สวัสดีค่ะทุกๆคน ก็ตามหัวเรื่องเลย เราวอนขอความช่วยเหลือเราหน่อยค่ะ ณ ตอนนี้เราเครียดมากและครอบครัวเราก็เครียดมากเหมือนกันโดยเฉพาะแม่ ก่อนที่เราจะเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมด เราขอบอกก่อนเลยว่าทุกๆเรื่องที่เราพูดไป ไม่ใช่การมโน ไม่ได้อยากเป็นกระแสหรือเรียกร้องความสนใจจากใคร แต่เราต้องการให้ผู้ที่มีความรู้ช่วยบอกเราทีว่าเราควรจะทำยังไงต่อไปดี
เอาล่ะเราขอเริ่มเล่าเลยนะ...
เรื่องมันเกิดเมื่อ วันอาทิตย์ที่ 4 ตุลาคม ที่ผ่านมา ค่ะเราลงไปวิ่งออกกำลังกายบริเวณรอบคอนโดที่เราอยู่ เราไม่ขอลงรายละเอียดเกี่ยวกับที่พักนะค่ะ อ่ะมาต่อค่ะ เราลงไปวิ่งตอน 6 โมงครึ่ง เพราะตอนนั้นบริเวณคอนโดจะไม่มีคนวิ่งแล้วเราเห็นว่ามันส่วนตัวดีก็เลยตัดสินใจลงไปเวลานั้น ซึ่งมันก็เป็นวันแรกที่เราลองวิ่งออกกำลังกายดู ปกติจะนอนเล่นเน็ตอยุ่บ้านไม่ค่อยสนใจเรื่องออกกำลังกายเท่าไหร่ แต่ลงครั้งแรกก็เจอแจ๊กพอตเลยจ้า TOT คือเราก็วิ่งรอบๆคอนโดประมาณสัก3 รอบพอเหนื่อยเราก็เลยเตรียมตัวกลับขึ้นห้อง ระหว่างนั้นสายตาเราก็เหลือบไปเห็นว่ามีทางลัดที่เราจะไม่ต้องเดินอ้อมไปเข้าทางหน้าคอนโด มันเป็นทางที่จัดไว้สำหรับที่ทิ้งขยะ ไม่ได้เปลี่ยว หรือน่ากลัวอะไรเลย ทำให้เราแถบไม่ต้องคิดหรือลังเลเลยว่าจะไปดีไหม เราก็เดินลัดเข้าทางนั้น ระหว่างที่กำลังเดินเท้าเราก็ดันไปเหยีบน้ำขยะที่มันรั่วออกมาจากถัง เราก็แบบคิดว่า ถ้าเดินต่อไปมันต้องไปเลอะพื้นคอนโด โดนแม่บ้านด่าแน่ๆเลยเราก็เลยเดินขึ้นไปบนพื้นปูนข้างๆทางลัดนั้นและเอาเท้าเช็ดๆกับพื้นปูนเช็ดถู่ๆสักพักก็เดินกลับขึ้นห้องไป วันนั้นทุกอย่างก็ปกติ แต่เรามีความรู้สึกว่ามีสายตาใครบางคนจ้องมองเราตลอดเวลา เราก็ได้แต่คิดว่าเราคงคิดไปเองมั้ง พอตกตอนกลางคืนเราก็ฝันว่า เรานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟาห้องรับแขกเล่นไปสักพัก ก็มีเสียงใครคนนึงพูดกับเรา แต่เราไม่เห็นตัวเค้านะเราได้ยินแต่เสียง เค้าถามเราว่า "สนุกไหม?" เราก็ตอบเค้าไปแบบที่ตาเรายังจ้องอยู่ที่โทรศัพท์ว่า "สนุกซี่" หลังจากที่เราคอบไปแล้วเค้าก็ถามเรากลับมาว่า "สนุกใช่ไหมอย่างั้นเราไปเล่นผูกคอตายกันไหม?" หลังจากที่เค้าพูดจบเราจำได้ว่าในฝันเรามองหาว่าใครเป็นคนพูดแต่มองเท่าไหร่ก็หาไม่เจอเราจึงตะโกนตอบไปว่า"ไม่ไปจะอยู่กับแม่!!!" พอสิ้นเสียงเราปุ๊ปนาฬิกาปลุกมันก็ดังขึ้นมาทำให้เราตื่นเราเลยหยิบโทรศัพท์มาดู นาฬิกาบอกเวลาว่าตี4.30 ต้องบอกก่อนว่าเราต้องตื่นเวลานี้ทุกวันอยุ่แล้ว ตื่นมาเราก็ยัง งงๆ แต่ไม่คิดอะไรคิดว่าเราคงอ่านอะไรจนเก็บมาฝันเอง เราก็ไปอาบน้ำแต่งตัวใช้ชีวิตตามปกติโดยที่ยังไม่เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง พอมาคืนวันจันทร์ เราก็ฝันเหมือนเดิมทุกอย่าง เหตุการณ์เดิม สถานที่เดิม คำพูด คำถาม คำตอบเดิมทุกอย่าง แถมตื่นมาเวลาเดิมด้วย เหมือนเดจาวูอีกครั้ง เราก็ไม่ใส่ใจนะพุดตรงๆ แต่มีเริ่มคิดและสับสนว่า เอะ คืนก่อนก็ฝันแบบนี้เลยป้ะว่ะ แต่เราฝันแค่สองคืนติดกันนะ เราเลยไม่คิดว่าเรื่องมันจะเลวร้ายขนาดนี้ เหตุการณ์มันก็ล่วงเลยจนมาถึงวันอาทิตย์ อีกรอบนึงคือ วันที่ 11 ต.ค. นี้แหละเราเหมือนนึกได้ว่าเราฝันแปลกเราเลยเล่าให้แม่ฟัง แม่เราตกใจมากแล้วดุเราว่าทำไมไม่รีบบอกว่าฝันแบบนี้ มันไม่ดีเลย ทำไมปล่อยไว้ไม่สนใจ แม่เราดุเราเสร็จก็รีบโทรหาน้าสะไภ้แล้วเล่าเรื่องนี้ให้น้าฟัง พอฟังเสร็จน้าเราเครียดเลย และรีบเอาวันเดือนปีเกอดวันที่เกิดเวลาเกิดให้พี่สาวเราโทรหาร่างทรงที่ครอบครัวเรานับถือและเล่าความฝันให้ท่านฟังทางโทรศัพท์ เราก็ได้แต่รอว่าผลมันจะเป็นยังไงทำไมทุกคนซีเรียสกันขนาดนี้มันเลยทำให้เราเริ่มเครียดแล้ว
สักพักพี่สาวเราโทรมา คำถามแรกที่มันถามเรา ก็เล่นเอาขนลุกเกรียวกันเลยจ้า
มันถามเราว่า อาทิตย์ที่ผ่านมา เราเคยเกือบโดนรถเชี่ยวไหม? เราก็เห้ย! รุ้ได้ไงฟร่ะ! คือใช่เลยคือวันจันทร์ ที่เราฝันเป็นคืนที่สองนั่นแหละ เรากำลังจะข้ามถนน แต่เหมือนเราเบลอหรืออะไรไม่รุ้เรามองไม่เห็นว่ากำลังมีรถวิ่งมาด้วยความเร็วเรากำลังเดินข้ามไปแต่ดีที่มีคนที่ข้ามมาด้วยกระชากตัวเรากลับไปตอนนั้นใจเราตกไปอยุ่ที่ตาตุ่มเลย นึกแล้วยังเสียวอยุ่เลยคือมันนิดเดียวจริงๆ คาบเส้นระหว่างความเป็นความตายเลย เราก็เล่าให้พี่สาวฟัง มันก็ถามเราต่อมากว่าให้เราลองนึกดูดีๆว่าไปลบหลู่อะไรมาหรือป่าว หมอดูท่านบอกว่าเราไปเหยียบหัวเค้า เอาน้ำอะไรเหม็นๆไปเหยียบเค้าซึ่ง! ตอนแรกเราก็ยังนึกไม่ออกจนค่อยๆนึกประติดประต่อเหตุการณ์มาเรื่อยๆจนถึงบางอ้อเรื่องที่เหยียบน้ำขยะนั่นเแหละ!!! หมอดูบอกว่า เราเกิดวันพุธกลางคืน มีสัมผัสที่6ที่แรงมากสัมภเวสีชุดดึงเราได้ง่าย คนอื่นเดินผ่านเดินเหยียบไม่เป็นอะไรเพราะเค้าสื่อไม่ได้แต่เราดันสื่อได้เค้าเลยตามเราไปทุกที่และคนที่เราไปลบหลู่โดยที่ไม่ได้ตั้งใจคือคนงานต่างด้าวที่เค้าพลัดตกลงมาเสียชีวิตบริเวณที่ทิ้งขยะตอนที่กำลังสร้างตึกนี้ และทางผู้รับเหมาไม่ยอมทำพิธีสวดส่งดวงวิญญาณเค้ากลับบ้านเมืองเค้าไป เค้าเลยกลายเป็นผีที่เฝ้าบริเวณนั้นไป ตอนนี้เค้าอยากหลุดพ้นจากที่ตรงนี้แล้ว เค้าเลยอยากให้เราไปเป็นตัวตายตัวแทนเค้า เราได้ฟังแล้วก็แทบจะเป็นลม คือเราไม่ได้งมงายเขื่อหมอดูเกินไปนะ แต่เค้าทักเราแม่น ทักในสิ่งที่ตัวเราเองยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำ เค้าบอกหมดว่าเค้าอยุ่บริเวณไป คอนโดเราเป็นไง ทั้งที่เค้ายังไม่เคยเจอเราไม่เคยมาที่คอนโดเราด้วยซ้ำ!! และหมอดูก็แนะนำให้เราไปขอมาเค้า เราก็ทำตามนะ พอวันจันทร์ที่12 เราก็ไปขอขมา ตามที่หมอดูท่านแนะทุกอย่างจนมาถึงตอนนี้วันที่ 16 เราก็ยังคงรุ้สึกถึงสายตาที่จ้องมองเราอยุ่เลย ยังรุ้สึกว่าเค้ายังอยุ่และไปกับเราทุกที่ รุ้สึกว่าเค้าไม่ได้ให้อภัยเราเลย บางทีเดินผ่านกระจกหรืออะไรที่สะท้อนเงา เราก็เห็นว่ามาเงาตามเราจนเราไม่กล้าที่จะมองเงาสะท้อนอะไรแล้วตอนนี้ ตอนนี้เราพยายามใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท ขึ้นรถลงเรือเราก็จะเตือนสติตัวเองทุกครั้งเพราะถ้าเราพลาด..... เราปรึกษาพี่สาวเรา พี่เราบอกว่าพรุ่งนี้จะโทรหาหมอดูอีกรอบว่าควรจะทำอะไรต้อไปดี เราก็ได้แต่หวังว่าคงจะไม่มีอะไรที่มันเลวร้ายไปกว่านี้เกิดขึ้นกับเราอีกแล้ว
วอนผู้รู้ช่วยชี้แนะเราทีนะค่ะเพราะตอนนี้มันส่งผลกระทบต่อจิตใจและหน้าที่การงานของเรามาก เราไม่มีสมาธิทำงานเลย โดนเจ้านายว่าแล้วค่ะตอนนี้ว่าไม่มีสติจนงานผิดพลาด เราวิตกกังวลและเริ่มจิตตก ได้ยินเสียงอะไรกอกแกกๆตอนกลางคืนก็ผวาจนนอนไม่ได้ ใครก็ได้ช่วยแนะนำเราทีนะค่ะ
ช่วยด้วยค่ะโดนสัมพเวสีที่เป็นคนงานต่างด้าวตามเอาชีวิต
เอาล่ะเราขอเริ่มเล่าเลยนะ...
เรื่องมันเกิดเมื่อ วันอาทิตย์ที่ 4 ตุลาคม ที่ผ่านมา ค่ะเราลงไปวิ่งออกกำลังกายบริเวณรอบคอนโดที่เราอยู่ เราไม่ขอลงรายละเอียดเกี่ยวกับที่พักนะค่ะ อ่ะมาต่อค่ะ เราลงไปวิ่งตอน 6 โมงครึ่ง เพราะตอนนั้นบริเวณคอนโดจะไม่มีคนวิ่งแล้วเราเห็นว่ามันส่วนตัวดีก็เลยตัดสินใจลงไปเวลานั้น ซึ่งมันก็เป็นวันแรกที่เราลองวิ่งออกกำลังกายดู ปกติจะนอนเล่นเน็ตอยุ่บ้านไม่ค่อยสนใจเรื่องออกกำลังกายเท่าไหร่ แต่ลงครั้งแรกก็เจอแจ๊กพอตเลยจ้า TOT คือเราก็วิ่งรอบๆคอนโดประมาณสัก3 รอบพอเหนื่อยเราก็เลยเตรียมตัวกลับขึ้นห้อง ระหว่างนั้นสายตาเราก็เหลือบไปเห็นว่ามีทางลัดที่เราจะไม่ต้องเดินอ้อมไปเข้าทางหน้าคอนโด มันเป็นทางที่จัดไว้สำหรับที่ทิ้งขยะ ไม่ได้เปลี่ยว หรือน่ากลัวอะไรเลย ทำให้เราแถบไม่ต้องคิดหรือลังเลเลยว่าจะไปดีไหม เราก็เดินลัดเข้าทางนั้น ระหว่างที่กำลังเดินเท้าเราก็ดันไปเหยีบน้ำขยะที่มันรั่วออกมาจากถัง เราก็แบบคิดว่า ถ้าเดินต่อไปมันต้องไปเลอะพื้นคอนโด โดนแม่บ้านด่าแน่ๆเลยเราก็เลยเดินขึ้นไปบนพื้นปูนข้างๆทางลัดนั้นและเอาเท้าเช็ดๆกับพื้นปูนเช็ดถู่ๆสักพักก็เดินกลับขึ้นห้องไป วันนั้นทุกอย่างก็ปกติ แต่เรามีความรู้สึกว่ามีสายตาใครบางคนจ้องมองเราตลอดเวลา เราก็ได้แต่คิดว่าเราคงคิดไปเองมั้ง พอตกตอนกลางคืนเราก็ฝันว่า เรานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟาห้องรับแขกเล่นไปสักพัก ก็มีเสียงใครคนนึงพูดกับเรา แต่เราไม่เห็นตัวเค้านะเราได้ยินแต่เสียง เค้าถามเราว่า "สนุกไหม?" เราก็ตอบเค้าไปแบบที่ตาเรายังจ้องอยู่ที่โทรศัพท์ว่า "สนุกซี่" หลังจากที่เราคอบไปแล้วเค้าก็ถามเรากลับมาว่า "สนุกใช่ไหมอย่างั้นเราไปเล่นผูกคอตายกันไหม?" หลังจากที่เค้าพูดจบเราจำได้ว่าในฝันเรามองหาว่าใครเป็นคนพูดแต่มองเท่าไหร่ก็หาไม่เจอเราจึงตะโกนตอบไปว่า"ไม่ไปจะอยู่กับแม่!!!" พอสิ้นเสียงเราปุ๊ปนาฬิกาปลุกมันก็ดังขึ้นมาทำให้เราตื่นเราเลยหยิบโทรศัพท์มาดู นาฬิกาบอกเวลาว่าตี4.30 ต้องบอกก่อนว่าเราต้องตื่นเวลานี้ทุกวันอยุ่แล้ว ตื่นมาเราก็ยัง งงๆ แต่ไม่คิดอะไรคิดว่าเราคงอ่านอะไรจนเก็บมาฝันเอง เราก็ไปอาบน้ำแต่งตัวใช้ชีวิตตามปกติโดยที่ยังไม่เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง พอมาคืนวันจันทร์ เราก็ฝันเหมือนเดิมทุกอย่าง เหตุการณ์เดิม สถานที่เดิม คำพูด คำถาม คำตอบเดิมทุกอย่าง แถมตื่นมาเวลาเดิมด้วย เหมือนเดจาวูอีกครั้ง เราก็ไม่ใส่ใจนะพุดตรงๆ แต่มีเริ่มคิดและสับสนว่า เอะ คืนก่อนก็ฝันแบบนี้เลยป้ะว่ะ แต่เราฝันแค่สองคืนติดกันนะ เราเลยไม่คิดว่าเรื่องมันจะเลวร้ายขนาดนี้ เหตุการณ์มันก็ล่วงเลยจนมาถึงวันอาทิตย์ อีกรอบนึงคือ วันที่ 11 ต.ค. นี้แหละเราเหมือนนึกได้ว่าเราฝันแปลกเราเลยเล่าให้แม่ฟัง แม่เราตกใจมากแล้วดุเราว่าทำไมไม่รีบบอกว่าฝันแบบนี้ มันไม่ดีเลย ทำไมปล่อยไว้ไม่สนใจ แม่เราดุเราเสร็จก็รีบโทรหาน้าสะไภ้แล้วเล่าเรื่องนี้ให้น้าฟัง พอฟังเสร็จน้าเราเครียดเลย และรีบเอาวันเดือนปีเกอดวันที่เกิดเวลาเกิดให้พี่สาวเราโทรหาร่างทรงที่ครอบครัวเรานับถือและเล่าความฝันให้ท่านฟังทางโทรศัพท์ เราก็ได้แต่รอว่าผลมันจะเป็นยังไงทำไมทุกคนซีเรียสกันขนาดนี้มันเลยทำให้เราเริ่มเครียดแล้ว
สักพักพี่สาวเราโทรมา คำถามแรกที่มันถามเรา ก็เล่นเอาขนลุกเกรียวกันเลยจ้า
มันถามเราว่า อาทิตย์ที่ผ่านมา เราเคยเกือบโดนรถเชี่ยวไหม? เราก็เห้ย! รุ้ได้ไงฟร่ะ! คือใช่เลยคือวันจันทร์ ที่เราฝันเป็นคืนที่สองนั่นแหละ เรากำลังจะข้ามถนน แต่เหมือนเราเบลอหรืออะไรไม่รุ้เรามองไม่เห็นว่ากำลังมีรถวิ่งมาด้วยความเร็วเรากำลังเดินข้ามไปแต่ดีที่มีคนที่ข้ามมาด้วยกระชากตัวเรากลับไปตอนนั้นใจเราตกไปอยุ่ที่ตาตุ่มเลย นึกแล้วยังเสียวอยุ่เลยคือมันนิดเดียวจริงๆ คาบเส้นระหว่างความเป็นความตายเลย เราก็เล่าให้พี่สาวฟัง มันก็ถามเราต่อมากว่าให้เราลองนึกดูดีๆว่าไปลบหลู่อะไรมาหรือป่าว หมอดูท่านบอกว่าเราไปเหยียบหัวเค้า เอาน้ำอะไรเหม็นๆไปเหยียบเค้าซึ่ง! ตอนแรกเราก็ยังนึกไม่ออกจนค่อยๆนึกประติดประต่อเหตุการณ์มาเรื่อยๆจนถึงบางอ้อเรื่องที่เหยียบน้ำขยะนั่นเแหละ!!! หมอดูบอกว่า เราเกิดวันพุธกลางคืน มีสัมผัสที่6ที่แรงมากสัมภเวสีชุดดึงเราได้ง่าย คนอื่นเดินผ่านเดินเหยียบไม่เป็นอะไรเพราะเค้าสื่อไม่ได้แต่เราดันสื่อได้เค้าเลยตามเราไปทุกที่และคนที่เราไปลบหลู่โดยที่ไม่ได้ตั้งใจคือคนงานต่างด้าวที่เค้าพลัดตกลงมาเสียชีวิตบริเวณที่ทิ้งขยะตอนที่กำลังสร้างตึกนี้ และทางผู้รับเหมาไม่ยอมทำพิธีสวดส่งดวงวิญญาณเค้ากลับบ้านเมืองเค้าไป เค้าเลยกลายเป็นผีที่เฝ้าบริเวณนั้นไป ตอนนี้เค้าอยากหลุดพ้นจากที่ตรงนี้แล้ว เค้าเลยอยากให้เราไปเป็นตัวตายตัวแทนเค้า เราได้ฟังแล้วก็แทบจะเป็นลม คือเราไม่ได้งมงายเขื่อหมอดูเกินไปนะ แต่เค้าทักเราแม่น ทักในสิ่งที่ตัวเราเองยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำ เค้าบอกหมดว่าเค้าอยุ่บริเวณไป คอนโดเราเป็นไง ทั้งที่เค้ายังไม่เคยเจอเราไม่เคยมาที่คอนโดเราด้วยซ้ำ!! และหมอดูก็แนะนำให้เราไปขอมาเค้า เราก็ทำตามนะ พอวันจันทร์ที่12 เราก็ไปขอขมา ตามที่หมอดูท่านแนะทุกอย่างจนมาถึงตอนนี้วันที่ 16 เราก็ยังคงรุ้สึกถึงสายตาที่จ้องมองเราอยุ่เลย ยังรุ้สึกว่าเค้ายังอยุ่และไปกับเราทุกที่ รุ้สึกว่าเค้าไม่ได้ให้อภัยเราเลย บางทีเดินผ่านกระจกหรืออะไรที่สะท้อนเงา เราก็เห็นว่ามาเงาตามเราจนเราไม่กล้าที่จะมองเงาสะท้อนอะไรแล้วตอนนี้ ตอนนี้เราพยายามใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท ขึ้นรถลงเรือเราก็จะเตือนสติตัวเองทุกครั้งเพราะถ้าเราพลาด..... เราปรึกษาพี่สาวเรา พี่เราบอกว่าพรุ่งนี้จะโทรหาหมอดูอีกรอบว่าควรจะทำอะไรต้อไปดี เราก็ได้แต่หวังว่าคงจะไม่มีอะไรที่มันเลวร้ายไปกว่านี้เกิดขึ้นกับเราอีกแล้ว
วอนผู้รู้ช่วยชี้แนะเราทีนะค่ะเพราะตอนนี้มันส่งผลกระทบต่อจิตใจและหน้าที่การงานของเรามาก เราไม่มีสมาธิทำงานเลย โดนเจ้านายว่าแล้วค่ะตอนนี้ว่าไม่มีสติจนงานผิดพลาด เราวิตกกังวลและเริ่มจิตตก ได้ยินเสียงอะไรกอกแกกๆตอนกลางคืนก็ผวาจนนอนไม่ได้ ใครก็ได้ช่วยแนะนำเราทีนะค่ะ