เริ่มเลยนะ เราเเต่งงานกับสามีมาได้2ปีเเล้ว เขาเป็นคนที่ดีมากๆเลยนะกับเราอะคะ เเต่ก่อนที่จะมาคบกันนี่เขาเป็นคนดื้อมากเกเรอะคะประมาณนั้นเคยฆ่าคนตาย ติดอยู่สถานพินิจ (เเต่ตอนนั้นยังไม่ได้รู้จักกันนะคะ) ยาเสพติดทะเลาะวิวาท คือเเบบ .... สุดๆเเต่อย่างหนึ่งที่ดีก็บูชาความรักอะคะ เเต่ก่อนก็กินเหล้าสูบยานะ ตอนคบกันเเรกๆ พอนานๆไปเราบอกให้เลิกเขาเลิกได้หมดเลย เเละดีมากๆจนคนรอบข้างชม
ทำทุกอย่างให้เรามีความสุขประเภทรับใช้เลยอะคะด้วยความที่เขาเอาใจเรามาก เราก็เอาเเต่ใจด้วย ย้ำนะว่ามากๆ ตอนเรียนไปรับไปส่งอยากได้อะไรประเคนเลยคะยอมทุกอย่างพอเอาใจเรามากๆเราก็วีนสิคะถ้าไม่ได้ดั่งใจ. เลยทะเลาะกันบ่อยๆอีทะเลาะนี่ก็เรานี่ละคะตัวเริ่มต้น เพราะขัดใจ พอความโมโห มันขึ้นก็ลงไม้ลงมือเลยเลยคะ. ตบเขาตีเขา เท้าถีบหน้าเลยนะ รองเท้าฟาดหน้าเลยนะ.เเต่เขาไม่เคยเเม้เเต่ปลายเล็บที่จะทำเราคืน เขาก็ได้เเต่ร้องไห้ (ตอนนี้สำนึกเเล้วจะไม่ทำอีก) ด้วยความที่เขารักเรามาก เรียนจบก็ ไงละคะ หาเงินมาเเต่งคะ. ยังคิดอยู่นะว่า กูทำขนาดนี้ยังอยากใช้ชีวิตร่วมอยู่อีกหรอ. วันเเต่งงานเชื่อเลยว่าเขามีความสุขมากๆเลยละคะ. เอ้ยยเราก็มีนะ555 เรียนจบก็ทำงานบอกก่อนนะว่า เราทำงานที่โรงพยาบาลต้องเข้าเวรกลางวันกลางคืน เขาไปรับไปส่งไม่มี บ่นสักคำเลย. .... พูดเเล้วน้ำตาจะไหล. ลองนึกภาพตามนะคะ. ผู้ชายที่รอยสักเต็มตัวจากสถานพินิจ เขาอ่านหนังสือไม่ออก. ชื่อเสียงเขาก็เลื่องลือพอสมควรในทางที่ไม่ดี. 😞😞นึกออกอยู่นะคะ เราก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร😊😊 รักเขาอะเเหละคะ. ด้วยความที่อ่านหนังสือไม่ออก ก็ต้องทำงานเป็นลูกน้องเขา รับจ้างการเกษตรอะคะ ที่บ้านเขาก็มีที่ดินนะคะ. ทำการเกษตรได้เเต่งงานก็เงินทำเกษตรนี่ละคะ. 🌱🌱🌱 เราก็ทำงานเข้าเวรที่รพ. ใกล้บ้าน เราเป็นคนที่ขี้งกมากกกกกกดกก. เก็บเงินเก่งสามีเขารักเราไงละคะ. หามาได้ให้ทุกบาททุกสตางค์คะ♥️♥️ ไม่มีอุบอิบเลย. ....ฝันของเราก็คือต้องรวยๆ ๆ รวยๆๆ. เราออกรถยนต์ด้วยกันทำงานส่งงวดช่วยกัน ในนี้ก็มีเงินเก็บนะคะ. เขาทำงาน ขยัน. ออมเก่งประหยัดช่วยเก่ง. เขาขอเงินซื้อขนมหวาน. 10 บาทเรายังบ่นเลยทั้งๆที่หามาให้ตลอด เเต่เรานะสังคมมันพาไปอะ. ครีม. เสื้อผ้า. มาเต็ม เเต่ของเขาไม่เลยใส่ตัวเก่าๆตลอด. เขาไม่เคยบ่นเลยนะ. ดีมากกกกกกกก. ด้วยความที่ถูกเอาใจตั้งเเต่เเรก. สัญชาตญาณจากเป็นเเฟนสาว. กลายเป็นเมียไงละคะ บ่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ. เขาก็ครับๆๆๆยอมๆๆ วันไหนที่เขาไม่มีงานทำ. เราจะหน้าบูดเลยวันนี้มีเงินมาให้ชั้นหรือเปล่า.......... ? เราใช้ไอโฟน. เขาใช้ซัมซุงฮีโร่ ขัดใจ เราก็ด่าๆๆ บ่นๆๆ เราเป็นคนชอบรับงานด้วยความ งก บางที 3 วัน 3 คืนไม่กลับบ้านเขาโทรมาหาก็บางทีก็อ้อนนนน ไม่มีเวลาให้เขากลับบ้านไปก็เล่นเฟส เราก็ก้มยุกับหน้าจอตลอด. เเล้วบอกเลยว่าเรานะมีชู้ทางไลน์ด้วยเเหละเเต่เลิกเเล้ว ไม่ได้มีอะไรกันไม่เคยเจอกัน เเต่เกือบๆนัดเจอกัน ทั้งๆที่สามีเราก็ดีตลอด อยากเลิกกับสามีจังไม่ได้เรื่องไรสักอย่างหนังสืออ่านก็ไม่ออก อยากได้ผัวใหม่โว้ยยยยย (นี่บ่นกับตัวเอง) เขาก็บ่นน้อยใจประจำว่าเราเล่นเเต่โทรศัพท์ไม่สนใจเขาเลย เเต่ไงละต้องยอมสิ เทอไม่มีสิทธิ์มาว่าฉัน ฉันทำงานดีกว่าเทอ เทอมันต่ำต้อยเทอต้องยอม เขาก็ยอมทุกอย่าง เสื้อผ้าพี่ใส่เก่าๆก็ได้ หนูอยากได้อะไรเด่วพี่พาไปซื้อ
พอมาพักหลังๆนี้เขาจะไม่ค่อยอะไรกับเราเลยจริงๆ คือติดเพื่อน รู้สึกห่าง เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะมีเงินมาให้เราตลอดจากทำงานปลูกผัก รับจ้าง ความรักพักหลังๆ รู้เลยว่ามันห่าง ประมาณว่าต่างฝ่ายต่างโลกส่วนตัวของตัวเองมากขึ้น อยู่คนละโลก เเต่มารับมาส่งปกตินะ ไปshop ตลาด เที่ยวห้างปกติ ครอบครัวฝ่ายเขาก็รักเรามากเลยนะวันเเต่ง. ญาติเยอะมากๆเขามาร่วมยินดี
......ก็เพราะเขาติดยาไงละ....เเต่เราไม่เคยรู้มาก่อน
-----!!!!!!เเละเเล้ววันนั้นก็มาถึง วันนั้นเราอยู่เวร เเม่โทมาบอกสามีเจอจับ เราล้มทั้งยืนเขาทำอะไรผิดเขาดีมากๆเขาทำไมเจอจับ. สรุปเขาโดนล่อซื้อยา1เม็ด. สำหรับเรามันเเย่มากเลยนะ อียาบ้า 1 เม็ดเนี่ย ต่างจากคนอื่น 10-20 เม็ด เพราะเราเเอนตี้มาก เขาก็รู้ทั้งรู้ว่าถ้าเรารู้เราต้องทิ้งเขา เลิกกับเขาเเน่ๆ สุดท้ายก็ไม่ประกันตัว เเต่ไปเยี่ยมที่เรือนจำตลอด วันตัดสิน ศาลตัดสิน2 ปี4 เดือน โชคดีที่เรือนจำ อยู่ใกล้บ้านห่างจากบ้านประมาณ 4-5 กิโล ใกล้กับโรงพยาบาลที่เราทำงานด้วยเลยรู้สึกว่าเราไม่ได้ห่างกัน เราก็ตัดพ้อนะ ทำไมทิ้งฉันไว้คนเดียว ทั้งๆทีคิดดูเเล้วที่ผ่านมาเราทิ้งเขาไว้ลำพังตลอด เพราะเห็นค่าเงินมากกว่า คนที่รัก คิดตลอดว่า...เขารักเราทำไมเขาทำเเบบนี้นะ.
ทุกคนคงคิดว่าเขาโดนจับ ก็เข้าทางละสิ เราอยากได้เเฟนใหม่พอดี.......เเต่ไม่เลย กลับรู้ซึ้งในวันที่ไม่มีเขา. จากที่มีคนรับใช้ ประเคนเเม้กระทั่ง เทกระโถนฉี่ให้ ไปรับไปส่งเวลาทำงน ทำอาหารให้กิน ซักผ้า รีดผ้า ห่อข้าวให้เวลาไปทำงาน นวดเวลาเมื่อย ทำทุกอย่าง คนที่เราเคยเอาเท้าถีบหน้าเขา เคยตบหน้าเขาประจำ ทำให้ร้องไห้ประจำ มาวันนี้เราเป็นคนที่ร้องไห้เอง รู้ซึ้งเลย. เจ็บปวดมากเวรกรรมตามทัน ไม่มีทางจัดการกับความเจ็บปวดของตัวเอง เลยผันตัวเข้าทางธรรมมะ ทำให้เข้าใจความรักเข้าใจโลก. ฝึกทำบุญนั่งสมาธิ เจอท่านคนเก่งๆหลายคนเป็นเเนวทางการใช้ชีวิต. เราเปลี่ยนเป็นคนใหม่เเล้วนะ รู้สึกเลยว่าเปลี่ยนเยอะมาก
จากที่เราศึกษาในคนที่ติดยาเสพติด.
1. อยู่ในสิ่งเเวดล้อมมั่วสุม
2. ขาดความรัก หาที่พึ่งพิงความสุขทางอารมณ์ประมาณนี้ (เพราะเราไม่เคยให้ความสุขเขาเลยไง)
เราเลยคิดว่าอาจบวกกับสันดานเกเรเก่าเขาด้วย. เราไปเยี่ยมเขาถามสารทุกข์สุขดิบ เขา เขาก็อ้อน เขาร้องไห้บอกอย่าทิ้งเขาเลย. เขาคิดว่าเราจะไม่ไปเยี่ยมเขาเเล้ว เขาร้องไห้เสียใจ😭😭😭😭😭 บอกให้อภัยเขา ขอโทษที่ทำให้เสียใจ ตัวเราไอ้ตอนเเรกๆก็รับไม่ได้เเต่พอเขาทางธรรมะเข้าใจเลยว่า การให้อภัยเป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่ เข้าใจความสุขที่เเท้จริง ปลงชีวิต ไม่ยึดมั่นถือมั่น หมั่นคิดบ่อยๆเลยคิดได้มาก เปลี่ยนทัศนคติใหม่ สรุปหัวใจมันบอกว่าเรารอได้คะ 2ปี4 เดือนติดจริงๆก็คงปีกว่าๆ เรารอได้ ผู้ชายเเบบนี้ทิ้งไม่ลงจริงๆ (ทั้งๆที่ตอนนั้นอยากได้ผัวใหม่)
ความดีเท่าภูเขา ส่วนความเลวที่ทำให้เราเสียใจ เท่าขี้เล็บ รอได้คะ ถ้าเป็นเพื่อนๆทิ้งลงไหม เราสำนึกผิดเเล้ว เราเข้าใจความสุขที่เเท้จริงเเล้ว อยากจะบอกว่านี่ยังโชคดีนะที่เรา 2คนยังมีชีวิตอยู่ได้มีโอกาสบอกขอโทษ บอกให้อภัย กู้ความรู้สึกดีๆที่มีให้กันตั้งเเต่เเรกๆกลับมาได้ ยังไม่สายเกินไป
เลยอยากถามว่า คนเรามันผิดพลาดกันได้ใช่ไหม???? เราต้องให้อภัยใช่ไหมคะ ???
คู่รักต้องมีศีลคล้ายกัน จริงไหมคะ
ทำทุกอย่างให้เรามีความสุขประเภทรับใช้เลยอะคะด้วยความที่เขาเอาใจเรามาก เราก็เอาเเต่ใจด้วย ย้ำนะว่ามากๆ ตอนเรียนไปรับไปส่งอยากได้อะไรประเคนเลยคะยอมทุกอย่างพอเอาใจเรามากๆเราก็วีนสิคะถ้าไม่ได้ดั่งใจ. เลยทะเลาะกันบ่อยๆอีทะเลาะนี่ก็เรานี่ละคะตัวเริ่มต้น เพราะขัดใจ พอความโมโห มันขึ้นก็ลงไม้ลงมือเลยเลยคะ. ตบเขาตีเขา เท้าถีบหน้าเลยนะ รองเท้าฟาดหน้าเลยนะ.เเต่เขาไม่เคยเเม้เเต่ปลายเล็บที่จะทำเราคืน เขาก็ได้เเต่ร้องไห้ (ตอนนี้สำนึกเเล้วจะไม่ทำอีก) ด้วยความที่เขารักเรามาก เรียนจบก็ ไงละคะ หาเงินมาเเต่งคะ. ยังคิดอยู่นะว่า กูทำขนาดนี้ยังอยากใช้ชีวิตร่วมอยู่อีกหรอ. วันเเต่งงานเชื่อเลยว่าเขามีความสุขมากๆเลยละคะ. เอ้ยยเราก็มีนะ555 เรียนจบก็ทำงานบอกก่อนนะว่า เราทำงานที่โรงพยาบาลต้องเข้าเวรกลางวันกลางคืน เขาไปรับไปส่งไม่มี บ่นสักคำเลย. .... พูดเเล้วน้ำตาจะไหล. ลองนึกภาพตามนะคะ. ผู้ชายที่รอยสักเต็มตัวจากสถานพินิจ เขาอ่านหนังสือไม่ออก. ชื่อเสียงเขาก็เลื่องลือพอสมควรในทางที่ไม่ดี. 😞😞นึกออกอยู่นะคะ เราก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร😊😊 รักเขาอะเเหละคะ. ด้วยความที่อ่านหนังสือไม่ออก ก็ต้องทำงานเป็นลูกน้องเขา รับจ้างการเกษตรอะคะ ที่บ้านเขาก็มีที่ดินนะคะ. ทำการเกษตรได้เเต่งงานก็เงินทำเกษตรนี่ละคะ. 🌱🌱🌱 เราก็ทำงานเข้าเวรที่รพ. ใกล้บ้าน เราเป็นคนที่ขี้งกมากกกกกกดกก. เก็บเงินเก่งสามีเขารักเราไงละคะ. หามาได้ให้ทุกบาททุกสตางค์คะ♥️♥️ ไม่มีอุบอิบเลย. ....ฝันของเราก็คือต้องรวยๆ ๆ รวยๆๆ. เราออกรถยนต์ด้วยกันทำงานส่งงวดช่วยกัน ในนี้ก็มีเงินเก็บนะคะ. เขาทำงาน ขยัน. ออมเก่งประหยัดช่วยเก่ง. เขาขอเงินซื้อขนมหวาน. 10 บาทเรายังบ่นเลยทั้งๆที่หามาให้ตลอด เเต่เรานะสังคมมันพาไปอะ. ครีม. เสื้อผ้า. มาเต็ม เเต่ของเขาไม่เลยใส่ตัวเก่าๆตลอด. เขาไม่เคยบ่นเลยนะ. ดีมากกกกกกกก. ด้วยความที่ถูกเอาใจตั้งเเต่เเรก. สัญชาตญาณจากเป็นเเฟนสาว. กลายเป็นเมียไงละคะ บ่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ. เขาก็ครับๆๆๆยอมๆๆ วันไหนที่เขาไม่มีงานทำ. เราจะหน้าบูดเลยวันนี้มีเงินมาให้ชั้นหรือเปล่า.......... ? เราใช้ไอโฟน. เขาใช้ซัมซุงฮีโร่ ขัดใจ เราก็ด่าๆๆ บ่นๆๆ เราเป็นคนชอบรับงานด้วยความ งก บางที 3 วัน 3 คืนไม่กลับบ้านเขาโทรมาหาก็บางทีก็อ้อนนนน ไม่มีเวลาให้เขากลับบ้านไปก็เล่นเฟส เราก็ก้มยุกับหน้าจอตลอด. เเล้วบอกเลยว่าเรานะมีชู้ทางไลน์ด้วยเเหละเเต่เลิกเเล้ว ไม่ได้มีอะไรกันไม่เคยเจอกัน เเต่เกือบๆนัดเจอกัน ทั้งๆที่สามีเราก็ดีตลอด อยากเลิกกับสามีจังไม่ได้เรื่องไรสักอย่างหนังสืออ่านก็ไม่ออก อยากได้ผัวใหม่โว้ยยยยย (นี่บ่นกับตัวเอง) เขาก็บ่นน้อยใจประจำว่าเราเล่นเเต่โทรศัพท์ไม่สนใจเขาเลย เเต่ไงละต้องยอมสิ เทอไม่มีสิทธิ์มาว่าฉัน ฉันทำงานดีกว่าเทอ เทอมันต่ำต้อยเทอต้องยอม เขาก็ยอมทุกอย่าง เสื้อผ้าพี่ใส่เก่าๆก็ได้ หนูอยากได้อะไรเด่วพี่พาไปซื้อ
พอมาพักหลังๆนี้เขาจะไม่ค่อยอะไรกับเราเลยจริงๆ คือติดเพื่อน รู้สึกห่าง เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะมีเงินมาให้เราตลอดจากทำงานปลูกผัก รับจ้าง ความรักพักหลังๆ รู้เลยว่ามันห่าง ประมาณว่าต่างฝ่ายต่างโลกส่วนตัวของตัวเองมากขึ้น อยู่คนละโลก เเต่มารับมาส่งปกตินะ ไปshop ตลาด เที่ยวห้างปกติ ครอบครัวฝ่ายเขาก็รักเรามากเลยนะวันเเต่ง. ญาติเยอะมากๆเขามาร่วมยินดี
......ก็เพราะเขาติดยาไงละ....เเต่เราไม่เคยรู้มาก่อน
-----!!!!!!เเละเเล้ววันนั้นก็มาถึง วันนั้นเราอยู่เวร เเม่โทมาบอกสามีเจอจับ เราล้มทั้งยืนเขาทำอะไรผิดเขาดีมากๆเขาทำไมเจอจับ. สรุปเขาโดนล่อซื้อยา1เม็ด. สำหรับเรามันเเย่มากเลยนะ อียาบ้า 1 เม็ดเนี่ย ต่างจากคนอื่น 10-20 เม็ด เพราะเราเเอนตี้มาก เขาก็รู้ทั้งรู้ว่าถ้าเรารู้เราต้องทิ้งเขา เลิกกับเขาเเน่ๆ สุดท้ายก็ไม่ประกันตัว เเต่ไปเยี่ยมที่เรือนจำตลอด วันตัดสิน ศาลตัดสิน2 ปี4 เดือน โชคดีที่เรือนจำ อยู่ใกล้บ้านห่างจากบ้านประมาณ 4-5 กิโล ใกล้กับโรงพยาบาลที่เราทำงานด้วยเลยรู้สึกว่าเราไม่ได้ห่างกัน เราก็ตัดพ้อนะ ทำไมทิ้งฉันไว้คนเดียว ทั้งๆทีคิดดูเเล้วที่ผ่านมาเราทิ้งเขาไว้ลำพังตลอด เพราะเห็นค่าเงินมากกว่า คนที่รัก คิดตลอดว่า...เขารักเราทำไมเขาทำเเบบนี้นะ.
ทุกคนคงคิดว่าเขาโดนจับ ก็เข้าทางละสิ เราอยากได้เเฟนใหม่พอดี.......เเต่ไม่เลย กลับรู้ซึ้งในวันที่ไม่มีเขา. จากที่มีคนรับใช้ ประเคนเเม้กระทั่ง เทกระโถนฉี่ให้ ไปรับไปส่งเวลาทำงน ทำอาหารให้กิน ซักผ้า รีดผ้า ห่อข้าวให้เวลาไปทำงาน นวดเวลาเมื่อย ทำทุกอย่าง คนที่เราเคยเอาเท้าถีบหน้าเขา เคยตบหน้าเขาประจำ ทำให้ร้องไห้ประจำ มาวันนี้เราเป็นคนที่ร้องไห้เอง รู้ซึ้งเลย. เจ็บปวดมากเวรกรรมตามทัน ไม่มีทางจัดการกับความเจ็บปวดของตัวเอง เลยผันตัวเข้าทางธรรมมะ ทำให้เข้าใจความรักเข้าใจโลก. ฝึกทำบุญนั่งสมาธิ เจอท่านคนเก่งๆหลายคนเป็นเเนวทางการใช้ชีวิต. เราเปลี่ยนเป็นคนใหม่เเล้วนะ รู้สึกเลยว่าเปลี่ยนเยอะมาก
จากที่เราศึกษาในคนที่ติดยาเสพติด.
1. อยู่ในสิ่งเเวดล้อมมั่วสุม
2. ขาดความรัก หาที่พึ่งพิงความสุขทางอารมณ์ประมาณนี้ (เพราะเราไม่เคยให้ความสุขเขาเลยไง)
เราเลยคิดว่าอาจบวกกับสันดานเกเรเก่าเขาด้วย. เราไปเยี่ยมเขาถามสารทุกข์สุขดิบ เขา เขาก็อ้อน เขาร้องไห้บอกอย่าทิ้งเขาเลย. เขาคิดว่าเราจะไม่ไปเยี่ยมเขาเเล้ว เขาร้องไห้เสียใจ😭😭😭😭😭 บอกให้อภัยเขา ขอโทษที่ทำให้เสียใจ ตัวเราไอ้ตอนเเรกๆก็รับไม่ได้เเต่พอเขาทางธรรมะเข้าใจเลยว่า การให้อภัยเป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่ เข้าใจความสุขที่เเท้จริง ปลงชีวิต ไม่ยึดมั่นถือมั่น หมั่นคิดบ่อยๆเลยคิดได้มาก เปลี่ยนทัศนคติใหม่ สรุปหัวใจมันบอกว่าเรารอได้คะ 2ปี4 เดือนติดจริงๆก็คงปีกว่าๆ เรารอได้ ผู้ชายเเบบนี้ทิ้งไม่ลงจริงๆ (ทั้งๆที่ตอนนั้นอยากได้ผัวใหม่)
ความดีเท่าภูเขา ส่วนความเลวที่ทำให้เราเสียใจ เท่าขี้เล็บ รอได้คะ ถ้าเป็นเพื่อนๆทิ้งลงไหม เราสำนึกผิดเเล้ว เราเข้าใจความสุขที่เเท้จริงเเล้ว อยากจะบอกว่านี่ยังโชคดีนะที่เรา 2คนยังมีชีวิตอยู่ได้มีโอกาสบอกขอโทษ บอกให้อภัย กู้ความรู้สึกดีๆที่มีให้กันตั้งเเต่เเรกๆกลับมาได้ ยังไม่สายเกินไป
เลยอยากถามว่า คนเรามันผิดพลาดกันได้ใช่ไหม???? เราต้องให้อภัยใช่ไหมคะ ???