สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ (ปล.คือเรายืนยันsmsไปแล้วแต่ตั้งกระทู้สนทนาไม่ได้)
คือเราอึดอัดใจอยากจะตั้งกระทู้ระบายนะอันที่จริง แต่ถ้าเขาได้เห็นจริงๆอยากให้รู้ว่าสิ่งที่เรากำลังจะเล่ามันมีผลกับชีวิตเรามาตลอด 2 ปี
เริ่มเรื่องเลยนะคะ เราขอแทนตัวเองว่า F นะ ส่วนเขาแทนว่า A ตอนนี้เราอยู่ปี 3 ค่ะเรียนม.กรุงเทพ ซึ่งย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีก่อน
เราได้เจอกับผู้หญิงคนนึง อ่อ...ผู้หญิงในที่นี้คือเขาเป็นทอม นะคะ ก็คือเราไม่ขอเล่ายาวมากน้า ขอเล่าคร่าวๆละกัน คือก่อนหน้านั้น น้องสาวเราก็คือรู้จักกันข้างบ้าน
นี่แหละค่ะ ไม่ใช่น้องสาวแท้ ก็คือน้องเขาไปสั่งของในไอจีร้านนึงแล้สน้องเอาโทรศัพท์ของเราไปคุยกับคนขายค่ะ ก็คือไม่ขอบอกนะคะว่าขายอะไร ก็เหมือนคุยกันเรียบร้อยแล้วแหละค่ะ
ของก็น่าจะได้แล้ว แล้วพอเขาสั่งอะไรเสร็จได้รับอะไรเสร็จน้องเขาก็เอาโทรศัพท์มาคืนเราค่ะ แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไรก็ไม่ได้เปิดโทรศัพท์มาเล่นอีกเลย จนค่ำๆค่ะ เราก็จะมาตอบไลน์
กลุ่มของเพื่อนนี่แหละค่ะ ก็เห็นแชทของ A (คนที่น้องสั่งของนะคะ) เราก็เลื่อนอ่าน คือเราไม่ได้ตั้งใจจะไปอ่านที่เขาคุยกันหรอกคะ แต่ก็ไม่รู้ทำไม ถึงกดเข้าไปอ่านเหมือนกัน
ก็เจอประโยคนึงค่ะ คือA เนี่ยถามว่ารูปเนี่ยพี่หรอ ประมานนี้น่าจะคุยกันหลังได้ของแล้วนะคะ ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ
แล้ววันนึงเราก็เลยตัดสินใจทักไปแบบอะไรยังไง ตอนนั้นก็ต่างคนต่างตอบ ค่ะ คับ อยู่แบบนี้ แต่เราก็จำไม่ได้ว่าเราไปคุยกันมากตอนไหน
เราคุยกันมาเรื่อยๆค่ะ เรื่อยจนบอกรักกันนะ แต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน มีครั้งนึงค่ะ คือเราไปจีน เราก็บอกเขาแล้ววันนั้นที่เรากำลังงจะไปบ้านเพื่อน
เพื่อเช้าเราจะได้ไปสนามบินง่ายๆ คืนนั้นค่ะเขาก็โทรมา เขาร้องไห้นะแล้วบอกเราว่าขอโทษนะ ไปส่งไม่ทัน คือเราได้ยินแล้วเราก็ร้อง คือเราไม่รู้ว่าเราไปรัก
เขาตอนไหน (คือเรามีแฟนผู้ชายมาตลอดนะ ไม่เข้าใจเหมือนกันหลงรักผู้หญิงด้วยกันได้ไง) ระหว่างเวลาที่คุยกันมา เรารู้สึกว่าเขาเข้าใจเราที่สุดแล้วอะ คือดีกว่าแฟนที่ผ่านมาด้วยซ้ำ
อาจเป็นเพราะว่าเราเป็นผู้หญิงด้วยกันแหละมั่ง แต่เรื่องดันไม่เป็นอย่างที่คิดคือเราเกือบจะได้คบกันแล้วแหลพะ ตัวเราเองคิดกับA ขนาดไปไกลมากกว่าที่เขาคิดอีก
หรือเขาไม่คิดเลยก็ไม่รู้ เขาคอลไลน์มาเฝ้าเราบ่อยนะเวลานอน คุยกันตลอดบอกตลอดไปไหน คือเขาจะเรียกเราหมูนะ เเต่เรื่องพลิก คือย้อนกลับไปตอนน้องข้างบ้านคุยค่ะ
รูปที่ตั้งไม่ใช่รูปเรา จนเขามารู้ทีหลังแต่ที่จริงเรื่องที่ทำให้เราต้องเลิกคุยกันและไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยมีมากกว่านั้นค่ะ
หลังจากนั้นเราก็อธิบายเขาบอกเขาในสิ่งที่เขาเข้าใจผิด แต่คือประโยคที่เขาพูดกลับมาหาเราคือเขา จะไปอย่างเดียว และเขาจะไปตอนรออวยพรวันเกิดเราก่อนค่ะ
แต่....เขาก็ไปก่อนวันเกิดเรา เราจำที่เขาอวยพรไม่ได้หรอก นาทีนั้นเราจำได้แค่เขาบอกเราอย่าดื้อนะ แล้วก็คำบอกรักของเขามาตลอดเวลา TT
แล้ววันนึง...เรื่องที่เลวร้ายกว่าที่เราต้องเลิกคุยกัน คือเรามารู้ทีหลัง ว่าเขามีแฟนแล้ว คือเขาไม่เคยบอกเราเลย แทนแฟนเขา ว่า P นะคะ
ตอนที่คุยกับเราเขาก็ตั้งรูปไลน์เป็นผู้หญิงเป็นผู้หญิงคนนี้ค่ะ แต่เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร ตอนนั้น แต่มารู้ทีหลังตอนเราเลิกคุยไปแล้ว
เราไปเจอไอจีแล้วก็เฟสเขาค่ะ ก็ไปเจอผู้หญิงคนนี้แหละคนเดียวกับคนที่เขาตั้งรูปไลน์ ก็คือแฟนเขาเองค่ะ คือตอนนั้นเสียใจมากค่ะ
พูดอะไรไม่ออก รู้สึกจุกไปหมด คือเราก็ไม่โทษเขาหรอกที่โกหกเรา แต่เราว่ามันเจ็บกับอะไรหลายๆอย่างที่เขาเจออีกอะ
ทั้งคำบอกรัก ทุกครั้งที่คุยจะมาส่งตอนไปจีน คอลไลน์เฝ้าเรานอนคือตอนไม่สบายแม้แต่เราอยู่โรงพยาบาล ดึกๆเขาก็ยังจะมาหา คือความผูกพัน
มันเยอะกว่านั้นค่ะ โกรธไม่ลงจริงๆค่ะ จนตอนนี้เราก็ส่องเขาอยู่ตลอดนะ ดูเหมือนเขาก็กำลังจะมีคนใหม่นะ
ตลอดเวลาที่เรากับเขาไม่ได้คุยกัน เรื่องราวทั้งหมดของเรากลับวนเวียนในชีวิตเราอยู่ตลอดเวลา มันทำให้เรามีใครไม่ได้จนถึงวันนี้อะ..
แล้วถ้าเธอเข้ามาเห็นสิ่งที่เราพิมพ์ไว้ คือเราอยากบอกแกว่า ถ้าย้อนกลับไปได้ เราจะไม่ปิดบังแกแบบนั้น
แล้วตอนนี้เราก็รู้ทุกอย่างแล้วนะ อยากบอกแกว่าเราไม่เคยโกรธแกเลยนะ แต่เรากลับคิดถึงแกมากกว่าซะอีก..TT
ตามหาผู้หญิงคนนึงที่หายจากชีวิตกว่า2ปี!!!
คือเราอึดอัดใจอยากจะตั้งกระทู้ระบายนะอันที่จริง แต่ถ้าเขาได้เห็นจริงๆอยากให้รู้ว่าสิ่งที่เรากำลังจะเล่ามันมีผลกับชีวิตเรามาตลอด 2 ปี
เริ่มเรื่องเลยนะคะ เราขอแทนตัวเองว่า F นะ ส่วนเขาแทนว่า A ตอนนี้เราอยู่ปี 3 ค่ะเรียนม.กรุงเทพ ซึ่งย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีก่อน
เราได้เจอกับผู้หญิงคนนึง อ่อ...ผู้หญิงในที่นี้คือเขาเป็นทอม นะคะ ก็คือเราไม่ขอเล่ายาวมากน้า ขอเล่าคร่าวๆละกัน คือก่อนหน้านั้น น้องสาวเราก็คือรู้จักกันข้างบ้าน
นี่แหละค่ะ ไม่ใช่น้องสาวแท้ ก็คือน้องเขาไปสั่งของในไอจีร้านนึงแล้สน้องเอาโทรศัพท์ของเราไปคุยกับคนขายค่ะ ก็คือไม่ขอบอกนะคะว่าขายอะไร ก็เหมือนคุยกันเรียบร้อยแล้วแหละค่ะ
ของก็น่าจะได้แล้ว แล้วพอเขาสั่งอะไรเสร็จได้รับอะไรเสร็จน้องเขาก็เอาโทรศัพท์มาคืนเราค่ะ แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไรก็ไม่ได้เปิดโทรศัพท์มาเล่นอีกเลย จนค่ำๆค่ะ เราก็จะมาตอบไลน์
กลุ่มของเพื่อนนี่แหละค่ะ ก็เห็นแชทของ A (คนที่น้องสั่งของนะคะ) เราก็เลื่อนอ่าน คือเราไม่ได้ตั้งใจจะไปอ่านที่เขาคุยกันหรอกคะ แต่ก็ไม่รู้ทำไม ถึงกดเข้าไปอ่านเหมือนกัน
ก็เจอประโยคนึงค่ะ คือA เนี่ยถามว่ารูปเนี่ยพี่หรอ ประมานนี้น่าจะคุยกันหลังได้ของแล้วนะคะ ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ
แล้ววันนึงเราก็เลยตัดสินใจทักไปแบบอะไรยังไง ตอนนั้นก็ต่างคนต่างตอบ ค่ะ คับ อยู่แบบนี้ แต่เราก็จำไม่ได้ว่าเราไปคุยกันมากตอนไหน
เราคุยกันมาเรื่อยๆค่ะ เรื่อยจนบอกรักกันนะ แต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน มีครั้งนึงค่ะ คือเราไปจีน เราก็บอกเขาแล้ววันนั้นที่เรากำลังงจะไปบ้านเพื่อน
เพื่อเช้าเราจะได้ไปสนามบินง่ายๆ คืนนั้นค่ะเขาก็โทรมา เขาร้องไห้นะแล้วบอกเราว่าขอโทษนะ ไปส่งไม่ทัน คือเราได้ยินแล้วเราก็ร้อง คือเราไม่รู้ว่าเราไปรัก
เขาตอนไหน (คือเรามีแฟนผู้ชายมาตลอดนะ ไม่เข้าใจเหมือนกันหลงรักผู้หญิงด้วยกันได้ไง) ระหว่างเวลาที่คุยกันมา เรารู้สึกว่าเขาเข้าใจเราที่สุดแล้วอะ คือดีกว่าแฟนที่ผ่านมาด้วยซ้ำ
อาจเป็นเพราะว่าเราเป็นผู้หญิงด้วยกันแหละมั่ง แต่เรื่องดันไม่เป็นอย่างที่คิดคือเราเกือบจะได้คบกันแล้วแหลพะ ตัวเราเองคิดกับA ขนาดไปไกลมากกว่าที่เขาคิดอีก
หรือเขาไม่คิดเลยก็ไม่รู้ เขาคอลไลน์มาเฝ้าเราบ่อยนะเวลานอน คุยกันตลอดบอกตลอดไปไหน คือเขาจะเรียกเราหมูนะ เเต่เรื่องพลิก คือย้อนกลับไปตอนน้องข้างบ้านคุยค่ะ
รูปที่ตั้งไม่ใช่รูปเรา จนเขามารู้ทีหลังแต่ที่จริงเรื่องที่ทำให้เราต้องเลิกคุยกันและไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยมีมากกว่านั้นค่ะ
หลังจากนั้นเราก็อธิบายเขาบอกเขาในสิ่งที่เขาเข้าใจผิด แต่คือประโยคที่เขาพูดกลับมาหาเราคือเขา จะไปอย่างเดียว และเขาจะไปตอนรออวยพรวันเกิดเราก่อนค่ะ
แต่....เขาก็ไปก่อนวันเกิดเรา เราจำที่เขาอวยพรไม่ได้หรอก นาทีนั้นเราจำได้แค่เขาบอกเราอย่าดื้อนะ แล้วก็คำบอกรักของเขามาตลอดเวลา TT
แล้ววันนึง...เรื่องที่เลวร้ายกว่าที่เราต้องเลิกคุยกัน คือเรามารู้ทีหลัง ว่าเขามีแฟนแล้ว คือเขาไม่เคยบอกเราเลย แทนแฟนเขา ว่า P นะคะ
ตอนที่คุยกับเราเขาก็ตั้งรูปไลน์เป็นผู้หญิงเป็นผู้หญิงคนนี้ค่ะ แต่เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร ตอนนั้น แต่มารู้ทีหลังตอนเราเลิกคุยไปแล้ว
เราไปเจอไอจีแล้วก็เฟสเขาค่ะ ก็ไปเจอผู้หญิงคนนี้แหละคนเดียวกับคนที่เขาตั้งรูปไลน์ ก็คือแฟนเขาเองค่ะ คือตอนนั้นเสียใจมากค่ะ
พูดอะไรไม่ออก รู้สึกจุกไปหมด คือเราก็ไม่โทษเขาหรอกที่โกหกเรา แต่เราว่ามันเจ็บกับอะไรหลายๆอย่างที่เขาเจออีกอะ
ทั้งคำบอกรัก ทุกครั้งที่คุยจะมาส่งตอนไปจีน คอลไลน์เฝ้าเรานอนคือตอนไม่สบายแม้แต่เราอยู่โรงพยาบาล ดึกๆเขาก็ยังจะมาหา คือความผูกพัน
มันเยอะกว่านั้นค่ะ โกรธไม่ลงจริงๆค่ะ จนตอนนี้เราก็ส่องเขาอยู่ตลอดนะ ดูเหมือนเขาก็กำลังจะมีคนใหม่นะ
ตลอดเวลาที่เรากับเขาไม่ได้คุยกัน เรื่องราวทั้งหมดของเรากลับวนเวียนในชีวิตเราอยู่ตลอดเวลา มันทำให้เรามีใครไม่ได้จนถึงวันนี้อะ..
แล้วถ้าเธอเข้ามาเห็นสิ่งที่เราพิมพ์ไว้ คือเราอยากบอกแกว่า ถ้าย้อนกลับไปได้ เราจะไม่ปิดบังแกแบบนั้น
แล้วตอนนี้เราก็รู้ทุกอย่างแล้วนะ อยากบอกแกว่าเราไม่เคยโกรธแกเลยนะ แต่เรากลับคิดถึงแกมากกว่าซะอีก..TT