ความรักที่ผมมีไห้เค้า

ผมเป็น นศ มรภ แห่งหนึ่ง สาขา รปศ ผมเป็นเกย์ น่ะครับ ผมแอบชอบเพื่อนในห้อง ที่เป็น ผช เค้าหน้าตาดี ผมชอบเพราะเค้าเป็น คน ขี้เล่น กวนๆ ผมก็ได้แต่เก็บอาการ ไว้ ไม่กล้า บอก เค้า เลิกเรียนกลับบ้านมา ผมมักจะคุยกับเค้าเสมอ ด้วยความที่ผมเป็นห่วงเค้ามาก ผมจะคอยเช็ค ว่า เค้า กลับบ้านรึยัง อะไรประมาณนี้  ครั้งแรกที่เค้า ทัก face ก็คุยเรื่องเล่นๆ ทั่วไป พอคุยนาน ๆ เข้า ผมเริ่ม รักเค้าแล้วสิ เวลา มีงานการบ้าน เค้า พูด ออกแนว หาคนทำไห้ เหอะๆ ก็ไม่พ้นผมอยู่ดี ไม่ว่าจะเป็นงานเขียน  งานปริ้น แน้วข้อสอบก่อนสอบ ผมเป็นคนจัดหาและทำไห้ทั้งนั้น (เพื่อคนที่เรารักโน๊ะ ยินดีทำไห้เลย😀😀😀) และแล้ว ก็มีอยู่วันนึงเค้ามีปัญหา กับทางบ้าน เค้าก็faceมาระบาย กับผมเลย
มีอยู่ว่า เค้าได้หนีออกจาก บ้านผม กะบ้านเค้าห่างกัน 40โล
ผม:เตง เป็นไร
เพื่อน:มีปัญหากับทางบ้าน (เวลา22.00)
ผม:แล้วตอนนี้ เตงอยุ่ไหน
เพื่อน:เดินหนีออกจากบ้านมาตามทางเรื่อยๆ
ผม:เป็นห่วงจังขอไปหาได้ไหม (ระยะทาง40โลน่ะนั่น)
เพื่อน:ไม่เป็นไรเตงไม่ต้องห่วงเค้าหลอก เตงจะมาทำไม มันไกลจะตาย
ตอนนั้น ผมร้องไห้ ผม:ห่วงจัง อยากไปช่วย
เพื่อน: ไม่ต้องห่วงเค้าหรอกพอดีเจอเพื่อนเลย ขอไปนอนกะเพี่อน
ผมนี่โล่งใจ แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี
แล้วเราก็คุยกันทุกวันเรื่อย มา แล้วมีอยุ่วันนึง ผม เก็บไว้ไม่ได้ล่ะ ผมจึงตัดสินใจ บอกไปว่า ผมรัก คุณน่ะ
(จอนนั้นตื่นเต้นมาก กลัวคำตอบกลับจากเค้าจุงเลย )
เเละแล้สเค้าก็ตอบกลับมา ว่า กูไม่ชอบ กูชอบ ผู้หญิง     ตอนนั้น ผม พูดอะไรไม่ออก เลย ผมอยากร้องไห้ ผมเสียใจอย่างว่า น่ะ เราเกิดมาเป็นแบบนี้ ไม่ใช่ผู้หญิง นี่นา