ห้องหุ่น
เป็นละครที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนเป็นบ้า และสับสนในความคิดของตัวเองจนจะกลายเป็นไบโพลาร์แข่งกับคุณธรรน์และนายเมฆอยู่แล้ว!
เกลียด
ความน้ำเน่าของละครที่ทำมีทุกอย่าง ตามที่ละครน้ำเน่าควรจะมีไม่ว่าจะเป็น
-นางเอกและพระเอก ที่ดีแสนดี โลกสาวราวกับอยู่ในโลกบาร์บี้ คำพูดติดปากนางเอกมีแค่
“อัมต้องขอโทษแทนพี่พรรณด้วยนะคะ”
“พี่พรรณใจเย็นๆนะคะ”
-พี่นางเอก ที่ชอบพระรองอยู่ดีดี พอเขาไม่ชอบกลับ ก็เบนเป้าหมายมาที่พระเอกซะงั้น กลายเป็นว่าเกิดประเด็นแย่งแฟนกับน้องสาวตัวเอง โถ่เว้ย! อุตสาห์เชียร์มาตั้งนานนะเว้ย พรรณราย
-พิไล ตัวร้ายที่หน้าฎ้านมาก ผีหลอกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมออกไปจากบ้านสักที ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกล่ะมั้งว่า อีกไม่มีวันฉันก็โดนหล่อกอี แต่ฉันไม่ไป ฉันโลภ ฉันจะอยู่ หลอกไปสิจ้ะ ฉันกรี้ดเดี๋ยวฉันก็หายกลัว และกลับมาร้ายต่อ ใสใส
ที่สำคัญคือไม่น่าเชื่อว่าเดี๋ยวนี้ยังมีบทละครให้หมอผีทำเสน่ห์ น้ำมันพรายอยู่อีก แต่ด้วยสภาพแวดล้อมที่มันพีเรียดในเรื่องก็พอจะทำความเข้าใจได้บ้าง (ฝืนใจสุดๆ)
-ผีที่เปรียบเสมือนตัวแทนของคนดู ที่ถ้าปล่อยให้ตัวร้ายได้ใจมากไป ก็ไม่ดี เลยหลอกมันซะหน่อย ให้คนดูสะใจเล่นเป็นจังหวะ (แต่เหนื่อยแทนนะ หลอกนังพอไลเท่าไหร่ นางก็ไม่ยอมไปสักที)
ชอบ
-จังหวะของหนัง ที่ทำให้เรารู้สึกว่ามันน่าติดตามไปเรื่อยๆ คือมันไม่มีช่วงที่น่าเบื่อ ไม่เว้นจังหวะให้เราได้รู้สึกว่า ฉากนี้มันนานเกินไปแล้วนะ รู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันไหลอยู่ตลอดเวลา พิไลเข้ามาบ้าน ผีหลอก ยกประเด็กเพทายมาคั่น จะได้ไม่น่าเบือ แล้วถึงจะมาดำเนินเรื่องของพิไลต่อ
ยิ่งกว่านั้น ใครหลายคนอาจจะไม่ชอบที่การที่ละครตัดเข้าโฆษณาตอนนี้มันพีคทุกครั้ง ย้ำว่าทุกครั้ง! แต่มันยิ่งทำให้เราติดตามว่า ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นหว่า....ชอบครับ เก่งมาก ที่หาจังหวะได้ดีตลอด
-การแสดงครับ
ในหลายครั้งที่มีผีมาสิงตัวละครหลักเช่น ผีนางรำสิงอัมรา ผีนางรำสิงพรรณราย ผีท่านเจ้าคุณแปลงเป็นคุณเดช นักแสดงเล่นได้ดีมาก คือ ท่าทางเป็นตัวละคร แต่แววตากลับทำให้เราพอเดาได้ว่า อ่าว! นี่ผีสิ่งนี่หว่า เจ๋งครับ
- เต้ย จรินฯ นางทำให้เรื่องนี้ จากที่ทะมึนๆทั้งเรื่อง มีโทนสว่างทุกครั้งเวลาที่เต้ยเล่น ทำให้เรื่องดูสดใส แต่เต้ยออกมาเมื่อไหร่ ทำให้คนดูยิ้มได้ ที่สำคัญคือ เต้ยเป็นคนที่เล่นไม่ใหญ่ และเป็นธรรมชาติเหมือนเรากำลังดูผู้หญิง ซื่อๆ ใสๆ เชื่อได้จริงๆว่านางโลกสวย
- พิไล หรือคุณวาสนา เล่นได้น่ารำคาญจริงๆ โดยเฉพาะเสียง ออกมาที่ไรนี่หูแทบแตก ร้ายได้ใจ ทั้งสีหน้า แววตา สีปาก ดีกว่าให้นางมากรี้ดกร้าด วิ่งหนีผีตั้งเยอะ เรื่องหน้าขอให้พิไล อย่าหนีผี อย่ากรี้ดอีกนะ
แต่ฉากที่นางทะเลาะกับพรรณรายแล้วบอกความจริงว่าเธอเป็นแม่ ฉากนั้นกลับทำได้ดีเกินคาด ดูจริงจัง รุนแรง เสียใจ และผิดหวังในตัวลูก
หลายต่อหลายครั้งที่เรารำคาญละครเรื่องนี้ แต่มันกลับทำให้เรายิ่งติดตาม บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่โดยองค์พระกอบโดยรวมทำให้เรายิ่งติดตาม และตอนนี้สิ่งที่อยากรู้ที่สุดคือ
นางพิไลมันจะเจอจุดจบอย่างไรวะ...เป็นละครน้ำเน่าในหลายๆปี ที่เลือกดูครับ
ห้องหุ่น 2558 ยิ่งดู ยิ่งด่า ยิ่งด่าก็ยิ่งดู
เป็นละครที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนเป็นบ้า และสับสนในความคิดของตัวเองจนจะกลายเป็นไบโพลาร์แข่งกับคุณธรรน์และนายเมฆอยู่แล้ว!
เกลียด
ความน้ำเน่าของละครที่ทำมีทุกอย่าง ตามที่ละครน้ำเน่าควรจะมีไม่ว่าจะเป็น
-นางเอกและพระเอก ที่ดีแสนดี โลกสาวราวกับอยู่ในโลกบาร์บี้ คำพูดติดปากนางเอกมีแค่
“อัมต้องขอโทษแทนพี่พรรณด้วยนะคะ”
“พี่พรรณใจเย็นๆนะคะ”
-พี่นางเอก ที่ชอบพระรองอยู่ดีดี พอเขาไม่ชอบกลับ ก็เบนเป้าหมายมาที่พระเอกซะงั้น กลายเป็นว่าเกิดประเด็นแย่งแฟนกับน้องสาวตัวเอง โถ่เว้ย! อุตสาห์เชียร์มาตั้งนานนะเว้ย พรรณราย
-พิไล ตัวร้ายที่หน้าฎ้านมาก ผีหลอกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมออกไปจากบ้านสักที ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกล่ะมั้งว่า อีกไม่มีวันฉันก็โดนหล่อกอี แต่ฉันไม่ไป ฉันโลภ ฉันจะอยู่ หลอกไปสิจ้ะ ฉันกรี้ดเดี๋ยวฉันก็หายกลัว และกลับมาร้ายต่อ ใสใส
ที่สำคัญคือไม่น่าเชื่อว่าเดี๋ยวนี้ยังมีบทละครให้หมอผีทำเสน่ห์ น้ำมันพรายอยู่อีก แต่ด้วยสภาพแวดล้อมที่มันพีเรียดในเรื่องก็พอจะทำความเข้าใจได้บ้าง (ฝืนใจสุดๆ)
-ผีที่เปรียบเสมือนตัวแทนของคนดู ที่ถ้าปล่อยให้ตัวร้ายได้ใจมากไป ก็ไม่ดี เลยหลอกมันซะหน่อย ให้คนดูสะใจเล่นเป็นจังหวะ (แต่เหนื่อยแทนนะ หลอกนังพอไลเท่าไหร่ นางก็ไม่ยอมไปสักที)
ชอบ
-จังหวะของหนัง ที่ทำให้เรารู้สึกว่ามันน่าติดตามไปเรื่อยๆ คือมันไม่มีช่วงที่น่าเบื่อ ไม่เว้นจังหวะให้เราได้รู้สึกว่า ฉากนี้มันนานเกินไปแล้วนะ รู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันไหลอยู่ตลอดเวลา พิไลเข้ามาบ้าน ผีหลอก ยกประเด็กเพทายมาคั่น จะได้ไม่น่าเบือ แล้วถึงจะมาดำเนินเรื่องของพิไลต่อ
ยิ่งกว่านั้น ใครหลายคนอาจจะไม่ชอบที่การที่ละครตัดเข้าโฆษณาตอนนี้มันพีคทุกครั้ง ย้ำว่าทุกครั้ง! แต่มันยิ่งทำให้เราติดตามว่า ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นหว่า....ชอบครับ เก่งมาก ที่หาจังหวะได้ดีตลอด
-การแสดงครับ
ในหลายครั้งที่มีผีมาสิงตัวละครหลักเช่น ผีนางรำสิงอัมรา ผีนางรำสิงพรรณราย ผีท่านเจ้าคุณแปลงเป็นคุณเดช นักแสดงเล่นได้ดีมาก คือ ท่าทางเป็นตัวละคร แต่แววตากลับทำให้เราพอเดาได้ว่า อ่าว! นี่ผีสิ่งนี่หว่า เจ๋งครับ
- เต้ย จรินฯ นางทำให้เรื่องนี้ จากที่ทะมึนๆทั้งเรื่อง มีโทนสว่างทุกครั้งเวลาที่เต้ยเล่น ทำให้เรื่องดูสดใส แต่เต้ยออกมาเมื่อไหร่ ทำให้คนดูยิ้มได้ ที่สำคัญคือ เต้ยเป็นคนที่เล่นไม่ใหญ่ และเป็นธรรมชาติเหมือนเรากำลังดูผู้หญิง ซื่อๆ ใสๆ เชื่อได้จริงๆว่านางโลกสวย
- พิไล หรือคุณวาสนา เล่นได้น่ารำคาญจริงๆ โดยเฉพาะเสียง ออกมาที่ไรนี่หูแทบแตก ร้ายได้ใจ ทั้งสีหน้า แววตา สีปาก ดีกว่าให้นางมากรี้ดกร้าด วิ่งหนีผีตั้งเยอะ เรื่องหน้าขอให้พิไล อย่าหนีผี อย่ากรี้ดอีกนะ
แต่ฉากที่นางทะเลาะกับพรรณรายแล้วบอกความจริงว่าเธอเป็นแม่ ฉากนั้นกลับทำได้ดีเกินคาด ดูจริงจัง รุนแรง เสียใจ และผิดหวังในตัวลูก
หลายต่อหลายครั้งที่เรารำคาญละครเรื่องนี้ แต่มันกลับทำให้เรายิ่งติดตาม บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่โดยองค์พระกอบโดยรวมทำให้เรายิ่งติดตาม และตอนนี้สิ่งที่อยากรู้ที่สุดคือ
นางพิไลมันจะเจอจุดจบอย่างไรวะ...เป็นละครน้ำเน่าในหลายๆปี ที่เลือกดูครับ