อึ้ง!! สิ่งที่สามีทำ ตอนลูกอายุ 1 เดือน

เรื่องนี้เป็นเรื่องเพื่อนเราเองเกิดขึ้นมาได้สักพัก เพื่อนเราจะเอามาลงแต่ไม่ได้ลง พักนี้เราเห็นแปลกๆไปเลยถาม เธอเลยเพิ่งส่งให้อ่าน แล้วเรารู้สึกว่า ควรให้สังคมรับรู้การกระทำของคนเลวๆ

กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา สมัครสมาชิกมาเพื่อการนี้เลย ขอเล่าเลยนะคะ อารมณ์กำลังมา
ขอพูดถึงสภาพครอบครัวก่อน เรากับสามีเพิ่งมีลูกด้วยกัน อายุ 4 เดือน!! ช่วงที่เราลาคลอดเลี้ยงลูก เราไปอาศัยอยู่บ้านแม่ ส่วนสามีก็ไปกลับบ้านที่เราซื้อร่วมกันกับบ้านแม่เราเพื่อมาดูลูก
สามีเราทำงานที่ต้องเข้าออกรพ.บ่อยๆ เดินทางไปตจวก็บ่อย แต่ทุกครั้งที่ไปเราก็จะวีดีโอคอลคุย เพื่อให้เห็นหน้าลูก
ช่วงที่เราอยู่บ้านแม่ช่วงเดือนแรกสามีเรามาหาบ่อยๆ ทุกวันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็จะมาอยู่ด้วยมาอยู่กับลูก พอได้เดือนนึงสามีเราเริ่มมาหาลูกน้อยลงโดยบอกกลับเราว่าอยากไปเก็บของที่บ้าน อยู่ที่นี่ก็ไม่ได้ทำอะไร เราเข้าใจเพราะบ้านเราเพิ่งซื้อกันเราย้ายของจาก 2 บ้าน เอาไปกองรวมกัน ของเลยจะรกพอสมควร
หรือไม่ก็บอกว่าจะไปบ้านพ่อกับแม่ไปช่วยทำธุระต่างๆนานา
ชีวิตครอบครัวของเราปกติสุขดีมาก พอเรากลับมาทำงานเรารู้ว่าสามีอยากอยู่บ้านเรา เราก็จะเริ่มพาลูกกลับบ้านมาทุกเสาร์อาทิตย์ ทุกวันหยุด วันธรรมดาเรากลับบ้านแม่ สามีก็ยังเหมือนเดิมไปๆกลับๆ บ้านนู้นบ้างบ้านนี้บ้าง
แล้วเหตุการ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น วันที่เรากลับมาบ้าน เราก็ใช้ชีวิตปกติ ทำงานบ้านเลี้ยงลูก วันนั้นเราเอาลูกหลับแล้วเราก็เดินออกมาหาสามี อยู่ๆสามีก็จับมือเราแล้วบอกว่า มีเรื่องจะบอก 'เขาทำผิดกับเรา เขามีกิ๊ก'
เราฟังก็อึ้ง งง เอ้ยเรื่องจิงป่ะเนี่ยหรืออำกันเล่น สักพักสามีก็ย้ำว่าจิง (เราทำไรไม่ถูกเคยอ่านเรื่องชาวบ้านมาเยอะไม่คิดว่าจะเจอกับตัวเอง) เราได้แต่นั่งนิ่ง กำมือ ร้องไห้ แล้วค่อยๆถามว่าเป็นใคร เขาบอกว่าผู้หญิงไม่อยากให้บอกกลัวเสียหน้าที่การงาน แต่เขาก็บอกแล้วย้ำกับเราว่า อย่าไปสืบหานะ ผู้หญิงคนนั้นเขาไม่อยากมีตัวตน ผู้หญิงทำงาน อยู่ที่รพ.ใหญ่ จ. พบร (ผญอายุเข้าเลขสี่แล้ว หน้าที่การงานคงมีตำแหน่งพอสมควร อ้อ เรากับสามีอายุ 30 ต้นๆ)เขาเริ่มคบกันมาตอนที่ลูกเราได้ 1 เดือน สามีเราไปทำงานที่นั่น ตอนแรกบอกเราว่าจะไปกลับ แต่ด้วยว่างานยังไม่เสร็จเลยต้องไปอีกวัน สามีเลยโทรมาบอกเราด้วยความที่ฝนตก เราก็เลยบอกสามีว่าค้างนั่นก็ได้ ขับมาอันตรายเย็นแล้ว แล้วพรุ่งนี้ต้องไปแต่เช้าอีก เดี๋ยวเหนื่อย
เลยถามด้วยความเป็นห่วงว่าจะหาที่พักทันมั้ย
สามีก็บอกทันพี่พยบ. เขาแนะนำที่พักให้
แล้ววันนั้นสามีเราก็อัพเฟสแปลกๆ บอกว่า งานที่เหนื่อย แต่ความสุขอะไรสักอย่าง(โพสต์นี้ลบไปแล้ว) เรายังจำได้ว่าโทรไปแซวอยู่ว่ามีความสุขอะไร เขาบอกว่า ชาวบ้านน่ารัก พยบ. ดูแลเทคแคร์ดี พอเรารู้ความจิงคือ เทคแคร์ดีมาก เทคแคร์กันถึงเตียง


เราก็ยังร้องไห้ต่อ ถามว่า ที่มาบอกต้องการอะไร
เขาบอกว่ารู้สึกผิด ทางนั้นรู้มั้ยว่ามีลูกเมียแล้ว สามีบอกรู้
เราก็ถามต่อ ทางนู้นรู้มั้ยที่มาบอก บอกรู้แถมห้ามไม่อยากให้บอกกลัวเรารับไม่ได้แล้วต้องเลิกกัน แต่สามีเราไปบอกกับทางนั้นว่าสามารถคุยกับเราได้ เราจะยอมรับได้ถ้าเขามี 2 คน แล้วตอนนี้คนนั้นบอกเขาอยากจะจิงจังกับสามีเรา เขาเริ่มอยากจะสามารถโทรหาสามีเราได้ ปกติสามีเราจะเป็นฝ่ายโทรไปในวันที่ไม่ได้อยู่กับเรา เราก็ถามต่อคบมานานแค่ไหน เขาบอกสักพักแระ อึดอัดมาก เราก็ถามว่า ทำเขาท้องรึป่าว สามีเราบอกว่าไม่ท้อง แล้วคำถามที่จึ๊กที่ตัดสินใจถามไปคือ เคยมาบ้านเรามั้ย
คำตอบก็คือ เคยมา  หาอาหารมาให้ มาซักผ้า รีดผ้า ทำงานบ้าน มาดูแล
เราช็อคนั่งร้องไห้ ร้องหนักมาก โวยไปพามาบ้านเรา นั่งรถเรามากินกันที่บ้านที่เราผ่อน ในห้องที่มีเปลลูกของเราอยู่ ไม่รู้สึกอะไรกันบ้างหรอ สามีก็ได้แต่พูดว่าเขาผิดเอง แต่ไม่ขับรถเรารับมา ผญมาเอง เพราะสามีเราบอกว่าไม่สะดวกไปหา แต่เขาผิดเองคนเดียว ผญ ไม่ผิด คือผญจะไม่ผิดถ้ารู้ว่าคุณไม่มีลูกเมีย นี่รู้อยู่เต็มอก จะไม่ผิดได้ไง แถมเต็มใจมาหากันถึงบ้าน สามสัมพันธ์ในบ้านของเรา เราเสียใจมาก เราทำไรไม่ถูก ได้แต่ร้องไห้ สติไม่มีตอนนั้น จำได้คร่าวๆ ว่าถามไปว่าพามาดูบ้านจะให้เราแบ่งห้องนอนให้หรอหรือไง สามีเราบอกเขาไม่ต้องการมีตัวตน ย้ำมากอันนี้!! เขาพอใจที่จะอยู่อย่างนี้ แต่แค่อยากจิงจังและโทรหาสามีเราได้ คือเราสับสนกะประโยคนี้มาก คนพอใจที่จะไม่มีตัวตน แต่อยากให้เรารับรู้แล้วโทรหาสามีเราได้คืออะไร เราพูดได้คำเดียวตอนนั้นงง สับสน ทำไรไม่ได้ สามีเลยบอกว่า เขาขอโทษ เขาตัดสินใจแล้ว เขาจะเลือกเรากับลูก เดี๋ยวเขาจะโทรไปบอกเลิกทางนู้นเอง แต่ขอเป็นวันพุ่งนี้เช้า เพราะวันนี้มันดึกแล้ว ช่วงนั้นประมาณตีหนึ่งได้
สามีบอกให้เราไปนอน ถามหน่อยเถอะใครจะนอนหลับ แล้วเขาก็เข้านอน เอาเราไปกอดแล้วบอกว่าหลับได้แล้ว  เรานอนไม่หลับ ได้แต่นอนร้องไห้แล้วมองหน้าลูก แล้วช่วงที่สามีเราหลับ เราก็เอามือถือมาเช็คข้อความต่างๆ ในไลน์ในเฟส แต่ก็อย่างที่รู้ๆกัน ไม่เจออะไร
แล้วเราก็ค้นเบอร์โทรในโทรศัพท์ของสามีเรา โดยเสริซชื่อรพ. คือไม่รุนิผญชื่อไร มันก็ขึ้นชื่อมา 2 ชื่อด้วยกัน เราตัดสินใจเมมเบอร์แรก แล้วไลน์เรามันลิ้งกับเบอร์ เราก็เป็นเพื่อนในรายของคนแรก ชื่อย่อ คือ ป. ตอนนั้นก็ทำไรไม่ได้นั่งมองโทรศัพท์ ร้องไห้ มองหน้าลูก จะโทรหาใครก็ไม่กล้า ดึกแล้ว ได้แต่รอสว่างซึ่งเรารุสึกว่าเวลานั้นผ่านไปช้ามาก

พอเช้า เราเรียกเรียกให้สามีเราตื่น แล้วไปโทรศัพ ตอนแรกเขาขอโทรเก้าโมงได้มั้ยเผื่อเขาขึ้นเวร เขาจะยุ่ง เราเลยบอกว่าไม่ได้ เรารอมาทั้งคืนแล้ว ต้องเคลียร์ตอนนี้ แล้วแฟนเราก็โทรไปหา จำได้ว่าหนีออกไปโทรข้างนอก ตอนแรกลูกเราตื่นเราเลยให้นมแล้วหลับต่อ พอลูกหลับเราก็รีบเข้ามาอยู่ในเหตุการณ์ ได้ยินแต่ว่า คงต้องเลิก สามีเราเลือกลูก เหมือนฝ่ายหญิงจะไม่ยอม เราได้ยินสามีบอกว่าจำที่สัญญาได้ แต่คงทำไม่ได้มีอะไรจะด่าจะว่าก็ว่าเขามา แล้วก็เงียบไปพักนึงสามีหันมาหาเราบอกว่าผู้หญิงทำบุญอยู่วันนี้วันเกิด เราก็นั่งรอฟังต่อไป (เขาเรียกันว่า เค้ากับที่รัก เหมือนที่เราจะสามีใช้เรียกกัน)
แล้วได้ยินแต่จำได้ ได้ๆๆ ประมาณนี้แล้ววางไป
พอวางเราก็รอ ถามว่าเป็นไงผู้หญิงยอมมั้ย สามีบอกเขายอมเลิกแต่ขอให้ไปเจออีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย
เราเลยขอไปด้วย เขาไม่ยอม เขาบอกว่าผญไม่อยากมีตัวตน ไม่อยากให้เจอ แล้วหันมาถามว่าเราไปทำอะไรบ้าง ไปโทรหาใคร เราบอกไม่ได้โทรนะ เขาบอกเอาดีๆ ไปทำอะไร เราเลยบอกว่าแอดเบอร์ของ ป. ไป อ๋อแสดงว่า ผญ คนนี้คือ ป.ใช่มั้ย แฟนเราบอกว่า ให้เราลบเบอร์บล็อคไลน์ ลบไลน์ทุกอย่าง เพราะผญ ไม่อยากมีตัวตน (คำนี้มาอีกแระ) แล้วก็จัดการลบ บอกจบแล้วใช่มั้ย งั้นเราขอในเครื่องเขาเหมือนกัน ลบไม่ติดต่อ แล้วก็ไม่ให้ไปเจอ สามีบอกว่าไม่ได้โดยให้เหตุผลว่า เราทำผิดที่เราไปแอดไลน์เขากลายเปนผญคนนี้มีตัวตน เลยต้องไปเจอเพื่อจบ เขาขอไปแปบเดียวเด๋วกลับมา โดยตอนนั้นนัดกันครึ่งทาง คือบ้านเราอยู่ชานเมือง แล้วผญ อยู่พบร. เลยเจอกันที่เมืองโอ่ง

เราไม่อยากให้ไป ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว ฟุ้งซ่าน สามีเลยบอกว่าเดี๋ยวให้แม่เขามาอยู่ด้วย แต่อย่าบอกแม่เขานะ ให้บอกแค่เราไม่สบาย เราก็สัญญาสามีก็ขับรถออกไป เราก็โทรหาเป็นระยะ ด้วยความฟุ้งซ่าน แม่สามีก็ยังไม่มา ช่วงที่เขารับเราก็คุยกันปกติ แล้ววาง แต่ด้วยความที่แม่สามียังมาไม่ถึง เราก็โทไปใหม่คราวนี้สามีไม่รับ เรานั่งร้องไห้ แม่สามีเข้ามาก็ตกใจ ถามว่าเป็นอะไรเราก็พูดไม่ออกได้แต่ร้องไห้ แม่เขาว่าให้เข้มแข็งนะเป็นแม่คนแล้ว แล้วสักพักสามีเราก็โทรกลับมาว่าเลิกแล้ว ป.ยอมเลิก กำลังกลับ เขาแค่เอาของมาคืน ตอนนั้นเรารู้สึกดีใจมากหลังจากที่กังวลมาทั้งคืน สามี ถามย้ำเราว่าบอกแม่ป่าว เราก็ไม่ได้บอก (แต่เราว่าแม่คงรู้ อันนี้คิดเอง) พอสามีเรากลับมาถึงบ้านก็บอกว่าให้สามีดูแลเราดูท่าเราจะไม่สบาย เดี๋ยวเขาดูลูกให้เอง
ยืนๆอยู่ก็ร้องไห้ สามีบอกจบแล้วให้เลิกคิด คือว่าถามหน่อยเหอะใครจะทำได้ เราก็คิด แล้วสักพักเราก็นึกขึ้นได้ว่าเขาคืนของมา เลยไปเปิดรถ แล้วเราก็ขึ้นอีก เพราะของที่เห็นคือมันเหมือนกับของที่สามีซื้อให้เราเมื่อเดือนก่อนเป๊ะๆ เราเลยโยนออกมาถามว่าทำไมต้องซื้อเหมือนกัน สามีก็หันมาว่าเราก็เลิกแล้วไง จะเอาอะไรอีก จะโมโหทำไม เราก็ขึ้นเลย ไมโมโหไมได้ ทำไรไม่ได้เลยโยนของทิ้ง


วันนั้นเราเหมือนคนบ้า ทุกอย่างวนอยู่ในหัว เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้ แต่พออยู่ต่อหน้าแม่เราก็พยายามทำให้เหมือนปกติ นั่งดูลูกเล่นแล้วก็ไม่ส่งแม่สามีกลับบ้าน แล้วก็ไปส่งลูกกลับไปบ้านแม่ต่อเพราะจะไปทำงาน
ในช่วงที่ไปส่งแม่สามี มีโทรศัพท์เข้ามา  ป.โทรเข้า (ถึงแม้สามีจะลบไปแล้วแต่เราเห็นแล้วว่าเป็นเบอร์เดียวกันกับตอนเช้า) ตอนแรกสามีไม่รับ สักพักโทรมาอีก เราเลยบอกรับสิ เขาก็รับแต่ ป. ไม่พูดอะไร
เช้าอีกวันเราไปทำงานพร้อมสามี แน่นอนคืนนั้นเราก็นอนไม่หลับ แล้วคำถามที่ค้างคาใจเราอีกนิดก็ถามไป เราถามว่าใครเริ่มก่อน สามีบอกเป็นเขาเอง เราไม่รู้ว่าปกป้อง ป.รึป่าว แต่วินาทีนั้น อึ้ง!!ช็อคอีกรอบ เอาคัตเตอร์มากรีดแขน สามีดึงออก แล้วน้ำตาคลอ บอกขอโทษ ถ้าจะทำร้ายมาทำร้ายเขา แต่เชื่อมั่ยตอนนั้นเราตบสามีไม่ลง ได้แต่บอกตัวเอง โง่ ทำไมถึงรักคนอื่น มากกว่าตัวเอง แล้วเหตุการณ์ก็ผ่านไป ต่างคนต่างทำงาน ทั้งวันเราได้แต่นั่งดูรูปลูก แล้วคิดว่าคงให้อภัย เพราะเราไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่อ แต่เราก็รู้สึกเจ็บแค้นทั้งสองฝ่ายว่า ทำไมพวกเขาไม่เห็นได้รับกรรมที่สาสม หรือรู้สึกผิด มีแต่เพียงคนโง่ๆ เชื่อใจสามีมานั่งรับกรรมทนทุกอยู่คนเดียว
ที่เรามาเขียนกระทู้นี้ ก็เพื่อให้ทุกคนเอาเป็นบทเรียน อย่าเชื่อใจจนเกินไปถึงแม้จะมีลูกแล้ว แล้วก็อย่าคิดว่าทุกคนเป็นคนดีที่จะไม่แย่สามีชาวบ้านที่ลูกยังอายุ 1 เดือน(ช่วงที่เขาแอบกินกัน)
ตอนนี้เราก็รอดูว่า ป. จะไปจิงมั้ย แต่ให้เดาถ้าเห็นกระทู้นี้เธอคงกลับมาเรียกร้องความสนใจจากสามีเรา รอดูต่อไปค่ะ
ปล. ถ้าป.เห็นกระทู้นี้ อยากให้ป.รู้ว่า สิ่งที่ป.ทำไม่ใช่สิ่งที่ดี แล้วก็ไม่ต้องมาอ้างว่าเป็นความรัก เพราะคุณเพิ่งรู้จักกัน แล้วคุณก็รู้อยู่แล้วว่าเขามีครอบครัว คุณออกไปก่อนได้ก่อนที่คุณจะรักเขา ขอให้คุณมีจิตสำนึก ไม่ทำแบบนี้กับครอบครัวคนอื่นอีก

ตอนนี้เหมือนทั้งสามคนจะเคลียร์กันแล้ว
ผญ คนนั้นเลิกกะผชไป ไม่ติดต่อกันอีก
ส่วนเพื่อนเรากับผชก็แยกกันอยู่ค่ะ แต่ยังให้เขามาเจอลูกบ้าง เพราะเพื่อนเรารับไม่ได้ที่จะกลับบ้านหลังนั้น