ด้วยความที่ส่วนตัวผมเองและแฟนชอบดูละครครับ แต่จะหนักไปทางซีรีส์ต่างประเทศ ไม่ว่าจะเกาหลี ญี่ปุ่น หรือฝั่งยุโรป อเมริกาก็ดู ถ้าสไตล์ถูกใจ จะแนวนักสืบ ไซไฟ การแพทย์ หรือแนวรักมุ้งมิ้ง ถ้าบทมันน่าติดตาม ตัวละครสมบทบาท ก็จะดูแบบไม่หลับไม่นอนกันเลย แม้จะฟังไม่ออก แปลไม่ถูกบ้างก็ตาม
เข้าเรื่อง คือส่วนตัวผมเอง ค่อนข้างชอบการทำงานซีรีส์ของฝั่งเกาหลีที่มีบทต้นฉบับ 1 เล่ม (หรือถ้าเป็นไทยก็แนวๆ นิยาย หรือวรรณกรรมนี่แหละครับ) เขาจะเอามาตีความ และเอาตัวนักแสดงที่แคสติ้งกับบทตัวละครนั้นๆ เข้ามาอ่านบทพร้อมหน้าพร้อมตากันทุกตัวละคร ไม่เว้นแม้เป็นตัวประกอบ พร้อมกับเจ้าของบทประพันธ์ และผู้เขียนบทละครเลย พูดคุยให้ตรงกันถึงความรู้สึกของตัวละครในฉากนั้นๆ ว่าต้องแสดงความรู้สึกยังไง จากนั้นจึงเริ่มหาโลเคชั่น และเริ่มถ่ายทำไปทีละฉากจากเริ่มแรก คอยดู และรับรู้ความรู้สึกของตัวละครเป็นซีนๆ ไป ผมไม่ค่อยเห็นเขากระโดดข้ามซีนแบบบ้านเรานะ เช่นเอาตอนจบมาถ่ายทำก่อน แล้วค่อยหาโลเคชั่นซีนอื่น เอามาตัดต่อภายหลัง(คือเคยเห็นบางเรื่องทำครับ ผมไม่ได้เหมาว่าทุกเรื่องนะ)
หลังจากเริ่มถ่ายไปได้ 2-3 ตอน ซีรีส์นั้นจะได้ลงจอเลย แล้วทางทีมงานจะได้เห็น Feedback ครับว่า ฉากแบบนี้คนดูชอบ คนดูรู้สึกพิเศษกับตัวละครตัวนี้มากกว่าตัวหลัก หรืออะไรทำนองที่เป็นความรู้สึกของคนดู แล้วเขาจะนำมาปรับปรุงบทครับ คือคนที่ทำงานหนักในภาพรวมคือคนเขียนบทนั่นเอง 555+ เพราะถ้าบทไม่ดี เซอวิสมากไป คนดูก็บ่นครับ แต่ถึงคนเขียนบทจะปรับบท ก็ต้องคลุมโทนให้อยู่ในกรอบเนื้อหาของต้นฉบับไม่พาออกทะเลเช่นกัน ซึ่งนั้นผมนับถือทางทีมงานของฝั่งเกาหลีเลยว่าเขาอาศัย ระยะเวลาไม่มากแต่ปรับปรุงได้ดี กราฟิคดี ฉากสวย สมจริง แม้แต่ตัวนักแสดงเองก็ยอดเยี่ยมทั้งคอสตูมและการแสดงเลย
และเรื่องสำคัญคือบทละครเอง ถ้าเป็นละครเฉพาะทางเขาจะมีทีมเฉพาะที่จ้างมาศึกษา เพื่อเข้าถึงการทำงานเลยนะ ยกตัวอย่างซีรีส์เกี่ยวกับการแพทย์ละกัน ผมจะได้ดูบ่อยๆ เพราะญี่ปุ่น และเกาหลี ชอบนำมาเล่นเป็นเรื่องเป็นราว ซึ่งผมก็ชอบนะ มันดูจริง ตัวละครดูเป็นหมอกันจริงๆ ไม่สำอางค์จัดเหมือนบ้านเรา(หมออะไรแต่งหน้าจัด...) และละครจะเน้นไปที่การทำงานโดยตรง ไม่ใช่ละครเกี่ยวกับหมอ แต่เน้นฉากมุ้งมิ้งของหมอ พยาบาล เอ่อ... ผมว่ามันผิดประเด็น หรือที่คนไทยชอบทำ ก็ละครนักเรียนนักศึกษา แต่เน้นเรื่องต่อยตี ตบกันแย่ง ผช. ความรัก ไม่ได้เน้นที่แข่งกัน หรืออะไรที่เกียวกับการศึกษา ประมาณนี้ครับ
ผมว่าคนดูยุคใหม่ย่อมอยากเห็นการพัฒนา ของวงการบันเทิงไทยนะ ในเมื่อเราก้าวสู่ TV Digital แล้ว การได้เห็นอะไรใหม่ๆ จากจอ ที่ได้ลุ้นตาม โดยที่ไม่ได้ไปซื้อ เล่มละ 25 บาทในเซเว่นมาอ่านก็รู้ทุกคำพูดแล้วนั้น ผมว่ามันก็น่าสนุกดีนะครับ
ฝากในฐานะคนชอบดูละครครับ มันแค่ความเห็นของผมนะ
ถ้าไม่โอเคกับความคิดผม ก็ข้ามไปครับ
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
ปล. ทางฝั่งซีรีส์ฝรั่งที่ผมติดตามการทำงานจริงๆ ก็ GoT ถึงเนื้อเรื่องมันจะวนๆ สลับเล่มบ้าง แต่เขาก็คลุมโทนได้ดีว่ายังอยู่ในนิยายเรื่องนี้ (แม้ลุงมาร์ตินจะหัวเสีย งอลไปบ้างก็ตาม)
Edit แก้คำผิดครับ (เข้าใจมาตลอดว่า ซีรีส์ เป็น ย์ )
บางทีผมก็อยากให้ละครไทย เลียนแบบด้านดีๆ ของซีรีส์ต่างประเทศบ้าง
เข้าเรื่อง คือส่วนตัวผมเอง ค่อนข้างชอบการทำงานซีรีส์ของฝั่งเกาหลีที่มีบทต้นฉบับ 1 เล่ม (หรือถ้าเป็นไทยก็แนวๆ นิยาย หรือวรรณกรรมนี่แหละครับ) เขาจะเอามาตีความ และเอาตัวนักแสดงที่แคสติ้งกับบทตัวละครนั้นๆ เข้ามาอ่านบทพร้อมหน้าพร้อมตากันทุกตัวละคร ไม่เว้นแม้เป็นตัวประกอบ พร้อมกับเจ้าของบทประพันธ์ และผู้เขียนบทละครเลย พูดคุยให้ตรงกันถึงความรู้สึกของตัวละครในฉากนั้นๆ ว่าต้องแสดงความรู้สึกยังไง จากนั้นจึงเริ่มหาโลเคชั่น และเริ่มถ่ายทำไปทีละฉากจากเริ่มแรก คอยดู และรับรู้ความรู้สึกของตัวละครเป็นซีนๆ ไป ผมไม่ค่อยเห็นเขากระโดดข้ามซีนแบบบ้านเรานะ เช่นเอาตอนจบมาถ่ายทำก่อน แล้วค่อยหาโลเคชั่นซีนอื่น เอามาตัดต่อภายหลัง(คือเคยเห็นบางเรื่องทำครับ ผมไม่ได้เหมาว่าทุกเรื่องนะ)
หลังจากเริ่มถ่ายไปได้ 2-3 ตอน ซีรีส์นั้นจะได้ลงจอเลย แล้วทางทีมงานจะได้เห็น Feedback ครับว่า ฉากแบบนี้คนดูชอบ คนดูรู้สึกพิเศษกับตัวละครตัวนี้มากกว่าตัวหลัก หรืออะไรทำนองที่เป็นความรู้สึกของคนดู แล้วเขาจะนำมาปรับปรุงบทครับ คือคนที่ทำงานหนักในภาพรวมคือคนเขียนบทนั่นเอง 555+ เพราะถ้าบทไม่ดี เซอวิสมากไป คนดูก็บ่นครับ แต่ถึงคนเขียนบทจะปรับบท ก็ต้องคลุมโทนให้อยู่ในกรอบเนื้อหาของต้นฉบับไม่พาออกทะเลเช่นกัน ซึ่งนั้นผมนับถือทางทีมงานของฝั่งเกาหลีเลยว่าเขาอาศัย ระยะเวลาไม่มากแต่ปรับปรุงได้ดี กราฟิคดี ฉากสวย สมจริง แม้แต่ตัวนักแสดงเองก็ยอดเยี่ยมทั้งคอสตูมและการแสดงเลย
และเรื่องสำคัญคือบทละครเอง ถ้าเป็นละครเฉพาะทางเขาจะมีทีมเฉพาะที่จ้างมาศึกษา เพื่อเข้าถึงการทำงานเลยนะ ยกตัวอย่างซีรีส์เกี่ยวกับการแพทย์ละกัน ผมจะได้ดูบ่อยๆ เพราะญี่ปุ่น และเกาหลี ชอบนำมาเล่นเป็นเรื่องเป็นราว ซึ่งผมก็ชอบนะ มันดูจริง ตัวละครดูเป็นหมอกันจริงๆ ไม่สำอางค์จัดเหมือนบ้านเรา(หมออะไรแต่งหน้าจัด...) และละครจะเน้นไปที่การทำงานโดยตรง ไม่ใช่ละครเกี่ยวกับหมอ แต่เน้นฉากมุ้งมิ้งของหมอ พยาบาล เอ่อ... ผมว่ามันผิดประเด็น หรือที่คนไทยชอบทำ ก็ละครนักเรียนนักศึกษา แต่เน้นเรื่องต่อยตี ตบกันแย่ง ผช. ความรัก ไม่ได้เน้นที่แข่งกัน หรืออะไรที่เกียวกับการศึกษา ประมาณนี้ครับ
ผมว่าคนดูยุคใหม่ย่อมอยากเห็นการพัฒนา ของวงการบันเทิงไทยนะ ในเมื่อเราก้าวสู่ TV Digital แล้ว การได้เห็นอะไรใหม่ๆ จากจอ ที่ได้ลุ้นตาม โดยที่ไม่ได้ไปซื้อ เล่มละ 25 บาทในเซเว่นมาอ่านก็รู้ทุกคำพูดแล้วนั้น ผมว่ามันก็น่าสนุกดีนะครับ
ฝากในฐานะคนชอบดูละครครับ มันแค่ความเห็นของผมนะ
ถ้าไม่โอเคกับความคิดผม ก็ข้ามไปครับ
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
ปล. ทางฝั่งซีรีส์ฝรั่งที่ผมติดตามการทำงานจริงๆ ก็ GoT ถึงเนื้อเรื่องมันจะวนๆ สลับเล่มบ้าง แต่เขาก็คลุมโทนได้ดีว่ายังอยู่ในนิยายเรื่องนี้ (แม้ลุงมาร์ตินจะหัวเสีย งอลไปบ้างก็ตาม)
Edit แก้คำผิดครับ (เข้าใจมาตลอดว่า ซีรีส์ เป็น ย์ )