สวัสดีค่ะ คือเราขอแชร์ความรู้สึกบางอย่างหน่อยนะคะ ระบายลงเฟสบุ๊คก็กลัวว่าเขาจะอึดอัดเขาจะลำบากใจ เพราะเขาคงไม่อ่านพันทิบ (มั้งนะคะ)
คือว่าเราแอบรักคนคนนึงมาหกปีแล้วล่ะค่ะ ช่วงแรกๆเราก็กะแค่แอบๆชอบอะแต่เพื่อนเรารู้โลกก็เลยรู้ เขาก็รู้ แรกๆก็ดีนะคะ พอเขารู้ว่าเราชอบเขาก็มาอ่อย(แบบให้เมลให้เบอร์โทรมาอะค่ะ เราคงไม่ได้คิดไปเองเนาะว่าเขาอ่อย555)ก็คุยกันเรื่อยๆนะ แต่ทั้งเราทั้งเขาก็ปากแข็งคือเอาง่ายๆทิฐิเยอะทั้งคู่ ความสัมพันธ์ระหว่างเราเลยไม่ชัดเจนไม่มีสถานะ แต่มันมีความรู้สึกดีดีมากมาย แต่เราไม่ได้เป็นแฟนกันนะ เรารู้สึกว่าเขาคือคนที่พอดีกับเรา เขาคือคนที่ใช่ เขาคือคนที่มาเติมเต็มแม้เราจะไม่มีสถานะ แต่เราสัมผัสได้นะว่าเขาก็คิดเหมือนกันกับเรา และเขาก็เอาโทรศัพท์ให้ดูว่าคุยกับเราแค่คนเดียว(จริงๆไม่รู้หรอกค่ะเขาอาจจะลบทิ้งแล้วค่อยเอามาให้เราดู แต่เราก็เชื่อ เชื่อทุกอย่างที่เขาบอก555) คือเขาให้เกียรติเราอะค่ะ คือไม่รู้จะอธิบายยังไงมันรู้สึกดีมากๆ เขาก็เคยถามเรานะว่าเราเป็นอะไรกัน เราก็ตอบไปแบบเขินๆเนอะว่า เรารู้สึกดีดีต่อกันแบบนี้จะเป็นอะไรมันก็ไม่สำคัญหรอก(เราว่ามันสำคัญนะเพราะบางทีเราก็อยากมีสถานะ 555) พอคุยกันเข้าปีที่2 เขาก็เชิงๆว่าจะขอคบแบบจริงจัง แต่มันมีผู้หญิงคนนึงเข้ามา เขาเลยเอนๆเอียงๆ เหมือนว่าอะไรที่มันเคยดีมันก็ไม่ดี เราก็เลยเป็นคนห่างออกมาเอง คืออารมณ์น้อยใจอะเนาะ เลยอยากหนีไปให้ไกลๆ หลีกเลี่ยงการเจอเขาที่โรงเรียนทุกวิถีทาง เหมือนต่างคนต่างรู้ว่ามันไม่เหมือนเดิม เลยหายจากกันไปเลย หลังจากนั้น2ปี เราก็เรียนกันคนละที่เนาะ ที่เราได้กลับมาคุยกันใหม่นั้น เริ่มจากที่เขามากดไลค์ แล้วก็มาคอมเม้นท์กวนๆในสเตตัสเฟสบุ๊คเรา วันนั้นมันทำให้เรารู้เลยว่าเรายังรอเขาเพราะเราใจสั่นมากตอนเห็นชื่อเฟสเขาเด้งในแจ้งเตือน ซึ่งตลอดช่วงเวลาที่เราห่างหายจากกัน เราก็มีแฟนใหม่2คน (แต่เลิกหมดแล้วนะ) แต่เขาไม่ได้คบใครเลย เราก็คิดนะว่าเดี๋ยวมีความรักครั้งใหม่เราก็คงจะลืมเขาได้เอง คือเราคบคนใหม่แต่เราก็ยังไปส่องเฟสเขาทุกครั้งเลยนะที่เปิดเฟสบุ๊คขึ้นมา มันเป็นความคิดผิดๆของเราเองแหละที่ไปดึงคนอื่นมาเพื่อแทนคนเก่า เราทำทุกวิถีทางจริงๆนะที่จะลืมเขาให้ได้ พอเรามาเริ่มคุยกันใหม่ความรู้สึกของเรามันชัดเจนเลยนะว่าเรารักเขาจริงๆ จากวันนั้นจนวันนี้ แต่เราก็ไม่ได้บอกเขา ไม่ได้ใส่ใจเขาเหมือนที่เขาใส่ใจเรา เราก็ทำเหมือนว่าเราเฉยชาไแล้วอะค่ะ แต่จริงๆแล้วเราไม่กล้า เราเขิน เราเลยทะเลาะกันนิดหน่อย หลังจากนั้นก็เหมือนคุยกันน้อยลง เหมือนไม่เข้าใจกันแล้วไม่คุยกัน แล้วก็ห่างกันอีกรอบ รอบนี้เราห่างกันมาตั้งแต่กลางปีแล้วล่ะค่ะ เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยได้แต่แอบห่วงอยู่ห่างๆ เวลาเขาท้อเขาไม่สบายใจเราก็จะวาดรูปส่งให้เขาดู เราก็มีทักมาคุยกันบ้างนะคะ ทั้งเราทักก่อน เขาทักก่อน แต่นานๆทีอะค่ะ แต่เราอึดอัดมากเลยค่ะ นี่แหละที่เขาบอกว่า คิดถึงแค่ไหนก็ทำได้แค่คิดถึง ทั้งๆที่เราก็มีสิทธิ์จะทักเขาไป สรุปคือ ถ้าคุณรักใครจริงๆสักคน บอกไปเถอะค่ะ พูดไปเถอะว่าเรารู้สึกยังไงกับเขา เพราะตั้งแต่เราคุยกันกับเขาเราไม่เคยพูดอะไรทำนองนี้ให้เขาได้ฟัง เพราะฉะนั้นอย่าไปมีทิฐิกับคนที่คุณรักเลยนะคะ จะได้ไม่ต้องมาเสียดายทีหลังว่าทำไมไม่พูดทำไมไม่ชัดเจน เพราะบางทีความรักแค่ความเข้าใจมันไม่พอหรอกค่ะ บอกให้มันชัดเจนให้คนฟังได้ดีใจถ้าหากว่าเรารู้สึกเหมือนกัน อย่าให้ต้องจบด้วยการเหมือนคนไม่รู้จักกันทั้งๆที่ยังรู้สึกดีต่อกันเลยนะคะ สุดท้าย อยากบอกแกนะว่าความรู้สึกที่มีให้แกมันมากมายจริงๆ ขอให้แกมีอนาคตที่ดีนะเจอคนที่เขารักแกและหวังดีกับแกจริงๆ เราอยากจะขอโทษสำหรับๆทุกๆอย่างเลยนะ
ปล.ขอบคุณนะคะที่ให้พื้นที่ได้ระบาย อย่าว่ากันนะ คือไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ
ปล.2 หากเขียนวกไปวนมาขอโทษจริงๆนะคะ
เคยรักฝังใจจนไม่สามารถมีความรักครั้งใหม่ไหมคะ
คือว่าเราแอบรักคนคนนึงมาหกปีแล้วล่ะค่ะ ช่วงแรกๆเราก็กะแค่แอบๆชอบอะแต่เพื่อนเรารู้โลกก็เลยรู้ เขาก็รู้ แรกๆก็ดีนะคะ พอเขารู้ว่าเราชอบเขาก็มาอ่อย(แบบให้เมลให้เบอร์โทรมาอะค่ะ เราคงไม่ได้คิดไปเองเนาะว่าเขาอ่อย555)ก็คุยกันเรื่อยๆนะ แต่ทั้งเราทั้งเขาก็ปากแข็งคือเอาง่ายๆทิฐิเยอะทั้งคู่ ความสัมพันธ์ระหว่างเราเลยไม่ชัดเจนไม่มีสถานะ แต่มันมีความรู้สึกดีดีมากมาย แต่เราไม่ได้เป็นแฟนกันนะ เรารู้สึกว่าเขาคือคนที่พอดีกับเรา เขาคือคนที่ใช่ เขาคือคนที่มาเติมเต็มแม้เราจะไม่มีสถานะ แต่เราสัมผัสได้นะว่าเขาก็คิดเหมือนกันกับเรา และเขาก็เอาโทรศัพท์ให้ดูว่าคุยกับเราแค่คนเดียว(จริงๆไม่รู้หรอกค่ะเขาอาจจะลบทิ้งแล้วค่อยเอามาให้เราดู แต่เราก็เชื่อ เชื่อทุกอย่างที่เขาบอก555) คือเขาให้เกียรติเราอะค่ะ คือไม่รู้จะอธิบายยังไงมันรู้สึกดีมากๆ เขาก็เคยถามเรานะว่าเราเป็นอะไรกัน เราก็ตอบไปแบบเขินๆเนอะว่า เรารู้สึกดีดีต่อกันแบบนี้จะเป็นอะไรมันก็ไม่สำคัญหรอก(เราว่ามันสำคัญนะเพราะบางทีเราก็อยากมีสถานะ 555) พอคุยกันเข้าปีที่2 เขาก็เชิงๆว่าจะขอคบแบบจริงจัง แต่มันมีผู้หญิงคนนึงเข้ามา เขาเลยเอนๆเอียงๆ เหมือนว่าอะไรที่มันเคยดีมันก็ไม่ดี เราก็เลยเป็นคนห่างออกมาเอง คืออารมณ์น้อยใจอะเนาะ เลยอยากหนีไปให้ไกลๆ หลีกเลี่ยงการเจอเขาที่โรงเรียนทุกวิถีทาง เหมือนต่างคนต่างรู้ว่ามันไม่เหมือนเดิม เลยหายจากกันไปเลย หลังจากนั้น2ปี เราก็เรียนกันคนละที่เนาะ ที่เราได้กลับมาคุยกันใหม่นั้น เริ่มจากที่เขามากดไลค์ แล้วก็มาคอมเม้นท์กวนๆในสเตตัสเฟสบุ๊คเรา วันนั้นมันทำให้เรารู้เลยว่าเรายังรอเขาเพราะเราใจสั่นมากตอนเห็นชื่อเฟสเขาเด้งในแจ้งเตือน ซึ่งตลอดช่วงเวลาที่เราห่างหายจากกัน เราก็มีแฟนใหม่2คน (แต่เลิกหมดแล้วนะ) แต่เขาไม่ได้คบใครเลย เราก็คิดนะว่าเดี๋ยวมีความรักครั้งใหม่เราก็คงจะลืมเขาได้เอง คือเราคบคนใหม่แต่เราก็ยังไปส่องเฟสเขาทุกครั้งเลยนะที่เปิดเฟสบุ๊คขึ้นมา มันเป็นความคิดผิดๆของเราเองแหละที่ไปดึงคนอื่นมาเพื่อแทนคนเก่า เราทำทุกวิถีทางจริงๆนะที่จะลืมเขาให้ได้ พอเรามาเริ่มคุยกันใหม่ความรู้สึกของเรามันชัดเจนเลยนะว่าเรารักเขาจริงๆ จากวันนั้นจนวันนี้ แต่เราก็ไม่ได้บอกเขา ไม่ได้ใส่ใจเขาเหมือนที่เขาใส่ใจเรา เราก็ทำเหมือนว่าเราเฉยชาไแล้วอะค่ะ แต่จริงๆแล้วเราไม่กล้า เราเขิน เราเลยทะเลาะกันนิดหน่อย หลังจากนั้นก็เหมือนคุยกันน้อยลง เหมือนไม่เข้าใจกันแล้วไม่คุยกัน แล้วก็ห่างกันอีกรอบ รอบนี้เราห่างกันมาตั้งแต่กลางปีแล้วล่ะค่ะ เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยได้แต่แอบห่วงอยู่ห่างๆ เวลาเขาท้อเขาไม่สบายใจเราก็จะวาดรูปส่งให้เขาดู เราก็มีทักมาคุยกันบ้างนะคะ ทั้งเราทักก่อน เขาทักก่อน แต่นานๆทีอะค่ะ แต่เราอึดอัดมากเลยค่ะ นี่แหละที่เขาบอกว่า คิดถึงแค่ไหนก็ทำได้แค่คิดถึง ทั้งๆที่เราก็มีสิทธิ์จะทักเขาไป สรุปคือ ถ้าคุณรักใครจริงๆสักคน บอกไปเถอะค่ะ พูดไปเถอะว่าเรารู้สึกยังไงกับเขา เพราะตั้งแต่เราคุยกันกับเขาเราไม่เคยพูดอะไรทำนองนี้ให้เขาได้ฟัง เพราะฉะนั้นอย่าไปมีทิฐิกับคนที่คุณรักเลยนะคะ จะได้ไม่ต้องมาเสียดายทีหลังว่าทำไมไม่พูดทำไมไม่ชัดเจน เพราะบางทีความรักแค่ความเข้าใจมันไม่พอหรอกค่ะ บอกให้มันชัดเจนให้คนฟังได้ดีใจถ้าหากว่าเรารู้สึกเหมือนกัน อย่าให้ต้องจบด้วยการเหมือนคนไม่รู้จักกันทั้งๆที่ยังรู้สึกดีต่อกันเลยนะคะ สุดท้าย อยากบอกแกนะว่าความรู้สึกที่มีให้แกมันมากมายจริงๆ ขอให้แกมีอนาคตที่ดีนะเจอคนที่เขารักแกและหวังดีกับแกจริงๆ เราอยากจะขอโทษสำหรับๆทุกๆอย่างเลยนะ
ปล.ขอบคุณนะคะที่ให้พื้นที่ได้ระบาย อย่าว่ากันนะ คือไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ
ปล.2 หากเขียนวกไปวนมาขอโทษจริงๆนะคะ