แอบชอบเพื่อนสนิท มันทรมานแค่ไหน

... คือเรามีเพื่อนอยู่คนนึง เรารู้สึกถูกชะตากับเค้าตั้งแต่แรกเห็น และด้วยความบังเอิญ ทำให้เค้าและเราได้มาอยู่ในกลุ่มเดียวกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน ทำกิจวัตรแต่ละวันพร้อมๆกัน แทบจะอยู่ด้วยกันตลอดเวลา เมื่อเป็นอย่างนี้ ทำให้เรารู้สึกหวั่นไหวมากขึ้นทุกๆครั้ง แม้นจะห้ามหัวใจเท่าไหร่ก็ห้ามไม่ได้ แต่ด้วยข้อจำกัดของคำว่า เพื่อน และเค้าเองก็เป็นคนที่ค่อนข้างป็อบ ทำให้เราไม่กล้าที่จะคิดกับเค้ามากไปกกว่าที่เป็นอยู่ ... ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น เราก็ห้ามสมองกับหัวใจของเราไม่ได้อยู่ดี เรารู้สึกทรมานเหลือเกินกับความรู้สึกที่เราไม่เคยเป็นมาก่อน เวลามีใครเข้ามาพัวพันกับเค้า เราก็รู้สึกทั้งหึง ทั้งหวงเค้า ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิด ... ทุกครั้งที่รู้สึกเสียใจ เราก็ทำได้แค่กดมันไว้ แล้วยิ้มออกมาอย่างสดชื่น ร้องไห้เงียบๆและเชื่อว่า เวลาคงช่วยทุเลาให้สิ่งเหล่านี้หายไปได้ ... เราเคยคิดว่า เราเจ็บ เราทรมานซ้ำๆแบบนี้อาจจะเป็นเรื่องที่ดี เพราะถ้าวันนึงที่เราฝืนยิ้มต่อไปไม่ไหว เราเจ็บจนทนไม่ได้ เราจะเดินออกไปเอง และตัดใจได้ ... แต่ความเป็นจริงกลับไม่ แม้นเราจะเจ็บซ้ำๆ ร้องไห้ซ้ำๆ แม้นเรื่องเล็กๆที่มากระทบจิตใจเราก็กลับฟุ้งซ่านราวกับว่ามันคือเรื่องใหญ่ แต่ผลที่ตามมากลับเป็นเราทั้งคิดถึง ทั้งห่วงเค้ามากขึ้นในเวลาที่ไม่ได้เจอกัน ... ยิ่งมาตอนนี้ เรารู้สึกเหมือนว่า สิ่งดีๆที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเรากับเค้าลดน้อยลงไปเรื่อยๆ ความสำคัญของเราหายไปทีละน้อย ความใกล้ชิดค่อยๆกลายเป็นความห่าง เราเหมือนพยายามจะเดินหนี แต่ความรู้สึกคือเราพยายามเดินเข้าหา ... เราทนไม่ไหวแล้วกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ เรารู้สึกว่ามันโคตรๆที่จะทรมาน มันไม่สนุกและสวยงามอย่างที่ใครหลายๆคนเคยว่าไว้ เราจะทำอย่างไรดีเพื่อตัดใจจากเค้าให้ได้ ทำอย่างไรดีให้เราคิดกับเค้าแต่เพื่อนได้ .. ใครพอมีวิธีดีๆ ช่วยแนะนำหน่อยนะ