ผมจบศึกษาศาสตร์ เอกโสตทัศนศึกษา ราม เคยทำงานเป็นพนักงานขายเครื่องมือแพทย์เกือบ 20 ปีครับ เริ่มต้นจากไปสมัครเป็นดีเทลยาบริษัทเล็กๆชื่อ
L & SON ก่อนทำได้ไม่กี่เดือนก็รู้ว่าไปไม่ไหวเลยไปสมัครบริษัทเครื่องมือแพทย์เอา มีโอกาสทำกับบริษัทแห่งหนึ่งแถวปิ่นเกล้าครับ ผมก็ไม่มีรถในการทำงานเมื่อสองปีแรก แถมโดนให้ทำงานในเขตแปดจังหวัดภาคเหนือ ใช้รถโดยสารประจำจัหวัดเอา จนย้ายมาทำใน กทม. แฟนเลยให้รถที่มีคันเดียวไปใช้ เป็นรถคันเล็กๆเท่านั้น
เรื่องความรู้เครื่องมือแพทย์ อย่างไรแล้วมันก็ต้องมาเรียนรู้ในที่ทำงาน เครื่องมือแพทย์มันแยะมาก ตั้งแต่ใช้งานง่ายๆ อย่างเครื่องชั่งน้ำหนัก เครื่องวัดความดัน ทั้งแบบธรรมดาหรือ ดิจิตอล ที่มีฟังชั่นอะไรมากน้อยแล้วแต่รุ่น เครื่องมือตรวจวัดอื่นๆที่ละเอียดขึ้น จนไปถึงเครื่องมือใช้ในห้องตรวจโรคทั่วไป ห้องฉุกเฉิน ห้อง ICU ห้องผ่าตัด ยังมีกระทั่ง เตียงธรรมดา เตียงไฟฟ้า โคมไฟทุกแบบ พนักงานทุกคนต้องมาเรียนรู้ให้เข้าใจ ใช้งานเป็น สอน-แนะนำ แก้ไขปัญหาเครื่องมือแพทย์ถ้ามี ให้ผู้ใช้ที่เป็นทั้งหมอและพยาบาลได้ครับ
ผมก็เริ่มต้นจากไม่รู้อะไรเลยในเรื่องเครื่องมือแพทย์ บริษัทก็อบบรมให้พื้นฐานก่อน คนที่จบทางด้านวิทย์มา จบทางด้านกายภาพมาก็เรียนรู้ได้ง่ายกว่า
ตอนนี้ก็มาที่ความรับรู้ ความเข้าใจของตัวเองว่าจะรับได้ขนาดไหน เอาไปใช้ เอาไปพูด เอาไปเสนอลูกค้าได้ขนาดไหน ต้องพูดเป็น ต้องมีใจรัก มีความกล้า ต้องแม่นยำในตัวเครื่องมือของเราดี พร้อมจะเสนอ จะคุยโม้โอ้อวดว่า ของเราดีกว่าคู่แข่งอย่างไรในแง่ความเป็นจริง
ปัญหาในตอนนี้ ผมคิดว่า เรื่องรถอยากจำเป็นต้องมีครับ น่าจะเป็นข้อหนึ่งในตัวบังคับ ตัวเลือกของบริษัทที่จะพิจารณา ประสบการณ์อีกอัน สายการเรียนที่เกี่ยวข้อง การขาย การตลาด ยิ่งสายตรง อย่างวิทย์ เภสัช หมอ พยาบาล เทคนิคการแพทย์ ข้อจำกัดบางอย่างเขาก็ไม่สนใจเลยด้วย รุ่นน้องผมหลายคนจบการตลาดมาก็มี คุณต้องลองไปสมัครดู อาจเริ่มจาก บริษัทเล็กๆ ก่อนที่ให้โอกาส ไม่ต้องมีรถก็ได้
หากยังอยู่ในเมืองไทย ผมก็คงทำที่บริษัทเครื่องมือแพทย์นี้อยู่ แต่เวลานี้ผมย้ายมาอยู่อเมริกาได้เกือบหกปีแล้ว ผมก็ยังชอบและคิดถึงมันอยู่ครับ สนุกดีและได้ความรู้เยอะ เจอหมอ พยายบาลบางคนที่น่ารัก ใจดีมากๆ อย่างในต่างจังหวัดที่เคยเจอ และดุๆ เข้มๆ ก็มี

ขอให้มีโอกาสที่ดีครับ