สวัสดีค่ะวันนี้เราจะมาเล่าเรื่องของเรามันเป็นเรื่องที่อาจจะธรรมดาแต่เราก็อยากจะเล่าประสบกาณ์ที่เราเจอมาให้เพื่อนๆอ่านกัน มันเป็นเรื่องเกิดขึ้นกับเราบ่อยมาก จนเราไม่อยากที่จะรู้สึกดีกับใครทุกครั้งที่เราเริ่มจะชอบใครสุดท้ายมันก็จบแบบนี้ตลอด ครั้งแรกเรื่องมันเริ่มต้นจากที่เราเข้าโรงเรียนใหม่เราเจอคนๆนึงเขาก็ไม่ได้ดูดีอะไรมากมายดูนิ่งๆเราก็มองผ่านๆนะแล้วมารู้ทีหลังว่าเรากับเขาเรียนห้องเดียวกันตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรนะอยู่ๆกันไปปกติแต่ด้วยความที่นิสัยค่อนข้างจะจริงจังกวนบ้างไรบ้างเราเลยสนิทกันง่ายแล้วอาจารย์ให้จับคู่จับกลุ่มทำงานเรากับเขาก็อยู่ด้วยกันตลอดเริ่มสนิทขึ้นแล้วพอดีมันเป็นงานคริสมาสวันนั้นเขาขึ้นไปร้องเพลงแล้วก็เล่นดนตรีด้วยบอกเลยว่าหวั่นไหวเหมือนกัน เราแพ้คนเล่นดนตรี^^ ยิ่งนานไปเรายิ่งรู้สึกมากขึ้นจนมันอึดอัดเราตัดสินใจบอกความรู้สึกเขาไป พอเขาตอบกลับมาว่าคิดกับเราแค่เพื่อนเราก็เฮิร์ทไปพักนึงนะ มันเป็นช่วงปิดเทอมเล็กพอดีเลยไม่อึดอัดพอเปิดเทอมเขาก็แวะมาที่กลุ่มเราบ่อยๆมานั่งด้วยมาคุยเล่นทั่วไปปกติเราก็โอเคนะเพื่อนก็เพื่อนคือก็คุยกันสนิทกันเหมือนเดิมทุกวันนี้ก็ยังคงสนิทกันแต่จะออกแนวกัดกันมากกว่า
ส่วนครั้งที่สอง มันเริ่มจากเราฝึกงานในร้านร้านนึง มันก็สนุกดีนะ คือพี่เขามาสมัครงานที่ร้านตอนแรกที่เดินเข้ามาเรารู้สึกผู้ชายคนนี้ดูดีนะ พออีกวันพี่เขามาทำงานปกติก็จะเปิดร้านทำความสะอาดทั่วๆไปเราก็ทำของเราไปเรื่อยแล้วเราอยู่ที่นี่มาก่อนไงเลยคล่องกว่า แล้วจุ่ๆพี่เขาเดินมาหาเราแล้วบอกว่า “มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ” คิดดูนะผู้ชายขาวๆหน้าตี๋หน่อยๆตาหวานๆมาพูดแบบนี้แล้วยิ้มยิงฟันอ่ะ เราก็ตั้งสติอยู่แปปนึงแล้วบอกไปว่าไม่มี พี่เขาก็ยิ้มนะแล้วก็เดินไปเราก็แบบแล้วแต่ไม่ได้สนใจแล้วพี่ผู้จัดการร้านเขามาแนะนำให้รู้จักก็แนะนำไปเราก็เลยได้รู้ชื่อพี่เขา ขอใช้ตัวย่อว่าพี่ต.นะคะ แต่ละวันมันก็ผ่านไปเรื่อยๆเรากะพี่ต.ก็คุยกันมากขึ้นแหย่กันมากขึ้น คือแบบพี่เขาเป็นคนอัธยาศัยดีนะกวนตีนมากด้วย อยู่กับเขาแล้วเฮฮามาก คือในร้านจะเปิดเพลงฟังแล้วมีเพลงนึงเราไม่รุ้ว่าเพลงนี้ชื่อเพลงอะไรเราก็เลยถามไป
“พี่ต.แพลงนี้เพลงไร” พีต.เงียบไปแปปนึงเราก็รอนะแล้วเขาก็เงยหน้ามาบอกเราว่า “เพราะว่ารัก” แล้วมองหน้าเราตรงๆบอกเลยว่าความรู้สึกตอนนั้นมันเขินมาก ไม่รุ้ว่าเราคิดไปเองมั้ยแต่ที่พี่ต.ทำมันน่าคิดมาก วันประชุมร้านเราก็อยุ่พี่ผุ้จัดการเขาก็ถามเรื่องราวแต่ละคนไรงี้ถึงคิวพี่ต.เขาถามว่า “มีแฟนหรือยัง” พี่ต.ก็บอก “โสดครับ” ถามต่ออีก “แฟนเก่าชื่ออะไร”พี่ต.ก็ตอบชื่อไป แต่หน้าพี่แกดูปกติมากเหมือนไม่รู้สึกอะไร แล้วเหมือนพี่ผู้จัดการเขารู้สึกผิดอ่ะเลยถามว่าโอเคมั้ย พี่ต.แกเลยตอบว่า “โอเคดิพี่ เอาเวลาหารักใหม่ดีกว่า”คือตอนพี่กูพูดเรามองอยุ่แล้วมันคงบังเอิญที่พอพี่เขาพูดจบเขามองมาที่เราเราก็ร้อนๆที่หน้านะ -////- มันเขิน ยิ่งอยู่ไปยิ่งเล่นกัน เขาเรียกชื่อเราแล้วต่อด้วยคำว่าจ๋าอ่ะเวลาเรียกก็เรียกยานๆ บอกเลยว่าใจสั่นมากๆๆๆ แล้วมีอยู่วันนึงเพื่อนทักมาถามรู้เรื่องหรือยังเราก็งงนะว่าเรื่องอะไร คุยไปคุยมา สรุปคือ เพื่อนไปส่องเฟสพี่ต.ส่องจนรู้ว่าเขาคุยอยู่กับผู้หญิงคนนึง เราก้เลยไปส่องดูมันก็จริงนะ คือเขาคุยๆกันอยู่เราก็เงียบทำตัวปกติพออีกวันนึงพี่แกขึ้นสถานะกันเราก็เลยแบบ กูคิดไปเองสินะ เราเลยทำใจอีกไม่กี่วันก็ฝึกงานเสร็จเราเลยโอเค ทุกวันนี้ก็คุยกันเป่นพี่น้องกันปกติ เวลาแวะไปร้านพี่แกก็แซวๆกวนตีนเหมือนเดิม ^^
ครั้งที่สามครั้งนี้เกิดขึ้นได้ไงก็ไม่รู้นะ เราคุยเฟสหับคนๆนึงไม่เคยเจอกันนะ แต่รู้จักกันมานาน จะว่าไงดีล่ะคือคนนี้เป็นเพื่อนในเฟสเรานานแล้วแต่ไม่เคยคุยกัน วันนั้นเรานึกยังไงไม่รู้เลยทักไป อารมณ์แบบ อยากคุยก็ทักไรงี้ เขาก้ตอบนะเราคุยไม่เก่งเลยไม่ได้คุยอะไรกันมาก แต่น่าแปลกที่เราสบายใจมากเวลาคุยด้วยแล้วอยู่ๆเขาหายไปช่วงนึงเราก็รู้สึกขาดๆนะมันอธิบายไม่ถูกอ่ะ พอเขากลับมาก็ดีใจนะแต่ก็ไม่ได้คุยมากอยู่ดีแล้วบังเอิญเลื่อนฟีดเฟสอยู่ ไปเจอ เขาโพสวอลผู้หญิงคนนึงว่า คิดถึง เราก็รู้สึกไม่โอเคเท่าไรเรารู้จุดยืนแล้วไงคือก็ถอยออกมาส่วนครั้งที่สี่มันคล้ายๆกับครั้งที่สามเลยแต่ไม่เหมือนตรงที่เราไม่กล้าจะคิดอะไรแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายยากนะทุกครั้งที่เราเริ่มรู้สึกดีมันจะลงเอยแบบนี้ตลอดจนไม่อยากจะคิดอะไรแล้วเพื่อนก็ถามบ่อยๆนะทุกครั้งที่จบแบบนี้เราก็ได้แต่บอกไปว่า ชินแล้ว โกหกออกไปเพื่อให้เพื่อนสบายใจ จะบอกว่าชินมันก็ไม่ใช่จะบอกว่าเจ็บมันก็ไม่ได้เจ็บอะไรขนาดนั้น มันแค่อารณ์ที่แบบว่า “อีกแล้วเหรอ” แต่พอมองย้อนไปมันก็ตลกดีเหมือนกัน สุดท้ายก็ขอขอบคุณทุกคนที่อ่านกระทู้ของเรานะคะ
"จบแบบนี้อีกแล้วเหรอ?"
ส่วนครั้งที่สอง มันเริ่มจากเราฝึกงานในร้านร้านนึง มันก็สนุกดีนะ คือพี่เขามาสมัครงานที่ร้านตอนแรกที่เดินเข้ามาเรารู้สึกผู้ชายคนนี้ดูดีนะ พออีกวันพี่เขามาทำงานปกติก็จะเปิดร้านทำความสะอาดทั่วๆไปเราก็ทำของเราไปเรื่อยแล้วเราอยู่ที่นี่มาก่อนไงเลยคล่องกว่า แล้วจุ่ๆพี่เขาเดินมาหาเราแล้วบอกว่า “มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ” คิดดูนะผู้ชายขาวๆหน้าตี๋หน่อยๆตาหวานๆมาพูดแบบนี้แล้วยิ้มยิงฟันอ่ะ เราก็ตั้งสติอยู่แปปนึงแล้วบอกไปว่าไม่มี พี่เขาก็ยิ้มนะแล้วก็เดินไปเราก็แบบแล้วแต่ไม่ได้สนใจแล้วพี่ผู้จัดการร้านเขามาแนะนำให้รู้จักก็แนะนำไปเราก็เลยได้รู้ชื่อพี่เขา ขอใช้ตัวย่อว่าพี่ต.นะคะ แต่ละวันมันก็ผ่านไปเรื่อยๆเรากะพี่ต.ก็คุยกันมากขึ้นแหย่กันมากขึ้น คือแบบพี่เขาเป็นคนอัธยาศัยดีนะกวนตีนมากด้วย อยู่กับเขาแล้วเฮฮามาก คือในร้านจะเปิดเพลงฟังแล้วมีเพลงนึงเราไม่รุ้ว่าเพลงนี้ชื่อเพลงอะไรเราก็เลยถามไป
“พี่ต.แพลงนี้เพลงไร” พีต.เงียบไปแปปนึงเราก็รอนะแล้วเขาก็เงยหน้ามาบอกเราว่า “เพราะว่ารัก” แล้วมองหน้าเราตรงๆบอกเลยว่าความรู้สึกตอนนั้นมันเขินมาก ไม่รุ้ว่าเราคิดไปเองมั้ยแต่ที่พี่ต.ทำมันน่าคิดมาก วันประชุมร้านเราก็อยุ่พี่ผุ้จัดการเขาก็ถามเรื่องราวแต่ละคนไรงี้ถึงคิวพี่ต.เขาถามว่า “มีแฟนหรือยัง” พี่ต.ก็บอก “โสดครับ” ถามต่ออีก “แฟนเก่าชื่ออะไร”พี่ต.ก็ตอบชื่อไป แต่หน้าพี่แกดูปกติมากเหมือนไม่รู้สึกอะไร แล้วเหมือนพี่ผู้จัดการเขารู้สึกผิดอ่ะเลยถามว่าโอเคมั้ย พี่ต.แกเลยตอบว่า “โอเคดิพี่ เอาเวลาหารักใหม่ดีกว่า”คือตอนพี่กูพูดเรามองอยุ่แล้วมันคงบังเอิญที่พอพี่เขาพูดจบเขามองมาที่เราเราก็ร้อนๆที่หน้านะ -////- มันเขิน ยิ่งอยู่ไปยิ่งเล่นกัน เขาเรียกชื่อเราแล้วต่อด้วยคำว่าจ๋าอ่ะเวลาเรียกก็เรียกยานๆ บอกเลยว่าใจสั่นมากๆๆๆ แล้วมีอยู่วันนึงเพื่อนทักมาถามรู้เรื่องหรือยังเราก็งงนะว่าเรื่องอะไร คุยไปคุยมา สรุปคือ เพื่อนไปส่องเฟสพี่ต.ส่องจนรู้ว่าเขาคุยอยู่กับผู้หญิงคนนึง เราก้เลยไปส่องดูมันก็จริงนะ คือเขาคุยๆกันอยู่เราก็เงียบทำตัวปกติพออีกวันนึงพี่แกขึ้นสถานะกันเราก็เลยแบบ กูคิดไปเองสินะ เราเลยทำใจอีกไม่กี่วันก็ฝึกงานเสร็จเราเลยโอเค ทุกวันนี้ก็คุยกันเป่นพี่น้องกันปกติ เวลาแวะไปร้านพี่แกก็แซวๆกวนตีนเหมือนเดิม ^^
ครั้งที่สามครั้งนี้เกิดขึ้นได้ไงก็ไม่รู้นะ เราคุยเฟสหับคนๆนึงไม่เคยเจอกันนะ แต่รู้จักกันมานาน จะว่าไงดีล่ะคือคนนี้เป็นเพื่อนในเฟสเรานานแล้วแต่ไม่เคยคุยกัน วันนั้นเรานึกยังไงไม่รู้เลยทักไป อารมณ์แบบ อยากคุยก็ทักไรงี้ เขาก้ตอบนะเราคุยไม่เก่งเลยไม่ได้คุยอะไรกันมาก แต่น่าแปลกที่เราสบายใจมากเวลาคุยด้วยแล้วอยู่ๆเขาหายไปช่วงนึงเราก็รู้สึกขาดๆนะมันอธิบายไม่ถูกอ่ะ พอเขากลับมาก็ดีใจนะแต่ก็ไม่ได้คุยมากอยู่ดีแล้วบังเอิญเลื่อนฟีดเฟสอยู่ ไปเจอ เขาโพสวอลผู้หญิงคนนึงว่า คิดถึง เราก็รู้สึกไม่โอเคเท่าไรเรารู้จุดยืนแล้วไงคือก็ถอยออกมาส่วนครั้งที่สี่มันคล้ายๆกับครั้งที่สามเลยแต่ไม่เหมือนตรงที่เราไม่กล้าจะคิดอะไรแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายยากนะทุกครั้งที่เราเริ่มรู้สึกดีมันจะลงเอยแบบนี้ตลอดจนไม่อยากจะคิดอะไรแล้วเพื่อนก็ถามบ่อยๆนะทุกครั้งที่จบแบบนี้เราก็ได้แต่บอกไปว่า ชินแล้ว โกหกออกไปเพื่อให้เพื่อนสบายใจ จะบอกว่าชินมันก็ไม่ใช่จะบอกว่าเจ็บมันก็ไม่ได้เจ็บอะไรขนาดนั้น มันแค่อารณ์ที่แบบว่า “อีกแล้วเหรอ” แต่พอมองย้อนไปมันก็ตลกดีเหมือนกัน สุดท้ายก็ขอขอบคุณทุกคนที่อ่านกระทู้ของเรานะคะ