เรียกว่าความรัก หรือความเคยชิน

เราอยู่ด้วยกันมา10ปีแล้วค่ะ มีลูก1คน อายุเราห่างกัน3ปีค่ะ เมื่อก่อนเขาเจ้าชู้มากค่ะแต่3ปีหลังเขาไม่มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาแต่กลับเป็นว่าเขาไม่มีเวลาให้ครอบครัวเลยค่ะไม่ว่าจะไปเที่ยว ซื้อของ เดินเล่น กิจกรรมทุกอย่างเราทำกับลูก2คนตลอด เขาไม่มีภาวะเป็นผู้นำเลยเราคิดว่าเขาจะเป็นช้างเท้าหน้าแต่เขากลับไม่เป็นแม้แต่ขาหลังดันเป็นหางให้เราลากไปซะงั้นเราเหนื่อยทั้งงานและเรื่องในบ้านทุกอย่างเป็นหน้าที่เราหมด เขาติดเพื่อนติดพี่น้องกลับบ้านตี2ตี3บางครั้งก็เช้าเลยเราทะเลาะกันเรื่องนี้ทุกวันจนเราต้องปล่อยเงียบคืดว่าเขาคงคิดเองได้บ้างแต่เปล่าเลยยื่งทำให้เขาทำตามใจสิ่งที่เขาจะทำ เช้าไปทำงานเย็นแยกย้ายเป็นแบบนี้ทุกวันค่ะ เคยคิดจะเลิกกับเขาบ่อยครั้งแต่ทุกครั้งที่เห็นหน้าลูกเราก็สงสารลูกค่ะไม่อยากให้เป็นเด็กมีปัญหาเลยต้องทนแบบนี้ เราทำถูกแล้วใช่มั้ยค่ะ