คือผมชอบผู้ชายอยู่คนหนึ่ง ซึ่งเค้าเป็นเพื่อนผมเอง ผมอ่านกระทู้ในพันทิปบ่อยนะที่มีเรื่องเกียวกับแอบรักเพื่อน ชอบเพื่อนสนิทอะไรประมาณนี้ยังคิดอยู่ เลยถ้าเกิดกับตัวเองจะเป็นยังไง เพื่อนผมเป็นคนค่อนข้างอัธยาศัยดี รู้จักกันตอนเข้ามหาลัย มันเป็นเพื่อนคนแรกๆที่ผมสนิทด้วย ไปกินข้าวด้วยกัน ติวหนังสือด้วยกันอยู่บ่อยๆ และทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน มันดูแลผม แทคแคร์ผมอย่างดี เหมือนผมเป็นคนสำคัญ ผมไม่มีแฟนเพื่อนของผมก็ไม่มีแฟน เราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย จนเพื่อนๆในกลุ่มถามว่าเป็นไรกันหรือป่าว ผมก็มาคิดนะว่าเราเป็นอะไรกัน คือผมรู้สึกกับมันมานานแล้วล่ะ แต่ไม่กล้าพูดออกไป กลัวทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม เอาจริงๆนะคือผมรักมันแล้วล่ะ
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ วันหนึ่งเพื่อนผมมาถามว่า "แกๆน้องคนนี้น่ารักป่ะวะ น้องเขามาจีบว่ะ5555 แกว่าน่ารักม่ะ นิสัยดีด้วยนะ คุยกันสักพักล่ะ"
โอ้โห้โลกหมุนเลยครับ พอดูรูปเด็กที่มันคุยอยู่ เออก็น่ารักจริงๆแหละ และมันก็คุยกันอยู่สักพักหนึ่งก็ตกลงเป็นแฟนกัน มันก็มาเล่าให้ฟังว่าแฟนมันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ผมก็ฟัง มันก็บอกผมว่า "แกนี่ดีเนอะ รับฟังปัญหาทุกเรื่องเลย" ผมตอบมันได้แค่ "เออเรารับฟังตลอดแหละ แกเป็น"เพื่อนรัก"เรานิ"
ผมก็เก็บความรู้สึกที่ผมรู้สึกแค่คนเดียวนี้ไว้เอง บางทีผมก็อยากรู้นะว่ามันรู้สึกอะไรกับผมบ้างไหม และปัจจุบันผมกับมันก็ยังคุยกันปกติเหมือนเดิม เธอแค่มีความสุขแต่เธอไม่ได้รักกัน แต่ผมรัก รักมันไปแล้ว แปลกดีนะจนถึงตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกกับมันอยู่ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นมากกว่านี้ไม่ได้...
เธอแค่มีความสุขแต่เธอไม่ได้รักกัน แต่ฉัน...รัก (เพื่อนรัก รักเพื่อน แต่เพื่อนไม่ได้รัก)
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ วันหนึ่งเพื่อนผมมาถามว่า "แกๆน้องคนนี้น่ารักป่ะวะ น้องเขามาจีบว่ะ5555 แกว่าน่ารักม่ะ นิสัยดีด้วยนะ คุยกันสักพักล่ะ"
โอ้โห้โลกหมุนเลยครับ พอดูรูปเด็กที่มันคุยอยู่ เออก็น่ารักจริงๆแหละ และมันก็คุยกันอยู่สักพักหนึ่งก็ตกลงเป็นแฟนกัน มันก็มาเล่าให้ฟังว่าแฟนมันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ผมก็ฟัง มันก็บอกผมว่า "แกนี่ดีเนอะ รับฟังปัญหาทุกเรื่องเลย" ผมตอบมันได้แค่ "เออเรารับฟังตลอดแหละ แกเป็น"เพื่อนรัก"เรานิ"
ผมก็เก็บความรู้สึกที่ผมรู้สึกแค่คนเดียวนี้ไว้เอง บางทีผมก็อยากรู้นะว่ามันรู้สึกอะไรกับผมบ้างไหม และปัจจุบันผมกับมันก็ยังคุยกันปกติเหมือนเดิม เธอแค่มีความสุขแต่เธอไม่ได้รักกัน แต่ผมรัก รักมันไปแล้ว แปลกดีนะจนถึงตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกกับมันอยู่ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นมากกว่านี้ไม่ได้...