แนะนำตัวนะคะ ชื่อส้มค่ะ อายุ17 เรียนอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ และนี่เป็นเรื่องราวความรักของเราเอง....
เราเป็นเด็กม.ปลายธรรมดาคนนึงค่ะ เรียนๆเล่นๆไปตามประสาวัยรุ่นอ่ะเนอะ เราเป็นคนค่อนข้างบ้าดารานักร้องค่ะ ช่วงนี้กอล์ฟ-ไมค์ B.O.Y กำลังมาแรงสุดๆ แล้วเราก็ชอบพี่บอล พี่ฟรอยด์ ที่เล่น4แพร่งที่กำลังฉายอยู่ช่วงนี้ด้วย(อันที่จริงดาราคนไหนหล่อๆก็ชอบหมดแหละ) ด้วยความที่บ้าดาราแบบนี้ วันๆจึงอยู่แต่บ้าน ดูหนัง ฟังเพลง นอนเปื่อยๆ(พอดีเพื่อนเราก็เป็นประเภทเดียวกันค่ะ ดูหนังทั้งวัน เลยไม่ค่อยได้ออกไปไหนมาไหนเท่าไหร่)
' ก๊อก ก๊อก ก๊อก' เสียงเคาะประตูห้องของเราดังขึ้น ในขณะที่เรากำลังนั่งกินเลย์ไปพรางดูหนังเรื่องสายลับจับบ้านเล็กที่ออกแผ่นมา
แม่ : ส้ม ไปซื้อคนอร์กับรสดีในแม่หน่อย
เรา : ค่าาา
แล้วเราก็เดินไปเปิดประตู แม่ยื่นตังค์ให้เรา
เรา : แม่ ขนมใกล้หมดละ ขอตังค์ซื้อเพิ่มหน่อยดิ นะๆๆ
แม่ : กินเยอะไปแล้วนะส้ม พอน้ำหนักขึ้นเดี๋ยวก็มาบ่นอีก ตอนมีแฟนไม่กิน บอกกลัวอ้วน พอแฟนทิ้งก็กินซะเยอะเลยนะ
เรา : โห แม่อย่าย้ำดิ แค่ซื้อหนมเอง หนูสัญญาว่าจะไม่บ่น นะๆ
แม่ : ไปๆ ไปเอาข้างล่าง
แล้วเราก็ได้ตังค์ไปซื่อขนมเพิ่มจนได้จ้าาาา เราเพิ่งโดนแฟนที่คบกันมาตั้งแต่ม.3บอกเลิกมาได้เดือนกว่าๆแล้ว เหตุผลที่เขาขอเลิกน่ะหรอ ก็เขาบอกว่าเราดีเกินไปไง
เหตุผลโคตรเบสิค แล้วก็ไปคบกับผู้หญิงในห้องเราจ้าาา ดีงามตามท้องเรื่อง คือบอกว่าไม่รักเราแล้ว ก็จบป่ะ เราเฮิร์ทไปเป็นอาทิตย์เลยนะ พูดแล้วเซ็ง
เราเดินมาจนถึงรั้วหน้าบ้าน ป้าวรรณบ้านตรงข้ามกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ วันนี้จะใช้เราไปเรียกอิพี่ต้นอีกป่าววะ
ป้าวรรณ : หนูส้ม จะไปไหนหรอ
เรา : ไปเซเว่นค่ะ
ป้าวรรณ : ป้าฝากเรียกต้นกลับบ้านหน่อย
เรา : อ๋อ ได้ค่ะ
คือแบบ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพี่ต้นมันอยู่ไหน มันสิงอยู่ในร้านเกมข้างเซเว่นไงล่ะ แล้วเวลาที่ป้าวรรณกับเราเจอหน้ากันแบบนี้(ซึ่งเจอแบบนี้เกือบทุกวัน) จะชอบใช้เราไปเรียกอิพี่ต้นกลับบ้านตลอด ส่วนอิพี่ต้นมันก็ไม่รู้จักกลับบ้านกลับช่อง สิงอยู่ร้านเกมตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ก็5โมงละ ปวดจิตกับนางมาก ทำไมนางไม่เล่นอยู่บ้านตัวเองวะ คอมก็มี เน็ตก็มี เกมก็อยู่ในเครื่อง เฮ้อ!เบื่อ!
เรามาถึงหน้าร้านเกมแล้วค่ะ เราเปิดประตูเข้าไป อิพวกที่นั่งเกมอยู่ก็หันมาแว็บนึงแล้วก็หันกลับไปหน้าจอมันเช่นเดิม ก็แหงแหละ มีแต่พวกหน้าเดิมๆเล่นอยู่ทั้งนั้น แล้วมันก็เห็นเราเป็นประจำด้วย เราเดินตรงไปที่โต๊ะคอมที่อยู่ตัวสุดท้ายของแถวที่สอง ไอ้แว่นหน้าตี๋ๆขาวๆมันกดคีย์บอร์ดอย่างรัวๆพร้อมใส่หูอยู่ นั่นแหละคืออิพี่ต้น เห็นหน้าอย่างนี้นางเรียนสายวิทย์-คณิตห้องคิงนะ ตอนม.ต้นนางก็เรียนห้องกิ๊ฟ หัวดีมากกก
เรา : พี่ต้นแม่ให้มาตาม
ฉันพูดแล้วสะกิด
พี่ต้น : เดี๋ยว อีกครึ่งชั่วโมงกลับ
เรา : นี่พี่ ส้มขี้เกียจมาตามพี่รอบสองรอบสามอีก กลับบ้าน
พี่ต้น : เออ เดี๋ยวดิ ไม่เห็นหรอว่าคนเล่นเกมอยู่ เดี๋ยวพี่เคลียร์กับแม่เอง
เรา : จะกลับไม่กลับ ถ้าพี่ไม่กลับก็เอาตังค์หนูที่ยืมไปคืนมา ถ้าไม่คืนหนูจะบอกแม่พี่
พี่ต้น : โห ไรวะ บังคับกันชัดๆ
เรา : เออ บังคับนี่แหละ รีบออกจากเกมแล้วรีบกลับบ้าน เร็วๆ เดี๋ยวหนูจะไปเซเว่น ถ้าหนูออกจากเซเว่นมาแล้วพี่ยังเล่นอยู่ เรื่องเงินพี่ที่ยืมหนูสะสมมาตั้งแต่พี่อยู่ม.4แล้วพี่ยังไม่คืน หนูบอกแม่พี่แน่
พี่นัท : โหดว่ะส้ม นับถือๆ
พี่นัทเป็นเพื่อนของพี่ต้นค่ะ นั่งเล่นเกมอยู่ข้างๆกันนั่นแหละ
เรา : พี่ก็เหมือนกันแหละ กลับบ้านได้แล้ว เล่นเพลินมากไปรถเมล์หมด หนูไม่รู้เรื่องด้วยนะ
พี่นัท : คับๆ พี่จะรีบเล่นแล้วรีบกลับค้าบบบบ
เราก็เดินออกจากร้านแล้วเข้าเซเว่นค่ะ ก็หยิบของที่แม่ต้องการแล้วเดินตรงไปชั้นขนมแล้วก็หยิบเอาเลย์รสสาหร่ายมาห่อนึง แล้วได้ยินเสียงมาจากข้างหลัง
พี่ต้น : เปลี่ยนรสไม่ได้หรอ
เรา : เฮ้ย มาไม่บอกไม่กล่าวนะ
พี่ต้น : เออ เปลี่ยนเป็นรสอื่นเหอะ -สาหร่ายจนเอียนละเนี่ย
เรา : พี่จะกินกับหนูหรอ
พี่ต้น : ก็เออดิวะ ก็-ด้วยกันทุกวันเนี่ย -จนตัวจะเป็นสาหร่ายอยู่แล้วเนี่ย
เรา : ก็ช่าง หนูชอบรสนี้ ถ้าอยากกินรสอื่นก็ซื้อเองดิ
พี่ต้น : เออๆ กินรสนี้ก็ได้วะ อย่าพึ่งไปจ่ายตังค์นะเว้ย ไปซื้อมาม่าคัพก่อน ไว้จ่ายพร้อมกัน
แล้วพี่ต้นก็ไปหยิบเอามาม่าคัพรสประจำของมัน(รสหมูสับ)ไปเติมน้ำร้อนแล้วเดินมาจ่ายตังค์พร้อมๆกับเรา
พี่ต้น : พี่มีตอยู่สิบบาทว่ะ พี่ยืมสามบาทหน่อยนะ
และแล้วมันก็ยืมตังค์จนได้สินะ
เรา : นี่เงินแม่หนูนะพี่ พี่ยังจะยืมอยู่หรอ
พี่ต้น : เออ เดี๋ยวพี่เอาคืนทีหลัง
.........................เดี๋ยวมาต่อนะ...........................
ความรักในตอนที่ฉันยังเป็นวัยรุ่น
เราเป็นเด็กม.ปลายธรรมดาคนนึงค่ะ เรียนๆเล่นๆไปตามประสาวัยรุ่นอ่ะเนอะ เราเป็นคนค่อนข้างบ้าดารานักร้องค่ะ ช่วงนี้กอล์ฟ-ไมค์ B.O.Y กำลังมาแรงสุดๆ แล้วเราก็ชอบพี่บอล พี่ฟรอยด์ ที่เล่น4แพร่งที่กำลังฉายอยู่ช่วงนี้ด้วย(อันที่จริงดาราคนไหนหล่อๆก็ชอบหมดแหละ) ด้วยความที่บ้าดาราแบบนี้ วันๆจึงอยู่แต่บ้าน ดูหนัง ฟังเพลง นอนเปื่อยๆ(พอดีเพื่อนเราก็เป็นประเภทเดียวกันค่ะ ดูหนังทั้งวัน เลยไม่ค่อยได้ออกไปไหนมาไหนเท่าไหร่)
' ก๊อก ก๊อก ก๊อก' เสียงเคาะประตูห้องของเราดังขึ้น ในขณะที่เรากำลังนั่งกินเลย์ไปพรางดูหนังเรื่องสายลับจับบ้านเล็กที่ออกแผ่นมา
แม่ : ส้ม ไปซื้อคนอร์กับรสดีในแม่หน่อย
เรา : ค่าาา
แล้วเราก็เดินไปเปิดประตู แม่ยื่นตังค์ให้เรา
เรา : แม่ ขนมใกล้หมดละ ขอตังค์ซื้อเพิ่มหน่อยดิ นะๆๆ
แม่ : กินเยอะไปแล้วนะส้ม พอน้ำหนักขึ้นเดี๋ยวก็มาบ่นอีก ตอนมีแฟนไม่กิน บอกกลัวอ้วน พอแฟนทิ้งก็กินซะเยอะเลยนะ
เรา : โห แม่อย่าย้ำดิ แค่ซื้อหนมเอง หนูสัญญาว่าจะไม่บ่น นะๆ
แม่ : ไปๆ ไปเอาข้างล่าง
แล้วเราก็ได้ตังค์ไปซื่อขนมเพิ่มจนได้จ้าาาา เราเพิ่งโดนแฟนที่คบกันมาตั้งแต่ม.3บอกเลิกมาได้เดือนกว่าๆแล้ว เหตุผลที่เขาขอเลิกน่ะหรอ ก็เขาบอกว่าเราดีเกินไปไง
เราเดินมาจนถึงรั้วหน้าบ้าน ป้าวรรณบ้านตรงข้ามกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ วันนี้จะใช้เราไปเรียกอิพี่ต้นอีกป่าววะ
ป้าวรรณ : หนูส้ม จะไปไหนหรอ
เรา : ไปเซเว่นค่ะ
ป้าวรรณ : ป้าฝากเรียกต้นกลับบ้านหน่อย
เรา : อ๋อ ได้ค่ะ
คือแบบ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพี่ต้นมันอยู่ไหน มันสิงอยู่ในร้านเกมข้างเซเว่นไงล่ะ แล้วเวลาที่ป้าวรรณกับเราเจอหน้ากันแบบนี้(ซึ่งเจอแบบนี้เกือบทุกวัน) จะชอบใช้เราไปเรียกอิพี่ต้นกลับบ้านตลอด ส่วนอิพี่ต้นมันก็ไม่รู้จักกลับบ้านกลับช่อง สิงอยู่ร้านเกมตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ก็5โมงละ ปวดจิตกับนางมาก ทำไมนางไม่เล่นอยู่บ้านตัวเองวะ คอมก็มี เน็ตก็มี เกมก็อยู่ในเครื่อง เฮ้อ!เบื่อ!
เรามาถึงหน้าร้านเกมแล้วค่ะ เราเปิดประตูเข้าไป อิพวกที่นั่งเกมอยู่ก็หันมาแว็บนึงแล้วก็หันกลับไปหน้าจอมันเช่นเดิม ก็แหงแหละ มีแต่พวกหน้าเดิมๆเล่นอยู่ทั้งนั้น แล้วมันก็เห็นเราเป็นประจำด้วย เราเดินตรงไปที่โต๊ะคอมที่อยู่ตัวสุดท้ายของแถวที่สอง ไอ้แว่นหน้าตี๋ๆขาวๆมันกดคีย์บอร์ดอย่างรัวๆพร้อมใส่หูอยู่ นั่นแหละคืออิพี่ต้น เห็นหน้าอย่างนี้นางเรียนสายวิทย์-คณิตห้องคิงนะ ตอนม.ต้นนางก็เรียนห้องกิ๊ฟ หัวดีมากกก
เรา : พี่ต้นแม่ให้มาตาม
ฉันพูดแล้วสะกิด
พี่ต้น : เดี๋ยว อีกครึ่งชั่วโมงกลับ
เรา : นี่พี่ ส้มขี้เกียจมาตามพี่รอบสองรอบสามอีก กลับบ้าน
พี่ต้น : เออ เดี๋ยวดิ ไม่เห็นหรอว่าคนเล่นเกมอยู่ เดี๋ยวพี่เคลียร์กับแม่เอง
เรา : จะกลับไม่กลับ ถ้าพี่ไม่กลับก็เอาตังค์หนูที่ยืมไปคืนมา ถ้าไม่คืนหนูจะบอกแม่พี่
พี่ต้น : โห ไรวะ บังคับกันชัดๆ
เรา : เออ บังคับนี่แหละ รีบออกจากเกมแล้วรีบกลับบ้าน เร็วๆ เดี๋ยวหนูจะไปเซเว่น ถ้าหนูออกจากเซเว่นมาแล้วพี่ยังเล่นอยู่ เรื่องเงินพี่ที่ยืมหนูสะสมมาตั้งแต่พี่อยู่ม.4แล้วพี่ยังไม่คืน หนูบอกแม่พี่แน่
พี่นัท : โหดว่ะส้ม นับถือๆ
พี่นัทเป็นเพื่อนของพี่ต้นค่ะ นั่งเล่นเกมอยู่ข้างๆกันนั่นแหละ
เรา : พี่ก็เหมือนกันแหละ กลับบ้านได้แล้ว เล่นเพลินมากไปรถเมล์หมด หนูไม่รู้เรื่องด้วยนะ
พี่นัท : คับๆ พี่จะรีบเล่นแล้วรีบกลับค้าบบบบ
เราก็เดินออกจากร้านแล้วเข้าเซเว่นค่ะ ก็หยิบของที่แม่ต้องการแล้วเดินตรงไปชั้นขนมแล้วก็หยิบเอาเลย์รสสาหร่ายมาห่อนึง แล้วได้ยินเสียงมาจากข้างหลัง
พี่ต้น : เปลี่ยนรสไม่ได้หรอ
เรา : เฮ้ย มาไม่บอกไม่กล่าวนะ
พี่ต้น : เออ เปลี่ยนเป็นรสอื่นเหอะ -สาหร่ายจนเอียนละเนี่ย
เรา : พี่จะกินกับหนูหรอ
พี่ต้น : ก็เออดิวะ ก็-ด้วยกันทุกวันเนี่ย -จนตัวจะเป็นสาหร่ายอยู่แล้วเนี่ย
เรา : ก็ช่าง หนูชอบรสนี้ ถ้าอยากกินรสอื่นก็ซื้อเองดิ
พี่ต้น : เออๆ กินรสนี้ก็ได้วะ อย่าพึ่งไปจ่ายตังค์นะเว้ย ไปซื้อมาม่าคัพก่อน ไว้จ่ายพร้อมกัน
แล้วพี่ต้นก็ไปหยิบเอามาม่าคัพรสประจำของมัน(รสหมูสับ)ไปเติมน้ำร้อนแล้วเดินมาจ่ายตังค์พร้อมๆกับเรา
พี่ต้น : พี่มีตอยู่สิบบาทว่ะ พี่ยืมสามบาทหน่อยนะ
และแล้วมันก็ยืมตังค์จนได้สินะ
เรา : นี่เงินแม่หนูนะพี่ พี่ยังจะยืมอยู่หรอ
พี่ต้น : เออ เดี๋ยวพี่เอาคืนทีหลัง
.........................เดี๋ยวมาต่อนะ...........................