เห็นหมี !

พายุลมโหมกระหน่ำมาหนักหนา นกน้อยพากันบินหนีชุลมุน ขนเปียกปอน..หนาวสั่น ขาดไออุ่น ต่างบินวุ่นหลบให้ทันนะนกเอย ลมสงบพบพิราบหมอบใต้รถ ปีกหักหมดห้อยลงไม่ตรงเลย บินไม่ได้ใช่ไหม...มิเยาะเย้ย จึงเอื้อนเอ่

ในป่าใหญ่ แห่งหนึ่ง ซึ่งมีสัตว์ สารพัด เสือสิงห์ กระทิงหมี นอกจากนั้น คนหนึ่ง ซึ่งยังมี ชายผู้นี้ มีชื่อ คือทาร์ซาน วันหนึ่งหนอ แสงแดด แผดร้อนจัด บรรดาสัตว์ คลายทุกข์ สนุุกสนาน ต่างกระโดด โลดโผน กระ

แต่งกลอนสี่สุภาพเรื่องกระดูกสันหลังของชาติ 1บท ง่ายๆ เอาแบบฉันทลักษณ์ในรูป

พยัญชนะไทย ได้มา ร่วมปาร์ตี้ งานเลี้ยงนี้ สี่สิบสี่ ตัวอักษร มาพบกัน คุยเม้าท์ พูดเว้าวอน พอถึงตอน นินทา ก็พาที เธอรู้ไหม พยัญชนะใด โง่ที่สุด ทั้งหมดหยุด ครุ่นคิด นิดหนึ่งนี่ อ๋อ ก.ไก่ กับ ธ.ธง โง่สิ

แต่งกลอนสี่สุภาพเรื่อง ความงามของชาติไทย 1 บท แบบง่ายๆ เอาแบบในรูปเลยค่ะ

เตือนครั้งสุดท้าย....ให้โอกาส.....เจ้าหนีไป....ก็ตอนนี้! . . . ...อย่าหวั่นไหว ไยพี่เอ่ย คล้ายคำขู่ เจ้าจะหนี หรือไม่นะ...หรี่ตาดู โอ้พธู ไม่ขัดข้อง ถ้าต้องการ หากเจ้าหนี พี่คงตาม ทุกเส้นทาง แม้แหว