สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน เราเคยตั้งกระทู้ถึงแฟนคนนี้เมื่อนานมาแล้วว่าอยากเลิกกับเค้าอย่างนู้นอย่างนี้ ประมาณ2กระทู้ได้
แต่พอมาวันนี้วันที่ต้องเลิกกันจริงๆ เรากลับเสียสติไปหมด เราเหมือนใช้ชีวิตไม่เป็นยังไงไม่รู้ มันแบบรู้สึกโหว่งๆในใจยังไงไม่รู้ เนื่องด้วยเราเป็นโรคซึมเศร้าที่พอควรด้วยละมั่ง เรื่องที่เลิกกับแฟนก็แบบต่างคนต่างอารมณ์ร้อนไม่ยอมกันอ่ะ แต่เรารักเค้ามากนะ แต่ชอบพูดว่าเกลียดคือเราไม่ชอบพูดคำว่ารักแต่เค้าจะรู้เสมอว่าเราจะพูดไปเล่นๆ ไม่รู้สิเดี่ยวนี้เราอารม์ไม่ค่อยดีบ่อย ไม่รู้มันเกี่ยวกับการที่เรากำลังรักษาโรคซึมเศร้าด้วยรึเปล่า เค้าจะเป็นฝ่ายยอมตลอด เราชอบบอกเลิกเค้าบ่อยๆเพราะเราเครียด แต่เค้าไม่เคยคิดจะเลิกกับเราตามง้อเราตลอด เค้าเป็นคนดีนะ ช่วยเราเสมอ คิดถึงเราก่อนตลอด แต่ในแง่ที่ไม่ดีของเราคืออารมณ์ร้ายขึ้หึงหวง เราเลิกกันเพราะทะเลาะกันเรื่องเล็กๆ แต่กลับลามมาเป็นเรื่องใหญ่ซ่ะงั้นจนมีการทำร้ายกันและกัน สุดท้ายเราเจ็บหนัก ตอนนั้นคิดไรไม่ออก คิดแค่ว่าจะเลิก เกลียดจริงๆไม่อยากอยู่ด้วยกันแล้ว (คือเราอยู่บ้านเดียวกันแล้วค่ะ คือจะหมั่นกันในอีกไม่กี่เดือนค่ะ ครอบครัวเราชอบเค้ามากเลยไว้ใจให้เราไปอยู่กับเค้าเพราะเราจะได้ไม่อยู่เดียว) พอหลังจากที่ทะเลาะกันเสร็จเราเจ็บตัวไปหมดเลย สภาพแบบโทรมมากปากแตกแขนช้ำขาช้ำ ตอนนั้นเราโกรธและโมโหมากๆอ่ะ เกลียดด้วย เรื่องๆต่างๆมันแบบเราคิดโดยไม่ทันตั้งตัวเราโทรฟ้องแม่ แม่เราเลยบอกให้กลับมาบ้านป้า แล้วใช้ชีวิตปกติ ตอนแรกเค้าไม่ยอมนะค่ะ แต่ครั้งนี้เค้าเปลี่ยนเค้าไม่ง้อเราเค้าไม่แคร์เราเหมือนครั้งก่อนๆ และด้วยความที่เราโมโหเราเลยเก็บของทุกชิ้นกลับบ้านป้าแต่เค้าก็ยังไม่วายตามมาทวงเงิน 3000 บาทค่ามัดจำค่าเทอมจากเราค่ะ แต่เงินที่เค้ายืมพี่สาวเราไป5000 เมื่อต้นปีอ่ะ เราเป็นคนผ่อนคืนให้พอเราเอาเรื่องนั้นมาพูดเค้ากลับด่าเสียๆหายๆหน้าบ้าน คือเราไม่เคยเห็นเค้าในมุมนี้อ่ะตกใจเหมือนกันเพราะส่วนมากจะเป็นเรามากกว่า
วันที่เลิกกันเราแฮปปี้นะ แต่หลังจากนั้นทำมัยเราใช้ชีวิตปกติไม่ได้อ่ะ
เราไม่รู้ว่าเราเสียใจตรงไหน เราไม่รู้แต่เรารู้คือตอนนี้เราคิดถึงเค้าเรารักเค้ามาก แต่คงกลับไปคบกันไม่ได้แล้ว เค้าโพสเฟสด่าเรา เค้าลบเราออกจากชีวิต และพ่อแม่เค้าและพ่อแม่เราก็บอกให้ต่างคนต่างห้ามติดต่อกัน คือมันเป็นโมเม้นที่
อ่ะ เรารู้นะว่าเค้าทำร้ายเราแต่เราก็มีส่วนผิด ผิดมากด้วยเรารู้ว่าเราเป็นคนทำให้เค้าโมโห เรานอนร้องไห้ทุกคืนเลยหนักกว่าทุกครั้ง เราส่องเฟสเค้าตลอดเลย เราคิดถึงเค้ามาก ไม่รู้สิ เหมือนทุกๆวันที่ผ่านมาเรามีความสุขเพราะเค้าอ่ะ เค้าพยายามบำบัดเราทำให้เรามีความสุขต่างๆนานา เพื่อนๆว่าเราประสาทมัยที่คิดถึงผู้ชายคนนี้ แต่เราไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรแล้ว เราไม่ได้ไปทำงานมาหลายวันแล้วคงต้องโดนไล่ออกแน่ๆเพราะตอนนี้เราเรียนทวิภาคีอยู่มีสัญญาฝึกงาน1 ปี แต่เราไปไม่ไหวทั้งกายและใจเรายังไม่พร้อมเลย ทุกเรื่องตอนนี้คิดถึงแค่เค้าคนเดียวเลย แบบนี้มันแย่กว่าตอนจะเข้าบำบัดโรคซึมเศร้าส่ะอีกนะ
เราลืมเค้าไม่ได้จริงๆ ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว พยายามแล้วแต่ยิ่งคิดถึง คิดถึงวันเวลาดีๆที่มีด้วยกันเสมอ แม้ว่าใครจะบอกว่าเราโง่ก็ยอมอ่ะ กว่าจะรักได้ยากขนาดไหนตอนทำใจสิยากมากกว่า
เลิกกับแฟนแต่ไม่มีความสุขเลย ใช้ชีวิตทรมานมาก
แต่พอมาวันนี้วันที่ต้องเลิกกันจริงๆ เรากลับเสียสติไปหมด เราเหมือนใช้ชีวิตไม่เป็นยังไงไม่รู้ มันแบบรู้สึกโหว่งๆในใจยังไงไม่รู้ เนื่องด้วยเราเป็นโรคซึมเศร้าที่พอควรด้วยละมั่ง เรื่องที่เลิกกับแฟนก็แบบต่างคนต่างอารมณ์ร้อนไม่ยอมกันอ่ะ แต่เรารักเค้ามากนะ แต่ชอบพูดว่าเกลียดคือเราไม่ชอบพูดคำว่ารักแต่เค้าจะรู้เสมอว่าเราจะพูดไปเล่นๆ ไม่รู้สิเดี่ยวนี้เราอารม์ไม่ค่อยดีบ่อย ไม่รู้มันเกี่ยวกับการที่เรากำลังรักษาโรคซึมเศร้าด้วยรึเปล่า เค้าจะเป็นฝ่ายยอมตลอด เราชอบบอกเลิกเค้าบ่อยๆเพราะเราเครียด แต่เค้าไม่เคยคิดจะเลิกกับเราตามง้อเราตลอด เค้าเป็นคนดีนะ ช่วยเราเสมอ คิดถึงเราก่อนตลอด แต่ในแง่ที่ไม่ดีของเราคืออารมณ์ร้ายขึ้หึงหวง เราเลิกกันเพราะทะเลาะกันเรื่องเล็กๆ แต่กลับลามมาเป็นเรื่องใหญ่ซ่ะงั้นจนมีการทำร้ายกันและกัน สุดท้ายเราเจ็บหนัก ตอนนั้นคิดไรไม่ออก คิดแค่ว่าจะเลิก เกลียดจริงๆไม่อยากอยู่ด้วยกันแล้ว (คือเราอยู่บ้านเดียวกันแล้วค่ะ คือจะหมั่นกันในอีกไม่กี่เดือนค่ะ ครอบครัวเราชอบเค้ามากเลยไว้ใจให้เราไปอยู่กับเค้าเพราะเราจะได้ไม่อยู่เดียว) พอหลังจากที่ทะเลาะกันเสร็จเราเจ็บตัวไปหมดเลย สภาพแบบโทรมมากปากแตกแขนช้ำขาช้ำ ตอนนั้นเราโกรธและโมโหมากๆอ่ะ เกลียดด้วย เรื่องๆต่างๆมันแบบเราคิดโดยไม่ทันตั้งตัวเราโทรฟ้องแม่ แม่เราเลยบอกให้กลับมาบ้านป้า แล้วใช้ชีวิตปกติ ตอนแรกเค้าไม่ยอมนะค่ะ แต่ครั้งนี้เค้าเปลี่ยนเค้าไม่ง้อเราเค้าไม่แคร์เราเหมือนครั้งก่อนๆ และด้วยความที่เราโมโหเราเลยเก็บของทุกชิ้นกลับบ้านป้าแต่เค้าก็ยังไม่วายตามมาทวงเงิน 3000 บาทค่ามัดจำค่าเทอมจากเราค่ะ แต่เงินที่เค้ายืมพี่สาวเราไป5000 เมื่อต้นปีอ่ะ เราเป็นคนผ่อนคืนให้พอเราเอาเรื่องนั้นมาพูดเค้ากลับด่าเสียๆหายๆหน้าบ้าน คือเราไม่เคยเห็นเค้าในมุมนี้อ่ะตกใจเหมือนกันเพราะส่วนมากจะเป็นเรามากกว่า
วันที่เลิกกันเราแฮปปี้นะ แต่หลังจากนั้นทำมัยเราใช้ชีวิตปกติไม่ได้อ่ะ
เราลืมเค้าไม่ได้จริงๆ ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว พยายามแล้วแต่ยิ่งคิดถึง คิดถึงวันเวลาดีๆที่มีด้วยกันเสมอ แม้ว่าใครจะบอกว่าเราโง่ก็ยอมอ่ะ กว่าจะรักได้ยากขนาดไหนตอนทำใจสิยากมากกว่า