จากการอ่านกระทู้ในพันทิป เลยทำให้อยากเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง

ดูน้ำเน่ามากนะคะบอกเลย แต่มันอึดอัดมากค่ะ อยากเล่าให้ใครสักคนได้รู้และช่วยรับฟัง

เราชื่ออิ๋วค่ะ ตอนนี้ทำงานเป็นผู้ช่วยดีเจอยู่ที่สถานีวิทยุเพื่อการพาณิชย์แห่งนึงในจังหวัดทางภาคตะวันออก

บีนี้ก็ 24 แล้วค่ะ ชีวิตเราเรื่อยๆมาเรียงๆนะ สุขบ้างทุกข์บ้างสลับกันไป แต่ส่วนมากจะทุกข์มากกว่า แหะๆๆ

ขอย้อนไปถึงช่วงเรียนก่อนนะคะ คือเราจะเป็นเด็กกิจกรรมมาตั้งแต่ประถม แต่จะมาเด่นๆพีคๆช่วงม.ต้นค่ะ ไม่ใช่คนเก่งแต่อาศัยว่ากล้า คุณครูเลยดันเต็มที่

จนมาช่วงที่เราเรียน ปวช. เรามีโอกาสได้เข้าไปทำกิจกรรมของหน่วยงานๆนึงที่เกี่ยวกับเด็กและเยาวชน  เป็นตัวแทนประกวดร้องเพลงของเทคนิคด้วย

เพราะฉะนั้นเราจะมีเด็กรุ่นน้อง รุ่นพี่ รุ่นเดียวกันรู้จักเยอะอยู่

แต่ที่เรากำลังจะเล่าคือเรื่องของเรากับอุนจิค่ะ งงล่ะสิคนอะไรชื่ออุนจิ คือมันเป็นฉายาที่เพื่อนในกลุ่มตั้งให้เขาค่ะ

เรากับอุนจิเจอกันเมื่อเกือบ 3 ปีก่อนค่ะ ตอนนั้นอั๋น (เพื่อนอุนจิ+น้องที่เคยทำงานในหน่วยงานเดียวกับเรา)โทรมาชวนไปกินหมูกระทะ

ตอนแรกเราอิดออดบอกอั๋นลองขอแม่พี่ดูสิว่าแม่ให้ไปเปล่า แต่แม่อนุมัติซะงั้น เราก็เลยไป ( -_-") หมดโอกาสผอมแล้วชีวิตนี้

เราก็ขี่รถมอไซค์ไปที่ร้านหมูกระทะเจ้าประจำที่เราไปกินกับอั๋นและบรรดาเพื่อนๆพี่ๆน้องๆกันบ่อยๆ

พอไปถึงอั๋นก็บอกเราว่า พี่อิ๋ว เดี๋ยวมีเพื่อนผมมาด้วยอีก 1 หรือ 2 คนนะ ซึ่งเราก็โอเคเพราะเราไม่ค่อยซีเรียสอะไรอยู่แล้ว

ซักพักใหญ่ค่ะ องค์ชายอุนจิเดินเข้ามาพร้อมกับใส่หมวกแก๊ป เรากับอั๋นมองหน้ากันแบบงงๆ อั๋นหันไปถามว่า ใส่หมวกทำไม?

นางตอบว่า กรูเพิ่งตัดผมมา เอ๋อมาก อาย เราก็เอิ่มมมม...ด่านางในใจนะว่า[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อีห่านจิก เมิงน่ะอาย แต่เจ้าของร้านเขาจะแจ้งตำรวจจับเราทั้งโต๊ะอะดิ หน้ายิ่งเหมือนเด็กลักของอยู่ นี่ยังไม่รู้จักกันเราแอบด่าในใจแล้ว 555

อั๋นเลยแนะนำให้เรารู้จักกับอุนจิ นางก็สวัสดีเรา พูดครับ/ผม/พี่ น่ารักเชียว ดีว่านางเป็นคนขี้เล่นเลยคุยกันสนุก

ทีนี้ 2 หนุ่มพอเจอกัน เม้าท์กันยาวมาก หมูอะไรไม่ยอมย่างไม่ยอมกิน เราเลยย่างแล้วคีบใส่จานให้ทั้งคู่เลย รำคาญมันมัวแต่คุยกัน

หลังจากนั่งกินกันจนประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ พี่ชายของอุนจิมารับกลับไปก่อน อุนจิโทรมาบอกว่าตอนนี้อยู่ที่ร้านข้าวต้ม...นะ มามั้ย

อั๋นยังไม่อยากเข้าบ้านเลยชวนเราไป เราก็อื้มไปๆ ก็ขี่รถมอไซค์ตามไป สรุป กินหมูแล้วนะ ยังแจ๋นไปนั่งกินข้าวต้มกับครอบครัวอุนจิอีก

หลังจากวันนั้นเราก็มีการแอดเฟสบุ๊คกันค่ะ เราก็คุยกับนางในแชท หลังจากนั้นไม่กี่วัน เราก็มีเดทแรก!

แต่มันไม่โรแมนติกเท่าไหร่หรอกค่ะ เราไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวตรง 4 แยกไฟแดงแถวบ้านนาง 555

คือตอนที่เราไปรับนางออกมามันค่อนข้างดึกแล้วค่ะ เลยไม่ได้ไปไหนไกล แต่ก็สนุกมากๆนะคะ นั่งคุยนั่งเม้าท์แกล้งกันไป

แล้วนางก็ได้รู้ว่า เราชอบร้องเพลงและเสียงโอเค นางเลยบอกว่าให้เราช่วยมาสอนนางร้องเพลงหน่อย

หลังจากนั้นเราไปบ้านนางบ่อยๆค่ะ ไปสอนร้องเพลงมั่ง ไปขี่รถเที่ยว ไปดูหนังด้วยกันมั่ง ตอนแรกยังพอชวนอั๋นบ้าง ไปๆมาๆ เริ่มไปกัน 2 คน

2 เดือนผ่านไป เราเริ่มรู้ตัวเองแล้วว่าเราหวั่นไหว แต่เราก็พยายามห้ามใจค่ะ ห่างจากอุนจิมาเป็นอาทิตย์เลย ไม่ยอมไปเจอ ไปหานาง

จนนางเริ่มบ่นๆว่าเราหายไปไหน นั่นแหละค่ะถึงไปหานาง เราก็ซ่อนความรู้สึกนะ แต่มิดบ้างไม่มิดบ้าง วางตัวเหมือนเดิม

แล้วเราก็ชวนนางไปกินหมูกระทะ 2 คนอยู่ครั้งนึง  เราเลยถามนางว่า

เรา : (เหลือบๆไปเห็นนางคุยแชท) เอ้ย แฟนหรอ?

อุนจิ : เปล่า เพื่อนๆ ตอนนี้มีแต่เพื่อน ไม่มีแฟนหรอก

เรา : จริงอ้ะ

***ขอตัวไปคุยกับนางก่อนนะคะ ตายยากจริงๆ เดี๋ยวมาต่อพรุ่งนี้ค่ะ