โสดมาตั้งแต่เกิด หรือเพราะว่าเราเป็นผู้หญิงแบบนี้ ?

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา หรือพูดง่ายๆ สมัครเป็นเมมเบอร์ เพราะการนี้เลยทีเดียว ก็นั่นแหละค่ะ ตามหัวข้อกระทู้เลย เราโสดมาตั้งแต่เกิดจนตอนนี้ อายุจะเข้าเลข 2 ปีหน้าอยู่แล้ว ก็ยังไม่มีบุคคลใดที่จะเข้ามาอยู่ใน สถานะ คนรู้ใจ คนรัก หรือเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ แฟน อะไรทำนองนั้น สักคน แหน่ะ อย่าเพิ่งเข้าใจเราผิด กระทู้นี้ไม่ใช่กระทู้ตัดพ้อจริงๆ  เราก้ไม่รู้สาเหตุหรอกว่า ทำไมเราถึงโสดมาได้นานขนาดนั้น บอกก่อนเลยว่า เราก็เป็นมนุษย์ ผู้หญิงปกตินะ อ้อน(พ่อแม่)เป็น (พูด)หวานเป็น แต่แค่ แต่งหน้าไม่เป็น ห้าวหน่อยๆ ชอบของกิน กินได้ทุกอย่างจริงๆ ชอบเล่นกีฬา ชอบดูบอล  เป็นผู้หญิงที่เลือกเสื้อผ้าไม่เป็นด้วย เพื่อนชอบบอกว่าเป็นขาลุย เป็นคนที่มีเพื่อนผู้ชายมากกว่าเพื่อนผู้หญิง เพื่อนในที่นี้คือเพื่อนจริงๆนะ รู้สึกว่าตัวเองเข้ากับเพื่อนผู้ชายได้มากกว่าผู้หญิงอะ หรือเพราะว่า เรามีแต่พี่ชายก็เลยเล่นกับพี่ชายมาตั้งแต่เด็กก็ไม่รุ้ เอาจริงๆ ชีวิตวัยเด็กนี่ไม่เคยได้ดูบาร์บี้ หรือ การ์ตูนอะไรที่มีสีชมพูเลย มากสุด ก็เคยเห็นในพวกเรนเจอร์อะ ที่เป็นผู้หญิงสีชมพู โตมาหน่อยเข้าโรงเรียนประถม ก็มีเพื่อนผู้หญิงนะ แต่รู้สึกไม่สนิทเท่าเพื่อนผู้ชายอะ จนถึงตอนนี้ เพื่อนผู้ชายกลุ่มนั้น ตั้งแต่ประถมก็ยังสนิทด้วยอยู่เลย เอาจริงๆมีช่วงนึง คิดว่า ตัวเองโตขึ้นต้องเป็นทอมแน่ๆ แต่ก็ไม่เป็นอะ ยังชอบผู้ชายอยู่ ที่รู้เพราะ ก็เคยหมั่นไส้ เพื่อนผู้หญิงที่มีแฟนหล่ออะ อิจฉาเพื่อนที่ได้แฟนดีก็เคย เห้ย จริงๆนะ ไม่เชื่อเหรอ เราก็เป็นผู้หญิงที่ยังชอบทาครีมก่อนนอน มาร์กหน้าบ้าง ถ้าไม่ลืม 555  พูดถึงเรื่องนิสัยไปแล้ว เข้าประเด็นหน้าตาเลยละกัน เรายอมรับว่าตัวเองไม่สวยนะ ก็เป็นผู้หญิงหน้าตาธรรมดาบ้านๆอะ ไม่ขาวด้วย ใส่แว่น  หรือเพราะเราไม่สวย ก็เลยโสด แต่ก็คงไม่ใช่หรอกมั้ง เพราะ คนเดี๋ยวนี้เค้าไม่มองคนที่หน้าตากันหรอก (มั้ง)   ประสบการณ์ด้านความรัก ดูเหมือนเป็นคนโชกโชนมาก แต่ไม่ช่ำชอง เพราะอะไรนะเหรอ เพราะว่าเพื่อนชอบเห็นเราเป็นศิลาณีอะ ชอบมาปรึกษา ทั้งที่ตัวเราตอนนี้ก็ยังมาตั้งคำถามในกระทู้พันทิป อยู่เลย 555  ถามว่า เคยชอบใครมั้ย ต้องมีอยู่ละ แต่ก็นะแห้วทุกที มีคนเข้ามาคุยด้วยมั้ย ก็มีนะ แต่มันไม่เคยไปถึง จุดที่เรียกได้ว่าเป็นความรักอะ ส่วนมากก็กลายเป็นเพื่อนกันไปซะมากกว่า เลือกมากหรือเปล่า? บอกเลยว่า ไม่เคยเลือก ส่วนมาก โดนปฎิเสธก่อนตลอด เป็น ผู้หญิงอาภัพรัก เคยถามคนที่คุยนะ ว่าทำไมเราไม่ไปถึงสถานะแฟนวะ มันบอกเพราะเราไม่ค่อยตามจิก ไม่ค่อยหวง คบแล้วสบายใจเหมือนได้เพื่อน ก็เลยคิดว่าเป็นเพื่อกันดีกว่า เอ้าสรุปที่ไม่หวง ไม่จิก กูเลยมีสิทธิ์แค่เพื่อนเหรอวะ  เราก็ขี้หวงนะเว้ย แต่ไม่ค่อยแสดงออก ขนาดงอนเพื่อน เพื่อนยังไม่ค่อยรู้เลย เราแสดงออกน้อยไปหรือไม่ใช่คนที่ควรใส่ใจกันแน่ เราเคยลองเปลี่ยนนะ ทำตามแบบที่คนอื่นชอบ แต่มันไม่ใช่อะ มันฝืน จนตอนนี้ก็ถึงจุดๆนึงที่คิดว่า อยู่คนเดียวดีกว่า ชีวิตสงบ มีความสุขกับตัวเอง ไม่มีแฟนก็ไม่เป็นไร มีแค่แฟนพ่อกับแฟนแม่ก็พอละ แล้วก็ลั้นลาอยู่สามวัน พอไปเจอเพื่อนที่มันเปลี่ยนแฟนบ่อยๆ คุยกันแป๊บๆ ก็ตั้งคบ มาเปิดตัว โอเค ยอมรับ เราอิจฉา ก็เราไม่เคยพูดเต็มปากเต็มคำว่าเป็นแฟนกับใครได้สักคนเลยอะ เคยเชื่อนะ คำที่บอกว่า พระเจ้าสร้างคนๆนึงมาเป็นคู่ของเราเสมอ แล้วเราจะได้เจอคนนั้นตอนไหนละ เกิดมาตอนเราแก่ แล้วเวลาที่เราจะได้ใช้ร่วมกันมันมีน้อยใครจะรับผิดชอบ เอาจริงๆกระทู้นี้มันก็กระทู้ตัดพ้อของคนโสดจริงๆสิเนี่ย ขอโทษนะ ทุกคน แต่มันคาใจจริงๆนะ ว่าเพราะอะไร ทำไม โสดมาได้นานขนาดนี้  ปล.อยากไปค่ายอาสา ใครมีค่ายแนะนำช่วงปิดเทอมช่วยบอกหน่อยนะ  เราสมัครของม.เราไม่ทันอะ