สวัสดีครับ ผมจะมาแชร์ประสบการณ์ การเลิกสูบบุหรี่ ซึ่งผมตั้งใจไว้นานแล้วนะครับว่าจะนำมาเล่าให้ฟัง มาเริ่มกันเลยนะครับ
พฤติกรรมการสูบบุหรี่ก่อนเลิกของผมคือ สูบมากว่า 15 ปี สลับกันไป แดงมั่ง เขียวมั่ง เรียกได้ว่าสนุกกับการสูบเลยละครับ แต่พอมาช่วงหลัง ๆ ซึ่งบุหรี่มีการขึ้นภาษีมากขึ้นเรื่อย ๆ ต้นทุนไม่กี่บาทแต่มาขาย 60-120 บาท ทำให้เริ่มคิดว่าจะเลิก แต่ ก็เลิกไม่ได้ แต่ตอนนั้นผมเริ่มไม่สูบบุหรี่ตอนกลางวันครับ คือ ตอนทำงานจะไม่สูบบุหรี่เลย แต่พอกลับถึงบ้านเอาล่ะ เข้าห้องน้ำนี่ขาดไม่ได้ ปวดขนาดไหนถ้าหาบุหรี่ไม่เจอก็อั้นไว้ครับ ฮา เกร็ง ๆ ไปซื้อบุหรี่มาให้ได้ก่อนค่อยเข้าห้องน้ำ แล้วก็บอกตัวเองว่า นี่ไง ลดได้แล้ว ลดสูบบุหรี่ได้แล้ว (ซึ่งไม่จริงเลย เย็นจนถึงก่อนเที่ยงคืนของทุกวันผมสูบไม่ต่ำกว่า 3 ตัว ยังไม่รวมตอนไปเที่ยวกลางคืนอีกนะครับ หรือ นั่งดื่มกับเพื่อนี่ไม่ต้องนับเลย)
และแล้วฟ้าก็ประทานเพื่อนคนนึงในวงสุรามาให้ผม อิอิ เพื่อนคนนี้นะครับ ดูท่าทางสนุก ๆ สบาย ๆ สูบบุหรี่จัดมาก ดิ่มนี่ไม่ต้องถามเลย ไม่เมาไม่เลิก ผมก็รับรู้ได้ว่านายคนนี้ไม่ได้เอาจริงเอาจังอะไร เน้น บรรเทิงเข้าไว้ จนวันนึงผมก็นั่งร่วมวงกะเค้าเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือเค้าบอกว่า เค้าเลิกสูบบุหรี่แล้ว ! ผมไม่เชื่อครับ ไม่เชื่อเลย หลังจากวันนั้นหลังจากที่เค้าประกาศเอาไว้ ผมก็ไม่เคยเห็นเค้าสูบบุหรี่อีกเลย สุดยอด ทำได้ยังไง ผมก็เริ่มศึกษาจากเค้านะครับ เพื่อเป็นแนวทางในการเลิกสูบบุหรี่ของผม ซึ่งผมเคยพยายามหลายครั้งแล้ว และตอนนี้ผมเลิกมาได้ 7 เดือน แล้วครับ
ผมขอสรุปแนวทางของเพื่อนผม กำลังใจของผม และ ตัวผมเอง ดังนี้น่ะครับ (ทำด้วยตัวเองทั้งหมดเลย)
อย่าบอกตัวเองว่าเลิกสูบบุหรี่ !!!!!! เพราะอะไรที่ห้ามบอกตัวเองว่าเลิกสูบบุหรี่ ก็เพราะว่า เราจะคิดว่ามันเป็นภารกิจที่ยิ่งใหญ่ เป็นสิ่งที่ทำยาก ทำให้เราเลิกล้มได้ง่าย เพราะมันยิ่งใหญ่เกิน มันยากเกิน
ให้บอกตัวเองว่า อ่อ ไม่สูบครับ แค่ไม่สูบตอนนี้ ไว้สูบคราวหน้า อยากสูบตอนเช้าให้บอกตัวเองว่า เดี๋ยวก่อน กินข้าวก่อน ร่างกายยังไม่พร้อม สงสารร่างกายมั่ง เดี่ยวเหม็นน่ะเช้า ๆ อากาศดี ก็ลากไป พออยากอีกก็บอกว่า อ่อ เดี่ยว ๆๆๆๆ ไว้สูบ อดทนหน่อย กินข้าวเที่ยงก่อน กินผลไม้หน่อย เห็นใครสูบก็อย่าไปมอง (ผมไม่ใช่แค่ไม่มองนะครับ เริ่มพูดในใจเพื่อให้กำลังใจตัวเองว่า จะสูบกันทำไม เปลืองตังค์ เหม็น ปากดำ น่าสงสารคนสูบบุหรี่) ซึ่งตอนนั้นผมก็อยาก แต่ก็ต้องสร้างให้อีกฝั่งดูแย่มาก ๆ ดูโหดร้าย ฮา
ตอนเข้าห้องน้ำก็บอกว่าไว้สูบ อ่านหนังสือก่อนดีกว่า ทำธุระไปด้วย เราอยู่ได้ไม่ต้องสูบก็ไว้สูบไง เดี่ยวจะได้สูบแล้ว ก็พร่ำบอกตัวเองไปเรื่อย ๆ ครับ วันแรก ก็บอกแบบนี้ตลอด จนหมดไป 1 วัน
วันที่สอง คราวนี้ก็บอกตัวเองเหมือนเดิม แต่ เราจะมีคำถามว่าไหนว่าจะให้สูบบุหรี่ไง เมื่อไหร่ได้สูบ ? คำตอบคือ เมื่อวานไม่ได้สูบเลย 1 วัน ตั้ง 1 วันนะ ถ้าสูบวันนี้แล้วเมื่อวานล่ะ ? เมื่อวานจะงดสูบเพื่ออะไร เพราะฉะนั้น อยากให้เมื่อวานสูญเปล่าเหรอ ? นั้นไง มีเหตุผล เอา ๆ ก็แค่วันนี้ไม่สูบอีกสักวัน
คิดแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ใครมาชวนสูบก็บอกว่าเดี่ยว ๆ ไว้ก่อน เดี่ยวไว้สูบ ไม่ได้เลิกบุหรี่นะ แค่ไม่สูบตอนนี้ สบาย ๆ ไม่ซีเรียส จะสูบอีกก็ได้น่ะ แต่เอาไว้ก่อน ไม่ใช่ตอนนี้ ฮา
ซึ่งผมทำแบบนี้ คิดแบบนี้มา 7 เดือนแล้วนะครับ คำถามคือ ผมไม่สูบบุหรี่อีกเลยหรือ มีเคยลองมั่งมั้ย ? คำตอบคือ ไช่ ผมสูบมันอีก
แต่ ผมสูบไปได้ไม่เกิน 3 ปื้ด ทิ้งแทบไม่ทันครับ เคยพยายามอยู่สองสามครั้ง ก็ไม่สามารถสูบมันได้อีกแล้ว คำถามคือ แล้วทำไมลองอีก สำหรับผมคือ ผมชอบดื่มเวลาดื่มแล้วมันเห็นเพื่อนสูบกันแล้วก็เออ อยากลองสูบอีก แต่ ใจผมปฏิเสธมันมาโดยตลอดแล้ว และ ผมได้แค่ลองสูบแล้วมันแน่นอก เหม็น มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว มันเหมือนเราหัดสูบบุหรี่ตอนที่เราเป็นเด็ก กว่าจะชินกับมันเราก็ต้องหัดสูบกันนานเหมือนกัน ซึ่งผมคิดว่าถ้าผมจะสูบอีกคงต้องฝึกอีกนาน ที่สำคัญผมรู้แล้วว่าเวลาดื่มทำไมถึงอยากสูบ เพราะว่า ปากมันว่าง วิธีแก้คือ ก็หาอะไรมาเคี้ยว หาลูกอมมากิน ก็จบเลย ไม่อยากจะสูบบุหรี่อีกเลย
อย่าไปกดดันตัวเองนะครับ ทำเนียน ๆ ชิวล์ ๆ ไป กับการที่จะบอกว่า อ่อ ไว้ก่อน เดี่ยวก่อน ทำไปเรื่อย ๆ จนผ่านไปอาทิตย์นึง เดือนนึง ปีนึง แล้วเราค่อยมาฉลองความสำเร็จในการเลิกสูบบุหรี่กันน่ะครับ สู้ ๆ ครับ
แชร์ประสบการณ์ การเลิกสูบบุหรี่
พฤติกรรมการสูบบุหรี่ก่อนเลิกของผมคือ สูบมากว่า 15 ปี สลับกันไป แดงมั่ง เขียวมั่ง เรียกได้ว่าสนุกกับการสูบเลยละครับ แต่พอมาช่วงหลัง ๆ ซึ่งบุหรี่มีการขึ้นภาษีมากขึ้นเรื่อย ๆ ต้นทุนไม่กี่บาทแต่มาขาย 60-120 บาท ทำให้เริ่มคิดว่าจะเลิก แต่ ก็เลิกไม่ได้ แต่ตอนนั้นผมเริ่มไม่สูบบุหรี่ตอนกลางวันครับ คือ ตอนทำงานจะไม่สูบบุหรี่เลย แต่พอกลับถึงบ้านเอาล่ะ เข้าห้องน้ำนี่ขาดไม่ได้ ปวดขนาดไหนถ้าหาบุหรี่ไม่เจอก็อั้นไว้ครับ ฮา เกร็ง ๆ ไปซื้อบุหรี่มาให้ได้ก่อนค่อยเข้าห้องน้ำ แล้วก็บอกตัวเองว่า นี่ไง ลดได้แล้ว ลดสูบบุหรี่ได้แล้ว (ซึ่งไม่จริงเลย เย็นจนถึงก่อนเที่ยงคืนของทุกวันผมสูบไม่ต่ำกว่า 3 ตัว ยังไม่รวมตอนไปเที่ยวกลางคืนอีกนะครับ หรือ นั่งดื่มกับเพื่อนี่ไม่ต้องนับเลย)
และแล้วฟ้าก็ประทานเพื่อนคนนึงในวงสุรามาให้ผม อิอิ เพื่อนคนนี้นะครับ ดูท่าทางสนุก ๆ สบาย ๆ สูบบุหรี่จัดมาก ดิ่มนี่ไม่ต้องถามเลย ไม่เมาไม่เลิก ผมก็รับรู้ได้ว่านายคนนี้ไม่ได้เอาจริงเอาจังอะไร เน้น บรรเทิงเข้าไว้ จนวันนึงผมก็นั่งร่วมวงกะเค้าเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือเค้าบอกว่า เค้าเลิกสูบบุหรี่แล้ว ! ผมไม่เชื่อครับ ไม่เชื่อเลย หลังจากวันนั้นหลังจากที่เค้าประกาศเอาไว้ ผมก็ไม่เคยเห็นเค้าสูบบุหรี่อีกเลย สุดยอด ทำได้ยังไง ผมก็เริ่มศึกษาจากเค้านะครับ เพื่อเป็นแนวทางในการเลิกสูบบุหรี่ของผม ซึ่งผมเคยพยายามหลายครั้งแล้ว และตอนนี้ผมเลิกมาได้ 7 เดือน แล้วครับ
ผมขอสรุปแนวทางของเพื่อนผม กำลังใจของผม และ ตัวผมเอง ดังนี้น่ะครับ (ทำด้วยตัวเองทั้งหมดเลย)
อย่าบอกตัวเองว่าเลิกสูบบุหรี่ !!!!!! เพราะอะไรที่ห้ามบอกตัวเองว่าเลิกสูบบุหรี่ ก็เพราะว่า เราจะคิดว่ามันเป็นภารกิจที่ยิ่งใหญ่ เป็นสิ่งที่ทำยาก ทำให้เราเลิกล้มได้ง่าย เพราะมันยิ่งใหญ่เกิน มันยากเกิน
ให้บอกตัวเองว่า อ่อ ไม่สูบครับ แค่ไม่สูบตอนนี้ ไว้สูบคราวหน้า อยากสูบตอนเช้าให้บอกตัวเองว่า เดี๋ยวก่อน กินข้าวก่อน ร่างกายยังไม่พร้อม สงสารร่างกายมั่ง เดี่ยวเหม็นน่ะเช้า ๆ อากาศดี ก็ลากไป พออยากอีกก็บอกว่า อ่อ เดี่ยว ๆๆๆๆ ไว้สูบ อดทนหน่อย กินข้าวเที่ยงก่อน กินผลไม้หน่อย เห็นใครสูบก็อย่าไปมอง (ผมไม่ใช่แค่ไม่มองนะครับ เริ่มพูดในใจเพื่อให้กำลังใจตัวเองว่า จะสูบกันทำไม เปลืองตังค์ เหม็น ปากดำ น่าสงสารคนสูบบุหรี่) ซึ่งตอนนั้นผมก็อยาก แต่ก็ต้องสร้างให้อีกฝั่งดูแย่มาก ๆ ดูโหดร้าย ฮา
ตอนเข้าห้องน้ำก็บอกว่าไว้สูบ อ่านหนังสือก่อนดีกว่า ทำธุระไปด้วย เราอยู่ได้ไม่ต้องสูบก็ไว้สูบไง เดี่ยวจะได้สูบแล้ว ก็พร่ำบอกตัวเองไปเรื่อย ๆ ครับ วันแรก ก็บอกแบบนี้ตลอด จนหมดไป 1 วัน
วันที่สอง คราวนี้ก็บอกตัวเองเหมือนเดิม แต่ เราจะมีคำถามว่าไหนว่าจะให้สูบบุหรี่ไง เมื่อไหร่ได้สูบ ? คำตอบคือ เมื่อวานไม่ได้สูบเลย 1 วัน ตั้ง 1 วันนะ ถ้าสูบวันนี้แล้วเมื่อวานล่ะ ? เมื่อวานจะงดสูบเพื่ออะไร เพราะฉะนั้น อยากให้เมื่อวานสูญเปล่าเหรอ ? นั้นไง มีเหตุผล เอา ๆ ก็แค่วันนี้ไม่สูบอีกสักวัน
คิดแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ใครมาชวนสูบก็บอกว่าเดี่ยว ๆ ไว้ก่อน เดี่ยวไว้สูบ ไม่ได้เลิกบุหรี่นะ แค่ไม่สูบตอนนี้ สบาย ๆ ไม่ซีเรียส จะสูบอีกก็ได้น่ะ แต่เอาไว้ก่อน ไม่ใช่ตอนนี้ ฮา
ซึ่งผมทำแบบนี้ คิดแบบนี้มา 7 เดือนแล้วนะครับ คำถามคือ ผมไม่สูบบุหรี่อีกเลยหรือ มีเคยลองมั่งมั้ย ? คำตอบคือ ไช่ ผมสูบมันอีก
แต่ ผมสูบไปได้ไม่เกิน 3 ปื้ด ทิ้งแทบไม่ทันครับ เคยพยายามอยู่สองสามครั้ง ก็ไม่สามารถสูบมันได้อีกแล้ว คำถามคือ แล้วทำไมลองอีก สำหรับผมคือ ผมชอบดื่มเวลาดื่มแล้วมันเห็นเพื่อนสูบกันแล้วก็เออ อยากลองสูบอีก แต่ ใจผมปฏิเสธมันมาโดยตลอดแล้ว และ ผมได้แค่ลองสูบแล้วมันแน่นอก เหม็น มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว มันเหมือนเราหัดสูบบุหรี่ตอนที่เราเป็นเด็ก กว่าจะชินกับมันเราก็ต้องหัดสูบกันนานเหมือนกัน ซึ่งผมคิดว่าถ้าผมจะสูบอีกคงต้องฝึกอีกนาน ที่สำคัญผมรู้แล้วว่าเวลาดื่มทำไมถึงอยากสูบ เพราะว่า ปากมันว่าง วิธีแก้คือ ก็หาอะไรมาเคี้ยว หาลูกอมมากิน ก็จบเลย ไม่อยากจะสูบบุหรี่อีกเลย
อย่าไปกดดันตัวเองนะครับ ทำเนียน ๆ ชิวล์ ๆ ไป กับการที่จะบอกว่า อ่อ ไว้ก่อน เดี่ยวก่อน ทำไปเรื่อย ๆ จนผ่านไปอาทิตย์นึง เดือนนึง ปีนึง แล้วเราค่อยมาฉลองความสำเร็จในการเลิกสูบบุหรี่กันน่ะครับ สู้ ๆ ครับ