ผิดที่กูเดินเข้าไป ผิดที่มันไม่ยอมปล่อย และผิดที่มักง่าย

สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกนะคะ ขออภัยถ้าใช้คำไม่สุภาพ
ตอนพิมพ์ ฟิลลิ่ง มาเต็มมมมม !

ตามชื่อห้วข้อกระทู้แหละค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า...

ได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง โดยไม่คิดว่าจะได้รู้จักกับมันหรอกค่ะ คือบังเอิญทำให้ได้คุยกัน แล้วมารู้ว่ามันมีแฟน..
เรื่องเลยเกิดขึ้นมากมาย จนได้มานั่งคุยกันสามคน คือ เรา ผู้หญิง และ ผู้ชาย ที่คุยคำตอบคือ ผู้ชายเลือกเรานะ (ไม่ได้ภูมิใจเลยนะคะว่าได้มันมาเพราะรู้ว่ายังไงใครมองก็มองว่าเราผิด ยอมรับ)
แต่ หลังจากที่คุยกันเสร็จแล้วคำตอบคือ ผู้ชายเลือกเรา จริงๆเรื่องน่าจะจบ แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่จบ (รู้ค่ะ ว่าเป็นใครๆก็แค้น)
ผู้หญิงได้โทรมาหาเราแล้วบอกกับเราว่า  เมนส์ไม่มา ขอผู้ชายคืนได้มั้ย เรายอมคืนให้ เพื่อให้ผู้ชายได้ไปรับผิดชอบในสิ่งที่มันได้ทำ และให้มันได้พิสูจน์ตัวของมันเองว่ามันได้ทำคนนั้นท้องอย่างที่มันบอก ผู้ชายยอมกลับไป หลังจากนั้น ผู้ชายโทรกลับมาหาเราบอกว่า ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ท้อง มันบอกมันซื้อที่ตรวจมาให้ผู้หญิงตรวจหลายครั้ง แต่ผลก็ออกมาว่าไม่ท้อง เราก็บอกว่าให้พวกมันสองคนไปตกลงกันเอาเองคืนให้ไปแล้ว จนผู้หญิงโทรกลับมาหาเรา แล้วบอกเราว่า ให้เรากลับไปคบกับผู้ชายเถอะ ผู้ชายรักเราไม่ได้รักมัน มันยอมปล่อย (คือสงสารผู้หญิง คือกูผิดด้วยอ่ะที่เดินเข้าไปในชีวิตคู่ของพวก แต่คือกูก็รักมัน ณ ตอนนั้น) หลังจากนั้น เรากับผู้ชายก็ได้กลับมาคุยกัน ดูเหมือนทุกอย่างจะดีแต่ไม่เลยไม่ดีอย่างที่คิด คิดว่าทุกอย่างจะจบแต่ไม่ ผู้หญิงคนนั้นมีแผนการตลอดเวลาที่จะทำให้เรากับผู้ชายเลิกกัน (คือผู้หญิงไม่ได้งี่เง่าและไร้เหตุผลสะทุกคน คือเรามีเหตุผลพอว่าเรื่องไหนควรจะเอามาทะเลาะหรือไม่ควร เราจะฟังเหตุผลเสมอ) คือที่บอกว่ามีแผนเนี้ย คือ ผู้หญิงคนนั้นจะไปหาผู้ชายที่บ้าน รอผู้ชายที่บ้านจนกว่าผู้ชายจะกลับ (พ่อแม่ผู้ชายบอก เพราะว่าตอนนั้นเค้าก็รู้ว่า สองคนเลิกกันแล้วลูกเค้ามาคบกับเรา) บางครั้งก็โทรมาหา เราก็ไม่ได้ว่าอะไร เรายอม เพราะเราคิดว่า คนมันรักให้ตัดเลยก็คงยาก

แต่มันมาจุก และสะเทือนจิตใจสุดๆ เลยคือ อีก 1 วันจะเป็นวันครบรอบที่เราคบกับมัน คือมารู้ความจริงว่า มันสองคนไปนอนด้วยกัน เวลามันไปไหนกับเรา พอตอนแยกจากกันผู้ชายมันไม่ถึงบ้าน พ่อแม่มันก็โทรมาด่าเราไง คือความจริงมันอยู่กับอีนั้นไม่ได้อยู่กับเรา พ่อแม่มันก็มองว่าเราไม่ดีไง นี้ก็โว้ยดิ เพราะไม่ได้อยู่กับเรา เราก็เลยบอกเลิกมัน รักนะ รักมากรักโครต แต่ก็จะเลิก ยอมเลิกแบบรักๆเนี้ยแหละ หลังจากที่เราปล่อยผู้ชาย มันสองคนก็กลับมาคบกัน เราก็ยินดีด้วย. จนวันที่ 5 ตุลาคม 2558 ผู้ชายโทรมาถามเราว่าเราอยู่ไหน เราก็บอกมันไปว่าเราอยู่นี้นะ ... มันก็ขอมาเจอหลังจากเลิกกันไปได้ 6 เดือน มันก็มา ก็ได้คุยกันมันพูดขึ้นมาว่า ถ้าจะกลับมาคบกันเรายังรอมันอยู่มั้ย เราก็ตอบไปว่า รอ (ตอบไปงั้นอ่ะ55) มันถามว่าเรายังรักมันอยู่ใช่มั้ย เราก็ถามมันกลับไปว่าจะถามทำไมน่าจะรู้คำตอบ (ก็ยังรักมันนั้นแหละ เพราะความมันฝั่งใจ55) มันก็บอกอีกว่า มันน่าจะเลือกเรา มันพลาด เราก็บอกไม่เป็นไร (แต่ในใจนี้ด่ามันนะ ว่าไอ่น่าโง่) มารู้ตอนหลังว่ามันทะเลาะกับอีนั้น จากสาเหตุเล็กมากคือเรื่องออกไปกินน้ำปั่นร้านน่าปากซอยบ้านมัน ผู้หญิงเลยบอกเลิก แล้วก็มีหลายเรื่อง คือพวกมันกลับไปคบกันแต่ไม่มีความสุขคบกันแบบระแวง อันนี้ฟังจากเพื่อนของผู้ชายเล่ามา จนคุยกันเสร็จ ก็แยกย้ายกันกลับ ตอนจะกลับมันก็ขอกอดแล้วก็บอกว่ามันยังรักและคิดถึงเราตลอด แล้วก็ตอบไปว่า  เหมือนกันอ่ะ หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับ

ที่มาตั้งกระทู้คืออยากระบาย อยากบอก ผู้ชายมันว่า ต่อให้จะไม่ดียังไง กูก็ยังรัก ยังรักเหมือนเดิม แต่ถ้าถามว่ากูจะกลับไปมั้ย เอาตรงๆเลยกูไม่กลับ กูจะฝืนใจกูเองไม่กลับไป ก็อย่างว่า กูรักมากนะ แต่กูเลือกไม่ได้ เหมือนที่ดาวฮอร์โมนได้กล่าวไว้  เพราะตอนที่กูทุกข์ที่สุดมีความสุข คนที่อยู่ข้างกูตอนกูแทบตาย คือ เพื่อน และครอบครัว กูจะต้องทำให้พวกเค้าสบายใจให้ได้มากที่สุด

ผิดที่กูเดินเข้าไป ผิดที่มันไม่ปล่อย และผิดที่มักง่าย #17216