เเอบชอบคนที่ไม่ควรชอบ............................

ความคิดเห็นส่วนตัวผมนะครับ ผมเองก็เจอเหตุการณ์เหมือนๆกับคุณเลยครับ ของผมรู้สึกตั้งแต่ ม1 จนตอนนี้ทำงานกันแล้ว ผมบอกตรงๆผมเองก็ลืมเขาไม่ได้หรอกครับ อีกอย่างเขาเองก็มีคนของเขาเหมือนกัน แต่เรื่องของความรู้สึก มันก็ห้ามไม่ได้ หากห้ามไปก็อึดอัด เพราะความรักมันล้นออกมาจากหัวใจ ในใจเราเองก็บอกให้บอก แต่สมองบอกอย่า .... แต่ความรักมันงดงามเสมอครับ ผมเลือกที่กล้าที่จะเสีย และพร้อมที่จะยอมที่จะออกห่างจากเขา ( นั่นก็เป็นวิธีการที่จะค่อยๆ ลืมเขา )อย่างที่คุณต้องการ เหตุการณ์วันนั้น ผมได้บอกทุกอย่างกับเขา และบอกรักเขาในเวลาเดียวกันพร้อมๆกันกับเพลงที่ให้เขาฟังที่ใส่หูฟังกันคนละข้าง ทุกอย่างดูนิ่งไปซะทุกอย่าง จากนั้นผมก็เอาหูฟังออกจากหูของเขา หันหลังกลับ และเดินออกมา ( น้ำตาไหลครับ ) ที่ไหลออกมา เพราะเราได้พูดทุกอย่างออกมา แบบที่เราไม่เคยพูดเลย คำสารภาพ ( มันงดงามนะครับ ) หลังจากวันนั้น เราไม่ได้คบกันหรอกครับ แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยุ่ แต่ใกล้ชิดกว่าเดิม เพราะเราทำให้เขารุ้ว่า เขาเองสำคัญกับเรา เขามีคนที่เราแคร์เขามาก เขารุ้สึกดีแบบว่ามีเราอยุ่ข้างๆ ความสัมพันธ์ดีแน่นขึ้นแบบโอบกอดกันหลวมๆ แต่ที่แน่ๆไม่ใช่สถานะห่างเหินแบบเดิมๆ แต่ที่ดีที่สุด หลังจากพูดคำสารภาพรักออกมาหมดแล้ว "โ ล่งมากครับ " ไม่อึกอัด ไม่ต้องเก็บ และทีนี้เราจะบอกว่าเราแคร์เขาได้เลย ไม่ต้องพูดในใจอีกแล้ว ถึงแม้มันจะไม่ได้เป็นอย่างเราต้องการ แต่เราก็ทำไปเพราะรัก ไม่ใช่หรอ ..... จริงไหมครับ