ใครเคยรู้สึกชอบคนนึงแบบไม่หวังไรกลับแล้วเกิดสับสนบ้างป่ะ?

คือเราบอกตรงๆเลยว่าแอบชอบรุ่นพี่คนนึงมาก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรู้สึกนี้เค้าเรียกว่ารักเลยรึเปล่า เราเป็นผญน่ะ พี่เค้าก็ผญเหมือนกัน พี่คนนี้หน้าตาเค้าไม่ค่อยน่ารักเท่าไร แต่เราเห็นเค้าครั้งแรกก็ชอบเลยอ่ะ รู้จักไปเรื่อยๆยิ่งชอบ พี่เค้าทั้งนิสัยดี เรียนเก่งมาก ร้องเพลงเพราะมาก เล่นกีต้าร์เก่งมาก และก็มีมีเสน่ห์ พี่เค้าไม่ได้มีบุคลิกทอมเลยน่ะ ตอนแรกๆเราคุยกับพี่เค้าแบบพี่น้องตอนนั้นยอมรับเลยว่ากำลังคลั่งพี่เค้า คุยด้วยก็เขินคนเดียว คุยกันทั้งวันทั้งคืน แต่พอนานๆไปเหมือนพี่เค้าจะคุยกับคนอื่น เราก็ยอมรับน่ะเพราะเราคุยและคิดกับพี่เค้าแค่พี่น้องถึงแม้เราจะชอบพี่เค้ามากก็ตาม เราคุยกันน้อยลง จนพี่เค้ามีแฟน เรากะจะลืมพี่เค้าให้ได้... แต่ก็ทำไม่ได้จนพี่เค้าเลิกกับแฟน เเต่ก็ไม่ได้คุยกันเหมือนเดิม เวลาผ่านไปมันช่วยให้เราลืมจริงๆน่ะ มันคิดถึงน้อยลงอ่ะ พอเจอเค้าทีไร ก็หวั่นตลอดเราไม่ได้ต้องการอยากเป็นแฟนกับเค้าเลยน่ะ แค่ชอบแบบนี้ก็พอใจแล้ว ปัญหาตอนนี้คือเราไม่ได้คุยกับพี่เค้าแล้ว อยากคุยมากก แต่หน้าเค้าเรายังไม่กล้ามองเลยอ่ะ เพราะเราไม่แน่ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร ชอบ? รัก? หรือไร ใครเคยเป็นบ้างแล้วใครจะอธิบายให้เราได้บ้างงงฮรือออออ