เรื่องของเรื่องนะคือตัวกระผมเองเนี่ย มีเหตุให้ต้องมาทำงานและเรียนทีเมกาประมาณเกือบ ๆ สองปีอ้ะคับ ก่อนมากระผมก็มีแฟนนะคับ คบกันมาเดือน พย นี้ก็สองปีละ ก่อนมาเราก็รักกันปกติแหละคับ แต่ด้วยตัวกระผมเองเนี่ย เคยทำเรื่องผิดพลาดไว้ คือเคยคุยกะผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ก็แค่คุยนะ แฟนเรารู้จักผู้หญิงคนนั้นในฐานะพี่ที่ร่วมงานคนหนึ่ง แต่ความลับไม่มีในโลก เธอสงสัยมาตลอด และวันหนึ่งเธอก็จับได้ วันนั้นเราทะเลาะกันบ้านแตกเลย เธอพยายามเก็บข้าวของออกจากบ้านไป แต่กระผมเองไม่ยอมให้เธอไปคับ อ้อนวอนขอโอกาสจากเธอ ทำในสิ่งที่เธอไม่คิดว่าคนอย่างเราจะทำ กระผมเองเป็นคนไม่แคร์ไม่สนใจใครคับ แต่กับเธอกระผมยอมทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เธอไป
แล้วเธอก็ไม่ไปคับ แต่ก็ใช่จะเหมือนเดิม เธอนิ่งและเย็นชามาก กระผมใช้เวลาอยู่นานกว่าจะทำให้เธอยิ้มและกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ด้วยตัวกระผมเองเป็นคนที่ไม่ได้ใส่ใจกับรายละเอียดนัก จึงมองข้ามความรู้สึกของเธอที่มันลดลงไปแล้ว กระผมใช้ชีวิตปกติกับเธอค่อนข้างดีคับ แต่กระผมไม่รุ้หรอกว่า มันอาจจะลดลงไปแล้วสำหรับเธอ แต่สำหรับกระผม เธอยังเป็นเธอที่กระผมรักเหมือนเดิมคับ
ก่อนกระผมบิน หนึ่งเดือน กระผมตระเวนกินเลี้ยงส่งกับกลุ่มเพื่อนกลุ่มที่ทำงานแทบทุกคืนคับ เธอก็ไปบ้างฉะเพราะบางงาน ถ้าพูดแย่ ๆ ก็คือ กระผมมองข้ามเธอไป ใช้เวลากับเธอน้อยมาก แต่ความรู้สึกกระผมตอนนั้นมันคิดแค่ว่า ยังไงเราก็อยู่ด้วยกัน เราเป็นแฟนกันนะ สังคมแวดล้อมของกระผม ทุกคนทราบข้อนี้ดี ว่าเธอคือแฟนกระผมคับ
จนอาทิตย์สุดท้ายก่อนบิน กระผมไปทานข้าวกะรุ่นพี่คนหนึ่งมา แต่ดันไปบอกเธอว่าไปทำงานไปดูแลร้าน คืนนั้นเธอดันจะไปกินข้าวที่ร้านกะเพื่อนเธอพอดี ยุ่งละสิคับ ผมไม่ได้อยู่ที่ร้าน สุดท้ายเธอก็รุ้ เราก็รุ้สึกผิด ก็บอกเธอว่าเราไปไหนกับใคร มันแย่นะคับ ที่ทำไปแบบนี้ แต่เราไม่ได้มีเจตนาอื่นใดนะคับแค่ไม่รุ้จะบอกยังไง เธอโกรธคับ โกรธมาก เราก็รุ้สึกและง้อเต็มที่คับ
เราใช้ชีวิตด้วยกันดีไปกินข้าว ไปโน้นนี่ด้วยกัน กระผมรักเธอนะคับ รักเธอมาก ๆ จนวันสุดท้ายก่อนที่กระผมจะบิน กระผมก็ใช้เวลาในการอยู่กับเธอ ไปรับของฝากก่อนไปจากผู้ใหญ่ จนกระผมบิน.....กระผมเสียใจที่ต้องจากเธอไป (ไม่ต้องพูดถึงพ่อแม่นะคับ เสียใจแน่นอน) กระผมตั้งใจว่าจะกลับมาดูแลเธอให้ดีกว่าเก่าแน่นอนและจะเปลี่ยนตัวเองให้ดีกว่าเดิมแน่นอน นั่นคือสิ่งที่ตั้งใจทำหลังจากกลับมา
แต่เรื่องมันมาเกิดซะก่อนนี่สิ คนไกลอย่างกระผมจะทำยังไงดี เมื่ออยู่ ๆ เธอเปลี่ยนไป ไลน์ไปไม่ค่อยตอบ โทรหาไม่รับไม่ค่อยโทรกลับ อ้างเหตุผลได้ตลอด ส่วนหนึ่งกระผมเป็นคนเอาแต่ใจขี้โมโห ขี้หงุดหงิด พูดจาร้ายกาจ ทำร้ายจิตใจ กระผมเป็นหมด เธอเริ่มจะหายไปจากชิวิตกระผม จนมันหนักเข้า กระผมไลน์หาไม่ตอบ ไม่รับ ไม่พูดไม่คุย อยู่ ๆ หายไปเลย แบบนี้คนไกลอย่างกระผมจะทนอยู่ได้อย่างไร กระผมทำทุกวิธีทาง ให้เพื่อนให้พี่ ติดต่อไป เธอก็บอกแต่ว่ายัยงไม่พร้อมคุย จนกระผมไปสังเกตเห็นว่า นิ้วมือที่เคยสวมแหวนด้วยกัน มันไม่ได้อยุ่ในตำแหน่งของกันและกันแล้ว กระผมก็ยิ่งร้อนสิคับอย่างนี้ กระหน่ำไลน์ กระหน่ำโทร คับ.....เค้าไม่รับ และบอกกระผมว่า มันไม่มีอะไร เลิกงี่เง่าเรื่องแหวนได้แล้ว....เงิบสิคัฟแบบนี้ จนกระผมทั้งบังคับ ทั้งข้อร้องให้พูดว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพียงต้องการรู้คำตอบว่าเราทำอะไรผิดพลาด เพื่อจะได้แก้ไข รู้ไหมคับกว่าเธอจะพูดออกมา กระผมน้ำตาไหลหมดตัวคับ เธอร้องไห้ด้วยความโกรธและถามกระผมทั้งน้ำตาว่า เราไปทะเลกับใครมา ก่อนที่จะบิน ไปใช้เวลาก่อนบินกับใครมา แล้วเวลากับเค้าละ อยู่ที่ไหน อืมมม เงิบสิคับ อึ้งอย่างบอกไม่ถูก คำถามที่ตามมาคือเธอรู้ได้ไง ๔๔๔๔๔๔ มันไม่ตลกใช่ไหมคับ ถูกคับ มันเจ็บลึกมาก ๆ สำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่กระผมเองก็เจ็บมิใช่น้อยหากเรื่องราวเลว ๆ ในอดีตที่กระผมทำไว้และคิดได้และกลับตัวในวันนี้มันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวกระผมเอง
เรื่องมันมีอยู่ว่า ระหว่างก่อนบิน กระผมแวะไปหารุ่นพี่คนหนึ่งที่เคยเป็นปัญหาก่อนหน้านี้อ้ะคับ อารมณ์เหมือนแบบไม่ได้ตั้งใจไปอ้ะคับ ไปสถานที่หนึ่งซึ่งเหมือนทะเล แต่ไม่ใช่นะฮ้ะ เราก็ไม่ได้บอกเธออีก เนื่องจากเราไปแค่ ชม เดียว เราก็ไมได้คิดอะไร ซึ่งเราไม่มีอะไรแน่นอน เราเองก็ไมได้บอกเธอ แต่มันพลาดที่เราดันถ่ายรูปไว้ด้วยนี่สิ เราก็ไม่รู้หรอกว่าเธอไปเห็นมันตอนไหน ซึ่งพอเรามาเมกาเนี่ย เราก็ไม่ได้ติดต่อรุ่นพี่คนนั้นอีกเลย ด้วยเหตุว่า เราไม่ได้คิดอะไรแต่ต้นอยุ่แล้วและที่สำคัญเค้ากำลังจะแต่งงานคับ มันเลยมาเป็นประเด็นเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด อารมณ์เธอประมาณว่า เธอได้อยู่คนเดียว ระหว่างทีเราไม่อยุ่แล้ว มันทำให้เธอได้คิดได้ ว่า ที่ผ่านมาเราไม่ได้ดูแลเธอหรือให้ความสุขกับเธอได้เหมือนเมือตอนแรกที่คบกันเลย เราทำลายโอกาส ทำลายความเชื่อใจ ทำร้ายความรักที่เธอมีให้เรา ไปหมดแล้ว เธอบอกว่า ความสุขของเธอไม่ได้อยู่ที่เราแล้ว ฟังคำนี้จบน้ำตากระผมไหลท่วมห้องที่เมกาเลยคับ เราแย่ขนาดนั้นเลยใช่ไหม ทำไมเราแย่กับเธอได้ขนาดนี้ กระผมนั่งย้อนคิดที่ผ่านมา กระผมแย่จริง ๆ คับ ปล่อยเธอให้ร้องไห้คนเดียวในเวลาที่ทะเลาะกัน พูดจาหมาๆ ใส่ เอาแต่ใจ ให้ตวามสำคัญกับคนอื่นมากกว่าเธอ แต่ทั้งหมดที่ว่ามา ไม่มีแม้สักวินาทีเดียวที่กระผมไม่รักเธอเลยนะคับ กระผมตั้งใจว่ากลับไปกระผมจะขอเธอแต่งงาน แต่ตอนนี้มันอาจจะเป็นไปไม่ได้แล้ว กระผมถามเธอว่ายังรักกันอยู่ไหม เธอบอกแต่เพียงว่า เจ็บมากกว่ารัก ช่วยกระผมแปลหน่อยคับ มันหมายความว่าอย่างไร และกระผมควรทำอย่างไรต่อไปดี
กระผมสำนึกผิดทุกอย่างแล้ว และตั้งแต่กระผมมาเมกา กระผมก็ไมได้คุยกะใครอีกเลย เพราะตั้งใจจะทำงานเรียนและเก็บตังค์ไปเริ่มอนาคตที่ดีกับเธอ แต่ไ่มเคยคาดคิดเลยว่าเรื่องแย่ ๆ ที่ทำไว้ มันจะเลี้ยวกลับมาทำร้าย กระผมอยู่ไกลทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากคำขอโทษ และความสำนึกผิด กระผมพยายามง้อเธอส่งดอกไม้ไปให้ ทำเซอร์ไพรซ์ แต่สิ่งเหล่านี้กว่าจะทำให้เธอได้ อุปสรรคมากมายกว่าจะได้ดอกไม้หนึ่งช่อ การเซอร์ไพรซ์หนึ่งเหตุการณ์ ขนมที่อยากให้ลอง ล้วนมาพร้อมด้วยอุปสรรคมากมาย เธอจะรู้บ้างไหมคับว่ากระผมพยายามเพื่อเธอมาก แต่อีกหนึ่งคำถามที่คาใจ ทำไมวันที่เธอรู้เรื่องแย่ ๆ นั้น ทำไมเธอไม่คุยกับกระผมที่ไทยให้เคลียร์กระผมจะได้สัญญาต่อหน้าเธอ และบอกเธอ ว่า กระผมรักเธอมากแค่ไหน
วันนี้กระผม ต้องทำอย่างไร ให้ความรักของกระผมในครั้งนี้กลับมาดังเดิม เธอจะรอกระผมได้ไหม อีก เกือบ ๆ สองปี กระผมจะกลับไป ขอเธอ แต่งงาน
ปล.เรื่องมันอาจจะยาวสักหน่อย ทนอ่านกันหน่อยนะคับ แล้วช่วยกระผมตอบคำถามที่คาใจกระผมที
ขอบคุณที่อ่านนะคับ
มาอยู่เมกาไม่ถึงสองเดือน ความรักกำลังจะพังลงเพราะเรื่องเก่า ๆ ที่เราทำไว้แบบนี้ใช้เหตุผลไหมคับ???
แล้วเธอก็ไม่ไปคับ แต่ก็ใช่จะเหมือนเดิม เธอนิ่งและเย็นชามาก กระผมใช้เวลาอยู่นานกว่าจะทำให้เธอยิ้มและกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ด้วยตัวกระผมเองเป็นคนที่ไม่ได้ใส่ใจกับรายละเอียดนัก จึงมองข้ามความรู้สึกของเธอที่มันลดลงไปแล้ว กระผมใช้ชีวิตปกติกับเธอค่อนข้างดีคับ แต่กระผมไม่รุ้หรอกว่า มันอาจจะลดลงไปแล้วสำหรับเธอ แต่สำหรับกระผม เธอยังเป็นเธอที่กระผมรักเหมือนเดิมคับ
ก่อนกระผมบิน หนึ่งเดือน กระผมตระเวนกินเลี้ยงส่งกับกลุ่มเพื่อนกลุ่มที่ทำงานแทบทุกคืนคับ เธอก็ไปบ้างฉะเพราะบางงาน ถ้าพูดแย่ ๆ ก็คือ กระผมมองข้ามเธอไป ใช้เวลากับเธอน้อยมาก แต่ความรู้สึกกระผมตอนนั้นมันคิดแค่ว่า ยังไงเราก็อยู่ด้วยกัน เราเป็นแฟนกันนะ สังคมแวดล้อมของกระผม ทุกคนทราบข้อนี้ดี ว่าเธอคือแฟนกระผมคับ
จนอาทิตย์สุดท้ายก่อนบิน กระผมไปทานข้าวกะรุ่นพี่คนหนึ่งมา แต่ดันไปบอกเธอว่าไปทำงานไปดูแลร้าน คืนนั้นเธอดันจะไปกินข้าวที่ร้านกะเพื่อนเธอพอดี ยุ่งละสิคับ ผมไม่ได้อยู่ที่ร้าน สุดท้ายเธอก็รุ้ เราก็รุ้สึกผิด ก็บอกเธอว่าเราไปไหนกับใคร มันแย่นะคับ ที่ทำไปแบบนี้ แต่เราไม่ได้มีเจตนาอื่นใดนะคับแค่ไม่รุ้จะบอกยังไง เธอโกรธคับ โกรธมาก เราก็รุ้สึกและง้อเต็มที่คับ
เราใช้ชีวิตด้วยกันดีไปกินข้าว ไปโน้นนี่ด้วยกัน กระผมรักเธอนะคับ รักเธอมาก ๆ จนวันสุดท้ายก่อนที่กระผมจะบิน กระผมก็ใช้เวลาในการอยู่กับเธอ ไปรับของฝากก่อนไปจากผู้ใหญ่ จนกระผมบิน.....กระผมเสียใจที่ต้องจากเธอไป (ไม่ต้องพูดถึงพ่อแม่นะคับ เสียใจแน่นอน) กระผมตั้งใจว่าจะกลับมาดูแลเธอให้ดีกว่าเก่าแน่นอนและจะเปลี่ยนตัวเองให้ดีกว่าเดิมแน่นอน นั่นคือสิ่งที่ตั้งใจทำหลังจากกลับมา
แต่เรื่องมันมาเกิดซะก่อนนี่สิ คนไกลอย่างกระผมจะทำยังไงดี เมื่ออยู่ ๆ เธอเปลี่ยนไป ไลน์ไปไม่ค่อยตอบ โทรหาไม่รับไม่ค่อยโทรกลับ อ้างเหตุผลได้ตลอด ส่วนหนึ่งกระผมเป็นคนเอาแต่ใจขี้โมโห ขี้หงุดหงิด พูดจาร้ายกาจ ทำร้ายจิตใจ กระผมเป็นหมด เธอเริ่มจะหายไปจากชิวิตกระผม จนมันหนักเข้า กระผมไลน์หาไม่ตอบ ไม่รับ ไม่พูดไม่คุย อยู่ ๆ หายไปเลย แบบนี้คนไกลอย่างกระผมจะทนอยู่ได้อย่างไร กระผมทำทุกวิธีทาง ให้เพื่อนให้พี่ ติดต่อไป เธอก็บอกแต่ว่ายัยงไม่พร้อมคุย จนกระผมไปสังเกตเห็นว่า นิ้วมือที่เคยสวมแหวนด้วยกัน มันไม่ได้อยุ่ในตำแหน่งของกันและกันแล้ว กระผมก็ยิ่งร้อนสิคับอย่างนี้ กระหน่ำไลน์ กระหน่ำโทร คับ.....เค้าไม่รับ และบอกกระผมว่า มันไม่มีอะไร เลิกงี่เง่าเรื่องแหวนได้แล้ว....เงิบสิคัฟแบบนี้ จนกระผมทั้งบังคับ ทั้งข้อร้องให้พูดว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพียงต้องการรู้คำตอบว่าเราทำอะไรผิดพลาด เพื่อจะได้แก้ไข รู้ไหมคับกว่าเธอจะพูดออกมา กระผมน้ำตาไหลหมดตัวคับ เธอร้องไห้ด้วยความโกรธและถามกระผมทั้งน้ำตาว่า เราไปทะเลกับใครมา ก่อนที่จะบิน ไปใช้เวลาก่อนบินกับใครมา แล้วเวลากับเค้าละ อยู่ที่ไหน อืมมม เงิบสิคับ อึ้งอย่างบอกไม่ถูก คำถามที่ตามมาคือเธอรู้ได้ไง ๔๔๔๔๔๔ มันไม่ตลกใช่ไหมคับ ถูกคับ มันเจ็บลึกมาก ๆ สำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่กระผมเองก็เจ็บมิใช่น้อยหากเรื่องราวเลว ๆ ในอดีตที่กระผมทำไว้และคิดได้และกลับตัวในวันนี้มันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวกระผมเอง
เรื่องมันมีอยู่ว่า ระหว่างก่อนบิน กระผมแวะไปหารุ่นพี่คนหนึ่งที่เคยเป็นปัญหาก่อนหน้านี้อ้ะคับ อารมณ์เหมือนแบบไม่ได้ตั้งใจไปอ้ะคับ ไปสถานที่หนึ่งซึ่งเหมือนทะเล แต่ไม่ใช่นะฮ้ะ เราก็ไม่ได้บอกเธออีก เนื่องจากเราไปแค่ ชม เดียว เราก็ไมได้คิดอะไร ซึ่งเราไม่มีอะไรแน่นอน เราเองก็ไมได้บอกเธอ แต่มันพลาดที่เราดันถ่ายรูปไว้ด้วยนี่สิ เราก็ไม่รู้หรอกว่าเธอไปเห็นมันตอนไหน ซึ่งพอเรามาเมกาเนี่ย เราก็ไม่ได้ติดต่อรุ่นพี่คนนั้นอีกเลย ด้วยเหตุว่า เราไม่ได้คิดอะไรแต่ต้นอยุ่แล้วและที่สำคัญเค้ากำลังจะแต่งงานคับ มันเลยมาเป็นประเด็นเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด อารมณ์เธอประมาณว่า เธอได้อยู่คนเดียว ระหว่างทีเราไม่อยุ่แล้ว มันทำให้เธอได้คิดได้ ว่า ที่ผ่านมาเราไม่ได้ดูแลเธอหรือให้ความสุขกับเธอได้เหมือนเมือตอนแรกที่คบกันเลย เราทำลายโอกาส ทำลายความเชื่อใจ ทำร้ายความรักที่เธอมีให้เรา ไปหมดแล้ว เธอบอกว่า ความสุขของเธอไม่ได้อยู่ที่เราแล้ว ฟังคำนี้จบน้ำตากระผมไหลท่วมห้องที่เมกาเลยคับ เราแย่ขนาดนั้นเลยใช่ไหม ทำไมเราแย่กับเธอได้ขนาดนี้ กระผมนั่งย้อนคิดที่ผ่านมา กระผมแย่จริง ๆ คับ ปล่อยเธอให้ร้องไห้คนเดียวในเวลาที่ทะเลาะกัน พูดจาหมาๆ ใส่ เอาแต่ใจ ให้ตวามสำคัญกับคนอื่นมากกว่าเธอ แต่ทั้งหมดที่ว่ามา ไม่มีแม้สักวินาทีเดียวที่กระผมไม่รักเธอเลยนะคับ กระผมตั้งใจว่ากลับไปกระผมจะขอเธอแต่งงาน แต่ตอนนี้มันอาจจะเป็นไปไม่ได้แล้ว กระผมถามเธอว่ายังรักกันอยู่ไหม เธอบอกแต่เพียงว่า เจ็บมากกว่ารัก ช่วยกระผมแปลหน่อยคับ มันหมายความว่าอย่างไร และกระผมควรทำอย่างไรต่อไปดี
กระผมสำนึกผิดทุกอย่างแล้ว และตั้งแต่กระผมมาเมกา กระผมก็ไมได้คุยกะใครอีกเลย เพราะตั้งใจจะทำงานเรียนและเก็บตังค์ไปเริ่มอนาคตที่ดีกับเธอ แต่ไ่มเคยคาดคิดเลยว่าเรื่องแย่ ๆ ที่ทำไว้ มันจะเลี้ยวกลับมาทำร้าย กระผมอยู่ไกลทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากคำขอโทษ และความสำนึกผิด กระผมพยายามง้อเธอส่งดอกไม้ไปให้ ทำเซอร์ไพรซ์ แต่สิ่งเหล่านี้กว่าจะทำให้เธอได้ อุปสรรคมากมายกว่าจะได้ดอกไม้หนึ่งช่อ การเซอร์ไพรซ์หนึ่งเหตุการณ์ ขนมที่อยากให้ลอง ล้วนมาพร้อมด้วยอุปสรรคมากมาย เธอจะรู้บ้างไหมคับว่ากระผมพยายามเพื่อเธอมาก แต่อีกหนึ่งคำถามที่คาใจ ทำไมวันที่เธอรู้เรื่องแย่ ๆ นั้น ทำไมเธอไม่คุยกับกระผมที่ไทยให้เคลียร์กระผมจะได้สัญญาต่อหน้าเธอ และบอกเธอ ว่า กระผมรักเธอมากแค่ไหน
วันนี้กระผม ต้องทำอย่างไร ให้ความรักของกระผมในครั้งนี้กลับมาดังเดิม เธอจะรอกระผมได้ไหม อีก เกือบ ๆ สองปี กระผมจะกลับไป ขอเธอ แต่งงาน
ปล.เรื่องมันอาจจะยาวสักหน่อย ทนอ่านกันหน่อยนะคับ แล้วช่วยกระผมตอบคำถามที่คาใจกระผมที
ขอบคุณที่อ่านนะคับ