ไม่ผิดใช่ไหมที่รู้ดีว่าเป็นคนที่ไม่ถูกเลือก เเต่ก็ยังจะชอบต่อ

สวัสดีค่ะ เราอยู่มหาลัย.... อยู่ปีหนึ่ง คณะวิทยาศาสตร์ เราได้เข้ามาเรียนที่นี้ตั้งเเต่สิงหาคม ที่นี้มีการเรียนปรับพื้นฐานทำให้เราเจอเพื่อนต่างที่ ต่างถิ่นมากมาย เรียนประมาณ 2 อาทิตย์ เราจำได้วันที่ 5 สิงหาคม เป็นวันปฐมนิเทศนักศึกษาที่ห้องประชุม เเล้วอาจารย์ก็ประกาศถามว่า"ใครไม่ได้มาตอบเรียนปรับพื้นฐานบ้าง" เเล้วก็มีประมาณเกือบๆร้อยคนที่เดินลงไปเเนะนำตัว เเต่มีผู้ชายคนหนึ่งชื่ออะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้เเต่เราจำหน้าได้ มองไปน่ารักดีมองผ่านๆไม่คิดอะไรอะไรเเล้วก็ไม่รู้ด้วยเข้าอยู่เอกอะไร พอๆเรียนอยู่ๆไปก็เจอบ่อยขึ้น เราเรียนเซ็คฟิสิกส์เดียวกันเเรกๆ เราชอบไปนั่งกับเพื่อนเอกคอม(เพื่อนจากโรงเรียนเก่า) เเต่ก็ได้นั่งเเถวเดียวกับคนๆนั้นที่เห็นเมื่อตอนวันปฐมนิเทศ ไม่เคยคุยกัน เห็นเเค่ผ่านๆ ถามว่ารู้จักชื่อไหม รู้เพราะเด็กปี1ที่นี้ต้องห้อยป้ายชื่อกันทุกคน เราเลยรู้จักชื่อคนนั้น 5555555 เราก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไร พอถึงกิจกรรมสัปดาห์วิทยาศาสตร์ที่มอเราก็ได้ทำกิจกรรม จนวันสุดท้ายของงานความมาก่อนงานเปิดเพื่อนที่อยู่เอกคอมก็ชวนมาพิมบาร์ดโค้ดที่เอกมัน รู้ไหมบาร์โค้ดเราคนคนนั้นพิมให้เรา เเล้วหลังๆเราก็เจอกันบ่อยเพราะคนคนนั้นเป็นเพื่อนในกลุ่มของเพื่อนเรา เราเจอกันบ่อยขึ้นในตอนรับร้อง เเล้วก็มีกีฬาน้องพี่ วันนั้นเป็นวันที่เราเห็นเขาเล่นบาส โห้ววววววววววว น่ารักมาก เล่นเก่งมาก ตอนนั้นเริ่มๆแบบเออคนนี้น่ารัก ได้ถามว่าเหนื่อยไหม กินน้ำเยอะระวังจุกน่ะ เรายาดมให้ยังบอกเลยว่าเอายาดมไปเลยเราให้ แอบพัดให้555555 เอออลืมบอกวันนั้นเราเป็นหน่วยพยาบาลสำหรับผู้หญิง วันนั้นเเหละทำให้เราเริ่มแอบชอบอย่างจริงจัง เเล้วเราก็เจอกันทุกเย็นที่เข้าเชียร์ ตอนกลางคืนของเฟรชชี่เกมจะมีคอนเสิร์ต ผู้ชายคณะเราเเสนจะดีมากคือให้ ผู้หญิงอยู่ตรงกลางเเล้วผู้ชายก็เดินจับมือกันเดินเป็นวงกลมรอบๆผู้หญิง 3 4 คืนของงานเฟรชชี่ทำให้เราใกล้ชิดเค้ามากขึ้น ตอนนั้นรู้ตัวเองเลยว่า ชอบตอนไหนยังไงไม่รู้เเต่ตอนนั้นชอบไปเเล้ว เเล้วเพื่อนเราก็เริ่มรู้ว่าเราชอบใคร บอกว่าให้ลุยเลย เราหาเฟสเจอก็แอดไปเเล้ว เล่นไอจีก็เจอ ขอบอกไม่ธรรมดาข้าน้อยซุ่มไลน์เจอ 55555 อัศจรรย์มาก ไม่กล้าทักอะไรสักอย่างมีทุกอย่าง แอบดูเฟสตลอดเหมือนคนโรคจิตเลย55555 คือไม่คิดว่าจะกลับมารู้สึกแบบนี้อีกทั้งทีมันหายไปนานเเล้ว ในความชอบทำให้เราไม่สนใจอะไรเลย จนวันนึ่งไปนั่งรวมกับเพื่อนเอกอื่นมีประมาณเกือบ 10 คนคุยกัน ก็มีคนบอกว่าคนคนนั้นตามจีบ ฟอ อยู่ เราที่นั่งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เเต่รับรู้ว่าคนที่เราก็แอบชอบกำลังจีบใคร วันนั้นหน้าชาไปเลยจ่ะ กะว่าจะเลิกชอบ เเต่ไม่รู้สิ ไม่รู้อะไรทำให้ชอบต่อ เเล้วเราก็ว่าเค้ารู้ว่าเราอ่าชอบ เเต่เเค่เค้าไม่ชอบเราเค้าเลยเฉยๆ เรามีโอกาสได้ใกล้กับเค้าคนนั้นอีกครั้งก็วันที่พี่เรียกประชุมน้องปีหนึ่ง หลังจากจบการเชียร์ทุกๆอย่างเเล้ว วันนั้นเราก็ได้ไปนั่งเล่นกับเพื่อนเอกคอม บังเอิญโต๊ะเดียวกับคนคนนั้น คือเราไปผูกผมเพื่อนเล่น เเล้วคนคนนั้นอยากจะผูกผมบ้าง เเต่นางก็ผูกเองไม่ได้จนเราต้องบอก เราผูกให้ม่ะ ก็เดินไปผูกให้เค้ามือสั่นค่ะ สั่นเเรงมาก ใจเต้นเร์วมาก เป็นครั้งเเรกที่ได้ใกล้ขนาดนั้น หัวใจหัวใจ
   ตอนเเรกเราก็เเค่ชอบที่เเกน่ารัก ที่เเกเล่นกีฬาเก่ง นิสัยดี ชอบเราก็เฉยๆไม่ได้เเสดงออกอะไรมาก เเต่อะไรไม่รู้พอรู้ว่าเธอแอบชอบใคร ใครแอบชอบเธอ ไม่รู้ว่าทำไมเรากับเเสดงออกว่าชอบเเกมากขึ้นไม่รู้
   เรารู้ว่าเเกรู้ว่าเรารู้สึกยังไงกับเเก เเล้วเราก็รู้ว่าที่เเกเฉยๆนั้นคือคำตอบ เวลาที่เราชอบใครเราไม่เคยมีโอกาสได้ดูเเล ได้เดินข้างๆ ได้ไปเที่ยว ได้ไปดูหนัง ได้ไปออกกำลังกายด้วยกันเลย  เราเเค่อยากให้คนที่เรารู้สึกดีด้วยรู้สึกเหมือนที่เรารู้สึก
    ถ้าวันนี้เราไม่เเกล้งทักเธอเราก็คงไม่ได้คุยกัน สุดท้ายก็เพื่อนกันสิน่ะ...