คลิกอ่านตอนเมื่อวานก่อนนะครับ
http://pantip.com/topic/34303136
สองบาท (บรรทัด) แรก เป็นของเมื่อวานนะครับ ดึงมาเพื่อส่งต่อกลอนวันนี้ครับ
ต่อกันเลยนะครับ
..........
“จ้าวคั่ว ”หรือ คือลูกชาย แม่ทัพใหญ่ แห่งรัฐจ้าว ข่าวบอกไว้ ให้เฉลย
เขาเชี่ยวชาญ แผนการรบ ครบเครื่องเลย แต่ไม่เคย ออกรบจริง ชิ่งทุกที
จ้าวคั่วนั้น มันคุยโว ด้วยโอหัง ยิ่งข่าวลือ ระบือดัง เป็นหยั่งงี้
ยิ่งส่งเสริม เหิมเกริมใหญ่ ให้อวดดี ข้าคนนี้ คือจ้าวคั่ว ฉินกลัวกัน
ว่าเหลียนโป แค่ป้องกัน ยันเมืองไว้ เหตุไฉน ไม่รุกบ้าง ช่างน่าขัน
ตั้งสามปี ที่ตั้งรับ ไปวัน ๆ ถ้าสลับ กับตัวฉัน ฉินบรรลัย
อ๋องรัฐจ้าว จึงสั่งเปลี่ยน เหลียนโปกลับ แล้วสลับ จับจ้าวคั่ว เป็นหัวใหญ่
พร้อมไพร่พล คนหลายแสน บุกแดนไกล ไปโจมตี พวกฉินให้ ได้ชัยมา
จ้าวคั่วจึง ยกทัพใหญ่ ไป “ฉางผิง” แทนเหลียนโป โก้จริงๆ ใหญ่ยิ่งหนา
เปลี่ยนจากรับ กลับเป็นรุก บุกพารา ฉินก็แกล้ง แสร้งเป็นว่า อัปราชัย
เห็นฉินถอย ไล่สอยใหญ่ ไม่ระแวง จ้าวคั่วใส่ ไม่เคลือบแคลง หรือสงสัย
เพราะอ่อนหัด ไล่อัดตาม ด้วยย่ามใจ เจอหลุมพราง ย่างเข้าไป ไม่รู้ตัว
ฉินรออยู่ ดูทัพจ้าว เข้าติดกับ แล้วปิดล้อม อ้อมกระชับ ทัพจ้าวคั่ว
ทหารดี สี่แสนห้า ตายน่ากลัว เพราะจ้าวคั่ว หลงตัวเอง เก่งไม่จริง
ทั้งจ้าวคั่ว และไพร่พล ตายจนเกลี้ยง รัฐจ้าวเดี้ยง ด้วยเพลี่ยงพล้ำ ทำเสียสิงห์
รัฐยิ่งใหญ่ ล่มสลาย กลายเป็นลิง ฉินชนะ ศึกฉางผิง ยิ่งใหญ่แทน
ถ้าแมงเม่า ดั่งจ้าวคั่ว หลงตัวเอง เห็นหุ้นขึ้น ยิ่งครื้นเครง เด้งตามแผน
ศัตรูหนี ไล่บี้ใหญ่ เอาให้แบน ด้วยดูแคลน แม้นจ้าวปั่น หาหวั่นใจ
จ้าวสุมไฟ ให้แมงเม่า เข้ากับดัก สุดจะหัก ห้ามจิต คิดไฉน
ด้วยละโมบ โลภหลงตน จนเกินใคร ควร ‘ห้ามใจ ’ กลับ ‘ย่ามใจ ’ ตายแน่นอน
จำไว้หนา ว่าอย่าไว้ ใจพวกจ้าว เมื่อถึงคราว เอากำไร ให้รีบถอน
ตัดโลภไป กำไรพอ ก็จากจร ศึกฉางผิง ทิ้งคำกลอน สอนเม่าเอย
ในที่สุด ยุทธการฉางผิงก็สิ้นสุดลง พร้อมกับบั่นทอนกำลังของรัฐจ้าวไปอย่างใหญ่หลวง
และสุดท้าย รัฐจ้าวก็เลยสิ้นอำนาจลง เพราะความ "ย่ามใจ" ของคนอวดเก่งเพียงคนเดียว
เวลาเล่นหุ้นกัน เป็นอย่างนี้มั้ยครับ
ซื้อหุ้นมา ตอนแรกก็ตั้งเป้าว่า กำไรพอสมควรแล้วจะขาย
และแล้วหุ้นก็ขึ้นมาจนถึงเป้า
ควรจะขาย แต่...ไม่ขาย ด้วย "ย่ามใจ" คิดว่าหุ้นคงไปต่อแน่ๆ
ดันทะลึ่งซื้อเพิ่มอีกตะหาก แทนที่จะห้ามใจ กลับย่ามใจ
และแล้วก็โดนจ้าวกระชับพื้นที่ ถล่มราคาลงมา
แทนที่จะได้กำไร กลายเป็นขาดทุนยับเยิน ดอยไป
เพราะฉะนั้น ถ้าถึงจุดที่ควร "ห้ามใจ" อย่า "ย่ามใจ" เป็นอันขาดนะครับ
ขอให้ทุกท่านโชคดี ควบคุมจิตใจกันให้ได้นะครับ
Nobby ตัดผมครั้งแรกในชีวิตครับ
ป.ล. วันนี้ลงรูป Nobby เยอะหน่อย อย่าหาว่าพ่อบ้าเห่อเลยนะครับ (จริงๆก็เป็นหยั่งงั้น 555)
<[^_^]> สักวา เวลาย้อน ก่อนคริสตกาล.....จีนโบราณ มีรัฐจ้าว กับรัฐฉิน (ต่อจากเมื่อวาน)
สองบาท (บรรทัด) แรก เป็นของเมื่อวานนะครับ ดึงมาเพื่อส่งต่อกลอนวันนี้ครับ
ต่อกันเลยนะครับ
..........
“จ้าวคั่ว ”หรือ คือลูกชาย แม่ทัพใหญ่ แห่งรัฐจ้าว ข่าวบอกไว้ ให้เฉลย
เขาเชี่ยวชาญ แผนการรบ ครบเครื่องเลย แต่ไม่เคย ออกรบจริง ชิ่งทุกที
จ้าวคั่วนั้น มันคุยโว ด้วยโอหัง ยิ่งข่าวลือ ระบือดัง เป็นหยั่งงี้
ยิ่งส่งเสริม เหิมเกริมใหญ่ ให้อวดดี ข้าคนนี้ คือจ้าวคั่ว ฉินกลัวกัน
ว่าเหลียนโป แค่ป้องกัน ยันเมืองไว้ เหตุไฉน ไม่รุกบ้าง ช่างน่าขัน
ตั้งสามปี ที่ตั้งรับ ไปวัน ๆ ถ้าสลับ กับตัวฉัน ฉินบรรลัย
อ๋องรัฐจ้าว จึงสั่งเปลี่ยน เหลียนโปกลับ แล้วสลับ จับจ้าวคั่ว เป็นหัวใหญ่
พร้อมไพร่พล คนหลายแสน บุกแดนไกล ไปโจมตี พวกฉินให้ ได้ชัยมา
จ้าวคั่วจึง ยกทัพใหญ่ ไป “ฉางผิง” แทนเหลียนโป โก้จริงๆ ใหญ่ยิ่งหนา
เปลี่ยนจากรับ กลับเป็นรุก บุกพารา ฉินก็แกล้ง แสร้งเป็นว่า อัปราชัย
เห็นฉินถอย ไล่สอยใหญ่ ไม่ระแวง จ้าวคั่วใส่ ไม่เคลือบแคลง หรือสงสัย
เพราะอ่อนหัด ไล่อัดตาม ด้วยย่ามใจ เจอหลุมพราง ย่างเข้าไป ไม่รู้ตัว
ฉินรออยู่ ดูทัพจ้าว เข้าติดกับ แล้วปิดล้อม อ้อมกระชับ ทัพจ้าวคั่ว
ทหารดี สี่แสนห้า ตายน่ากลัว เพราะจ้าวคั่ว หลงตัวเอง เก่งไม่จริง
ทั้งจ้าวคั่ว และไพร่พล ตายจนเกลี้ยง รัฐจ้าวเดี้ยง ด้วยเพลี่ยงพล้ำ ทำเสียสิงห์
รัฐยิ่งใหญ่ ล่มสลาย กลายเป็นลิง ฉินชนะ ศึกฉางผิง ยิ่งใหญ่แทน
ถ้าแมงเม่า ดั่งจ้าวคั่ว หลงตัวเอง เห็นหุ้นขึ้น ยิ่งครื้นเครง เด้งตามแผน
ศัตรูหนี ไล่บี้ใหญ่ เอาให้แบน ด้วยดูแคลน แม้นจ้าวปั่น หาหวั่นใจ
จ้าวสุมไฟ ให้แมงเม่า เข้ากับดัก สุดจะหัก ห้ามจิต คิดไฉน
ด้วยละโมบ โลภหลงตน จนเกินใคร ควร ‘ห้ามใจ ’ กลับ ‘ย่ามใจ ’ ตายแน่นอน
จำไว้หนา ว่าอย่าไว้ ใจพวกจ้าว เมื่อถึงคราว เอากำไร ให้รีบถอน
ตัดโลภไป กำไรพอ ก็จากจร ศึกฉางผิง ทิ้งคำกลอน สอนเม่าเอย
ในที่สุด ยุทธการฉางผิงก็สิ้นสุดลง พร้อมกับบั่นทอนกำลังของรัฐจ้าวไปอย่างใหญ่หลวง
และสุดท้าย รัฐจ้าวก็เลยสิ้นอำนาจลง เพราะความ "ย่ามใจ" ของคนอวดเก่งเพียงคนเดียว
เวลาเล่นหุ้นกัน เป็นอย่างนี้มั้ยครับ
ซื้อหุ้นมา ตอนแรกก็ตั้งเป้าว่า กำไรพอสมควรแล้วจะขาย
และแล้วหุ้นก็ขึ้นมาจนถึงเป้า
ควรจะขาย แต่...ไม่ขาย ด้วย "ย่ามใจ" คิดว่าหุ้นคงไปต่อแน่ๆ
ดันทะลึ่งซื้อเพิ่มอีกตะหาก แทนที่จะห้ามใจ กลับย่ามใจ
และแล้วก็โดนจ้าวกระชับพื้นที่ ถล่มราคาลงมา
แทนที่จะได้กำไร กลายเป็นขาดทุนยับเยิน ดอยไป
เพราะฉะนั้น ถ้าถึงจุดที่ควร "ห้ามใจ" อย่า "ย่ามใจ" เป็นอันขาดนะครับ
Nobby ตัดผมครั้งแรกในชีวิตครับ
ป.ล. วันนี้ลงรูป Nobby เยอะหน่อย อย่าหาว่าพ่อบ้าเห่อเลยนะครับ (จริงๆก็เป็นหยั่งงั้น 555)