คิดอยู่นานจะตั้งดีไหม จะมีคนมาอ่านรึเปล่า แต่พิมพ์ไว้เผื่อมีคนที่เป็นเหมือนกันมาแชร์ประสบการณ์
ผมเรียนคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยไกล ๆ เมืองจังหวัดอุบลราชธานี
ผมเริ่มซึมเศร้ามาประมาณ 4 - 6 เดือนได้ละครับ มานั่งคิดทบทวนคือตัวเอง เริ่มปลีกตัวออกห่างจากสังคม
บางวันก็ไม่ไปเรียนบ้าง เพราะเบื่อคน งงไหม ผมรู้สึกอึดอัดมาก ๆ เวลาอยู่ในที่คนเยอะ ๆ ตอน ม.6 - ปี 1 ไม่เคยเป็น
เริ่มโทษตัวเองว่าตัวเองไร้ค่า ข้าวกินเยอะครับ แต่กินวันละมื้อ 2 มื้อ วันไหนไม่ไปเรียนก็กินมื้อเดียว เพราะ สงสารพ่อกับแม่
ส่งเงินมาให้ลูกเรียน แต่กลับไม่ไปเรียนในบางวัน วิชาไหนที่อาจารย์ถามเยอะ ๆ ก็ไม่อยากจะเข้า ไม่ได้อยากเด่น ไม่ต้องการให้คนหันมาสนใจ
อยากอยู่เงียบ ๆ เรียนเสร็จก็กลับ วิชาไหนที่มีงานกลุ่มเยอะ ๆ ก็ไม่อยากจะทำ ไม่รู้จักใคร ไม่มีเพื่อน และไม่ต้องการเพื่อนที่มหาลัย
ตอนปี 1 ปี 2 เคยมีเพื่อนครับ แต่มาคิดได้ตอนปี 3 ว่าไอ้ที่เราเรียกเพื่อนเนี่ย มันเหมือนใช้ประโยชน์เรามากกว่า
คือมันจะเห็นผมมีค่าแค่ตอนผมมีประโยชน์ นอกนั้นหายหัว ผมเก่งคอมพอสมควร ซ่อมคอมพื้นฐาน ลงวินโดว์ ลงเกม แก้ปัญหาพื้นฐานได้
มันก็จะเรียกใช้ทันที บอกทำไม่เป็น ๆ ตัวเองไม่เคยลองทำ มันก็ทำไม่ได้ทั้งปีทั้งชาตินั่นแหละ กับอีกคนนึงชอบให้ไปรับไปส่ง
ที่ว่ามานี้ผู้ชายทั้งคู่ แล้วนิสัยบอกไม่ถูก แต่ค่อนไปทางไม่ดีทั้งคู่ อาจเป็นเพราะผม ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยว ชอบอยู่ห้องด้วยแหละ
เลยเข้ากับใครเค้ายากหน่อย อันนี้ผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร พูดมาซะยาว ขอพูดถึงปัญหาที่ผมกังวลเลยละกันครับ
เรื่องเรียน พ่อกับแม่ตั้งความหวังเอาไว้มาก บ้านผมก็ไม่ค่อยมีตังค่อนไปทางจน อยากให้ผมรีบจบ ผมเลยมีความกดดัน
เพราะตัวเองน่ะชอบวิชารัฐศาสตร์ ทำข้อสอบเต็ม 30 จะได้เกิน 15 - 20 เสมอ แต่จะไม่ค่อยมีคะแนนเก็บเข้าเรียน กับพวกงานในห้อง
เพราะไม่ค่อยเข้าเรียน สาเหตุก็มาจากที่กล่าวมานั่นแหละครับ เลยมีความคิดอยากจะโอนเกรดไปเรียนที่รามแทน แต่ก็คิดทุกวัน
นอนไม่หลับทุกวัน กลัวพ่อกับแม่ไม่เห็นด้วย อีก 1 - 2 ปี ก็จะจบแล้ว แต่ผมจะทนไหวเหรอ ผมเบื่อ ผมเศร้า นอนไม่หลับทุกคืน โทษตัวเอง
เรื่องเงิน ผมเป็นช่างภาพงานรับปริญญาครับ ที่อยากเรียนราม เพราะอยากจะมารับงานอยู่ที่กรุงเทพด้วย เพราะมันมีรับปริญญา
แต่ละมหาลัยกันทุกเดือน ไม่เหมือนที่จังหวัดอุบลฯ ที่มีแค่ปีละครั้ง และมีอยู่แค่ 4 - 5 มหาวิทยาลัย (รวมวิทยาลัยพยาบาล สาธาฯ)
อยากหาเงินได้เอง ผมสงสารพ่อกับแม่ อยากให้พักซะเดี๋ยวนี้เลย บ้านผมฐานะไม่ค่อยดีมาก ๆ พ่อผมอายุ 50 กว่า วัยนี้จริง ๆ
ควรจะได้พัก เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่อยู่บ้าน ไม่ใช่ออกไปทำงานกลางแดด สุขภาพก็ไม่ค่อยดี ส่วนแม่ 3 วันดี 4 วันไข้ ผมจึงยิ่งกลุ้มใจ
ถ้าผมไปอยู่กรุงเทพ ผมคงมีเงินมากกว่านี้ เพราะฝีมือถ่ายภาพผมก็ไม่ได้ห่วยอะไร กล้องผมใช้ Nikon D7200 + Nikkor 17-55 F2.8
ถ้าช่างภาพบางท่านมาอ่านคงอุทานว่า ไหนบอกจน คืออันนี้เป็นเงินเก็บผมตั้งแต่ ม.6 แต่ก่อนผมบ้าคอม สเปคเทพมาก ๆ
ตอนนั้นอยากลองถ่ายภาพดู ก็เลยซื้อแคนน่อนมาใช้ ใช้มาได้ 2 ปี รู้อะไรมากขึ้นก็ย้ายค่าย เลยขายกล้อง + คอมสเปคเทพทิ้ง เอาเงินมาซื้อ
คอมก็ไปซื้อมาประกอบใหม่ รวม ๆ 5 พันบาทพอ ปัจจบันเคสคอมยังไม่มีใส่ อาศัยเอาไขควงจิ้มเอา เอาตรง ๆ ผมอยากถ่ายภาพเป็นอาชีพเสริม
เพราะเท่าที่ศึกษามาแบบไม่ได้แย่ รายได้ช่างภาพแต่ละคนก็ 15 k + บางคนที่ถ่ายเก่งมาก ๆ นี่เดือนนึงไม่ต่ำกว่า 40 k - 60 k
คือ 15 k สำหรับผมก็ถือว่าเยอะแล้ว เพราะไม่ดื่ม ไม่เที่ยว ติดห้อง จึงไม่มีปัญหา ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำงานถ่ายภาพ เอาตรง ๆ เลย
เรื่องอาชีพ อยากเป็นตำรวจครับ คิดไว้แล้วว่าจะใช้วุฒิ ม.6 สอบ แต่ผมไม่ได้เรียน รด. ต้องไปเกณฑ์ทหารก่อน สาเหตุที่ไม่ได้เรียน รด.
เพราะตอนนั้นเกิดอุบัติเหตุ สมัยนั้นเป็นเด็กแว้นครับ ยังเสียดายเงินที่เอาไปแต่งรถจนถึงทุกวันนี้ และเสียใจที่ไม่ได้เรียน รด. ป่านนี้คงอ่านหนังสือ
เตรียมสอบตำรวจไปแล้ว แต่ไม่เป็นไรครับ ค่อย ๆ แก้ปัญหาไป ตอนนี้ที่ยังเรียนปริญญาอยู่ เพราะจะได้ใช้วุฒิปริญญาไปสมัครทหารเลย
ก็จะได้ประจำการ 6 เดือน ไม่เสียเวลา ออกมาก็เตรียมตัวสอบตำรวจต่อ แล้วก็ถ่ายรูปหาเงินรอสอบติด ปัจจุบันตอนนี้ผมทำ Shutterstock
รายได้ก็โอเคครับ อยู่ที่ 2 พันบาท / เดือน แล้วก็ทำ Youtube รายได้อยู่ที่ 3 พันบาท / ปี ไว้เป็นค่าขนม งานอดิเรกนี้ก็ไม่ได้ทิ้งไปไหน
ในอนาคตกะว่าจะทำอาชีพ ตำรวจเป็นรายได้หลัก ถ่ายรับปริญญาเน้น เสาร์-อาทิตย์ เป็นรายได้เสริม และทำพวก Stockphoto , Google Adsense
เป็นค่าขนมรายปี แต่ตอนนี้อะไรก็ไม่สำเร็จซักอย่าง เพราะติดตรงเรื่องเรียนนี่แหละ ถ้ายังเรียนที่อุบลอยู่ ผมก็ไม่ได้ทำในสิ่งที่ผมอยากจะทำ
พ่อกับแม่ก็เคยถาม ว่าอยากเรียนรามไหม แต่มันเมื่อ 2 ปีก่อนแล้ว ผมรู้สึกผมมาไกลเกินจะหันหลังกลับ มันเลยทำให้ผมเครียด นอนไม่หลับ
ตัวเองไม่มีค่า เพราะหาเงินก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ได้ เรียนก็ไม่ได้ ทำอะไรไม่ดีซักอย่าง เอาตรง ๆ ตอนนี้อยากเรียนให้จบ แต่ไม่อยากเรียน
แบบต้องเข้าไปนั่งเรียน เสียเวลา ผมอยากเอาเวลาไปทำอย่างอื่นที่มันได้ตังด้วย ในเมื่อผมหาเงินได้ แต่ทำได้ไม่เต็มที่ซักที
รู้สึกแย่ เรียนก็อยากจะเรียนให้จบ แต่อยากเรียนรามแทน ไม่รู้จะพูดกับพ่อกับแม่ยังไง เฮ้อออ รู้สึกเสียดายอะไรหลาย ๆ อย่าง
เสาร์-อาทิตย์นี้ ว่าจะกลับบ้าน แต่อาจจะยังไม่พูดเรื่องนี้กับพ่อกับแม่ ขอคิดดูให้หนัก ๆ อีกทีก่อน ที่คิดได้ตอนนี้คือพยายามไปเรียน
ถ้าหาคำตอบได้แล้ว ก็ลุยให้ถึงที่สุด เป็นไปได้ ก็อยากทำตามเป้าหมายที่ตนเองตั้งไว้
ผมเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่าครับ ? ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตต่อดี
ผมเรียนคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยไกล ๆ เมืองจังหวัดอุบลราชธานี
ผมเริ่มซึมเศร้ามาประมาณ 4 - 6 เดือนได้ละครับ มานั่งคิดทบทวนคือตัวเอง เริ่มปลีกตัวออกห่างจากสังคม
บางวันก็ไม่ไปเรียนบ้าง เพราะเบื่อคน งงไหม ผมรู้สึกอึดอัดมาก ๆ เวลาอยู่ในที่คนเยอะ ๆ ตอน ม.6 - ปี 1 ไม่เคยเป็น
เริ่มโทษตัวเองว่าตัวเองไร้ค่า ข้าวกินเยอะครับ แต่กินวันละมื้อ 2 มื้อ วันไหนไม่ไปเรียนก็กินมื้อเดียว เพราะ สงสารพ่อกับแม่
ส่งเงินมาให้ลูกเรียน แต่กลับไม่ไปเรียนในบางวัน วิชาไหนที่อาจารย์ถามเยอะ ๆ ก็ไม่อยากจะเข้า ไม่ได้อยากเด่น ไม่ต้องการให้คนหันมาสนใจ
อยากอยู่เงียบ ๆ เรียนเสร็จก็กลับ วิชาไหนที่มีงานกลุ่มเยอะ ๆ ก็ไม่อยากจะทำ ไม่รู้จักใคร ไม่มีเพื่อน และไม่ต้องการเพื่อนที่มหาลัย
ตอนปี 1 ปี 2 เคยมีเพื่อนครับ แต่มาคิดได้ตอนปี 3 ว่าไอ้ที่เราเรียกเพื่อนเนี่ย มันเหมือนใช้ประโยชน์เรามากกว่า
คือมันจะเห็นผมมีค่าแค่ตอนผมมีประโยชน์ นอกนั้นหายหัว ผมเก่งคอมพอสมควร ซ่อมคอมพื้นฐาน ลงวินโดว์ ลงเกม แก้ปัญหาพื้นฐานได้
มันก็จะเรียกใช้ทันที บอกทำไม่เป็น ๆ ตัวเองไม่เคยลองทำ มันก็ทำไม่ได้ทั้งปีทั้งชาตินั่นแหละ กับอีกคนนึงชอบให้ไปรับไปส่ง
ที่ว่ามานี้ผู้ชายทั้งคู่ แล้วนิสัยบอกไม่ถูก แต่ค่อนไปทางไม่ดีทั้งคู่ อาจเป็นเพราะผม ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยว ชอบอยู่ห้องด้วยแหละ
เลยเข้ากับใครเค้ายากหน่อย อันนี้ผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร พูดมาซะยาว ขอพูดถึงปัญหาที่ผมกังวลเลยละกันครับ
เรื่องเรียน พ่อกับแม่ตั้งความหวังเอาไว้มาก บ้านผมก็ไม่ค่อยมีตังค่อนไปทางจน อยากให้ผมรีบจบ ผมเลยมีความกดดัน
เพราะตัวเองน่ะชอบวิชารัฐศาสตร์ ทำข้อสอบเต็ม 30 จะได้เกิน 15 - 20 เสมอ แต่จะไม่ค่อยมีคะแนนเก็บเข้าเรียน กับพวกงานในห้อง
เพราะไม่ค่อยเข้าเรียน สาเหตุก็มาจากที่กล่าวมานั่นแหละครับ เลยมีความคิดอยากจะโอนเกรดไปเรียนที่รามแทน แต่ก็คิดทุกวัน
นอนไม่หลับทุกวัน กลัวพ่อกับแม่ไม่เห็นด้วย อีก 1 - 2 ปี ก็จะจบแล้ว แต่ผมจะทนไหวเหรอ ผมเบื่อ ผมเศร้า นอนไม่หลับทุกคืน โทษตัวเอง
เรื่องเงิน ผมเป็นช่างภาพงานรับปริญญาครับ ที่อยากเรียนราม เพราะอยากจะมารับงานอยู่ที่กรุงเทพด้วย เพราะมันมีรับปริญญา
แต่ละมหาลัยกันทุกเดือน ไม่เหมือนที่จังหวัดอุบลฯ ที่มีแค่ปีละครั้ง และมีอยู่แค่ 4 - 5 มหาวิทยาลัย (รวมวิทยาลัยพยาบาล สาธาฯ)
อยากหาเงินได้เอง ผมสงสารพ่อกับแม่ อยากให้พักซะเดี๋ยวนี้เลย บ้านผมฐานะไม่ค่อยดีมาก ๆ พ่อผมอายุ 50 กว่า วัยนี้จริง ๆ
ควรจะได้พัก เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่อยู่บ้าน ไม่ใช่ออกไปทำงานกลางแดด สุขภาพก็ไม่ค่อยดี ส่วนแม่ 3 วันดี 4 วันไข้ ผมจึงยิ่งกลุ้มใจ
ถ้าผมไปอยู่กรุงเทพ ผมคงมีเงินมากกว่านี้ เพราะฝีมือถ่ายภาพผมก็ไม่ได้ห่วยอะไร กล้องผมใช้ Nikon D7200 + Nikkor 17-55 F2.8
ถ้าช่างภาพบางท่านมาอ่านคงอุทานว่า ไหนบอกจน คืออันนี้เป็นเงินเก็บผมตั้งแต่ ม.6 แต่ก่อนผมบ้าคอม สเปคเทพมาก ๆ
ตอนนั้นอยากลองถ่ายภาพดู ก็เลยซื้อแคนน่อนมาใช้ ใช้มาได้ 2 ปี รู้อะไรมากขึ้นก็ย้ายค่าย เลยขายกล้อง + คอมสเปคเทพทิ้ง เอาเงินมาซื้อ
คอมก็ไปซื้อมาประกอบใหม่ รวม ๆ 5 พันบาทพอ ปัจจบันเคสคอมยังไม่มีใส่ อาศัยเอาไขควงจิ้มเอา เอาตรง ๆ ผมอยากถ่ายภาพเป็นอาชีพเสริม
เพราะเท่าที่ศึกษามาแบบไม่ได้แย่ รายได้ช่างภาพแต่ละคนก็ 15 k + บางคนที่ถ่ายเก่งมาก ๆ นี่เดือนนึงไม่ต่ำกว่า 40 k - 60 k
คือ 15 k สำหรับผมก็ถือว่าเยอะแล้ว เพราะไม่ดื่ม ไม่เที่ยว ติดห้อง จึงไม่มีปัญหา ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำงานถ่ายภาพ เอาตรง ๆ เลย
เรื่องอาชีพ อยากเป็นตำรวจครับ คิดไว้แล้วว่าจะใช้วุฒิ ม.6 สอบ แต่ผมไม่ได้เรียน รด. ต้องไปเกณฑ์ทหารก่อน สาเหตุที่ไม่ได้เรียน รด.
เพราะตอนนั้นเกิดอุบัติเหตุ สมัยนั้นเป็นเด็กแว้นครับ ยังเสียดายเงินที่เอาไปแต่งรถจนถึงทุกวันนี้ และเสียใจที่ไม่ได้เรียน รด. ป่านนี้คงอ่านหนังสือ
เตรียมสอบตำรวจไปแล้ว แต่ไม่เป็นไรครับ ค่อย ๆ แก้ปัญหาไป ตอนนี้ที่ยังเรียนปริญญาอยู่ เพราะจะได้ใช้วุฒิปริญญาไปสมัครทหารเลย
ก็จะได้ประจำการ 6 เดือน ไม่เสียเวลา ออกมาก็เตรียมตัวสอบตำรวจต่อ แล้วก็ถ่ายรูปหาเงินรอสอบติด ปัจจุบันตอนนี้ผมทำ Shutterstock
รายได้ก็โอเคครับ อยู่ที่ 2 พันบาท / เดือน แล้วก็ทำ Youtube รายได้อยู่ที่ 3 พันบาท / ปี ไว้เป็นค่าขนม งานอดิเรกนี้ก็ไม่ได้ทิ้งไปไหน
ในอนาคตกะว่าจะทำอาชีพ ตำรวจเป็นรายได้หลัก ถ่ายรับปริญญาเน้น เสาร์-อาทิตย์ เป็นรายได้เสริม และทำพวก Stockphoto , Google Adsense
เป็นค่าขนมรายปี แต่ตอนนี้อะไรก็ไม่สำเร็จซักอย่าง เพราะติดตรงเรื่องเรียนนี่แหละ ถ้ายังเรียนที่อุบลอยู่ ผมก็ไม่ได้ทำในสิ่งที่ผมอยากจะทำ
พ่อกับแม่ก็เคยถาม ว่าอยากเรียนรามไหม แต่มันเมื่อ 2 ปีก่อนแล้ว ผมรู้สึกผมมาไกลเกินจะหันหลังกลับ มันเลยทำให้ผมเครียด นอนไม่หลับ
ตัวเองไม่มีค่า เพราะหาเงินก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ได้ เรียนก็ไม่ได้ ทำอะไรไม่ดีซักอย่าง เอาตรง ๆ ตอนนี้อยากเรียนให้จบ แต่ไม่อยากเรียน
แบบต้องเข้าไปนั่งเรียน เสียเวลา ผมอยากเอาเวลาไปทำอย่างอื่นที่มันได้ตังด้วย ในเมื่อผมหาเงินได้ แต่ทำได้ไม่เต็มที่ซักที
รู้สึกแย่ เรียนก็อยากจะเรียนให้จบ แต่อยากเรียนรามแทน ไม่รู้จะพูดกับพ่อกับแม่ยังไง เฮ้อออ รู้สึกเสียดายอะไรหลาย ๆ อย่าง
เสาร์-อาทิตย์นี้ ว่าจะกลับบ้าน แต่อาจจะยังไม่พูดเรื่องนี้กับพ่อกับแม่ ขอคิดดูให้หนัก ๆ อีกทีก่อน ที่คิดได้ตอนนี้คือพยายามไปเรียน
ถ้าหาคำตอบได้แล้ว ก็ลุยให้ถึงที่สุด เป็นไปได้ ก็อยากทำตามเป้าหมายที่ตนเองตั้งไว้