มีเรื่องราวดีๆอยากแชร์ครับ
เนื่องจาก โทรศัพท์ผมหาย แล้วได้คืนโดยร้านๆนึง เก็บเครื่องไว้แล้วจ่ายค่าเครื่องที่คนเจอนำมาขาย แต่ได้ตามหาเจ้าของและไม่ขอรับเงินที่จ่ายไปนั้น โลกช่างงดงามครับ เรื่องแบบละเอียดตามนี้ครับ
เมื่อวันที่ 31 กรกฏาคม 2558 ผมกับเพื่อนๆได้นัดกันไปทำบุญเข้าพรรษาครับ ณ วัดแห่งหนึ่งย่าน ต.บางพระ อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี ปกติเนี่ย ผมใช้ซิมแบบเติมเงินครับ เพราะไม่ค่อยได้ใช้เน็ตนอกเคหะสถานมากนัก จึงพอออกไปข้างนอกทีก็กดซื้อเน็ตแบบเหมาวัน ณ วันนั้นๆไป ออกจากบ้านก็ซื้อดอกไม้ของทั่วไปและของเพื่อใช้ถวายสังฆทาน นัดกันไปมาก็เกือบๆ 6โมงเย็น ก็เข้าไปทานอาหารร้านนึง พอทานอาหารเสร็จแล้ว เพื่อนในโต๊ะก็กดเล่นโทรกันไปเรื่อย แต่ผมไม่ได้เอะใจอะไรเลย ว่าลืมกดซื้อเน็ตเพื่อใช่งานครับ(เด๋วจะขยายความว่าทำไมต้องซื้อครับ) พอออกจากร้านไปถึงวัด เกิดอาการเรียกกันว่า “ขี้แตก”หละครับ ตอนแรกว่าจะเข้าห้องของหลวงพี่ที่วัด แต่บังเอิญ ท่านไม่ได้อยู่ที่นั่นและล็อคกุญแจไว้ ที่ล็อคไว้เพราะวัดนี้ลิงเยอะมากครับ
เพื่อนเลยแนะว่า :“ไปเข้าที่ห้องตรงศาลาสิ”
ผม: “เออมีสายชำระใช่มั๊ย”
เพื่อน: “เออมี”
เพื่อนผมหลายคนมาอุปสมบทที่นี่ครับ ก็ไปครับ เข้าห้องพอเปิดไฟ หง่า..hereแล้วไฟไม่มี แล้วก็เลยหยิบโทรศัพท์เปิดไฟฉายขึ้นมาแล้วถือไว้ กะว่าไม่ลืมแล้วหละ ถึงเวลาใช้สายชำระต้องทำไงถืออีกมีก็กลัวจะร่วงไปรวมกับขี้ซะเหลือเกิน จึงวางไว้บนที่ใส่กระดาษทิชชูครับ จัดแจงอะไรเสร็จ ล้างมือเสร็จ แฟนมาเรียกว่า “เสร็จยังพระท่านจะสวดแล้วนะ” ก็เลยรีบเดินตามออกมาครับ เดินไปประมาณ 100 เมตร นึกได้ ลืมโทรศัพท์ไว้ในห้องน้ำ
ผม: “แหก!!”
แฟน: “อะไร..ตกใจอะ”
ผม: “เห้ยเธอ เค้าลืมโทรศัพท์อะกลับไปเอาก่อน”
แฟน: “น่านไงว่าละ”
วิ่งตากฝน ร่มไรไม่สนละมาถึงห้องน้ำ เปิดไป ผ่าง..... แสงจากไฟฉายโทรศัพท์ ไม่มี ซวยละตู เดินไปหาที่รถ หาไปก็นึกไป ว่ามาไม่ได้แวะทำไรที่รถ เพราะรถจอดระหว่างทางไปศาลา กับ โบสถ์ ไม่เจอครับ หาไงก็ไม่เจอ โทรไปมันติดครับ พร้อมเดินหาไปด้วยก็ไม่มีเสียง หลังจากนั้นก็เริ่มกิจกรรมเวียนเทียน กัน ระหว่างสวด ผมก็เดินโทรไป แล้วตามหาเสียงทั้งวัดไม่มีเสียงครับ ก็จนจำใจยอมรับว่าหายไปละคงร่วงไปไหนหรืออะไรต่างๆนาๆ ลิงเอาไปเล่นอะไร มโนไปครับ ตอนเดินกลับมาบอกแฟนว่า ไม่เจออะหายละ
แฟนผม ก็สวดผม พอๆ กับพระท่าน สวดหละครับ จนจบเวียนเทียนก็กลับบ้าน โทรจนหวังว่าจะมีใครซักคนกดรับ แต่ก็ไม่เป็นผลครับสุดท้าย ไม่แบตหมดก็ปิดเครื่องไปเป็นที่เรียบร้อยครับ ผมร้อนใจมากจึงทำการ remote เครื่องเข้าไปที่ iCloud โดยใช้ find my iphone lost mode หลังจากวันนั้น ก็ไปตามหาที่ shop istudio ย่าน ศรีราชาครับ ว่ามีคนเอาเครื่อง iPhone 5s สีดำ ใส่เคส Element รุ่นนี้ มาบ้างไหม สอบถามได้ใจว่า เมื่อวาน นั่นคือวันเข้าพรรษาเลย ตอนซัก 2 ทุ่มเศษ มีคนเอาเครื่องลักษณะแบบนี้เคสแบบนี้มาขอแกะเคสออกเพื่อไปใส่อีกเครื่อง ผมจึงถามว่าลักษณะแบบนี้เลยนะ เคสผมจะสีดำมีมุมสีส้มมีรอยบิ่นๆเพราะร่วงเยอะมาก พนักงานที่ร้านก็ยืนยันว่า “ชัวส์ครับ” ผมก็เฮ้อ เรียบร้อยหมดหวังครับ ตอนนี้ก็ใช้ Nokia เครื่องสำรองเอามาใช้งานครับ รอมีเงินเพื่อซื้อเครื่องใหม่ ผมก็มานั่งนึกพร้อมระบายกับแฟนว่า ทำไมวะ ทีเราเจอนะ แต่ละเครื่องก็ ราคาไม่ถูก เยอะมากที่เจอ แล้วเรียกเจ้าของกลับมาเอา ทีเราหายทำไมคนที่เจอไม่เอามาคืนเราอะ อยากได้เงินให้ก็ได้ตามเหมาะสม รู้สึกโลกนี้อยู่ยาก (บ้านผมเป็นร้านขายของครับ คนลืมบ่อย)
แฟนเลยประชด: “ทีหลังเจอก็ไม่ต้องคืนดิ” เลยถามกลับไป
ผม: “ถึงเวลาเจอจริงๆ ถามหน่อยเรารู้ว่าเรื่องแบบนี้ต่อให้คนมีเงินแค่ไหนมันก็เดือนร้อนใช่มั๊ย มันไม่ได้หายแค่โทรศัพท์ ข้อมูลในนั้นไปหมด จะเอาลงเหรอ”
แฟน: “ก็ใช่ไงทำไม่ลงหรอก เลยทำใจแบบนี้ไง ใครใช้ให้ลืมซื้อเน็ต เหมาะเจาะอะไรขนาดนั้นฮะ”
(ขอขยายความว่า ทำไมต้องซื้อเน็ตครับ :::มันคือ Find My iPhone เพราะหากเราทำเครื่องหาย หรือลืมไว้ไหน มันสามารถจะบอกพิกัด พร้อมกดให้ร้องเสียงดังลั่น โดยคนที่ไม่รู้รหัสหรือมีลายนิ้วมือ ไม่สามารถปิดหรือออกจาก Accountได้ โดยทั้งนี้เครื่องนั้นๆ จะต้องต่อเน็ตตลอดเวลาเพื่อรับส่งข้อมูลไปมาระหว่างผู้ใช้ครับ ==แต่อาจจะสงสัยว่าทำไมเครื่องนี้สามารถล็อคเครื่องได้ทั้งที่บอกๆอยู่ว่าไม่มีเน็ตไงละ ก็เพราะว่าพอหลังจากที่เครื่องดับลงเพราะแบตหมดหรืออะไรก็ตามครับ คงเอาไปให้ร้านขายโทรศัพท์.ทำการแก้ไขเพื่อเปิดเครื่อง พอร้านเสียบกับเครื่องคอมที่มีอินเตอร์เน็ต มันจะสามารถต่อเน็ตได้เลยจากเครื่องนั้นๆ จึงเป็นสาเหตุทำให้เครื่องล็อค และไม่สามารถเปิดได้ครับ )
แฟนสวดต่อครับ....บราๆๆๆ
ณ วันที่ 5 ตุลาคม 2558 ผ่านมาประมาณ 2 เดือน มีไลน์ เด้งมาว่าเป็น New Friend ครับ ตามนี้ครับ
ไม่อยากจะเชื่อครับ หาย ต.บางพระ อ.ศรีราชา ไปโผล่ ที่ มาบุญครอง ในระยะเวลา 60 กว่าวัน ผมถอดใจคิดว่าเรียบร้อยแล้วคงเปิดเครื่องไม่ได้เพราะผมล็อคไว้ก็คงขายไปเป็นอะไหล่เรียบร้อย ถึงจะจ่ายเงินรับเครื่องนี้มา ก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องคืนเพราะพี่เค้าเสียเงินจ่ายค่าเครื่องไปแล้วสามารถเอาไปทำอะไหล่ได้สบายๆ แม้มันจะไม่มาก แต่ผมว่าพี่เค้า มีจิตใจที่ดีมากๆครับ ที่คิดแบบนี้ ถึงจะไม่ได้เคสคืน เพราะแพงมาก เคสอย่างเดียว 6,990 บาท ใครที่เล่นยี่ห้อนี้คงทราบราคากันดี ผมไม่ได้รวยครับแค่ชอบใช้ของที่ทนๆ มันก็ทนจริงๆ ตกตึกจากชั้น2ลงมาเคสบิ่นเฉยๆเครื่องปกติ
ส่วนคนที่เจอเครื่องผมแล้วไม่คืน ไม่ติดใจอะไรแม้จะพอมีหลักฐานอยู่บ้าง ถือว่า เคสผมเป็นค่าเครื่องละกันครับ ผมขอ อโหสิกรรมให้ แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่า คนที่ตั้งใจมาทำบุญ แต่ดันต้องการสิ่งของของคนอื่นทั้งๆที่รู้ว่าเค้าต้องการใช้แค่ไหน มันบาปนะครับ
พี่เค้าไม่ขอเปิดเผยข้อมูลครับ เพราะถามชื่อร้าน หรือ อะไรก็ไม่ยอมเลย ผมต้องข้อร้อง พี่เค้าเลยบอกว่า “งั้นตอนส่งเครื่องให้จะแนบนามบัตรไปด้วยนะ” แต่พอเครื่องมาถึง กลับไม่มีอะไรเลย มีแค่เครื่องเท่านั้นครับ โดยพี่เค้าให้ผลว่า เจ้าของร้านไม่อยากมีปัญหา โดยการรับซื้อของขอบัตรประชาชนคนที่มาขายไว้
และสุดท้ายครับหากไม่ยอมให้ผมให้เครดิต คนที่ส่งของคืนให้ผม ผมก็ขอบคุณกับสิ่งที่พี่ทำโดยผมขอใช้ที่ตรงนี้ ขออวยพรพี่เค้าครับ
“ด้วยอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์ในสากลโลก พร้อมบารมีหรือบุญใดที่ข้าพเจ้าสั่งสมมาขอดลบันดาลให้พี่ค้าขายร่ำรวยเงินทอง เจริญยิ่งๆขึ้นไป ทั้งลาภ ยศ สรรเสริญ คิดปรารถนาสิ่งใด ขอให้ได้ดั่งใจปรารถนา สิ่งใดที่คิดไม่ซื่อหรืออันตราย ขอให้จงแพ้ภัยไปในที่สุด สุขภาพแข็งแรง ไร้โรคาใดๆ อายุยืนยาวพร้อมตั้งอยู่ในความสุขตลอดกาลนาน เทอญ….”
จะมีซักกี่คนที่โทรศัพท์หาย แล้วได้คืน แบบคาดไม่ถึง
เนื่องจาก โทรศัพท์ผมหาย แล้วได้คืนโดยร้านๆนึง เก็บเครื่องไว้แล้วจ่ายค่าเครื่องที่คนเจอนำมาขาย แต่ได้ตามหาเจ้าของและไม่ขอรับเงินที่จ่ายไปนั้น โลกช่างงดงามครับ เรื่องแบบละเอียดตามนี้ครับ
เมื่อวันที่ 31 กรกฏาคม 2558 ผมกับเพื่อนๆได้นัดกันไปทำบุญเข้าพรรษาครับ ณ วัดแห่งหนึ่งย่าน ต.บางพระ อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี ปกติเนี่ย ผมใช้ซิมแบบเติมเงินครับ เพราะไม่ค่อยได้ใช้เน็ตนอกเคหะสถานมากนัก จึงพอออกไปข้างนอกทีก็กดซื้อเน็ตแบบเหมาวัน ณ วันนั้นๆไป ออกจากบ้านก็ซื้อดอกไม้ของทั่วไปและของเพื่อใช้ถวายสังฆทาน นัดกันไปมาก็เกือบๆ 6โมงเย็น ก็เข้าไปทานอาหารร้านนึง พอทานอาหารเสร็จแล้ว เพื่อนในโต๊ะก็กดเล่นโทรกันไปเรื่อย แต่ผมไม่ได้เอะใจอะไรเลย ว่าลืมกดซื้อเน็ตเพื่อใช่งานครับ(เด๋วจะขยายความว่าทำไมต้องซื้อครับ) พอออกจากร้านไปถึงวัด เกิดอาการเรียกกันว่า “ขี้แตก”หละครับ ตอนแรกว่าจะเข้าห้องของหลวงพี่ที่วัด แต่บังเอิญ ท่านไม่ได้อยู่ที่นั่นและล็อคกุญแจไว้ ที่ล็อคไว้เพราะวัดนี้ลิงเยอะมากครับ
เพื่อนเลยแนะว่า :“ไปเข้าที่ห้องตรงศาลาสิ”
ผม: “เออมีสายชำระใช่มั๊ย”
เพื่อน: “เออมี”
เพื่อนผมหลายคนมาอุปสมบทที่นี่ครับ ก็ไปครับ เข้าห้องพอเปิดไฟ หง่า..hereแล้วไฟไม่มี แล้วก็เลยหยิบโทรศัพท์เปิดไฟฉายขึ้นมาแล้วถือไว้ กะว่าไม่ลืมแล้วหละ ถึงเวลาใช้สายชำระต้องทำไงถืออีกมีก็กลัวจะร่วงไปรวมกับขี้ซะเหลือเกิน จึงวางไว้บนที่ใส่กระดาษทิชชูครับ จัดแจงอะไรเสร็จ ล้างมือเสร็จ แฟนมาเรียกว่า “เสร็จยังพระท่านจะสวดแล้วนะ” ก็เลยรีบเดินตามออกมาครับ เดินไปประมาณ 100 เมตร นึกได้ ลืมโทรศัพท์ไว้ในห้องน้ำ
ผม: “แหก!!”
แฟน: “อะไร..ตกใจอะ”
ผม: “เห้ยเธอ เค้าลืมโทรศัพท์อะกลับไปเอาก่อน”
แฟน: “น่านไงว่าละ”
วิ่งตากฝน ร่มไรไม่สนละมาถึงห้องน้ำ เปิดไป ผ่าง..... แสงจากไฟฉายโทรศัพท์ ไม่มี ซวยละตู เดินไปหาที่รถ หาไปก็นึกไป ว่ามาไม่ได้แวะทำไรที่รถ เพราะรถจอดระหว่างทางไปศาลา กับ โบสถ์ ไม่เจอครับ หาไงก็ไม่เจอ โทรไปมันติดครับ พร้อมเดินหาไปด้วยก็ไม่มีเสียง หลังจากนั้นก็เริ่มกิจกรรมเวียนเทียน กัน ระหว่างสวด ผมก็เดินโทรไป แล้วตามหาเสียงทั้งวัดไม่มีเสียงครับ ก็จนจำใจยอมรับว่าหายไปละคงร่วงไปไหนหรืออะไรต่างๆนาๆ ลิงเอาไปเล่นอะไร มโนไปครับ ตอนเดินกลับมาบอกแฟนว่า ไม่เจออะหายละ
แฟนผม ก็สวดผม พอๆ กับพระท่าน สวดหละครับ จนจบเวียนเทียนก็กลับบ้าน โทรจนหวังว่าจะมีใครซักคนกดรับ แต่ก็ไม่เป็นผลครับสุดท้าย ไม่แบตหมดก็ปิดเครื่องไปเป็นที่เรียบร้อยครับ ผมร้อนใจมากจึงทำการ remote เครื่องเข้าไปที่ iCloud โดยใช้ find my iphone lost mode หลังจากวันนั้น ก็ไปตามหาที่ shop istudio ย่าน ศรีราชาครับ ว่ามีคนเอาเครื่อง iPhone 5s สีดำ ใส่เคส Element รุ่นนี้ มาบ้างไหม สอบถามได้ใจว่า เมื่อวาน นั่นคือวันเข้าพรรษาเลย ตอนซัก 2 ทุ่มเศษ มีคนเอาเครื่องลักษณะแบบนี้เคสแบบนี้มาขอแกะเคสออกเพื่อไปใส่อีกเครื่อง ผมจึงถามว่าลักษณะแบบนี้เลยนะ เคสผมจะสีดำมีมุมสีส้มมีรอยบิ่นๆเพราะร่วงเยอะมาก พนักงานที่ร้านก็ยืนยันว่า “ชัวส์ครับ” ผมก็เฮ้อ เรียบร้อยหมดหวังครับ ตอนนี้ก็ใช้ Nokia เครื่องสำรองเอามาใช้งานครับ รอมีเงินเพื่อซื้อเครื่องใหม่ ผมก็มานั่งนึกพร้อมระบายกับแฟนว่า ทำไมวะ ทีเราเจอนะ แต่ละเครื่องก็ ราคาไม่ถูก เยอะมากที่เจอ แล้วเรียกเจ้าของกลับมาเอา ทีเราหายทำไมคนที่เจอไม่เอามาคืนเราอะ อยากได้เงินให้ก็ได้ตามเหมาะสม รู้สึกโลกนี้อยู่ยาก (บ้านผมเป็นร้านขายของครับ คนลืมบ่อย)
แฟนเลยประชด: “ทีหลังเจอก็ไม่ต้องคืนดิ” เลยถามกลับไป
ผม: “ถึงเวลาเจอจริงๆ ถามหน่อยเรารู้ว่าเรื่องแบบนี้ต่อให้คนมีเงินแค่ไหนมันก็เดือนร้อนใช่มั๊ย มันไม่ได้หายแค่โทรศัพท์ ข้อมูลในนั้นไปหมด จะเอาลงเหรอ”
แฟน: “ก็ใช่ไงทำไม่ลงหรอก เลยทำใจแบบนี้ไง ใครใช้ให้ลืมซื้อเน็ต เหมาะเจาะอะไรขนาดนั้นฮะ”
(ขอขยายความว่า ทำไมต้องซื้อเน็ตครับ :::มันคือ Find My iPhone เพราะหากเราทำเครื่องหาย หรือลืมไว้ไหน มันสามารถจะบอกพิกัด พร้อมกดให้ร้องเสียงดังลั่น โดยคนที่ไม่รู้รหัสหรือมีลายนิ้วมือ ไม่สามารถปิดหรือออกจาก Accountได้ โดยทั้งนี้เครื่องนั้นๆ จะต้องต่อเน็ตตลอดเวลาเพื่อรับส่งข้อมูลไปมาระหว่างผู้ใช้ครับ ==แต่อาจจะสงสัยว่าทำไมเครื่องนี้สามารถล็อคเครื่องได้ทั้งที่บอกๆอยู่ว่าไม่มีเน็ตไงละ ก็เพราะว่าพอหลังจากที่เครื่องดับลงเพราะแบตหมดหรืออะไรก็ตามครับ คงเอาไปให้ร้านขายโทรศัพท์.ทำการแก้ไขเพื่อเปิดเครื่อง พอร้านเสียบกับเครื่องคอมที่มีอินเตอร์เน็ต มันจะสามารถต่อเน็ตได้เลยจากเครื่องนั้นๆ จึงเป็นสาเหตุทำให้เครื่องล็อค และไม่สามารถเปิดได้ครับ )
แฟนสวดต่อครับ....บราๆๆๆ
ณ วันที่ 5 ตุลาคม 2558 ผ่านมาประมาณ 2 เดือน มีไลน์ เด้งมาว่าเป็น New Friend ครับ ตามนี้ครับ
ไม่อยากจะเชื่อครับ หาย ต.บางพระ อ.ศรีราชา ไปโผล่ ที่ มาบุญครอง ในระยะเวลา 60 กว่าวัน ผมถอดใจคิดว่าเรียบร้อยแล้วคงเปิดเครื่องไม่ได้เพราะผมล็อคไว้ก็คงขายไปเป็นอะไหล่เรียบร้อย ถึงจะจ่ายเงินรับเครื่องนี้มา ก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องคืนเพราะพี่เค้าเสียเงินจ่ายค่าเครื่องไปแล้วสามารถเอาไปทำอะไหล่ได้สบายๆ แม้มันจะไม่มาก แต่ผมว่าพี่เค้า มีจิตใจที่ดีมากๆครับ ที่คิดแบบนี้ ถึงจะไม่ได้เคสคืน เพราะแพงมาก เคสอย่างเดียว 6,990 บาท ใครที่เล่นยี่ห้อนี้คงทราบราคากันดี ผมไม่ได้รวยครับแค่ชอบใช้ของที่ทนๆ มันก็ทนจริงๆ ตกตึกจากชั้น2ลงมาเคสบิ่นเฉยๆเครื่องปกติ
ส่วนคนที่เจอเครื่องผมแล้วไม่คืน ไม่ติดใจอะไรแม้จะพอมีหลักฐานอยู่บ้าง ถือว่า เคสผมเป็นค่าเครื่องละกันครับ ผมขอ อโหสิกรรมให้ แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่า คนที่ตั้งใจมาทำบุญ แต่ดันต้องการสิ่งของของคนอื่นทั้งๆที่รู้ว่าเค้าต้องการใช้แค่ไหน มันบาปนะครับ
พี่เค้าไม่ขอเปิดเผยข้อมูลครับ เพราะถามชื่อร้าน หรือ อะไรก็ไม่ยอมเลย ผมต้องข้อร้อง พี่เค้าเลยบอกว่า “งั้นตอนส่งเครื่องให้จะแนบนามบัตรไปด้วยนะ” แต่พอเครื่องมาถึง กลับไม่มีอะไรเลย มีแค่เครื่องเท่านั้นครับ โดยพี่เค้าให้ผลว่า เจ้าของร้านไม่อยากมีปัญหา โดยการรับซื้อของขอบัตรประชาชนคนที่มาขายไว้
และสุดท้ายครับหากไม่ยอมให้ผมให้เครดิต คนที่ส่งของคืนให้ผม ผมก็ขอบคุณกับสิ่งที่พี่ทำโดยผมขอใช้ที่ตรงนี้ ขออวยพรพี่เค้าครับ
“ด้วยอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์ในสากลโลก พร้อมบารมีหรือบุญใดที่ข้าพเจ้าสั่งสมมาขอดลบันดาลให้พี่ค้าขายร่ำรวยเงินทอง เจริญยิ่งๆขึ้นไป ทั้งลาภ ยศ สรรเสริญ คิดปรารถนาสิ่งใด ขอให้ได้ดั่งใจปรารถนา สิ่งใดที่คิดไม่ซื่อหรืออันตราย ขอให้จงแพ้ภัยไปในที่สุด สุขภาพแข็งแรง ไร้โรคาใดๆ อายุยืนยาวพร้อมตั้งอยู่ในความสุขตลอดกาลนาน เทอญ….”