จริงๆ ก็ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ แต่ก็ขอเล่าเพิ่มเติมนึดนึงล่ะกัน
ผมเองเป็นเด็กต่างจังหวัด เกิดและโต ที่ภาคใต้มา 20 กว่า ปี หลังจากเรียนจบ ผมก็เริ่มต้นทำงานตามวิชาชีพที่เรียนมา อยู่ที่สระบุรี ได้ปีกว่า ก็ตัดสินใจ เบนเข็มมาทำงานด้านอื่น ใน กทม ซึ่งตอนนี้ก็อยู่ กทม มาเกือบ 3 ปีล่ะ
ในช่วง 2 ปีแรก ที่เข้ามา ด้วยความที่ผมตัดสินใจ เปลี่ยนสายงาน ทำให้ผมต้องทุ่มเท เวลาทั้งหมดไปกับการเรียนรู้และการพัฒนาตัวเอง เพื่อให้สามารถทำงานด้านนั้นได้ ทำให้ช่วง 2 ปีแรก ผ่านไปไวมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไป ตอนนี้งานการทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง ตัวผมเองก็ไม่ต้องทุ่มเวลา เพื่อพิสูจน์ตัวเอง เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ดังนั้น ตอนนี้เลยเริ่มมีเวลาให้กลับตัวเองมากขึ้น มีเวลาได้หยุดคิดมากขึ้น
แต่ เมื่อมีโอกาสได้หยุดคิด ได้ทบทวน เรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มโดดเดี่ยว เพื่อนฝูงต่างๆ ก็เริ่มห่างหาย จริงๆแล้วปัญหานี้ส่วนหนึ่งก็มาจากตัวผมเอง ที่ บ้างาน พยายามพิสูจน์ตัวเองในสายงานใหม่ จนไม่มีเวลากับใครเลย
ตอนนี้ต้องไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด บางครั้ง ก็รู้สึก เหงา รู้สึกอยากกลับไปอยู่ต่างจังหวัด เหมือนเดิม....
เด็กต่างจังหวัด ที่เข้ามาทำงานใน กทม ตัวคนเดียวนี่ มีวิธีแก้เหงา/คิดถึงบ้านยังไงบ้างครับ
ผมเองเป็นเด็กต่างจังหวัด เกิดและโต ที่ภาคใต้มา 20 กว่า ปี หลังจากเรียนจบ ผมก็เริ่มต้นทำงานตามวิชาชีพที่เรียนมา อยู่ที่สระบุรี ได้ปีกว่า ก็ตัดสินใจ เบนเข็มมาทำงานด้านอื่น ใน กทม ซึ่งตอนนี้ก็อยู่ กทม มาเกือบ 3 ปีล่ะ
ในช่วง 2 ปีแรก ที่เข้ามา ด้วยความที่ผมตัดสินใจ เปลี่ยนสายงาน ทำให้ผมต้องทุ่มเท เวลาทั้งหมดไปกับการเรียนรู้และการพัฒนาตัวเอง เพื่อให้สามารถทำงานด้านนั้นได้ ทำให้ช่วง 2 ปีแรก ผ่านไปไวมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไป ตอนนี้งานการทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง ตัวผมเองก็ไม่ต้องทุ่มเวลา เพื่อพิสูจน์ตัวเอง เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ดังนั้น ตอนนี้เลยเริ่มมีเวลาให้กลับตัวเองมากขึ้น มีเวลาได้หยุดคิดมากขึ้น
แต่ เมื่อมีโอกาสได้หยุดคิด ได้ทบทวน เรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มโดดเดี่ยว เพื่อนฝูงต่างๆ ก็เริ่มห่างหาย จริงๆแล้วปัญหานี้ส่วนหนึ่งก็มาจากตัวผมเอง ที่ บ้างาน พยายามพิสูจน์ตัวเองในสายงานใหม่ จนไม่มีเวลากับใครเลย
ตอนนี้ต้องไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด บางครั้ง ก็รู้สึก เหงา รู้สึกอยากกลับไปอยู่ต่างจังหวัด เหมือนเดิม....