ไม่ได้เพอร์เฟค แค่งานอดิเรกมันเยอะเกินไป (กระทู้ระบาย+ขอความเห็น//เข้ามาอ่านเถอะครับ จะได้เป็นที่คาระวะของ จขกท.)

เริ่มเลยครับ ช่วง 2-3 สัปดาห์ที่ผ่านมาก่อนปิดเทอม ผมมีปัญหากับเพื่อนกลุ่มนึงที่อยู่คนละห้อง(แต่อยู่คณะสีเดียวกัน) มันบอกว่าผม "เพอร์เฟค" เป็นสาเหตุให้กลุ่มมันอิจฉา แล้วทีนี้ก็เริ่มก่อกวนแกล้งผมต่างๆนาๆ ส่งข้อความมาด่าในเฟสบ้าง ไอจีบ้าง ผมก็ไม่ใช่พ่อพระนี่ที่จะนิ่งได้ ผมก็ด่าสวนกลับสิครับ แต่แล้วเรื่องมันก็บานปลายมาจนถึงช่วงสอบที่มันนัดผมไปเคลีย แต่ผมก็ไม่ได้ไป จนมันตามจิกมาจนถึงทุกวันนี้นี่แหล่ะครับ

ส่วนตัวผมเองนั้นยังไม่เข้าใจมาจนถึงบัดเดี๋ยวนี้ ว่าผมไปทำอะไรให้มัน เพราะแต่แรกเริ่มเดิมทีผมเองก็ไม่เคยไปวุ่นวายอะไรกับห้องนั้นเลย แค่ใช้ชีวิตตามประสาเด็กม.ปลายทั่วไป ไม่ได้โลกสวย พอลองถามเพื่อนตัวเองดูว่าผมน่าหมันไส้หรอ มันก็บอก ใช่!! แถมมีการบอกว่าผมมัน งานอดิเรกเยอะเกินไป อีก

เอาล่ะสิ งงครับพี่น้อง!! ผมอยากบอกพวกมันจังเลยว่าที่ตูไม่ไปแ-กเหล้าติดยาเหมือนคนอื่นก็ดีแค่ไหนแล้ววะ! พอดีผมเองก็เด็กกิจกรรม เพราะรู้ว่าตัวเองไม่ได้เรื่องเรื่องการเรียน(ยกเว้นด้านภาษา) ก็เลยเข้าชมรมบาส เป็นตัวจริง รร. ได้ แต่ต้องใช้ความพยายามและยืนด้วยลำแข้งตัวเองล้วนๆ

อีกประการหนึ่งคือผมเป็นคนชอบดูอนิเมะมากถึงมากที่สุด เลยชอบวาดรูป ลงประกวนนู่นนี่นั่นจนได้เงินราววัลมาเยอะแยะพอถมบ้านได้ และด้วยความบ้าการ์ตูนของตัวเองเลยพาลอยากเล่นกีตาร์เป็น เลยเอาเงินที่ได้ทุนมาบวกกับเงินเก็บ รวมทุนเก็บตังค์เองซื้อกีตาร์ fender มาได้ตัวนึง จากนั้นก็หัดเล่นเอง(เริ่มหัดตอน ม.2)บ้าง ให้เพื่อนสองบ้าง แวะไปชมรมดนตรีสากลบ้าง บลาๆ เยอะแยะ แต่พอขึ้น ม3 ไม่ทันได้แกะห่อสมุดที่โรงเรียนแจกให้ ขุนแม่ที่รักก็จับผมยัดเข้าคอสเรียนเปียโน โอ้พระเจ้า!! แค่นี้งานอดิเรกตูยังไม่พออีกเหรอ????

//คืออยากถามเพื่อนๆดูครับว่า การที่ผมทำอะไรหลายๆอย่างได้แบบนี้ มันดีแล้วหรอ? ผมควรเลิกทำไหมถ้ามันเกิดปัญหาแบบนี้ต่อไป หรือผมควรจะเอายังไงกับชีวิตตัวเองดี