มาริโอ้-มิ้น การจิ้นแบบไม่ต้องยัดเยียดมันเป็นแบบนี้นี่เอง

ขอท้าวความกลับไป ช่วงหลังละคร เน้นลูกกวาดเยอะมาก อย่างที่หลายคนบ่นนั่นแหละ
ยัดเยียดการจิ้นเกินไป เหมือนเขาจะหลงลืมไปว่าคำว่าจิ้น มันมาจากคำว่า imagine ที่แปลว่าจินตนาการ
จินตนาการคือจินตนาการของคนดูที่ดูแล้วรู้สึกอินตามไป ไม่ใช่จินตนาการที่คนทำละครพยายามยัดเยียดให้
เวลาดูเราเลยไม่รู้สึกอินไปกับพระนางหลายๆคู่  เพราะมันดูจงใจเกินไป
คือผมจะชอบแนว less is more ไม่ต้องเยอะ มีบ้างประปราย พอเป็นกระสัย แต่เน้น impact เน้นๆ
ที่เหลือปล่อยให้คนดูเขาใช้สมองจินตนาการกันเอง


ตัวผมเนี่ยประจำห้องละคร แต่บอกได้เลยว่าละครที่ผมดูจบจริงๆปีนึงมีประมาณ 3-5 เรื่อง
จนล่าสุดมาดูสองหัวใจนี้เพื่อเธอ ปรากฏว่าติดมาก สนุก พล๊อตแปลกใหม่สำหรับละครไทย
ติดหนึบมาก ที่สำคัญคือเคมีพระนางมันฟุ้งกระจายเหลือเกิน ขอใช้คำนี้ละกัน
พล๊อตเรื่องดี โปรดักชันดี พระนางเคมีทะลุทะลวง แบบนี้ก็ปังสิครับจะไปเหลืออะไร


มาริโอ้กับมิ้น เหมือนข้าวเหนียวกับน้ำกะทิทุเรียน ทำไมผมเปรียบเทียบแบบนี้
เพราะทั้ง 2 คน ค่อนข้างต่างกัน ใครจะคิดละว่าจะเคมีทะลุทะลวงขนาดนี้ เข้ากันได้อย่างเหลือเชื่อ
ถึงจะแตกต่างแต่มันเป็นความแตกต่างที่ลงตัว

มาริโอ้ ตอนเป็นคุณธรรณผมหมั่นไส้มากจะร้ายอะไรขนาดนั้น
พอเป็นเมฆ ช่างเจี่ยมเจี้ยมเหลือเกิน มาริโอ้เป็นคนที่แสดงบทซื่อได้เรียลดีนะครับ
อาจจะเพราะหน้าเด็กด้วยมั้ง เลยทำให้ดูแล้วเชื่อ ถึงความซื่อ

มิ้นต์แสดงได้ธรรมชาติมาก เห็นเจอกระแสติในนี้เยอะ แต่ผมก็ไม่เคยได้ดูผลงานจริงจัง
แต่เรื่องนี้บอกได้เลยว่ามีความเป็นธรรมชาติสูง ผมชอบนักแสดงแนวนี้นะ คล้ายนางเอกเกาหลี
หน้าตาไม่ได้สวยหยดย้อย แต่ดูได้เรื่อยๆไม่เบื่อ

ปล.เพิ่งดูย้อนหลังจบแล้วตั้งกระทู้เลย ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ