เริ่มต้นเลยน่ะคับ จขกท.ขอแนะนำตัวก่อนเลยน่ะคับ ผมชื่อ ที(นามสมมุติ)คือเรื่องมีอยู่ว่าผมเป็น เกย์น่ะคับและผมก็เป็นเกย์ธรรมดา คนนหนึ่งที่คิดอยากมีความรักอย่างที่บุคคลทั่วไปเขามีกัน ผมเลยเล่น แอพๆหนึ่งที่ใช้ในการแชทคุยเล่นกันในกลุ่มเพื่อน แต่พอมาวันหนึ่งมีคนๆหนึ่งแอดมาเพิ่มเป็นเพื่อน เรื่องถึงเกิด คือเขาทักมาหาผมทุกวันเราเริ่มที่จะคุยกันแบบสนิทขึ้น จนกระทั่งเขาขอเราเป็นแฟน ตอนนั้นผมรู้สึกดีมาก แล้วสถานะตอนนั้นคือเราก็คบเป็นแฟนกันคับ ช่วงแรกๆคือโลกมันเต็มไปด้วยความสุข ผมกะแฟนอยู่กันคนละที่ เราทั้งสองคนต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง ผมเรียนอยู่คับส่วนเขาทำงานแล้ว อาทิตย์หนึ่งเราจะมาอยู่ด้วยกันสามวัน ของวันหยุดของสัปดาห์ และมันก็เป็นอย่างนั้นเรื่อยๆ หลังจากที่เราได้คุยกันในแชทแล้วว่า ถ้าเราคบกันเราจะไม่กลับไปเล่นแอพนั้นอีกแล้ว ต่างคนต่างลบแอพนั้นทิ้ง แล้วมาวันหนึ่งผมเกิดความรู้สึกสงสัย เลยแอบเปิดโทรศัพท์เขาเพื่อดูว่าเขา แอบคุยกะใครหรือเปล่า นั้นล่ะคับเรื่องเลยเกิดเขาแอบคุยกะคนอื่นจริงๆคับ ผมเคยตกลงกะเขาแล้วว่าถ้าเขามีคนอื่นผมจะเลิก แต่ใจก็ไม่แข็งพอ เขาสัญญาว่าจะไม่คุยกะใคร ผมก็เชื่อมาเสมอแล้วช่วงนั้นเขา ก็ไม่ได้คุยกะใครจริงๆ เพราะช่วงนั้นโทรศัพท์ผมเสียเลยเอาของเขามาใช้ เกือบอาทิตย์ แต่ไม่มีอะไรที่น่าสงสัย ขอบอกก่อนน่ะคับว่าเขาดีกับผมมากตามใจทุกอย่าง แต่การที่เขาทำดีกะผมนี้แหละคับทำให้ผมตายใจคิดว่าเขาไม่กล้าที่จะคบกะคนอื่น จนมาถึงวันที่ผมต้องกะเขาต้องห่างกันคือผมปิดเทอมแล้วผมก็ต้องไปทำงานหาเงินจ่ายค่าเทอม เป็นเวลาสามเดือน จากที่เราเคยอยู่ด้วยกันถึงเวลาห่างกันมันก็เป็นเรื่องธรรมดา ที่เราจะคิดถึงเขามาก ผมเองก็ทำงานเขาเองก็ทำงาน เรามีเวลาคุยกันน้อยมาก แต่ก็คุยกันทุกวันจนผ่านมาเดือนกว่าๆ เรื่องก็เกิดแฟนเก่าเขาทักว่า
ผมถามน่อยรุ่จักพี่เขาไหม
นายรุ้ไหมแฟนผม
ผมพึงเห็นผิดสังเกต ไม่รุ้ว่านายมาจีบเขา
นายมาคุยพี่เขาตอนไหน
นายกล้าดียังไง ถามผมหรือยังที่นายมาจีบ
มีอะไรคุยกับผมไหม. ทิ้งเบอไว้เดียวผมโทกลับ ผมขอเคียรน่อย
มันคืออะไร
ผมยังไม่ได้เลิกกับเขานะ. ทามไมไม่ถามเขาบ้าง
แย่งเขามามีความสุขไหม
รุ่ว่าหรือป่าวยังคุยกันยุ
ผมเลยแค๊บหน้าจอให้แฟนผมดูเขาบอกว่าเลิกกันแล้ว แต่ผมไม่เชื่อเลยบอกว่าจะให้คุยกันให้ฟังเขาบอกว่าเลิกกันแล้วจริงๆแล้วเขาก็มากวนแบบนี้เสมอๆ แต่ผมก็เชื่อแฟนว่าเขาไม่คุยกันอีก เวลาผ่านมาเกือบจะได้เวลาเปิดเทอม วันนั้นผมไม่ได้สงสัยอะไรเลยน่ะคับว่าพี่เขาจะมีใครหรือป่าว อยู่ดีๆผมก็ถาม พี่เขาว่าคุยกะใครหรือป่าวตอนนี้ เขาบอกว่าไม่ได้คุยกะใคร ก็คุยกันทุกวันจะให้คุยกะใครผมก็เชื่อ จนวันกลับบ้านผมเลยให้แฟนมารับแล้ววันนั้นผมยังไม่กลับบ้านเลย ก็เลยพักโรงแรมก่อนตอนเช้าค่อยกลับ เวลาเจอกันครั้งแรกหลังจากที่ไม่เจอกันสามเดือน ผมรู้สึกแปลกๆ แต่ก็คิดว่าเราน่าจะคิดไปเอง จนกระทั่งตอนเช้าก็อาบน้ำแต่งตัวจะกลับล่ะ แต่ผมอาบก่อนพี่เขาอาบที่หลังเลย เป็นโอกาสให้ผมเปิดโทรศัพท์พี่เขา ไม่มีรหัสหรอกคับ พอดีปุ่มล็อคพี่เขากดไม่ได้เราแอบ แตะหน้าจอให้ติดตลอดโดยไม่ให้พี่เขารู้ตัว เสร็จพี่เขาก้เข้าไปอาบน้ำ ผมก็รีบเปิดแชทเฟสอันดับแรก ไม่มีไร โล่งอกไปป คิดได้เหลือไลน์ พอเข้าไปเท่านั้นแหละคับแทบทรุด ความสงสัยในวันนั้นมันเป็นจริง เขาคุยกันทุกวันแล้วขณะที่ผมอยู่ด้วยกันทั้งคืนของเมื่อคืนเขาก้คุยกัน แล้วพี่เขาก้ออกมาพอดีพี่เขาเห็นผมถือ โทรศัพท์เขาอยู่สิ่งแรกที่พี่เขาพูดคือ เจ็บไหมเห็นแล้วรู้สึกยังไง (มันก็ผิดที่ผมไปวุ่นวายหาเรื่องเองแหละคับ)ผมเลยบอกว่าเลิกเหอะ เขาบอกไม่เลิก เขาไม่ได้มีอะไรกันแค่คุยกันเฉยๆ แล้วพี่เขามาส่งกลับบ้านตลอดทางผมไม่คุยด้วยเลย แล้วจากครั้งนั้นความรู้สึกเดิมที่เคยมีก็ไม่เหมือนเดิม ผมกลายเป็นคนขี้ระแวงตลอดจิตฟรุ้งซานตลอด ผมก็เบือพี่เขาเองก็เบื่อที่ผมต้องเป็นแบบนี้ แต่เวลาผมขอเลิกแต่พี่เขาไม่ยอม ผมควรทำไงดีคับ ขอคำปรึกษาหน่อยน่ะคับ
ปล. พึ่งตั้งกระทู้ครั้งแรกน่ะคับถูกผิดไม่ว่ากันน่ะคับ
ควรคบ หรือ ควรเลิกคับ
ผมถามน่อยรุ่จักพี่เขาไหม
นายรุ้ไหมแฟนผม
ผมพึงเห็นผิดสังเกต ไม่รุ้ว่านายมาจีบเขา
นายมาคุยพี่เขาตอนไหน
นายกล้าดียังไง ถามผมหรือยังที่นายมาจีบ
มีอะไรคุยกับผมไหม. ทิ้งเบอไว้เดียวผมโทกลับ ผมขอเคียรน่อย
มันคืออะไร
ผมยังไม่ได้เลิกกับเขานะ. ทามไมไม่ถามเขาบ้าง
แย่งเขามามีความสุขไหม
รุ่ว่าหรือป่าวยังคุยกันยุ
ผมเลยแค๊บหน้าจอให้แฟนผมดูเขาบอกว่าเลิกกันแล้ว แต่ผมไม่เชื่อเลยบอกว่าจะให้คุยกันให้ฟังเขาบอกว่าเลิกกันแล้วจริงๆแล้วเขาก็มากวนแบบนี้เสมอๆ แต่ผมก็เชื่อแฟนว่าเขาไม่คุยกันอีก เวลาผ่านมาเกือบจะได้เวลาเปิดเทอม วันนั้นผมไม่ได้สงสัยอะไรเลยน่ะคับว่าพี่เขาจะมีใครหรือป่าว อยู่ดีๆผมก็ถาม พี่เขาว่าคุยกะใครหรือป่าวตอนนี้ เขาบอกว่าไม่ได้คุยกะใคร ก็คุยกันทุกวันจะให้คุยกะใครผมก็เชื่อ จนวันกลับบ้านผมเลยให้แฟนมารับแล้ววันนั้นผมยังไม่กลับบ้านเลย ก็เลยพักโรงแรมก่อนตอนเช้าค่อยกลับ เวลาเจอกันครั้งแรกหลังจากที่ไม่เจอกันสามเดือน ผมรู้สึกแปลกๆ แต่ก็คิดว่าเราน่าจะคิดไปเอง จนกระทั่งตอนเช้าก็อาบน้ำแต่งตัวจะกลับล่ะ แต่ผมอาบก่อนพี่เขาอาบที่หลังเลย เป็นโอกาสให้ผมเปิดโทรศัพท์พี่เขา ไม่มีรหัสหรอกคับ พอดีปุ่มล็อคพี่เขากดไม่ได้เราแอบ แตะหน้าจอให้ติดตลอดโดยไม่ให้พี่เขารู้ตัว เสร็จพี่เขาก้เข้าไปอาบน้ำ ผมก็รีบเปิดแชทเฟสอันดับแรก ไม่มีไร โล่งอกไปป คิดได้เหลือไลน์ พอเข้าไปเท่านั้นแหละคับแทบทรุด ความสงสัยในวันนั้นมันเป็นจริง เขาคุยกันทุกวันแล้วขณะที่ผมอยู่ด้วยกันทั้งคืนของเมื่อคืนเขาก้คุยกัน แล้วพี่เขาก้ออกมาพอดีพี่เขาเห็นผมถือ โทรศัพท์เขาอยู่สิ่งแรกที่พี่เขาพูดคือ เจ็บไหมเห็นแล้วรู้สึกยังไง (มันก็ผิดที่ผมไปวุ่นวายหาเรื่องเองแหละคับ)ผมเลยบอกว่าเลิกเหอะ เขาบอกไม่เลิก เขาไม่ได้มีอะไรกันแค่คุยกันเฉยๆ แล้วพี่เขามาส่งกลับบ้านตลอดทางผมไม่คุยด้วยเลย แล้วจากครั้งนั้นความรู้สึกเดิมที่เคยมีก็ไม่เหมือนเดิม ผมกลายเป็นคนขี้ระแวงตลอดจิตฟรุ้งซานตลอด ผมก็เบือพี่เขาเองก็เบื่อที่ผมต้องเป็นแบบนี้ แต่เวลาผมขอเลิกแต่พี่เขาไม่ยอม ผมควรทำไงดีคับ ขอคำปรึกษาหน่อยน่ะคับ
ปล. พึ่งตั้งกระทู้ครั้งแรกน่ะคับถูกผิดไม่ว่ากันน่ะคับ