชียงราย ตัวเค้าอยู่พะเยา เราสองคนเริ่มรู้จักกันจากแอพพลิเคชั่นหนึ่ง ตอนนั้นเค้าพยายามที่อยากจะคุยกับเรามาก แต่ในขณะเดียวกันเราไม่ได้อยากคุยกับเขาสักเท่าไร เลยตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง คุยบ้าง ไม่คุยบ้าง แต่เอก็ยังพยายามที่จะทักมาคุยกับเรา เอพยายามตื้อที่จะคุยอยู่ประมาณเกือบ 2 เดือน จนเรารู้สึกว่าเค้าดูไม่ไปไหนเลย เหมือนรอคุยกับเรา เราเลยลองคุยกับเค้าดู เราคุยกับเอมาเรื่อยๆจนได้ 3 เดือน เราเลยลองนัดเจอกัน โดยที่เอมาหาเราเอง เราเริ่มสนิทกกันมากขึ้น เริ่มรู้สึกมากขึ้น ชีวิตประจำวันเราใช้ไปด้วยกัน ถ้าวันไหนเค้าว่างเค้าก็จะมาอยู่กับเราตลอดคอยรับไปนั้นไปนี่ตลอด ผ่านไป 1 อาทิตย์เรา 2 คนค่อยๆเริ่มมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง และเราก็รักเค้า เวลาผ่านไปประมาณ 2 อาทิตย์มันกำลังไปได้สวยครับ ทุกอย่างลงตัวไปหมด เรามีความสุขมาก เค้าก็เช่นกันครับ หลังจากนั้นเค้าขอผมไปกรุงเทพเค้าบอกว่าเค้าจะปทำธุระของเค้า ผมก็ไม่ได้ห้ามอยู่แล้วครับในเมื่อมันเป็นธุระผมเลยให้เค้าไปครับ และวันเดินทางมาถึงเมื่อเอถึงกรุงเทพเอได้ขาดการติดไปเลยครับ เค้าเข้ามาคุยได้แค่ในไลน์ ไม่โทรหา ไม่ติดต่อ ไม่อะไรกับผมเลย ผมเลยลองเข้าไปส่องในไอจีเค้าปรากฏว่า เอยู่กับแฟนของเค้าครับ ช่วงเวลานั้นผมไม่รู้ว่าจะเสียใจ หรือ ทำอะไรก่อนดี มันได้แต่นั่งนิ่งๆและคิดว่าทำอย่างไรดี ในตอนนั้นผมเสียใจมากเลย เหมือนน้ำตาตกในที่รู้ว่าตัวเราเองมาทีหลังแน่ๆผมเลยลองทักไลน์เค้าไปแล้วถามถึงเรืองแฟนของเค้า เค้าจะเปลี่ยนเรื่องและไม่คุยเรื่องนั้น เหมือนมองข้ามมันไป ตัวผมหรอครับร้องไห้หนักเลย เพิ่งรู้ว่าการโดนหลอกมันโคตรเจ็บเลย เค้าอยู่กรุงเทพ 4 วันครับทุกๆวันเอจะบล้อกไลน์ตอน 3 ทุ่ม - 8 โมงเช้าทุกวัน นั้นทำให้ผมไม่ได้คุยกับเอเลยแม้แต่นิดเดียวครับ พอตอนกลางวันเค้าก็ลดบล้อกเหมือนเดิม เวลาผ่านไปผมจึงบอกเค้าผมจะเลิกติดต่อกับเค้าแล้วน่ะ เค้าเลยยอมคุยเรื่องแฟนเค้ากับผมครับ เค้าบอกผมว่าตอนที่เค้าคุยกับผมเค้าโดนแฟนเค้าบกเลิกครับ เค้าเลยมาคุยกับผม แล้วทีนี้แฟนเค้ากลับมาเค้าเลยนัดเพื่อเคลียปัญหากันครับ ในตอนนั้นเค้าบอกกับผมว่า รอเราหน่อยน่ะ เราจะรีบไปหา คำพูดนั้นทำให้ผมรู้ตัวเลยว่า เราเองเป็นคนมาทีหลังครับ เค้ากลับมาจากกรุงเทพเรามาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ความรู้สึกของผมไม่หมือนเดิมครับมันรู้สึกมีความสุขน่ะครับแต่ไม่สุด ผมอยู่กับเค้าทั้งๆที่ตัวผมก็รู้ว่ามันผิดที่ตัวของผมเองมันมาทีหลังแต่มันมีความสุขอ่ะครับ มีควาสุขมาก จนวันนึงแฟนเค้า(พี่เอ็ม) พี่เอ็มทักมาในเฟสของผม เค้าส่งรูปคู่เค้าสองคนมาแล้วบอกว่า เนี่ยแฟนกูเอง เมื่อคืนมันไปนอนกับหรอ. ผมอึ้งสิครับเค้ารู้ได้ยังไง ผมทำอะไรไม่ถูกเลย เอก็ทักมาถามวาผมคุยกับพี่เอ็มหรอ ผมก็บอกว่าพี่เอ็มเป็นคนทักผมมา หลังจากนั้นหรอใจผมความรู้สึกผมพังลงหมดแล้วครับ ในเมื่อความแตกแล้วเราก็ต้องไปแล้วอ่ะครับ เรารู้ตัวเองดีว่าตัวเรามาทีหลังก็ต้องถอยออกมมา พี่เอ็มหรอครับด่าผมสารพัดครับ เค้าบอกว่าเอไม่ได้มีแค่ผม ตัวผมเป็นคนที่ 9 ที่ได้กับพี่เค้า ผมไม่โกรธเลยน่ะครับ ผมรักพี่เค้ามาก ตัวผมยอมหมดทุกอย่างที่จะได้อยู่กับเค้าครับเพราะแค่นี้มันก็มีความสุขแล้วสำหรับผม หลังจากนั้นเอขอนัดเจอผมซึ่งตอนนั้นตัวเออยู่พะเยาแล้วครับเค้าออกจากพะเยามาหาผมที่เชียงตอนสองทุ่มเพื่อเคลียให้เลิกแล้วต่อกันแต่ก็ไม่ได้เคลียอะไรมากครับเค้าบอกว่าที่เค้ามาเค้าแคร์เรา กลัวเราจะร้องไห้คนเดียว กลัวเราจะไม่โอเคตรงนี้ ซึ่งมันก็ไม่ดอเคจริงๆแหละครับ เราก็ยังนัดเจอกันเหมือนเดิมครับเหมือนไม่อะไรกิดขึ้น เรื่องเริ่มบานปลายครับ พี่เอ็มทักมาด่าว่านัดเจอกันอีกทำไมทั้งๆที่น่าจะรู้ว่าเอมีแฟนแล้วผมก้ได้แต่บอกว่าตัวผมผิด ด่าผมมาเลยเพราะทุกวันนี้ผมพยายามถอยครับแต่เอก็ยังที่พยายามจะมาหา มาเจอ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ซึ่งจริงๆแล้วเรื่องมันเลยเถิดมามากแล้วครับ จนวันนึงผมก็บอกให้เค้าเลือกใครซักคน เค้าก็บอกให้ผมรอครับรอเค้า 2 คนเคลียกันให้จบ และเค้าขอโอกาสถ้าเคลียจบแล้วขอคบกับเรา ผมหรอครับในตอนนั้นให้ได้หมดไม่ว่าจะให้โอกาสหรือรอ ผ่านไปเริ่มมีใครไม่รู้ทักมา 6 คนด่าทอผมสารพัด ด่าว่าผมทำไมต้องยุ่งกับเอเค้าพูดทำนองว่าตัวเค้าก็รักเหมือนกันตัวเค้ายังปล่อยเลย แล้วทำผมไม่ปล่อยเอไปสักทีให้เค้าไปหาแฟนเค้าทุกคนที่ทักมาพูดไปในทางเดียวกัน ใครจะรู้ละครับว่า 6 คนนั้นคือคนที่ประสบสถานการณ์เดียวกับผม แต่ทุกคนยอมที่อยู่แบบนั้น ไม่เรียกร้องอะไร กลับกลายเป็นผมที่เรียกร้องจากเอมากไป จนสุดท้ายเอขอนัดเจอผมเป็นครั้สุดท้ายเพื่อกินข้าว ดูหนัง อยู่ด้วยกัน ตอนนั่งดูหนังหรอครับตัวผมเองรู้เลยว่าวันนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะได้อยู่ด้วยกัน ชีวิตที่มีคนๆนึงเข้ามาแล้วหายไปมันเหงาจริงๆน่ะครับ เพราะต่อจากนี้เราต้องอยู่คนเดียว ผมร้องไห้ในโรงหนังนั้นแหละครับทั้งๆที่เอก็นั่งอยู่ข้างๆ เราจับมือกันตลอดเวลาครับ ไม่เคยปล่อยมือจากกัน จนผมรู้ให้แล้วเค้าหันมากอดกันแล้วร้อง เค้าเอาแต่พูดว่าขอโทดสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น เค้าบอกเค้าผิดเองครับ เราสองคนกอดกันร้องไห้ในโรงหนังนั้นแหละครับ ผมก็ไม่รู้ว่าที่เรารักกันนั้นมันจริงแหละครับ งั้นเค้าคงไม่ร้องไห้ขนาดนั้น พอดูเสร็จผมรีบหนีออกจากเค้ามันถึงเวลาต้องตัดใจครับ มันต้องทำให้ได้ด้วยผมขับรถหนีเค้า เค้าขับตามครับในตอนนั้นผมขับไปร้องไห้ไปครับ ได้แต่ให้กำลังใจตัวเอง มันน่าเศร้าน่ะครับที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ พอผมกลับถึงบ้านผมซื้อเหล้ามากินครับเพื่อจะได้ทำให้ผมสบายใจขึ้น ใจผมหรอครับอยากเจอเค้าแทบตาย มองไปทางไหนมันก็ว่างเปล่า แต่เค้าไม่ใช่ของเราครับได้แต่บอกตัวเองว่าเค้าไม่ใช่ของเรา ผมร้องไห้หนักมาอยู่กับเพื่อน อยู่กับเหล้า ทั้งๆที่ตัวผมนั้นแพ้แอลกอฮอล์ ผมรักเค้ามากครับ ทุกอย่างที่ทำด้วยกันมามันมีค่ามากครับ มันทำให้ผมมีความสุข
แต่มันไม่จบแค่นั้นครับ..
เมื่อคืนผมกับเพื่อนมีนัดติวหนังสือกัน แต่เพื่อนผมดันอยากให้ปัญหานี้จบลงเลยโทรไปหาเค้าแล้วบอกเค้าว่าตัวผมเมามากแพ้แอลกอฮอล์ เอาแต่เพ้อหาเค้า เพื่อที่จะให้เค้ามาหาครับ แต่กว่าจะมาก็ปาไปตี 1 แล้วครับซึ่งมันก้พิสูจน์ได้แล้วว่าเค้าเลือกใครครับ เพราะเค้าไม่ได้สนใจที่ตัวผมเป็นอะไร จะเป็นยังไง เค้าถึงมาช้าขนาดนี้ แต่ตอนนั้นผมเมาจริงๆน่ะครับ เมื่อเค้ามาถึงเราก้เริ่มพูดกันผมเห็นหน้าเค้า มองหน้าเค้า น้ำตามันก็ไหลแล้วครับ มันเป็นความรู้สึกเหมือนกันเรารักันมาก แต่เรารักกันไม่ได้ ในตอนนั้นเองก็มีคนทักมาบอกผมซึ่งไม่ใช่ 1 ใน 6 คนที่เป็นแฟนเค้า พี่เค้าชื่อพีทครับพี่พีททักมาบอกว่า เอขอพี่พีทมาเจอผมเพราะเอเป็นห่วงผมมากพี่พีทบอกว่าตัวพี่พีทเองก็รักเอมาก แต่พี่พีทคือคนที่พี่เอ็มใช้ให้มาดูแลพี่เอแทนพี่เอ็มเพราะเค้า 2 คนไกลกัน พี่พีทก็คือคนที่ 8 ของพี่เค้าที่คบซ้อนกันอยู่ แล้วตัวผมก็เป็นคนที่ 9 ซึ่งมันไม่ใช่แค่รักสามเศ้ราแต่มันคือการที่คนๆนึงมีแฟนแล้ว คบกับอีก 8 คนที่เหลือเป็นตัวสำรอง 7 คนไม่รวมผมยอมรับได้ที่จะอยู่ในสถานะนั้น ส่วนตัวผมไม่สามารถยอมรับได้ เพราะผมคิดว่าตัวผมเองคงมีค่ามากกว่านี้ถ้าอยู่กับคนที่ใช่คนที่รักเรา ...ผมขอฝากเรื่องไว้เตือนสติให้ใครอีกหลายๆคนที่กำลังทำตัวแบบนี้ เพราะมันการกระทำที่ เห็นแก่ตัวเองมาก
และฝากเรื่องนี้ถึงทุกคนที่เป็นตัวสำรอง บางทีตัวเรามีค่ามากกว่าที่จะยืนอยู่ตรงจุดนั้น ถึงไม่มีค่ากับเค้าแต่เรามีค่ากับคนอื่น
ชีวิตผมหลังจากนี้ก็คงใช้ไปเพื่อลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ได้ในเร็ววัน เพราะมันไม่มีอะไรน่าจดจำเลย!