มองตัวเองในแง่ร้าย จะแก้ยังไงดี

ความรู้สึกแบบนี้เป็นมาบ่อยๆค่ะ ตั้งแต่ช่วงประถม ถึงตอนนี้ก็อยู่ปีสี่แล้ว แต่ยังมีความคิดแบบนี้อยู่ มันก็มีบางช่วงค่ะ ที่ความคิดนี้หายไป แต่ก็กลับมาเยี่ยมเราบ่อยๆ
ทุกวันนี้ เรามีเพื่อนดีๆก็เยอะ เพื่อนไม่ดีก็มีบ้าง พ่อแม่และน้องสาวก็รักเราดี แต่เวลาที่เราทำอะไรผิดพลาด เราก็มักจะโทษตัวเองว่า เราเป็นคนที่ผิดเองทั้งหมด
ตัวอย่างเช่น สมัยก่อนตอนอยู่ชั้นประถมต้นๆ เราลืมเขียนชื่อบนหัวข้อสอบ มานึกได้ตอนใกล้ส่งเลยรีบเขียน ตอนนั้นต้องต่อแถวส่งค่ะ คุณครูเดินมาเห็นเข้า ก็ตีเราไม่ยั้งแรงๆหลายครั้ง เราก็ร้องไห้เพราะตอนนั้นอายุแค่แปดขวบ กลับบ้านก็ไม่กล้าบอกพ่อแม่ เพราะคิดว่าเป็นความผิดของเราเองที่ไม่ยอมเขียนหัวข้อสอบ แต่พอโตขึ้นก็พบว่าเราก็ผิดนะแต่เราน่ะโดนกระทำเกินกว่าเหตุ และมีอีกหลายสถานการณ์ที่เราโทษตัวเอง  ส่วนมากแล้วเรื่องร้ายๆทั้งหลายที่เกิดขึ้นในชิวิตเรา แม้ว่ามันจะไม่ใช่ความผิดของเราเลยก็ตาม ทั้งๆที่รู้อยู่ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเราคือคนที่ผิดเองหมดทุกอย่าง
ก็ต้องยอมรับนะคะว่า ความคิดเเบบนี้ของเราผลักดันให้เราอยากประสบความสำเร็จจนเริ่มพัฒนาตนเองให้ขยัน และละเอียดรอบคอบมากขึ้น ทำให้เราได้เรียนรู้ข้อบกพร่องของเรา
แต่ข้อเสีย ก็คือ เราร้องไห้บ่อยมาก จิตตกบ่อยมาก ฟุ้งซ่าน และที่สำคัญมันมีผลต่อทัศนคติและชีวิตประจำวันของเราค่ะ เรากลายเป็นคนที่เครียดและจริงจังมากเกินไป เป็นคนที่เวลาอยู่คนเดียวก็จะคิดแต่เรื่องที่แย่ๆที่เคยผ่านเข้ามาไม่ว่ามันจะเล็กน้อยหรือผ่านมานานแค่ไหน เราก็ยังจำได้และเก็บมาคิดวนซ้ำไปมาบ่อยๆ จนเพื่อนและอาจารย์หลายคนเคยทักว่า เวลาเรานั่งเฉยๆไม่ได้ทำอะไร ก็เหมือนว่าคิ้วเราขมวดตลอดเวลา แม้ว่าจะไม่ได้มีเรื่องเครียดหรือเรื่องที่ไม่เข้าใจก็ตาม
เราจะต้องทำยังไงคะที่จะเลิกโทษตัวเองแบบนี้ เลิกคิดว่าตัวเองไม่เอาไหน นิสัยไม่ดี หรือว่ามีข้อบกพร่อง อย่างนี้สักทีคะ