เหงา.. ฮ่าๆ(อีกแล้ว) เชื่อว่าใครๆหลายคนก็กำลังบ่นว่าเหงาอยู่ ปัญหานี้เป็นปัญหาทั่วไปค่ะ แต่เราอยาก ระบายนิดหน่อย...
เราเป็นเด็ก ม.ปลาย คนนึงที่กำลังจะเข้ามหาลัย ก็พยายามอ่านหนังสือ+ทำโจทย์ทุกวันค่ะ (ตอนนี้ขอ relax แป๊บบ..)
.
.
.
ช่วงนี้มันรู้สึกเหมือนไม่มีใครเลย มีเพื่อนก็เหมือนไม่มี คนที่เข้าใจ คนที่แคร์ คนที่สนใจเรา ไม่นับพ่อแม่นะคะ ไม่รู้เป็นอะไร รู้สึกไม่อยากยุ่งกับใคร
ไม่อยากคุยกับใคร แต่จริงๆในใจอยากมีเพื่อนที่ไปไหนมาไหนกับเราได้ คุยในเรื่องที่เราชอบเหมือนๆกัน อยากมีเพื่อนที่ไม่ทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยวอะ ฟังดูเหมือนเราเป็นฝ่ายอยากได้นู่นนี่ฝ่ายเดียวเนอะ จริงๆเราพยายามปรับตัวให้เข้ากับสังคมที่โรงเรียนมากแล้ว แต่พอไปอยู่ในกลุ่มเพื่อนแล้วมันรู้สึกว่าไม่ใช่ อาจเป็นเพราะไลฟ์สไตล์มันต่างกันมั้ง ชีวิตในโรงเรียนเราจึงไม่ค่อยมีเพื่อนจริงๆ แต่สามารถคุยได้กับทุกคนนะ
ยิ่งปิดเทอม เราก็ไปเรียนพิเศษเดี่ยว เรียนเสร็จก็อยู่คนเดียว หามุมนั่งอ่านหนังสือ เสร็จก็เดินไปเรื่อยๆแล้วก็กลับบ้าน ในใจมันคิดว่า ทำไมไม่มีคนมาเดินอยู่ข้างๆนะ วันนี้น่าจะมีใครสักคนมาแชร์เรื่องต่างๆกับเรา มองดูรอบๆตัวก็เห็นว่าวัยรุ่นส่วนใหญ่เดินมากับกลุ่มเพื่อน ยิ่งรู้สึกเหงาจัง มันว่างเปล่ายังไงไม่รู้
พี่ติวเตอร์ก็ไม่สนใจสอนเรา จนเราต้องเลิกเรียนเพราะรู้สึกโดนเอาเปรียบ ก็...คงไม่ไปสยามอีกนาน ไกลบ้าน555 ดีแล้วมั้งที่ไม่ต้องออกจากบ้านบ่อยๆอีก เพราะไปไหนยังไงก็ตัวคนเดียวตลอด..
คนที่คุยกับเราแบบมากกว่าเพื่อน มันก็มีค่ะ แต่เราไม่ค่อยอยากคุย รู้สึกว่ามันเหมือนๆกันหมด ไม่ได้จริงจังกับเรา บางคนเหงาแล้วทักมาหาเรา บอกไม่มีแฟน แต่เราไปเจอเฟส ผญ คนนึงขึ้นสถานะว่าคบกับเขาอยู่ เหอะๆ ก็ไม่ได้อะไรมากหรอก ไม่อยากคิดไร ก็ปล่อยไป
เราเบื่อตัวเอง ที่ทำไมต้องคิดฟุ้งซ่านอยู่เรื่อย จะเหงาอะไร จะเบื่ออะไรนักหนา อ่านหนังสือไปสิ อ่านไป
บอกทีว่า อนาคตมันจะดีกว่านี้.
เคยเป็นไหมคะ?
เราเป็นเด็ก ม.ปลาย คนนึงที่กำลังจะเข้ามหาลัย ก็พยายามอ่านหนังสือ+ทำโจทย์ทุกวันค่ะ (ตอนนี้ขอ relax แป๊บบ..)
.
.
.
ช่วงนี้มันรู้สึกเหมือนไม่มีใครเลย มีเพื่อนก็เหมือนไม่มี คนที่เข้าใจ คนที่แคร์ คนที่สนใจเรา ไม่นับพ่อแม่นะคะ ไม่รู้เป็นอะไร รู้สึกไม่อยากยุ่งกับใคร
ไม่อยากคุยกับใคร แต่จริงๆในใจอยากมีเพื่อนที่ไปไหนมาไหนกับเราได้ คุยในเรื่องที่เราชอบเหมือนๆกัน อยากมีเพื่อนที่ไม่ทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยวอะ ฟังดูเหมือนเราเป็นฝ่ายอยากได้นู่นนี่ฝ่ายเดียวเนอะ จริงๆเราพยายามปรับตัวให้เข้ากับสังคมที่โรงเรียนมากแล้ว แต่พอไปอยู่ในกลุ่มเพื่อนแล้วมันรู้สึกว่าไม่ใช่ อาจเป็นเพราะไลฟ์สไตล์มันต่างกันมั้ง ชีวิตในโรงเรียนเราจึงไม่ค่อยมีเพื่อนจริงๆ แต่สามารถคุยได้กับทุกคนนะ
ยิ่งปิดเทอม เราก็ไปเรียนพิเศษเดี่ยว เรียนเสร็จก็อยู่คนเดียว หามุมนั่งอ่านหนังสือ เสร็จก็เดินไปเรื่อยๆแล้วก็กลับบ้าน ในใจมันคิดว่า ทำไมไม่มีคนมาเดินอยู่ข้างๆนะ วันนี้น่าจะมีใครสักคนมาแชร์เรื่องต่างๆกับเรา มองดูรอบๆตัวก็เห็นว่าวัยรุ่นส่วนใหญ่เดินมากับกลุ่มเพื่อน ยิ่งรู้สึกเหงาจัง มันว่างเปล่ายังไงไม่รู้
พี่ติวเตอร์ก็ไม่สนใจสอนเรา จนเราต้องเลิกเรียนเพราะรู้สึกโดนเอาเปรียบ ก็...คงไม่ไปสยามอีกนาน ไกลบ้าน555 ดีแล้วมั้งที่ไม่ต้องออกจากบ้านบ่อยๆอีก เพราะไปไหนยังไงก็ตัวคนเดียวตลอด..
คนที่คุยกับเราแบบมากกว่าเพื่อน มันก็มีค่ะ แต่เราไม่ค่อยอยากคุย รู้สึกว่ามันเหมือนๆกันหมด ไม่ได้จริงจังกับเรา บางคนเหงาแล้วทักมาหาเรา บอกไม่มีแฟน แต่เราไปเจอเฟส ผญ คนนึงขึ้นสถานะว่าคบกับเขาอยู่ เหอะๆ ก็ไม่ได้อะไรมากหรอก ไม่อยากคิดไร ก็ปล่อยไป
เราเบื่อตัวเอง ที่ทำไมต้องคิดฟุ้งซ่านอยู่เรื่อย จะเหงาอะไร จะเบื่ออะไรนักหนา อ่านหนังสือไปสิ อ่านไป
บอกทีว่า อนาคตมันจะดีกว่านี้.