สวัสดีค่ะ เราเรียนอยู่ปี1 เรียนคณะศิลปกรรมศาสตร์ เอกเต้นในมหาลัยแห่งหนึ่ง เรามีแฟนเป็นรุ่นพี่เรา1ปีคบกันตั้งแต่เราอยู่ ม.4 เขาอยู่ ม.5ค่ะ จนตอนนี้ก็หลายปีแล้วว คบกันมาเรื่อยยๆ เรารักกันมากค่ะ ถึงขั้นจริงจังเลยแหละ คิดว่ายังไงก็คนนี้ เรื่องทุกอย่างก็มีจุดเปลี่ยนตอนเข้ามหาลัย เราเป็นเด็กปี1ที่มีกิจกรรมมากกกก เป็นที่รู้กันดี ในบรรดาเฟชชี่ทั้งหลาย เวลาไม่ค่อยมี แถมเรียนคนล่ะที่ แฟนเรียนใน กรุงเทพ เราเรียนต่างจังหวัด ไม่ค่อยได้เจอกันไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน เพราะเราต้องซ้อมเต้นอยู่ตลอด จันทร์-ศุกร์ เลิกดึก แล้วเวลามีสอบ มีโปรเจ็คก็ยิ่งดึกกว่าเดิม ปกติเราคุยกันนตลอด(โทร) แต่ช่วงที่เรามาเรียนเราก็โทรคุยกันเหมือนเดิม แต่ไม่เหมือนเดิมตรงที่มันน้อยลง เราเข้าใจที่แฟนต้องรอเราทุกวัน เราก็อยากคุยกับเค้าเหมือนเดิม เหมือนตอนที่ยังอยู่ ม.ปลาย แต่ความสำคัญของเค้าก็ไม่เคยน้อยลงเลยนะ เพราะเราจะคอยบอกรายงานตลอดว่าอยู่ไหน กับใคร ทำอะไรอยู่ คืออยากให้เค้าสบายใจนะ ว่าถึงจะอยู่ไกลแต่ไม่ได้ไปไหน ไม่ได้ทำตัวเกเรนะ แล้วที่สำคัญเรา ก็รักเค้ามากๆด้วย ตรงที่ไม่มีเวลา พอได้มาคุยกันก็ทะเลาะกันตลอด ไม่รู้จะทำยังไง อยากได้กำลังใจ อยากให้กำลังใจเค้า อยากให้เค้าเข้าใจเราบ้าง อยากเดินไปด้วยกันค่ะ แต่เราก็ต้องมานั่งแก้ปัญหาเรื่องนั้นบ้างเรื่องนี้บ้าง เหนื่อยกายแล้วก็ไม่อยากจะเหนื่อยใจ และที่สำคัญ ไม่อยากให้คนที่เรารักมาเหนื่อยกับเรา อยากให้เค้ามีความสุข อยากได้คำแนะนำของคนที่ไม่ค่อยมีเวลาให้แฟนแต่ยังประคับประครองกันไปได้ ไม่ทำให้รู้สึกแย่ ด้วยยค่ะ
จะทำยังไงเมื่อเรากลายเป็นคนไม่มีเวลา ?