สวัดดีค่ะ เรื่องของจขกท.ก็เป็นเรื่องธรรมดาทั่วไปไม่ได้พิเศษหรือน่าสนใจอะไรเท่าไหร่นะค้ะ  จขกท.แค่อยากเล่าเรื่องๆหนึ่งซึ่งเกิดจากความรู้สึกดีดีที่วันนี้มันหายไปพร้อมกับคนที่สร้างความรู้สึกนี้ขึ้นมาค่ะ เรื่องก็มีอยู่ว่า(ขอแทนตัวว่าเรานะค้ะ) เราได้มีโอกาสได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งค่ะ เราเจอกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งค่ะแล้วบังเอิญเราเล่นแอปพิเคชั่นหนึ่งซึ่งแค่เราอยู่ใกล้กันเราก็จะเจอกันอ่ะค่ะ(ตอนนั้นที่ตัดสินใจแอดเพื่อนไปเพราะครั้งแรกที่เราเห็นเค้าเรารู้สึกว่าอ๊อยยยคนนี้คือใช่อ่ะ ผู้ชายที่แบบสเปคเราทุกอย่างเลย หล่อเข้มมีหนวดจิ๋มหุ่นนักบอลหูยยยย) เราได้ทำความรู้จักกันแล้วเราก็คุยกันไปเรื่อยๆคุยกันทุกวันจนเขากลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันที่เราจะต้องคุยด้วย ตลอดเวลาที่คุยกันเรายอมรับค่ะว่าเรารู้สึกดีกับเขามากแล้วเราก็คิดว่าเขาน่าจะรู้บ้าง บางทีเขาก็มีแคร์เราบ้างนะค้ะ คือตลอดเวลาที่คุยกันมีแต่เรื่องดีๆความรู้สึกดีๆ จะไม่ดีก็มีแต่เราที่งี่เง่าน่ารำคาญบางทีเขาก็สนใจบางทีเขาก็ไม่สนใจนะค้ะ เราเคยถามเขาว่าเขามีแฟนหรือยังเขาก็ไม่เคยตอบนะค้ะ มีแต่เปลี่ยนเรื่อง แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรคิดแค่ว่าคนมีแฟนเขาจะมาคุยกับเราแบบนี้ทุกวันหรอเลยไม่ได้คิดมากหรือถามอะไรต่อ เราคุยกันมาได้ประมาณ2เดือนกว่าๆ(ดูเป็นเวลาสั้นเนอะ) ช่วงนั้นเขาก็เริ่มทำตัวห่างๆหายๆไม่ทักมาบ้างไม่ตอบมาบ้างหายไปข้ามวันข้ามคืนบ้าง เราก็ทักเขาไปทุกวันๆเขาก็ไม่อ่านไม่ตอบเป็นแบบนี้ไปประมาณ3วันเขาก็กลับมาค่ะ บอกว่าโทรศัพท์เอาไปขายมาเพิ่งไปซื้อมาใหม่ เราก็ไม่ได้สนใจขอแค่เขากลับมาก็พอ แต่หลังจากนั้นทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆค่ะ เขาห่างไปเรื่อยๆค่อยๆหายไป จนสุดท้ายเขาหายไปจริงๆค่ะ เราก็เลยไปค้นหาเฟสบุ๊คเขา(ซึ่งตลอดเวลาที่คุยกันมาเขาไม่เคยไห้เฟสบุ๊คเรานะค้ะแล้วเราก็ไม่เคยขอ) แล้วโชคชะตาก็เป็นใจอีกครั้งหนึ่งค่ะเราหาเฟสเขาเจอ แต่วินาทีแรกที่เรากดเข้าไปเราเจอรูปภาพหน้าปกที่เขาถ่ายกับผู้หญิงคนหนึ่งค่ะ เราคิดในใจภาวนาในใจว่า ขอไห้เพิ่งคบกันเพิ่งเจอกันด้วยเถอะ เราจะได้รู้สึกว่าเขาหายไปเพราะเขามีแฟนแล้ว แต่มันไม่ใช่ค่ะ เราเห็นโพสวันครบรอบ 3ปี4เดือนของเขา  เรานี่อึ้งไปเลยค่ะ ฮ่าๆๆ ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกใจนี่คิดว่า เห้ยนี่เรากำลังแอบคุยกับแฟนคนอื่นยุ่หรอเนี้ย แล้วที่ผ่านมาเขามาคุยกับเราทำไม ทำไมเขาไม่บอกมาตรงๆว่ามีแฟนแล้ว มาไห้ความหวังทำไม คำถามมากมายไปหมดเลยค่ะ จนตอนนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วที่เราเลิกคุยกับเขาไป แต่แปลกที่ทำไมเราลืมเขาไม่ได้สักที ทำไมเรายังไปส่องเฟสเขาคนแรกและทุกวันที่ลืมตาตื่นนอน และเขาก็เป็นคนสุดท้ายที่เราเข้าไปส่องเฟสก่อนหลับตาลงนอน และทุกครั้งที่เราว่างเราจะเข้าไปส่องตลอด เข้าไปดูว่าเขาทำอะไรที่ไหนสบายดีหรือป่าว(ทั้งๆที่มันไม่ใช่หน้าที่เราแฟนเขาก็มีเขาก็ดูแลกันดีเราก็เป็นได้แค่ตัวเผือก) เราไม่รู้เลยว่าเราควรจะทำยังใงเราถึงจะลืมจะลบเขาออกไปได้ ทุกวันนี้เราเหมือนอยู่กับการเฝ้ารอ ซึ่งเราหาคำตอบไม่ได้เหมือนกันว่ารออะไร ในเมื่อเขาก็ไม่ได้บอกไห้เรารอเลยด้วยซ้ำ เราเหมือนกลายไปเป็นคนที่แอบรักแฟนคนอื่นไปเฉยๆเลย  ความรู้สึกตอนนี้มันอึดอัดมากเราคิดถึงเขาอยากกลับมาคุยกับเขาเหมทอนทุกๆวัน อยากไห้เขาแคร์อยากไห้เขาง้อเราเหมือนเมื่อก่อน แต่มันติดที่ว่าเขามีแฟนแล้ว เราควรลืมควรลบควรเจียมตัว เราทำได้แค่การกระทำค่ะ แต่ความรู้สึกเรามันห้ามไม่ได้ เราอยากระบายไห้ใครสักคนฟังก็คงไม่มีใครเข้าใจ เราอยากร้องไห้เราก็ร้องไม่ออก เราไม่เคยคิดเลยว่าเราจะมารู้สึกอะไรมากขนาดนี้ นี่เรารักคนที่เขาไม่คิดจะรักเราสักนิดไปได้ยังใง  เห้ออออออ นี่เราเอาเวลาเอาความรู้สึกดีๆมามอบไห้กับคนที่ไม่เคยเห็นค่าเราเลย เรามอบเวลาและความรู้สึกดีๆไปไห้กับคนที่แค่คิดที่จะเล่นตลกแก้เหงาขำๆกับเราแบบนี้ได้ยังใง เง้ออออออออออ   ขอบคุณนะค้ะที่ไห้เราระบายไห้เราได้เล่าอะไรที่ไร้สาระออกมาค่ะ.