ตั้งแต่จำความได้ผมไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลย
แม่เล่าให้ฟังว่าตอนนั้นแม่อยู่กรุงเทพฯ พ่อ(พ่อผมเปนทหารยศร้อยตรี)ก็ได้เข้ามาจีบและบอกว่าไม่มีใคร แม่ผมไม่รู้จึงได้ยอมคบและอยู่ด้วยกันหลายเดือน แม่พึ่งรู้ความจริงว่าพ่อมีภรรยาอยู่แล้วตอนแม่ท้องผม แล้วก็ท่านก็ไม่กลับมาเจอแม่อีกเลย แม่เสียใจมากจนเปนบ้า(ทุกวันนี้อาการก็ยังไม่หายดี บางทีดีบางทีร้าย แต่ปัจจุบันดีขึ้นมาก) แม่จึงได้พาผมกลับมาอยู่ที่บ้านตายาย จ ซึ่งบ้านหลังนี้มีแม่ ตา ยาย ผมและลุง
ยายกับลุงเปนคนเจ้ากี้เจ้าการ เรื่องมาก ปากจัด และชอบใช้วิธีลงโทษด้วยการตี บ่อยครั้งที่ผมพยายามจะอธิบายเหตุผลให้ท่านฟัง แต่ท่านกลับมองว่าเถียง และท่านก็ด่าไปตีไป ตาก็จะเปนคนที่คอยช่วยผมทุกครั้ง โดยมานั่งกอดผมไว้และรับไม้เรียวแทน ตาจะเปนคนที่คอยสอนคอยเลี้ยงดูผมตั้งแต่เกิด แม่ผม ผมจึงรักตามาก
ลุงเปนคนชอบดื่มสุรา พอเมาท่านก็จะมาดุมาหาเรื่องตีผมแบบไร้เหตุผล บ่อยครั้งที่คนในครอบครัวของผมทะเลาะกัน ตอนผมอายุ14ตาผมได้ป่วยหนักมาหลายปี และท่านก็สิ้นใจลง ผมเสียใจมาก ท่านได้นอนคุยกับผมในบ้าน2คนก่อนที่ท่านจะสิ้นใจ ผมจำคำพูดของท่านได้ "ว่าตั้งใจเรียนนะลูกเอ้ย ลูกต้องพยายามเรียนให้สูง จะได้มีความรู้และไม่ลำบาก" พูดแล้วผมน้ำตาซึมเลย หลังจากนั้น1ปียายก็ป่วยและเสียชีวิต
ชีวิตหลังจากนั้นก็นะ ผมเบื่อที่ต้องเห็นภาพลุงกับแม่ทะเละกันบ่อยๆแบบนี้จึงมักจะใช้ชีวิตอยู่ในห้องคนเดียว ไม่ค่อยพูดคุยกับใคร ใช้ชีวิตในโลกของตัวเอง จนผมโตมากลายเปนคนไม่ค่อยพูด เงียบๆ หน้านิ่ง ยิ้มไม่เปน
ผมใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังนั้นมาจนจบม.6 และผมก็สอบติดมหาลัยชื่อดังแห่งนึงทางภาคเหนือ ทางบ้านผมมีฐานะยากจนไม่มีเงินส่ง ญาติพี่น้องก็มีแต่ไม่มีใครช่วย ผมตัดสินใจไปมอบตัวและทำตามขั้นตอนของมหาลัย ผมทำงานไปเรียนไปเพื่อหาเงินมาจ่ายค่าเทอม ค่าหอ และค่ากิน ผมอยู่ในภาพแบบนั้นได้เกือบปีแต่สุดท้ายแล้วผมก็ต้องลาออกมา เพราะเกรดผมแย่
หลังจากนั้นเมื่อมีนาคมผมก็ได้เข้าไปทำงานในกรุงเทพ อยู่บ้านป้า แต่ก็อยู่ได้2เดือนเศษๆก็กลับบ้าน เพราะโตมาคนละแบบเลยไม่เข้าใจกัน
ปัจจุบัน จจขก. มาอยู่กัป้าสะใภ้ตั้งแต่มิถุนายนเพราะลุงเสียไป ลูกๆของป้าจึงให้มาอยู่เปนเพื่อนป้า โดยพี่เค้าจ่ายค่าเรียนมสธ.ให้ ให้เงินใช้ ก็ค่อนข้างโอเค สบายใจดี คิดไว้แล้วว่าถ้ามีเรียนจบมีเงินมีงาน จะส่งเงินให้แม่ใช้ทุกเดือน (ลืมบอกไปแม่มีน้องคนละพ่ออีก2คน) ท่านจะได้สบาย จขกก.จะได้ทำตามความฝันของตัวเองด้วย อยากมีรถ อยากมีบ้านอยู่ในเชียงใหม่ อยากมีกีตาร์ตัวใหม่ ...
ขอบคุณทุกคนทีอ่านกระทู้ของผมนะครับ ถ้าท่านผู้อ่านะอมีแนวทางอาชีพหรือการเรียนต่อของคนแบบผม ว่าควรไผเรียนอะไรต่อ หรือมีอาชีพที่วุฒิม.6ควรทำแนะนำได้ได้นะครับ
โตมาในครอบครัวที่มีปัญหาทำไงดี ? เบื่อมาก
แม่เล่าให้ฟังว่าตอนนั้นแม่อยู่กรุงเทพฯ พ่อ(พ่อผมเปนทหารยศร้อยตรี)ก็ได้เข้ามาจีบและบอกว่าไม่มีใคร แม่ผมไม่รู้จึงได้ยอมคบและอยู่ด้วยกันหลายเดือน แม่พึ่งรู้ความจริงว่าพ่อมีภรรยาอยู่แล้วตอนแม่ท้องผม แล้วก็ท่านก็ไม่กลับมาเจอแม่อีกเลย แม่เสียใจมากจนเปนบ้า(ทุกวันนี้อาการก็ยังไม่หายดี บางทีดีบางทีร้าย แต่ปัจจุบันดีขึ้นมาก) แม่จึงได้พาผมกลับมาอยู่ที่บ้านตายาย จ ซึ่งบ้านหลังนี้มีแม่ ตา ยาย ผมและลุง
ยายกับลุงเปนคนเจ้ากี้เจ้าการ เรื่องมาก ปากจัด และชอบใช้วิธีลงโทษด้วยการตี บ่อยครั้งที่ผมพยายามจะอธิบายเหตุผลให้ท่านฟัง แต่ท่านกลับมองว่าเถียง และท่านก็ด่าไปตีไป ตาก็จะเปนคนที่คอยช่วยผมทุกครั้ง โดยมานั่งกอดผมไว้และรับไม้เรียวแทน ตาจะเปนคนที่คอยสอนคอยเลี้ยงดูผมตั้งแต่เกิด แม่ผม ผมจึงรักตามาก
ลุงเปนคนชอบดื่มสุรา พอเมาท่านก็จะมาดุมาหาเรื่องตีผมแบบไร้เหตุผล บ่อยครั้งที่คนในครอบครัวของผมทะเลาะกัน ตอนผมอายุ14ตาผมได้ป่วยหนักมาหลายปี และท่านก็สิ้นใจลง ผมเสียใจมาก ท่านได้นอนคุยกับผมในบ้าน2คนก่อนที่ท่านจะสิ้นใจ ผมจำคำพูดของท่านได้ "ว่าตั้งใจเรียนนะลูกเอ้ย ลูกต้องพยายามเรียนให้สูง จะได้มีความรู้และไม่ลำบาก" พูดแล้วผมน้ำตาซึมเลย หลังจากนั้น1ปียายก็ป่วยและเสียชีวิต
ชีวิตหลังจากนั้นก็นะ ผมเบื่อที่ต้องเห็นภาพลุงกับแม่ทะเละกันบ่อยๆแบบนี้จึงมักจะใช้ชีวิตอยู่ในห้องคนเดียว ไม่ค่อยพูดคุยกับใคร ใช้ชีวิตในโลกของตัวเอง จนผมโตมากลายเปนคนไม่ค่อยพูด เงียบๆ หน้านิ่ง ยิ้มไม่เปน
ผมใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังนั้นมาจนจบม.6 และผมก็สอบติดมหาลัยชื่อดังแห่งนึงทางภาคเหนือ ทางบ้านผมมีฐานะยากจนไม่มีเงินส่ง ญาติพี่น้องก็มีแต่ไม่มีใครช่วย ผมตัดสินใจไปมอบตัวและทำตามขั้นตอนของมหาลัย ผมทำงานไปเรียนไปเพื่อหาเงินมาจ่ายค่าเทอม ค่าหอ และค่ากิน ผมอยู่ในภาพแบบนั้นได้เกือบปีแต่สุดท้ายแล้วผมก็ต้องลาออกมา เพราะเกรดผมแย่
หลังจากนั้นเมื่อมีนาคมผมก็ได้เข้าไปทำงานในกรุงเทพ อยู่บ้านป้า แต่ก็อยู่ได้2เดือนเศษๆก็กลับบ้าน เพราะโตมาคนละแบบเลยไม่เข้าใจกัน
ปัจจุบัน จจขก. มาอยู่กัป้าสะใภ้ตั้งแต่มิถุนายนเพราะลุงเสียไป ลูกๆของป้าจึงให้มาอยู่เปนเพื่อนป้า โดยพี่เค้าจ่ายค่าเรียนมสธ.ให้ ให้เงินใช้ ก็ค่อนข้างโอเค สบายใจดี คิดไว้แล้วว่าถ้ามีเรียนจบมีเงินมีงาน จะส่งเงินให้แม่ใช้ทุกเดือน (ลืมบอกไปแม่มีน้องคนละพ่ออีก2คน) ท่านจะได้สบาย จขกก.จะได้ทำตามความฝันของตัวเองด้วย อยากมีรถ อยากมีบ้านอยู่ในเชียงใหม่ อยากมีกีตาร์ตัวใหม่ ...
ขอบคุณทุกคนทีอ่านกระทู้ของผมนะครับ ถ้าท่านผู้อ่านะอมีแนวทางอาชีพหรือการเรียนต่อของคนแบบผม ว่าควรไผเรียนอะไรต่อ หรือมีอาชีพที่วุฒิม.6ควรทำแนะนำได้ได้นะครับ