กระทู้นี้เราอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ความรักของเราตลอด2ปีที่มา ที่ได้ผ่านเรื่องราวต่างๆมามากมายและเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่เริ่มท้อกับความรักน้าา
ถ้าให้พูดถึงความรักที่จดจำได้ไม่ลืมก็น่าจะเป็นตอนที่ผู้ชายคนนึงเข้ามาในชีวิต ผู้ชายที่อายุห่างจากเรา4ปี ผู้ชายที่เป็นนักกีฬา ผู้ชายที่เป็นนักดนตรี ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นคนดังในโรงเรียน ขอเริ่มตอนกีฬาสี2013(เดือนสิงหาคม) เราพึ่งรู้จักพี่เขาตอนไปดูกีฬาบาส คือเขาน่ารักดีนะไม่ได้หล่ออ่ะ แต่เขาเป็นคนทีน่ามองมาก ตอนมองเขาเล่นบาสนี่แบบโคตรเท่ห์555ตอนเย็นกลับมาก็เล่นเฟสตามปกติ เลื่อนๆไปก็เห็นเพื่อนคนนึงลงรูปและแท็กเฟสพี่เขาเราเลยแอดไป พอพี่เขารับเราก็ทักไปคุย
เรา: แต้งรับน้า555
พี่: ครับบ
เรา: ใช่พี่(ชื่อเขา)ป่ะเนี่ยย555
พี่: ใช่ๆ ที่เตี้ยๆดำๆอ่ะ
เรา: บ้า พี่ที่เล่นบาสเก่งๆน่ารักๆหรอก
คือพี่เขาเป็นคนถ่อมตัว เฮฮา กวนตีน น่ารัก ทุกอย่างลงตัวไปหมด พอรู้ว่าพี่เขาใช้บีบีเลยขอพิน หลังจากนั้นเราก็ติดต่อกันทางบีบีบ่อยขึ้น คุยกันเกือบทุกวัน ทุกคืนเราจะมีพี่เขาเป็นแชทสุดท้ายเสมอ บทสนทนาหลักๆจะอยู่ที่ประเด็น18+ 55555 เราจะเข้ากันได้ดีในเรื่องนี้ ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอม(เดือนตุลาคม) เราสนุกกับการคุยกับพี่เขา เราไม่เคยเบื่อเลย ต่างคนต่างมีคำถาม เป็นการสนทนาที่ไหลลื่น ช่วงนั้นก็พอรู้ๆว่าพี่เขามีคนที่ชอบอยู่แล้วเราก็ดราม่าเล็กๆแต่มันตลกตรงที่ว่าเวลาเราตั้งสเตตัสเพ้อๆในบีบี พี่เขาชอบทักมาถามประมาณว่าดราม่าอะไรไรงี้5555 คืออยากจะตอบไปว่าก็เพราะพี่นั้นแหละ เราคุยกันจนกลายเป็นสนิทกันเลยก็ได้(ถ้าไม่ได้มโนไปเองแต่รู้สึกสนิทจริงๆ5555)จนวันนึงพี่เขาชวนเราไปบ้านด้วยความที่สนิทกันก็โอเคไป(แอบแรด555)จำได้ว่าวันนั้นมันฝนตกแล้วเราคือกว่าจะออกจากบ้านก็นานมากจนพี่เขาทักมา
พี่: อยู่ไหน
เรา: อยู่บนรถกำลังไปเนี่ย
พี่: เร็วๆได้มั้ย อยากเห็นหน้า
เห้ยไอพี่ใช่เรื่องจะมาพูดแบบนี้มั้ย เราเขินนะเว้ยย5555แต่มันก็เป็นความรู้สึกที่ไม่ได้คิดอะไรเกินนั้นจริงๆนะเพราะเหมือนเราสนิทกันไปแล้วพอไปถึงพี่เขายืนรอเราอยู่หน้าบ้าน ตอนนั้นพอรู้ว่าทั้งบ้านมีแค่เรา2คนก็กลัวๆนิดๆแต่แบบเออมาแล้วก็เขาไปนั่งเล่นแค่แปปเดียว พี่เขาพาเราเข้าบ้านแถมยังพาไปบนห้องไปนั่งดูทีวีช่วงนั้นประมาณบ่าย3กว่าจานดาวเทียมพี่เขาก็เสียคือมันไม่มีอะไรดูเลย โทรศัพท์เราก็แบตหมดฝากพี่เขาชาจเลยไม่มีไรจะเล่นได้แต่มานั่งโง่ๆอยู่ปลายเตียง พี่เขาก็ขึ้นไปนอนแล้วเอาขามาก่ายหลังเรา เราก็หันไปค้อนใส่พี่เขาก็ยิ้มแบบกวนตีนมาก5555เราทำหน้าหมั่นไส้กลับไป แต่ในใจนี่เขินแรงมาก ผู้ชายอะไรยิ้มได้หน้าแบ๊วขนาดนี้
พี่: ขอนอนตักหน่อยดิ
เรา: ห้ะ
พี่: มานั่งนี่
เราเลยลุกไปนั่งกลางเตียงแล้วพี่เขาก็มานอนหนุกตักเราแล้วพี่เขาก็บอกให้เราลูบหัวเขาคือตอนนั้นพี่เขายิ่งน่ารักไปอีกเหมือนเด็กน้อยเลย5555พี่เขานอนตักเราสักพักเราก็ขอกลับบ้านเพราะมันจะเย็นแล้วพี่เขาก็เดินอีกไปส่งพอออกไปถึงหน้าซอยพี่เขาก็ยืมจักรยานเด็กแถวนั้นปั่นไปส่งที่ป้ายรถเมล์อีกที กรี๊ดค่าไม่คิดว่าชาตินี้จะได้ซ้อนจักรยานผู้ชาย5555
พี่: จะซิ่งละนะ555
เรา: ใจเย็น เดี๋ยวตก555
พี่: เกาะแน่นๆดิ5555
ตอนนั้นเราเกาะเบาะแน่นเลยพึ่งมานึกได้ทีหลังว่าพี่เขาอ่อยเรารึป่าวว่ะ555หลังจากนั้นเราก็คุยบีบีกันเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือเริ่มชอบไปแล้วจ้า5555จากความสนิทกลายเป็นความชอบเราติดพี่เขามากๆ อยากคุยอยากเจอ ด้วยความเป็นเด็กของเราและการยุยงของเพื่อนทำให้เราไปขอพี่เขาเป็นแฟน(แรดแบบไม่แอบ555)
เรา: เป็นแฟนกันป่ะ
พี่: ห้ะ
เรา: ลองดูป่ะ
พี่: พี่ไม่ดีหรอกถ้าดีมีแฟนไปละ ยังไงก็ขอบคุณนะ(คุยในเฟส)
ตอนนั้นงงมากไม่ได้เสียใจอะไรด้วยนะเหมือนเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบมันอาจจะเป็นไปเร็วแต่ความรู้สึกตอนเราคุยกันมันมีความสุขมากจริงๆนะ เราชอบคนนิสัยแบบพี่เขามากๆอาจเพราะเราพึ่งเลิกกับแฟนด้วยมั้งมันเลยเหงาๆหลังจากนั้นเฟสพี่เขาก็โดนบล็อคเราเลยไม่ค่อยได้คุยกัน บีบีพี่เขาก็ไม่ค่อยเติมโปรห่างกันไปสักพักเฟสพี่เขาก็ยังแก้ไม่ได้และยังไม่ได้สมัครใหม่จนพี่เขาเติมโปรและด้วยความคิดถึงของเราเลยทักไป เราก็กลับมาคุยกันปกติ พอเปิดเทอมเวลาเจอที่โรงเรียนก็ทักทายกันตอนนั้นความรู้สึกมันแค่ชอบจริงๆนะ แบบชอบคุย ชอบเล่นอ่ะ เวลาตอนนั้นมันลืมเรื่องตอนเราขอเป็นแฟนไปแล้วล่ะลืมไปสนิทเลยจริงๆมันหายไปกับเฟสแล้วมั้ง555เวลาผ่านไปความรู้สึกก็มากขึ้นเรื่อยๆจนเราชัดเจนว่าชอบพี่เขาจริงๆอยากเป็นแฟนพี่เขาจริงๆจนวันวาเลนไทน์2014มาถึง เราตั้งใจแน่วแน่ว่าวันนี้ต้องบอกชอบแบบจริงจังให้ได้ แต่ด้วยความเขินอายเลยไม่ได้บอกตรงๆทำวิดีโอให้แทน เป็นวิดีโอที่บอกความรู้สึกตั้งแต่เราเจอพี่เขาครั้งแรกแล้วส่งไปทางโพสต์ในเฟส(เฟสใหม่)พี่เขาก็เม้นตอบมาว่าขอบคุณนะช่วงนี้พี่ติดเกมเลยไม่ได้ตอบใครทั้งนั้นปิดการแชทหมดเลยก็แอบนอยนิดๆนะ555แต่ก็ได้แค่นั้นแหละเราไม่มีสิทธิ์อะไร หลังจากนั้นก็เป็นช่วงปิดเทอมใหญ่เราแทบไม่ได้คุยกับพี่เขาเลย บีบีพี่เขาก็ไม่เติมโปร บีบีเราก็พังด้วย ทักแชทในเฟสไปพี่เขาก็ไม่ค่อยตอบ เราคุยกันน้อยมากจนเริ่มห่างกันออกไปเรื่อยๆช่วงนั้นเราดราม่ามากแบบกลับไปอ่านแชทเก่าๆนี่โคตรคิดถึงเลยเราให้ความรู้สึกไปเยอะมากๆตอนนั้น เราเพ้อลงเฟสพี่เขาก็ไม่เคยไลค์เลยแต่เราเชื่อว่าพี่เขาเห็น คือตอนนี้มันเลยคำว่าชอบไปแล้วนะเราว่ามันกลายเป็นความรักไปแล้ว อีกอย่างเรายังเด็กด้วยเลยงี่เง่ามากๆ นิดหน่อยก็ดราม่า พี่เขาคงเหนื่อยใจกับเราแหละที่เห็นเราดราม่าอะไรนักหนา55 เราก็รู้สึกเหนื่อยมากๆอยากจะเลิกชอบให้มันจบๆไปแต่เราทำไม่เคยได้เลยใจนี่อยากจะตัดนะ แต่เราห้ามมือตัวเองไม่ได้เลยเวลาเข้าเฟสก็จะเปิดช่องค้นหาเหมือนเดิม พิมพ์ชื่อเดิมๆ ไทม์ไลน์ของคนเดิมๆ วันละหลายครั้งมาก บางทีไปเจออะไรมาก็เจ็บนะ แต่ก็ยังส่อง5555
จนวันเปิดเทอมเวลาเจอกันคือแค่เดินสวนกันจริงๆ ความรู้สึกคือห่างกันไปแล้วไม่ติดเล่นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว อาจจะเป็นเพราะพี่เขาโตแล้วด้วยมั้ง อยู่ม.6แล้ว ในแชทเราก็นานๆจะทักไปทีนึง จนวันนึงเราเห็นพี่เขาตั้งสเตตัสในเฟสว่าอยากดูซีรีย์เรื่องนึงเราลองไปค้นดูในเว็บแต่มันปิดหมดแล้วดูไม่ได้แล้ว แต่คือเราอยากดูมากไม่รู้ทำไมปกติเราไม่เคยดูซีรีย์เลย แต่พอพี่เขาจะดูเรากลับอยากดูให้ได้ซะงั้น วันนั้นเราเลยไปซื้อแผ่นมาดู แล้วแกล้งทำเป็นว่ามีให้พี่เขายืม(แผนสูงมาก5555)เราเลยทักเฟสไป
เรา: อยากดู(ชื่อเรื่อง)อ่อ
พี่: ใช่ๆ ในเว็บมันปิดหมดแล้วอ่ะ
เรา: เห้ยเรามีแผ่นเอาป่ะๆ
พี่: จัดมาเลยย555
คือความจริงเรากะจะซื้อให้เลยนะ แต่แบบอยู่ดีๆจะเอาไปให้เลยก็ยังไงอยู่ ให้ยืมละกันเขาจะได้ไม่ลืมเรา เพราะมีอะไรติดค้างเราอยู่(เก็บอาการหน่อยลูก555)
หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันหรอก เพราะเวลาคุยกันเราต้องพยายามอยู่คนเดียว เราต้องพยุงบทสนทนาไม่ให้มันจบเราเหนื่อยมาก กะจะตัดใจจริงๆแล้ว พยายามไม่ส่องเลิกรับการแจ้งเตือนในเฟส ไม่ทักไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น แต่ตอนนั้นเราไม่เหงาเลยนะพอดีมีพี่ที่อยู่อีกโรงเรียนเข้ามาคุยด้วย ขอแทนว่าพี่ไก่ พี่ไก่เป็นคนดีมาก ชวนเราคุยตลอด ให้คำปรึกษาเราได้ทุกเรื่อง เป็นคนตลกมาก คือเราไม่ต้องพยายามอะไรเลย เราคุยกันได้สัก2เดือน นางไปมีแฟนจ้า เรานี่แบบเห้ยยย แล้วที่คุยกันมาคือไรว่ะ ความรู้สึกเรานี่มโนไปถึงตอนเป็นแฟนกันแล้วอ่ะ แต่เขาก็ยังคุยกับเราเหมือนเดิมนะ แค่น้อยลง มีตอนนึงพี่ไก่บอกเราว่า "เรายังคุยกันได้เหมือนเดิมนะ จริงๆพี่ก็เกรงใจแฟนแต่เรารู้จักกันก่อน จะห้ามไม่ให้คุยกันคงไม่ได้เนอะ5555" ดูสิเขาดีขนาดไหน5555 แต่หลังจากนั้นไม่นานเราก็ต่างคนต่างหายกันไปเลยเพราะอะไรไม่รู้แต่ก็หายกันไปด้วยดีนะ เคยเจอหน้ากันบ้างก็ทักทายกันตามปกติ พอใจเริ่มไม่มีใครก็กลับมาคิดเรื่องเดิมอีก กลับมาคิดถึงพี่เขาอีกแล้ว แต่คือก็รู้นะว่ามันไม่มีทางแน่นอน ไม่มีทางเป็นไปได้แน่ๆ ไม่มีทางแม้แต่กลับไปสนิทกันเหมือนเมื่อก่อนแน่ๆ จนวันวาเลนไทน์อีกครั้ง(ปี2015) เราเตรียมของขวัญไปให้ แต่ก็ไม่กล้าให้อยู่ดี(เบื่อตัวเองจัง5555) เลยฝากเพื่อนเราที่เล่นบาสกับพี่เขาเอาไปให้ มีกระดาษติดไปใบนึง ช่วงแรกๆเป็นคำอวยพรธรรมดาแต่ช่วงท้ายๆของกระดาษเราเขียนความรู้สึกไปด้วยประมาณว่า"เหนื่อยว่ะ เริ่มท้อแล้วนะไม่อยากจะชอบแล้วแต่แพ้ความน่ารักตลอดเลย รักนะ"อะไรแบบนี้ แต่มานึกอีกทีไม่เอาดีกว่าเลยฉีกส่วนข่างล่างออกจุดพีคคือฉีกแล้วลืมทิ้งจ้าา5555เอาใส่ไว้ในถุงของขวัญที่ให้ไปนั่นแหละเซ่อมาก-*- สุดท้ายพี่เขาคงได้อ่านแหละมั้ง คือเรื่องเซ่อๆเรามีเยอะมาก ไม่เหลือความน่ารักในสายตาพี่เขาแล้ว เป็นเด็กติ๊งต๊องๆ บ้าๆ โก๊ะๆ ซะมากกว่า555 มีเหตุการนึงที่เราจำได้ไม่ลืมเลย(ฮามาก อายมาก ลืมไม่ลง555) วันนั้นเราขึ้นรถเมล์กลับบ้านกับแม่แล้วเราก็เจอพี่เขานั่งอยู่เบาะหน้าบันไดพอดี ตอนเรากำลังจะลง(บ้านเราถึงก่อนพี่เขา) กำลังก้าวลงรองเท้าดันลื่นจ้าก้นเรานี่ลงไปกระแทกกับบันไดแล้วกางเกงเป็นกางเกงพละโรงเรียนแบบลื่นๆอ่ะมันเลยลื่นลงไปอีกขั้นนึงยังๆยังไม่อายเท่าไหร่ แต่แม่เรานี่ตะโกนตกใจเสียงดังมาก555พี่เขาจากที่ใส่หูฟังฟังเพลงอยู่นี่ตื่นมามองเราเลยค่าาอายแบบสุดขีด5555แต่ก็ขำเลยเอาไปโพสต์ลงเฟส พี่เขามาไลค์ด้วยย(หลังจากที่ไม่เคยมาไลค์เรานานมาก555) แต่เราก็ยังไม่ได้กลับมาคุยกันหรอกนะเราไม่เคยรู้ความรู้สึกของพี่เขาเลย และไม่เคยถามด้วย คือการกระทำมันบอกเราโดยอัตโนมัติว่าเขาไม่ได้คิดอะไรตั้งแต่ทีแรก ตั้งแต่เริ่มชอบจนถึงตอนนี้มันผ่ามาปีกว่าแล้ว เราว่าเราก็เริ่มโตขึ้นนะ เริ่มนิ่งกับหลายๆเรื่อง แต่อย่างว่าเราไม่ได้แต่ชอบแล้ว เรารักพี่เขาไปแล้วจริงๆ เวลาอีกไม่นานก็จะปิดเทอมใหญ่แล้ว พี่เขาก็จะจบม.6แล้ว รู้สึกว่าเวลาที่ผ่านมามันเร็วมากส่วนเวลาที่เหลือก็เร็วมากเหมือนกัน เรานั่งคิดเรื่องราวเก่าๆ ช่วงเวลาเก่าๆ จนกลับไปเปิดแชทที่คุยในบีบีดู (คือเราเก็บเมมไว้แล้วเอามาเปิดมันมีประวัติการแชทอยู่ด้วย)
ยิ่งดูยิ่งคิดถึงมากๆ บวกกับตอนนี้ที่เหลือเวลาอีกไม่นานพี่เขาก็จะจบแล้ว เราเอาแชทที่คุยกับพี่เขาสมัยบีบีไปโพสต์ในเฟส เป็นแชทแบบหยอดๆกันไรงี้ แล้วก็เป็นเรื่องจ้า พี่เขาทักมาบอกว่าทำไมโพสต์แบบนั้น เราเลยขอโทษยกใหญ่แล้วก็ไปลบโพสต์พี่เขาก็ถามว่า"เราจะดราม่าอะไรนักหนา จะต้องให้เขาทำยังไง ต้องกลับไปเป็นเหมือนเดิมตอนบีบีใช่มั้ย" ครั้งน้ีเราทะเลาะกันใหญ่โตมาก คิดว่าพี่เขาต้องเกลียดเราแล้วแน่ๆ มองหน้ากันไม่ติดแน่ๆ เรารู้นะว่าที่ผ่านมาเราคิดไปเองตลอด เราคิดมากเกินไปเอง ทั้งที่จริงๆแล้วพี่เขายังไม่ได้คิดอะไรเลย เราเลยถามพี่ขาไปตรงๆ
เรา: ไม่เกลียดเราใช่ป่ะวะ
พี่: ไม่อ่ะ
เรา: ขอบคุณมากนะ ลืมๆไปเนอะคุยกันเหมือนเดิม555
พี่: อืม
จนวันสุดท้ายของการเรียนก็มาถึง พอพี่เขาบูมเสร็จเราก็จะไปขอพี่เขาถ่ายรูป เดินไปหาพี่เขาคือคนรอถ่ายเยอะมากกก5555เราเลยเอ้อเดี๋ยวค่อยกลับมาถ่ายก็ได้วะ เราเดินกลับไปอีกตอนที่คนไม่มีแล้ว ตอนเราไปยืนข้างพี่เขานี่หัวใจเต้นแรงหน้าแดงทุกที(มาเป็นเพลง555)ยิ้มไม่หุบเลย เอาขนมให้ไปห่อนึงด้วย เขินมากก>< พี่เขาบอกเราสั้นๆว่าตั้งใจเรียนนะ แค่นี้ก็ฟินม้วนแปดตลบ555 เป็นวันสุดท้ายที่ยังไม่ท้ายที่สุดหรอก ยังจำซีรีย์ที่เราให้เขาไปได้มั้ย555 เราเกิดอยากดูเลยให้พี่เขาเอามาฝากไว้ที่ประชาสัมพันธ์วันสอบ(ม.ต้นกับม.ปลายสอบคนละวันกัน)
สรุปคือนางลืมเอามาจ้า เราเลยนัดกันอีกทีวันงานโรงเรียน(เดือนมีนาคม)
เราเห็นว่านี่เป็นโกาสสุดท้ายแล้วที่จะได้เจอพี่เขาเลยคิดจะทำไดอารี่ให้ เป็นไดอารี่ที่เก็บเรื่องราวทั้งหมดระหว่างเรา2คน ความรู้สึกของเรา เหตุการณ์ต่างๆ ตลอดปีกว่าที่ผ่านมา ย่อมันลงในสมุดหนึ่งเล่ม...