ห้องเพลง**คนรากหญ้า** พักยกการเมือง มุมเสียงเพลง มุมนี้ไม่มีสี ไม่มีกลุ่ม............มีแต่เสียง 9/10/2015

     วันนี้ไม่มีรีวิวภาพยนต์นะครับ เนื่องจากมีเวลาน้อย เตรียมเขียนไม่ทัน ผมจึงอาศัยพื้นที่โพสต์นี้ เพื่อขอแจ้งข่าวและขออำลาเพื่อนๆในโพสต์นี้เลยนะครับ พรุ่งนี้ผม ต้องเข้า ร.พ. เพื่อตรวจร่างกายดดยละเอียดก่อนการผ่าตัด และนอนรอการผ่าตัดจริงๆในวันจันทร์ และมีกำหนดนอนต่อที่ ร.พ.เพื่อเช็คสภาพหลีงการผ่าตัดอีกประมาณหนึ่งอาทิตย์ ซึ่งวันนี้คงเป็นโอกาสสุดท้ายที่ผมจะได้เข้ามาในพันทิป ก่อนจะไปโฮมเสตย์ยาวที่ ร.พ.ร่วมๆ 10 กว่าวัน เพื่อรักษาตัว






     อาศัยโพสต์นี้ การคำอำลากันล่วงหน้าไว้ก่อนเลยนะครับทุกๆท่าน ส่วนภาพประกอบก็เป็นการปลุกปลอบขวัญตัวเอง เหมือนอย่างที่เพิ่งไปทำบุญโลงศพมาสดๆร้อนๆในวันนี้ ที่ภรรยาบังคับพาไป บอกว่าแก้เคล็ดกันไว้ก่อน คุณเธอบังคับผมคนเดียวไม่พอ ยังไปบังคับลูกสาวด้วย แถมขนลูกนงลูกน้องไปกันหมดทั้งบริษัท ทำราวกับว่าจะเป็นโอกาสในการทำบุญร่วมกับผมอย่างนั้นแหละ

     ไอ้เราก็สงสัย แต่ไม่กล้าถามให้มากความว่า ตกลงนี้ หมอที่เมิง...งง แนะนำให้มาผ่าตัดให้ผัวเมิง มันเก่งจริงหรือเปล่าฟร่ะ ทำไมต้องแก้เคล็ดเพื่อไว้ด้วยล่ะ ชักหวั่นๆใจ นี้เป็นแผนฆาตกรรมฮุบสมบัติฉ้านรึเปล่าเนี๊ยะ นัง...คุณเมียที่เคารพ

     อ่านแล้วอย่าคิดมากนะครับ เพราะปกตินิสัยผมก็หาสาระไม่ได้อยู่แล้ว ซึ่งหากผมจะตาย ผมก็ขอตายแบบยิ้มแย้มครับ ตายไปจะได้เล่าให้ยมบาลฟังได้ ว่าชีวิตผมมีความสุขแค่ไหน (ป.ล. แต่ยังไม่อยากตอนตอนนี้นะ อันนี้พูดเล่นเท่ห์ๆเฉยๆนะครับ ยมบาล)

สุดท้ายแล้วที่เหลือ คือชะตากรรมจริงๆ

---

     ที่นี้ ห้องราชดำเนินแห่งนี้ ซึ่งผมมีความผูกพันธ์มาร่วมสิบปี เริ่มต้นจากอาศัยเป็นพื้นที่ติดตามข่าวสารทางการเมือง เพราะเป็นแหล่งข้อมูลอ้างอิงที่ยังพอเชื่อถือได้ในสมัยนั้น เริ่มต้นหัดคิดวิเคราะห์ แสดงควมเห็นที่นี้ในครั้งแรกๆก็ไม่ค่อยมีคนสนใจอยากจะคุยด้วย  อาจเป้นเพราะล็อคอินโนเนมไม่มีใครรู้จักก็เป็นได้ แต่พอปรสบการณ์สะสมในที่นี้ของผมมีมากขึ้น วิสัยทัศน์การแสดงความเห็นของผมก็ถูกนำเสนอออกมาอย่างมีรูปแบบ แม้จะมีเนื้อหาที่ยาวเกินกว่าระดับความสามารถในการอ่านของคนไทย คือ ไม่เกิน 7 บรรทัดไปเป็นโพสต์ทีเป็นหน้าๆ แต่ก็ยังมีคนที่ให้ความสนใจอยู่มากในยุคนั้น และการได้เป็นกะทู้แนะนำครั้งแรกนั้น ก็นำพาความภาคภูมิใจมาสู่ตัวผมไม่น้อย ยังจำได้กะทู้ที่ขึ้นแนะนำนั้น มีบางอันที่ยอดทะลุไปถึงหลักพันโหวต ไม่เหมือนสมัยนี้ที่หลักสิบหลักร้อยต้นๆก็ขึ้นกะทู้แนะนำได้

     แต่แล้วก้เหมือนฟ้าแกล้งที่อยู่ดีๆ พื้นที่ภายในห้องราชดำเนินกลายเป็นพื้นที่ที่การแสดงความเห็นลักษณะที่ผมเขียน กลับไม่สามารถกระทำได้อีกเเล้ว เพราะกลายเป็นเรื่องผิดศีลธรรมอันดี และผิดต่อข้อกฏหมายไปเสียเฉยๆ กลายเป็นว่า ผมจำต้องเข้ามาหลบภัยอาศัยห้องเพลงแห่งนี้ แสวงหาความสุขไปวันๆ แต่ก็ได้มิตรสหายเพิ่มมากขึ้นกว่าสมัยที่ยังไม่ได้เข้ามาในห้องเพลง หรือว่า....ชะตากรรมกำหนดไว้แล้วให้เป็นเช่นนี้

---

ป.ล.ผมฝากท่านประธานซาราและท่านเลขา X ช่วยดูแลสมาคมระหว่างผมไม่อยู่ไปพลางๆก่อนก่อนนะครับ อย่าให้ระดับความ"หื่น"ของชนชาวเราลดน้อยถอยลงอย่างเด็ดขาด เพราะสมาคมของเราจะต้อง ผงาดง้ำ ค้ำจุนโลกา เป็นที่เพิ่งพาแก่เหล่าสตรีที่ยากไร้และขาดแคลนเครื่องนุ่งห่ม (คัดเฉพาะสตรีที่หน้าตาดี อายุน้อย และที่สำคัญที่สุดคือต้อง ทรงโตเท่านั้นนะครับ)

     ส่วนเป็ดน้อยกลอยใจ ทีมรักของพวกเรา ผมไม่ค่อยห่วงเท่าไร เพราะได้ คล็อป มาแล้ว แถมในห้องเพลงนี้ก็มีเหล่าสาวกเป็ดกันอยู่อย่างแอบแฝงหลายๆคน เห็นชอบโพสต์รูปเป็ดกันจัง 555+

     หลากหลายอารมณ์เหลือเกินสำหรับโพสต์นี้ของผม นั่งเขียนไปก็งงไป เดี๋ยวโศก เดี๋ยวกลอน พักเดียวฮาแตกอีกแล้ว แถมมีแอบหื่นเจือปนนิดๆด้วย เฮ้.........ตกลงนี้ตัวผมอยู่ในอารมณ์ไหนกันฟร่ะเนี๊ยะ แต่ก็ช่างมันเถอะนะครับ ถือซะว่าเป็นการแสดงความรู้สึกของคนที่ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง

     แต่ที่สุดแล้วมันก็ต้องมีจุดสิ้นสุด ซึ่งสุดท้ายนี้ ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ วันนี้ผมตั้งใจอุทิศเวลาที่เหลือของตัวเองให้กับลูกเมีย เดี๋ยวจะพากันออกไปทานข้าวนอกบ้านกันสามคนพ่อแม่ลูก เลยต้องรีบมากล่าวลาครั้งสุดท้ายในห้องนี้

     ต้องขออภัยทุกๆท่านด้วยนะครับ ที่ไม่ได้อยู่ตอบการสนทนาของใครในวันนี้ ทั้งๆที่อาจเป็นครั้งสุดท้ายของผมแล้วก็ได้ (เศร้า)