สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกนะคะ อาจจะมีพิมตกบ้างเพราะพิมในโทรศัพท์ค่ะ
เริ่มเลยนะคะ เราอาศัยอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็ก แม่เราทำงานอยู่จังหวัดใกล้ๆกัน (พ่อกับแม่เลิกกันตั้งแต่เรายังเด็ก)
เราก็ถูกเลี้ยงดูมาเรื่อยๆจนโต เราเป็นเด็กไม่ค่อยดื้อเท่าไหร่นะคะ55555 จะสังเกตุว่าตลอดเวลาที่เราเริ่มโตเป็นสาว ครอบครัวเริ่มไม่มีใครชอบเราเลย ไม่ได้คิดไปเองนะคะ เราสัมผัสได้อ่ะ ตั้งแต่ขึ้นม.4ค่ะ ช่วงวัยรุ่นนะเนอะ เย็นๆเราไม่ได้ไปไหนเลยนะคะ แค่ออกไปหาของกินกับเพื่อนที่ตลาดเองค่ะ กลับบ้านมาก็ประมาณ1ทุ่มกว่าๆ กลับบ้านมายายด่าเราว่า "

" เรารู้สึกจุกค่ะ ทำไมต้องว่ากันขนาดนี้ (เราเป็นคนไม่เคยเข้าผับ,บาร์ ไดๆทั้งสิ้น) การแต่งตัวของเราก็ชุดบอลค่ะ ผู้หญิงใส่ชุดบอล ไม่ก็ชุดอยู่บ้านธรรมดาๆ ไม่น่าดึงดูดใจเลยค่ะ ขนาดผ่านผู้ชายเยอะๆเขายังไม่มองเราเลยค่ะ55555 ก็อย่างที่บอกแหละค่ะ ชาวงม.ปลายเป็นช่วงที่งานเยอะ ทั้งงานกลุ่ม,งานเดี่ยว ถาถมเข้ามา เราก็แค่บอกยายว่าขอไปทำงานนะ ไปทำงานกับเพื่อนเดี๋ยวกลับ ยายเราเป็นคนไม่สนใจเราค่ะ คือเราพูดด้วยเขาก็จะเงียบค่ะ ไม่มีการตอบรับใดๆทั้งสิ้น เราก็ได้แต่บอกแล้วก็ออกไป ครั้นพอเราทำงานกลับถึงบ้าน ยายก็ด่าเราอีกค่ะ "ทีหลังเก็บผ้าไปอยู่บ้านมันเลยนะ" คือเราก็ไปทำงานตามประสาเด็กนักเรียนไม่ได้ไปไหน ยังโดนด่า
• ยายเราไม่ยอมฟังเหตุผลเราค่ะ ถ้าได้ไปฟังคนอื่นเขาพูด เท่านั้นแหละค่ะ ดวงซวยมาทันที ยิ่งเราอธิบายเท่าไหร่ก็หาว่าเถียง หาว่าข้ออ้างทั้งนั้น ทุกครั้งที่ยายเข้าใจเราผิด เราร้องไห้ตลอดเลยค่ะ รู้สึกน้อยใจมาก (เวลาเราอยู่กับเพื่อนที่โรงเรียนเราเป็นคนตลกค่ะ ชอบทำให้เพื่อนมีความสุข แต่ต่างกับอยู่ที่บ้าน ก็จะมีแค่น้องชาย(ลูกของน้า)กับหมาที่เราเล่นด้วยแล้วสบายใจ) เราก็เหมือนคนดื้อแหละค่ะ ออกจากบ้านทุกๆเย็นเพื่อไปหาของกินกับเพื่อน ตั้งแต่ม4 จนตอนนี้ม.6 ก็ยังออกไปค่ะ555555 แต่อย่างที่บอกเราก็ไม่ได้ไปไหน กลับดึกก็จะโทรบอกก่อน เคยมีครั้งนึงกลับบ้านมาทุ่มกว่าๆ ยายเราล็อกประตูบ้านค่ะ เราเข้าบ้านไม่ได้ เวลาเราทำอะไรผิด เรามักจะโดนด่าว่า "อีตัวล้างผลาญ" "อี

" "อีแรด" ฟังแบบนี้ทุกวันละเราอยากไปอยู่ที่อื่น เราเรียนอยู่สายวิทยค่ะ แน่นอนงานต้องเยอะค่ะ เรามีเหตุผลเวลาออกจากบ้าน เรายอมทะเลาะกับยายเพื่อการเรียน เทอมที่แล้วเราได้ 2.5 ถือว่าแย่มาก แต่เทอมนี้เราได้ 3 กว่าค่ะ แซงหน้าเพื่อนมาเป็น10คน ทุกวันนี้เวลาโดนด่าเราก็สำนึกผิดค่ะ แต่ก็น้อยใจอย่างมาก ล่าสุดเราแวะซื้อไฟแช็คเพื่อไปเซอร์ไพรส์วันเกิดเพื่อน วันรุ่งยายเอารถเราไปล้าง ดจอไฟแช็คอยู่ในช่องหน้ารถ ยายด่าเราค่ะ หาว่าเราเอาไฟแช็คไปเพื่อไปดูดยา ยานี่เงิบเลยค่ะ ในสายตาเขาเราไม่มีอะไรดีเลยใช่มั้ย เรื่องอื่นมีอีกเยอะค่ะ เล่าไม่หมด ขอบคุณที่มาอ่านกันนะคะ ด่าเราได้,ว่าเราได้นะคะ เรายอมทุกอย่างค่ะ เผื่อจะได้เอาคำแนะนำมาปรับใช้บ้าง
เกิดมาอยู่ในครอบครัวที่ไม่มีใครรัก มีแต่คนดูถูก
เริ่มเลยนะคะ เราอาศัยอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็ก แม่เราทำงานอยู่จังหวัดใกล้ๆกัน (พ่อกับแม่เลิกกันตั้งแต่เรายังเด็ก)
เราก็ถูกเลี้ยงดูมาเรื่อยๆจนโต เราเป็นเด็กไม่ค่อยดื้อเท่าไหร่นะคะ55555 จะสังเกตุว่าตลอดเวลาที่เราเริ่มโตเป็นสาว ครอบครัวเริ่มไม่มีใครชอบเราเลย ไม่ได้คิดไปเองนะคะ เราสัมผัสได้อ่ะ ตั้งแต่ขึ้นม.4ค่ะ ช่วงวัยรุ่นนะเนอะ เย็นๆเราไม่ได้ไปไหนเลยนะคะ แค่ออกไปหาของกินกับเพื่อนที่ตลาดเองค่ะ กลับบ้านมาก็ประมาณ1ทุ่มกว่าๆ กลับบ้านมายายด่าเราว่า "
• ยายเราไม่ยอมฟังเหตุผลเราค่ะ ถ้าได้ไปฟังคนอื่นเขาพูด เท่านั้นแหละค่ะ ดวงซวยมาทันที ยิ่งเราอธิบายเท่าไหร่ก็หาว่าเถียง หาว่าข้ออ้างทั้งนั้น ทุกครั้งที่ยายเข้าใจเราผิด เราร้องไห้ตลอดเลยค่ะ รู้สึกน้อยใจมาก (เวลาเราอยู่กับเพื่อนที่โรงเรียนเราเป็นคนตลกค่ะ ชอบทำให้เพื่อนมีความสุข แต่ต่างกับอยู่ที่บ้าน ก็จะมีแค่น้องชาย(ลูกของน้า)กับหมาที่เราเล่นด้วยแล้วสบายใจ) เราก็เหมือนคนดื้อแหละค่ะ ออกจากบ้านทุกๆเย็นเพื่อไปหาของกินกับเพื่อน ตั้งแต่ม4 จนตอนนี้ม.6 ก็ยังออกไปค่ะ555555 แต่อย่างที่บอกเราก็ไม่ได้ไปไหน กลับดึกก็จะโทรบอกก่อน เคยมีครั้งนึงกลับบ้านมาทุ่มกว่าๆ ยายเราล็อกประตูบ้านค่ะ เราเข้าบ้านไม่ได้ เวลาเราทำอะไรผิด เรามักจะโดนด่าว่า "อีตัวล้างผลาญ" "อี