เมื่อเช้ารู้สึกแย่ .. ไม่ได้ช่วยคนแบบที่อยากจะช่วย

ขึ้นเรือข้ามฝาก (มอเตอร์ไซค์) เจอสาวคนที่มองประจำ ฝนตกพร่ำๆ แต่เช้า
ที่นั่ง ก็นั่งไม่ได้ มันเปียก อยู่ๆ เธอก็ทรุดจะเป็นลม เห็นมานั่งพักดมยาดม
ได้แต่มองด้วยความเป็นห่วงห่างกันเพียงมอเตอร์ไซค์อีกคันขวาง ผู้หญิงใกล้ๆ กัน ก็เข้าไปดูแล
แต่พอเรือถึงอีกฝั่ง ดูเธอคงไม่ขึ้นฝั่งไปทำงานแล้ว คงนั่งเรือวนกลับท่าเดิมแล้วกลับบ้าน
ท่าทางยังไม่มีแรง ทรุดๆ อยู่ ผู้หญิงที่ดูแลตอนแรก ก็ปลีกตัวขึ้นท่าเรือ
ทิ้งให้เธอนั่งอยู่คนเดียวในสภาพไม่เอื้อเท่าไร
ไอ้เราก็อยากจะเข้าไปถามไถ่ว่า ไหวมั้ย? เป็นห่วง จะนั่งวนกลับไปเป็นเพื่อนก่อน
เผื่อเกิดฟุ่บเป็นลมไปจริงๆ ระหว่างเรือวนกลับ
แต่ด้วยความที่มอเตอร์ไซค์ บนเรือต้องขึ้นท่าเรือกันหมด
ไอ้เราก็อยู่ในกลุ่มนั่น ไม่ถอยขึ้นท่าเรือ ก็กลายเป็นบังคันอื่นให้ขึ้นท่าเรือไม่ได้
เลยจำยอมต้องถอยเอามอเตอร์ไซค์ขึ้นท่าเรือไปด้วย

หวังว่าคงเดินทางกลับบ้านปลอดภัย
เซ็งตัวเอง ได้แต่มา บ่น ในนี้ให้คนอื่นฟัง ส่วนตัวเองพลาดโอกาสอย่างแรง ที่จะได้รู้จัก