จะเป็นยังไง?เมื่ออยู่ดีๆได้คบกับคนที่ชอบมา7ปี คิดว่าเพราะพรหมลิขิตหรือเราลิขิตกันแน่??

สวัสดีค่ะ เรื่องราวนี้เป็นเรื่องราวความรักของเราเองที่อยากจะแชร์ต่อค่ะ
เหมือนฝันจริงๆ เมื่อวันหนึ่งเราได้คบกับคนที่อยู่ในใจเรามาตลอด โคดพีคอ่ะ ณ จุดๆนั้น

          มันเป็นความรักความชอบแบบเด็กๆค่ะ เกิดขึ้นตอนที่เราเรียนอยู่มอต้น เรื่องราวมันมีอยู่ว่า....
ตอนอยู่มอ2 ที่โรงเรียนจัดงานอะไรซักอย่างหนึ่งแหละ จำไม่ได้ละ แล้วก็จะมีการแสดงต่างๆ
ฟ้อนรำ เต้น ร้องเพลง บลาๆๆแล้วก็มีการแสดงตีกลองสะบัดชัย ซึ่งเป็นการแสดงเปิดงานแหละ
เราพยายามมุดตัว โผล่หัว ยื่นหน้า เบิกตา เข้าไปดูใกล้ๆ5555
ไม่รู้หรอกว่าใครเป็นใคร แล้วพอเริ่มแสดง สายตาเรามันก็ไปจับโฟกัสที่คนตีกลองใหญ่
เหยยยยยยย ใครอ่ะ?? น่ารักจุง คือในสายตาคนอื่นเราไม่รู้หรอกว่าเขาจะน่ารัก จะหล่อ หรือจะไม่หล่อยังไง
แต่พอเราเห็นคือ เชี่ยยยยย ยิ้มน่ารักเลย คนอะไรวะ
ตอนนั้นคือยังไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใคร? ชื่ออะไร??เรียนอยู่ชั้นไหน??? เขาจะมีแฟนรึยัง ???? 5555 จอมมโน
และด้วยความที่เป็นยังชะนีน้อยที่ขี้อาย ก็ยังเงียบเก็บไว้ยังไม่กล้าบอกเพื่อนๆว่าชอบคนนี้
ไอ่เราก็ตามสืบเลยจ้า พยายามจะรู้ให้ได้ ว่าเขาคนนั้นเป็นใคร แต่ด้วยอะไรไม่รู้ บังเอิญมากกก
มีเพื่อนเราอีกคนที่ชอบเพื่อนของเขาอีกที
          เราให้เพื่อนเราชื่อไก่ ส่วนคนที่เราชอบชื่อ หมา ละกัน 555555  สมมุตินะสมมุติ
วันหนึ่ง ไก่บอกเราให้ส่งไปโรงอาหาร เราก็ถามไปทำไม ไก่บอก จะไปดูบ่าว
หืมมม ดูความแรดของชะนีน้อย 5555เราก็ไปแหละ เราแรดรึป่าววะ ?? ไปส่งน่าไปส่ง ไม่แรดๆ ฮรี่ๆ
เดินไปถึงโรงอาหาร ชิ้งงงงงงงง!!! เรด้าโฟกัสอีกแล้วววว!!!!
เหยๆๆ ไก่ๆ รู้จักคนนั้นป่ะวะ ที่นั่งอยู่ตรงนั้นอ่ะ (ชี้ไปที่หมา)ก็พี่หมาไง
ไม่รู้จักเหรอ เป็นเพื่อนกับ.....ไง (คนที่ไก่ชอบ)  เหยยย จริงเหรองงง
ด้วยความที่มีแหล่งข้อมูลอยู่ข้างตัวขนาดนี้ไม่พลาดที่จะเค้นเอาข้อมูลของเขามาให้ได้มากที่สุด
เราก็คงจะระดมคำถามอย่างหนักหน่วง และรัวเร็วเกินไป
ไก่งงง ทำหน้างงใส่เลย 555555555 เราก็บอกไม่มีอะไร คุ้นๆอ่ะเหมือนพี่ที่รู้จัก  
อืมๆๆๆในที่สุดเราก็รู้ว่าพี่เขาชื่อ หมา เรียนอยู่ชั้นมอ4 มีคนชอบเยอะเลย เหอะๆๆ ข้อมูลเพี๊ยบบบบบ
เราก็ได้แต่ชอบพี่เขาแหละ แอบไปเดินผ่านหน้าห้องเรียนมั่ง เดินผ่านห้องชมรมมั่ง
เอาจริงๆคือพี่เขาไม่มีวันรู้เลยแหละว่าเราชอบแม้แต่เพื่อนเราที่สนิทกันมากๆยังไม่รู้เลย
เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ เราก็ได้แต่มอง มอง มอง มองอย่างเดียวเลย
งืมๆๆๆพี่เขาแสดงที่ไหนก็ต้องตามไปหลบมุม ซูกอยู่ตามซอกหลืบแอบกรี๊ดดดดังๆในใจตลอดๆแหละ
ชีวิตชะนีน้อยน่าเศร้าในใจก็ไม่ได้คิดอะไรก็แค่ชอบอ่ะ ชอบพี่เขามากแหละ อืม แต่ก็นะ
เราได้แต่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปไม่ได้คิดไม่ได้ฝันว่าจะได้คบได้เป็นแฟนกับพี่เขาเลย
เพราะเป็นชะนีที่ไม่สวยเอาซะเลย ออกแนวหมูน้อยตุ้ยนุ้ย 5555

----------------------------------------------------เวลาผ่านไป1เทอม-------------------------------------------------
          
          มอ2เทอม2 เราก็ยังชอบพี่เขาอยู่ดี แต่ตอนนั้นอยู่ดีๆเราก็มีคนมาจีบ
ก็เป็นเพื่อนเรานั่นแหละแต่อยู่คนละห้องน่ะ แล้วก็ได้เป็นแฟนกัน คบกันได้ปีนึงก็เลิกกันไป
เพราะเขาไปจีบสาวน้อยอีกคนนึง เราก็เสียใจไปตามระเบียบ แต่ระหว่างนั้นก็แปลกนะเว้ย
เราก็ยังรู้สึกเหมือนชอบพี่หมาอยู่แหละพอตอนอยู่มอ4เราก็มีแฟนใหม่อีกคนนึง
ก็คบกันไป แล้วก็เลิกกันเหมือนเดิม
          เหมือนจะผ่านไปนานในช่วงที่เรามีแฟนนั้นเราก็ยังรู้สึกไม่ต่างจากเมื่อก่อน
ที่เราชอบพี่หมาเลย ชอบอยู่เหมือนเดิม ยังตามส่องชีวิตพี่เขาเป็นชะนีน่ากลัวไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ 5555
ไม่รู้แหละ ก็เหมือนพี่เขาเป็นคนแรกที่เราชอบด้วยมั้งถึงยังไม่ลืม พี่เขายังอยู่ในใจตลอดเลย
ยังชอบอ่ะ ชอบเวลาที่พี่เขายิ้ม มันน่ารักว่ะ โคดชอบเลย เวลาคือผ่านไปนานมาก
          ข้ามไปเลยตอนเรียนอยู่ปี1 สมัยนั้นมีเฟซบุ๊กละเนอะ อยู่ดีๆเราก็ไปเจอเฟซพี่เขา
ไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนกันตอนไหน ไม่รู้ใครแอดใครรู้แต่ตอนนั้นโคดดีใจอ่ะ ยิ้มแก้มจะแตกเลย
เข้าไปส่องทุกวัน เหมือนพี่เขาจะมีแฟนด้วย แต่ก็คล้ายๆว่ากำลังเลิกกับแฟนแหละ
เห็นตัสพี่เขาเพ้อๆอยู่ช่วงนึง เราก็เข้าไปส่องทุกวัน ได้แค่ดูแหละ ไม่กล้าทักไปคุย
ขนาดกดไลค์ยังไม่กล้ากดเลย ตื่นเต้น 555555 คือเราก็งงแหละ ทำไมวะ ทำไมเราไม่กล้าขนาดนี้วะ
ทำไมรู้สึกเขินขนาดนี้ คุยกันซักคำยังไม่เคยเลย คือแบบมันบอกไม่ถูกอ่ะ
ตัวเราเองก็ยังคงปล่อยเวลาให้ผ่านไปเหมือนเดิม ขึ้นปี2ก็ยังเหมือนเดิม
เข้าไปแค่ดูความเป็นไปของพี่เขา ว่าพี่เขาไปไหน ทำอะไร  ยังไง
เท่าที่แอบส่องดูมานาน(มากกกกกกกกกกกกกกกกกก) พี่เขาก็ไม่เห็นจะมีแฟนใหม่นะ อิอิ
เราก็แอบดีใจ ไม่รู้ดีใจทำไม ชะนีขี้มโน แล้วแบบเราก็คิดนะ เหยยยยยย เราชอบเขานะเว้ยยยยย
แล้วถ้าเราขี้ขลาด เราไม่กล้าอยู่แบบนี้แล้วเขาจะรูมั้ย ก็ไม่!!!!!
          เวลาผ่านไปอีกจนเรียนปี2เทอม2 วันนั้นเราอะเลิ๊ดอะไรไม่รู้ เข้าไปส่องเฟซพี่เขาตามปกติ
แต่แล้วก็คิดบ้าอะไรขึ้นมาไม่รู้  กดไลค์รูปพี่เขารัวๆเลย แล้วคือแบบซักพัก แจ้งเตือนไทม์ไลน์
"แต้งไลค์นะครับ" โพสโดยพี่เขา เหยยยยยย
คือใจมันชักดิ้นชักงอจริงๆว่ะแกรรรร ทำอะไรไม่ถูกแค่พี่เขามาโพสให้แค่นี้ก็ต้องกรีดร้องคนเดียวในใจ
แล้วเราก็ตั้งสติก่อนจะพิมพ์ กลัวมือลั่น 55555 ตอบกลับไปว่า "ไม่เป็นไรค่า พอดีคนมันว่าง"
คือแบบบบบบบ เอิ่มมมมม ชะนีก็ยังไปคอมเม้นตอบแบบกวนทีนพี่เขาอีก
อ่ะ ซักพัก เอาอีกแล้วข่าาาาาาาาาาาาาา แชทเด้งเลยข่าาาาาาาาา
คุณพระ !!! พี่เขาทักมา เหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ชีวิตชะนีคือแบบ
คือดีอ่ะ เลือดสูบฉีดทั่วร่างกาย นอนด่าวดิ้นๆๆๆๆ จิกหมอนจิกผ้าห่มรัวๆคือทักมาแค่สติ๊กเก้อไง
เราก็สติ๊กเก้อตอบเลยค่ะ เรายังไม่กล้าพูดอะไร จึงเกิดสงครามสติ๊กเก้อขึ้น
เอิ่มมมมม พี่เขาก็บอกว่า พอละๆ 55555  แล้ววันนั้นที่พี่เขาทักมามันก็ประมาณสามทุ่มอ่ะ
คุยกันไป ถามอะไรไร้สาระ กันสักพัก พี่เขาก็บอกว่าง่วงแล้ว นอนก่อนนะ เหลือบดูเวลา.....สี่ทุ่มครัชช
ไอ่เราก้คือเฟลเลยจ่ะ ความรู้สึกก่อนหน้านี้ที่มันพุ่งสูงปรี๊ดดดดดดดด ทะลุเพดาน ทะลุหลังคาหอออกไป
มันก็ดาวน์ลงทันที เหมือนตัวเองกำลังดิ่งลงเหวอย่างรวดเร็ว คิดไปต่างๆนานา
ว่าพี่เขาอาจจะไม่อยากคุยกับเราอ่ะนะก็เลยบอกว่าง่วง คงไม่อยากพูดตรงๆ
กลัวเราเสียใจเรานี่เป็นชะนีขี้มโนของแท้เลย ก็ตามนั้นแหละ พี่เขาบอกจะนอนนี่นาเราก็หยอกไปว่า
เหยยย เป็นเด็กอนามัยเหรอ รักษาสุขภาพจังนอนก่อนสี่ทุ่มแล้วก็ปิดท้ายด้วยการบอกฝันดีตามระเบียบ
แต่ในใจนี้คือ โคดเฟลอ่ะ เสียใจ ได้คุยกันนิดเดียวเอง คิดไปว่าคงไม่ได้คุยกันอีกแล้วละมั้ง
แต่ก็ช่างมันเถอะ อย่างน้อยๆ เราก็ได้คุยกับคนที่เราชอบและอยู่ในใจเรามาตลอด เฮ้อออออออออ
แล้วก็อัพตัสเพ้อไปอีกกกกก งื้อออออเราคงหมดหวังแล้วสินะ ชอบมาตั้งหลายปี ได้คุยกันแค่นี้เองงงงงง
กระซิกๆๆๆๆ และแล้วก็หลับไปพร้อมความหวังที่ไม่มีเหลือ

----------------------------------------------------ตรึ๊งงงงงง--------------------------------------------------

          เราตื่นแล้วก็ออนเฟซไว้ตามปกติ ดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยๆ มีเสียงแชทเด้ง
เรากดเปิดหน้าเฟซบุ๊กขึ้นมา แล้วก็ต้องตกใจและกรี๊ดรัวๆอีกครั้ังงงงงง จริงเหรอแกรรรร
นี่ไม่ได้ฝันใช่มะ คือเหมือนชะนีโดนน้ำร้อนลวก 55555  รู้สึกว่าตอนนั้นตัวเองคือเหมือนคนบ้าอ่ะ
ดีใจอะไรนักหนาไม่รู้ พี่เขาทักแชทมาแล้ว พี่เขาทักมาจริงๆเว้ยยยยยยย
"มอนิ่งงงงงงง" พร้อม สติ๊กเก้อยิ้มมมมม เฮ้อออออ ยิ้มแก้มแตกเลยวันนี้ทั้งวัน
งื้อออออเราดีใจมากแหละ คือเหมือนเรากดอ่านแล้วไม่ตอบไง เราคงอึ้งไปนานแหละ พี่เขาก็เลยทักมาอีก
คราวนี้ละคือตั้งสติที่มีอยู่ และเรียกสติที่มันหล่นลงพื้นกลับคืนมา ฮึ๊บบบบ
แล้วก็ตอบแชทพี่เขาไปทันที แล้วเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ หยอกกันบ้างอะไรกันบ้าง
คุยกันก็เกือบเดือนเราก็รู้สึกว่า พี่เขาก็น่าจะมีใจให้เรามั่งแหละว๊าาาาา
(นอกจากจะขี้มโนแล้วยังเข้าข้างตัวเองหลงตัวเองที่หนึ่งเลย) ฮรี่ๆก็คุยกัน2เดือนแหละ
แล้วพี่เขาก็ขอเราเป็นแฟน จะรีรออะไรล่ะ ตอบตกลงดิ
คือวินาทีนั้นคือมันเหมือนฝันอ่ะ เราไม่คิดเลยว่าจะได้คุยกัน ได้คบกันแบบนี้จริงๆ มันโคดดีเลย
--------------------------------------------------------------------------
พี่เขาเป็นผู้ชายที่ดีมากเลยค่ะ เราไม่รู้เหมือนกันว่าลับหลังเราพี่เขาจะเป็นแบบไหน
แต่ช่วงเวลาที่คบกันมา พี่เขาดูแลเอาใจใส่เราดีมากเลย เราอยู่ไกลกันค่ะ คนละจังหวัดเลย
เพราะเราเรียนคนละที่แหละ แต่พี่เขาก็มาหาเราตลอดๆ เขาเป็นคนสุภาพมากๆ
เราเข้ากันได้ดีค่ะ มีอะไรก็คุยกันได้ทุกเรื่องเหมือนเพื่อนกันเลย กวนตีนกัน แหย่กัน
และพี่เขาก็ยังเป็นที่ปรึกษาที่ดีมากค่ะเวลามีเรื่องไม่สบายใจเราก็ชอบระบายให้พี่เขาฟัง
อาจจะหลายครั้งที่เราโมโหเราก็มีเหวี่ยงมีวีนใส่พี่เขา  55555 ชอบดุพี่เขาตลอดเลย
แต่พี่เขาไม่เคยโกรธเราเลย ง้อเราตลอดๆด้วยซ้ำ ทำตัวน่ารักเหมือนแมวขี้อ้อน
คือเป็นนาฬิกาปลุกเราทุกเช้า ยอมนอนดึกเพื่ออยู่เป็นเพื่อนเราตอนทำงาน
รอเราจนดึกเพื่อที่จะคุยกับเรา บอกฝันดีก่อนนอนทุกคืน บอกรักทุกวัน
พอถามว่าไม่เบื่อหรือไง เขาก็บอกว่า ก็รัก แค่อยากบอก อยากให้รู้  
คือเราก็อินมาก อินมาจะปีนึงละ 555555 ไม่รู้ว่ามันเป็นช่วงโปรโมชั่นหรือปล่าว
แต่เราก็ดีใจที่อย่างน้อยๆ เราก็ได้คบกับคนที่อยู่ในใจของเราจริงๆ  ความรักมันไม่ยาก แต่มันก็ไม่ได้ง่าย
สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้สำหรับคนที่กำลังรอคอยความรักจากคนในใจ หรือกำลังตามหาความรัก
บางทีความรักมันก็ต้องรอเวลาจริงๆ ไม่รู้ว่าเหมือนกันว่าใครที่จะเป็นคนกำหนด
ว่าถึงเวลาแล้วที่คนคนนี้ควรจะได้เจอกับความรักอาจเป็นคนบนฟ้า อาจเป็นโชคชะตา
หรืออาจจะเป็นตัวเราเอง ก็ได้ที่กำหนดมัน

          แต่สุดท้ายแล้ว...สิ่งที่ยากกว่าการได้มา ก็คือ การรักษามันไว้ ความรักก็เช่นกันค่ะ
                                       (ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ)