ก่อนอื่นขอเกลินก่อนเลยนะค้ะว่า กระทู้ที่เราเขียนอันนี้เป็นคล้ายๆกระทู้เก็บความทรงจำของเรา เอาไว้คอยจำเหตุการณืต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา
ผิดพลาดประการใดต้องขอโทดด้วยนะค้ะ
โดยส่วนเอง จขกท.ขอเกลินก่อนเลยว่าเรื่องทั้งหมดที่เขียนเป็นเหตุการณืที่เกิดขึ้นจริงกับตัวเองค่ะ ไม่ได้เอามาจากใครหรือประการอื่นๆ
ก่อนอื่นจขกท.ขอบอกก่อนเลยว่านิสัยส่วนตัวเองนั้นเป็นคนห้าวๆค่ะ พูดอะไรตรงไปตรงมา หัวรั้น ไม่ค่อยฟังใครซักเท่าไหร่ อะไรที่ตัวเองว่าๆมันถูกแต่ในสายตาคนอื่นอาจจะบมองว่าผิดก็ไม่สนซักเท่าไหร่ในหลายเรื่อง รวมถึงเรื่องความรักก็เช่นกัน... ตอนที่จขกท.เองยังเรียนอยู่ค่ะ เป็นเหมือนเด็กปกติทั่วไป วัยเรียนก็ย่อมมีความรักธรรมดา ซึ่งก็ได้มีโอกาสคบกับ ผช.คนนึงอยู่ค่ะ เป็น ผช.คนนึงที่หน้าตาดี น่ารัก ยิ้มหวานตรงตามสเป็ค ผญ.หลายๆคน ตอนคบกันก็ดีหมดค่ะ คู่รักธรรมดาคู่นึง จขกท.ก็ได้มีโอกาสรู้จักกับเพื่อนเขาอยู่หลายคน (เขาเป็นคนเพื่อนเยอะอยู่แล้วค่ะบวกกับการที่มาจาก รร ชายล้วน) คบกันได้ราวๆ 9 เดือนค่ะ แต่สุดท้ายก็เลิกกันด้วยเหตุผลประการหนึ่ง แต่ค่อนข้างจะจบอย่างไม่สวยซักเท่าไหร่ ในตอนนั้นเองด้วยเหตุผลประการนี้ละที่ทำให้เลิกกันคือเพราะเขาไม่ค่อยมีเวลาให้จขกท.เพราะเขาต้องทำงาน ส่วนจขกท.ก็เรียนด้วยเลยค่อนข้างจะไม่เข้าใจกัน พอเลิกกันไปจขกท.เองด้วยความที่ก็รู้จักกับเพื่อนของเขาอยู่ส่วนหนึ่ง เลยเป็นธรรมดาที่เราก็คุยกับเพื่อนเขาบ้างตามภาษาเพื่อนทั่วไป ก็มีเล่าเรื่องต่างๆนานาบ้าง รวมถึงเรื่องเรื่องแฟนจขกท.บ้าง โดยบทสนทนาก็เริ่มแบบพื้นๆ จขกท.ค่อนข้างคุยห้าวๆค่ะ กูมาซักส่วนใหญ่ ถามคำถามกันแบบทั่วไป เช่น ทำไร, แ_กไรยัง, ฯลฯ จนจขกท.เริ่มมีความรู้สึกสนิทกับเพื่อนคนนี้เป็นพิเศษ ด้วยความที่เป็นคนง่ายๆชิวๆเลยทำให้สนิทกับ ผช.ได้เร็ว โดยเฉพาะเพื่อนคนนี้ที่นิสับยและอะไรหลายๆอย่างคล้ายกัน พอเริ่มคุยไปนานๆเริ่มบอกนู้นเล่านี้ เริ่มนัดกันไปเที่ยว เริ่มเจอกันบ่อยขึ้น ในตอนนั้นจขกท.ไม่ได้มีความคิดอย่างอื่นนอนจากเพื่อน แต่ด้วยความที่มีอะไรหลายๆอย่างคล้ายกัน จึงรู้สึกว่าเะพื่อนคนนี้มันเข้าใจเรากว่าคนเพื่อนคนอื่นก็เท่านั้น จนคำว่าเพื่อนเริ่มกลับกลายมาเแป็นคำว่าเพื่อนสนิท จากเพื่อนสนิทเริ่มกลับกลายมาเป็นคนรู้ใจ เพราะมันเองก็เข้าใจจขกท.ไปซะทุกเรื่อง จนมีอยู่วันนึง เรื่องราวทั้งหมดมันก็เกิดขึ้น...
เริ่มต้นเช้าวันธรรมดาวันหนึ่ง จขกท.ก็ไปเรียนตามปรกติ มีคุยกับเพื่อนตนนี้บ้าง แต่ก็ไม่ได้ตอบตลอด เพราะต่างคนก็ต่างเรียน จนตอนย็น จขกท.ก็ได้คุยกับเพื่อนคนนี้ว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขอแทนชื่อมันว่า A ละกันค่ะ เพื่อความง่ายในการอ่านมากขึ้น
A: กูแย่แล้ว!!
จขกท: ทำไมมีไรวะ?
A: กูมีงาน....มาช่วยกูทำหน่อย ที่.... ตอนเย็นนี้นะ
จขกท: อ่าวเห้ยละไม่คิดเลยไงว่ากูก็มีงานของกู ว่าแต่ให้กูช่วยอะไร?
A: มีงมาช่วยกูตกแต่งก็พอ เดี๊ยวกูเขียนเอง
จขกท: เออๆ ได้ๆ
และกูจบบทสนทนาเพืยงแค่นั้น พอจขกท.เรียนเสร็จก็ได้ไปช่วย A ทำงาน พอตอนเจอหน้ากัน ภาพที่เห็ยนคือมันใส่แมสปิดปากไว้ ไอจขกท.เห็นก็อดไม่ได้สิค้ะ ขำลั่นเลยค่ะ มันเองก็มองแบบเซ็งๆ แล้วหะันมาพูดกับเราว่า
A: ขำไรค้ะ กูแค่ไม่สบาย
จขกท: หน้าเม่งเหลือนิดเดียวเลย55555 กูขำ
A: ขำได้ขำไปนะอะ รอไม่สบายก่อนเหอะ
จขกท: จ้าาา กูจะรอวันนั้น55555
หลังจากจบบทสนาทนาตรงนั้น เราเองกับมันก็เดินไปหาที่นั่งทำงานกันค่ะ พอได้ที่เรียบร้อยก็เริ่มต้นทำงานของมันกัน โดยตลอดระยะเวลาที่ช่วยมันทำงานนั้นมันก็ไอบ้าง จามบ้าง เช็ดน้ำมูกบ้าง จขกท.ดูอาการแล้วไม่น่ารอดเลยพูดๆส่งๆไปว่า
จขกท: เออ ไอเข้าไอเข้าไปนะ งานอะเลอะหมดละ
A: เ_ี้ยละ งานกู _ิบหายๆเลอะๆ
จขกท: สมน้ำหน้า ไม่สบายยังจะออกมาข้างนอกอีก ให้มันตายไปเลย
A: ถ้ากูตาย ใครจะอยู่ข้างๆละค้ะ แห้ม
หลังจากสิ้นประโยคคำที่มันพูดนั้นมันก็เอามือของมันว่าจับหัวเราแล้วขยี้เบาๆพร้อมเอาแมสปิดปากออกมาแลบลิ้นใส่เรา แว็บนั้นแหละใจมันเต้นแบบมากๆ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะคิดอะไรเยอะขนาดนั้น ก็แค่เพื่อนจะอะไรมาก แต่ในใจจขกท.เองก็แอบขึ้นลึกบ้าง หลังจากช่วยงานมันเสร็จเรียบร้อย ทั้งจขกท.เองและมันก็ต่างฝ่ายต่างก็จะแยกย้ายกันกลับ แต่มีอะไรบ้างอย่างที่จขกท.ก็ไม่รู้ว่าที่จขกท.ทำลงไปคืออะไร ในหัวจขกท.ตอนนั้นก็คิดขึ้นมาว่าอยากจะไปซื้อยาให้มันซักหน่อยเลยเดินเข้าไปที่ร้านยาแถวๆนั้นเพื่อหายาให้มันเอากลับไปกิน ยาที่ซื้อก็ยาทั่วไปเลยค่ะ แล้วยังแถมลูกแมแก้เจ็บคอให้มันไปอีก ดูสิจะไม่หายมั้ย555 พอซื้อเสร็จก็เดินกีบไปหามันพร้อมยื่นถุงยาให้ มันเองที่นั่งไอนั้งจามอยู่ก็เงิยหน้าขึ้นมามอง ยิ้มมุมปากอ่อนๆ พร้อมมองจขกท.ด้วยสายตาแปลกๆ
A: ซื้อมาทำไม ให้ใคร?
จขกท: เห็นกูยื่นให้ใครละ
A: เอ้ย บ้าแล้ว ซื้อมาทำไมวะ เปลืองตัง
จขกท: เออ เอาไปเหอะ กูรำคาญ นั่งไอนั่งจามทั้งวัน
A: แหน้ะ คิดอะไรกับกูปะเนี่ย กูรู้น้าาา หลงเสน่ห์กูแล้วละสิ
หลังจากมันพูดจบจขกท.ก็ยื่นนิ่งไปซักพัก ก่อนจะสวนกลับมันไปว่า..
จขกท: เห่ออ นี่น้า เลิกพูดมากแล้วเอาไปกินซะ อมด้วยลูกอมอะ มันจะได้อีขึ้นมันช่วยได้
หลังจากสิ้นคำนั้น ทั้งมันและจขกท.เองก็ต่างฝ่ายต่างนิ่ง ไม่รู้ว่าความรู้สึกในตอนนั้นของจขกท.มันคืออะไร แต่ที่รู้ๆคือใจมันเต้นเร้วมาก แล้วสุดท้ายทำไมจขกท.ต้องไปซื้อยาให้มันด้วยก็ไม่รู้ เหมือนหลายๆอย่างมันพาไปเอง เหมือนใจมันคิดเฉยๆแต่ก็ไปซื้อจนได้ รึความรู้สึกทั้งหมดที่มีกับมันเองอาจจะไม่ใช่ความรู้สึกแค่เพื่อนกันธรรมดา....
หลังจากจบเหตุการณืวันนั้นไปก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ ทั้งจขกท.เองและมันกก็คุยกันตามปรกติ กูกันเหมือนเคย พอเวลาเริ่มผ่านไป จขกท.กับมันเองก็ได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น เที่ยวด้วยกันเยอะขึ้น จนมาถึงวันๆนึงซึ่งเหมือยนจะเป็นวันธรรมดา แต่มันกลับไม่ธรรมดา... เย็นของวันๆนั้น มันเองก็ทักเรนามาอย่างเช่นเคย แต่เนื้อหาและเรื่องที่คุยกับไม่เหมือยนเดิม
A:
จขกท: ว่าไง มีไร?
A: แฟนที่เป็นเพื่อนกับกูเขาทักมา (ยังคงกวนอย่างเช่นเคย)
จขกท: อ่าว มันมีไรวะ?
A: มันถามกูว่ากูคุยอยู่กับหรอ?
แว๊บนั้นหน้าของแฟนเก่าจขกท.ก็เข้ามาอยู่ในหัว เพราะจขกท.เริ่มงงว่ามันมีอะไรกันรึเปล่า แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมากพร้อมตอบกลับมันไปว่า
จขกท: เออกูบอกมันไปดิว่าคุย กูกับกูคุยกันธรรมดาปะวะ?
A: เออดิ กูก็บอกมันไปอย่างงั้น มันก็ตอบกลับกูมาว่า เอ้อ มังจถคุยกันก๔ก็ไม่ว่า
จขกท: เอ้า ละไรของมัน(แฟนเก่า) ฟ้ะ
A: เออ กูก้งงมันเหมือนกัน อะไรวะเนี่ย งงไปหมดละ
จขกท: ช่างมันเหอะ มันเองคงไปได้ยินอะไรผิดๆมา
เด่วขอมาเล่าต่อนะค้ะ ขอไปอาบน้ำซักครู่น้า
ความรักของหลายๆคน...
ผิดพลาดประการใดต้องขอโทดด้วยนะค้ะ
โดยส่วนเอง จขกท.ขอเกลินก่อนเลยว่าเรื่องทั้งหมดที่เขียนเป็นเหตุการณืที่เกิดขึ้นจริงกับตัวเองค่ะ ไม่ได้เอามาจากใครหรือประการอื่นๆ
ก่อนอื่นจขกท.ขอบอกก่อนเลยว่านิสัยส่วนตัวเองนั้นเป็นคนห้าวๆค่ะ พูดอะไรตรงไปตรงมา หัวรั้น ไม่ค่อยฟังใครซักเท่าไหร่ อะไรที่ตัวเองว่าๆมันถูกแต่ในสายตาคนอื่นอาจจะบมองว่าผิดก็ไม่สนซักเท่าไหร่ในหลายเรื่อง รวมถึงเรื่องความรักก็เช่นกัน... ตอนที่จขกท.เองยังเรียนอยู่ค่ะ เป็นเหมือนเด็กปกติทั่วไป วัยเรียนก็ย่อมมีความรักธรรมดา ซึ่งก็ได้มีโอกาสคบกับ ผช.คนนึงอยู่ค่ะ เป็น ผช.คนนึงที่หน้าตาดี น่ารัก ยิ้มหวานตรงตามสเป็ค ผญ.หลายๆคน ตอนคบกันก็ดีหมดค่ะ คู่รักธรรมดาคู่นึง จขกท.ก็ได้มีโอกาสรู้จักกับเพื่อนเขาอยู่หลายคน (เขาเป็นคนเพื่อนเยอะอยู่แล้วค่ะบวกกับการที่มาจาก รร ชายล้วน) คบกันได้ราวๆ 9 เดือนค่ะ แต่สุดท้ายก็เลิกกันด้วยเหตุผลประการหนึ่ง แต่ค่อนข้างจะจบอย่างไม่สวยซักเท่าไหร่ ในตอนนั้นเองด้วยเหตุผลประการนี้ละที่ทำให้เลิกกันคือเพราะเขาไม่ค่อยมีเวลาให้จขกท.เพราะเขาต้องทำงาน ส่วนจขกท.ก็เรียนด้วยเลยค่อนข้างจะไม่เข้าใจกัน พอเลิกกันไปจขกท.เองด้วยความที่ก็รู้จักกับเพื่อนของเขาอยู่ส่วนหนึ่ง เลยเป็นธรรมดาที่เราก็คุยกับเพื่อนเขาบ้างตามภาษาเพื่อนทั่วไป ก็มีเล่าเรื่องต่างๆนานาบ้าง รวมถึงเรื่องเรื่องแฟนจขกท.บ้าง โดยบทสนทนาก็เริ่มแบบพื้นๆ จขกท.ค่อนข้างคุยห้าวๆค่ะ กูมาซักส่วนใหญ่ ถามคำถามกันแบบทั่วไป เช่น ทำไร, แ_กไรยัง, ฯลฯ จนจขกท.เริ่มมีความรู้สึกสนิทกับเพื่อนคนนี้เป็นพิเศษ ด้วยความที่เป็นคนง่ายๆชิวๆเลยทำให้สนิทกับ ผช.ได้เร็ว โดยเฉพาะเพื่อนคนนี้ที่นิสับยและอะไรหลายๆอย่างคล้ายกัน พอเริ่มคุยไปนานๆเริ่มบอกนู้นเล่านี้ เริ่มนัดกันไปเที่ยว เริ่มเจอกันบ่อยขึ้น ในตอนนั้นจขกท.ไม่ได้มีความคิดอย่างอื่นนอนจากเพื่อน แต่ด้วยความที่มีอะไรหลายๆอย่างคล้ายกัน จึงรู้สึกว่าเะพื่อนคนนี้มันเข้าใจเรากว่าคนเพื่อนคนอื่นก็เท่านั้น จนคำว่าเพื่อนเริ่มกลับกลายมาเแป็นคำว่าเพื่อนสนิท จากเพื่อนสนิทเริ่มกลับกลายมาเป็นคนรู้ใจ เพราะมันเองก็เข้าใจจขกท.ไปซะทุกเรื่อง จนมีอยู่วันนึง เรื่องราวทั้งหมดมันก็เกิดขึ้น...
เริ่มต้นเช้าวันธรรมดาวันหนึ่ง จขกท.ก็ไปเรียนตามปรกติ มีคุยกับเพื่อนตนนี้บ้าง แต่ก็ไม่ได้ตอบตลอด เพราะต่างคนก็ต่างเรียน จนตอนย็น จขกท.ก็ได้คุยกับเพื่อนคนนี้ว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
A: กูแย่แล้ว!!
จขกท: ทำไมมีไรวะ?
A: กูมีงาน....มาช่วยกูทำหน่อย ที่.... ตอนเย็นนี้นะ
จขกท: อ่าวเห้ยละไม่คิดเลยไงว่ากูก็มีงานของกู ว่าแต่ให้กูช่วยอะไร?
A: มีงมาช่วยกูตกแต่งก็พอ เดี๊ยวกูเขียนเอง
จขกท: เออๆ ได้ๆ
และกูจบบทสนทนาเพืยงแค่นั้น พอจขกท.เรียนเสร็จก็ได้ไปช่วย A ทำงาน พอตอนเจอหน้ากัน ภาพที่เห็ยนคือมันใส่แมสปิดปากไว้ ไอจขกท.เห็นก็อดไม่ได้สิค้ะ ขำลั่นเลยค่ะ มันเองก็มองแบบเซ็งๆ แล้วหะันมาพูดกับเราว่า
A: ขำไรค้ะ กูแค่ไม่สบาย
จขกท: หน้าเม่งเหลือนิดเดียวเลย55555 กูขำ
A: ขำได้ขำไปนะอะ รอไม่สบายก่อนเหอะ
จขกท: จ้าาา กูจะรอวันนั้น55555
หลังจากจบบทสนาทนาตรงนั้น เราเองกับมันก็เดินไปหาที่นั่งทำงานกันค่ะ พอได้ที่เรียบร้อยก็เริ่มต้นทำงานของมันกัน โดยตลอดระยะเวลาที่ช่วยมันทำงานนั้นมันก็ไอบ้าง จามบ้าง เช็ดน้ำมูกบ้าง จขกท.ดูอาการแล้วไม่น่ารอดเลยพูดๆส่งๆไปว่า
จขกท: เออ ไอเข้าไอเข้าไปนะ งานอะเลอะหมดละ
A: เ_ี้ยละ งานกู _ิบหายๆเลอะๆ
จขกท: สมน้ำหน้า ไม่สบายยังจะออกมาข้างนอกอีก ให้มันตายไปเลย
A: ถ้ากูตาย ใครจะอยู่ข้างๆละค้ะ แห้ม
หลังจากสิ้นประโยคคำที่มันพูดนั้นมันก็เอามือของมันว่าจับหัวเราแล้วขยี้เบาๆพร้อมเอาแมสปิดปากออกมาแลบลิ้นใส่เรา แว็บนั้นแหละใจมันเต้นแบบมากๆ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะคิดอะไรเยอะขนาดนั้น ก็แค่เพื่อนจะอะไรมาก แต่ในใจจขกท.เองก็แอบขึ้นลึกบ้าง หลังจากช่วยงานมันเสร็จเรียบร้อย ทั้งจขกท.เองและมันก็ต่างฝ่ายต่างก็จะแยกย้ายกันกลับ แต่มีอะไรบ้างอย่างที่จขกท.ก็ไม่รู้ว่าที่จขกท.ทำลงไปคืออะไร ในหัวจขกท.ตอนนั้นก็คิดขึ้นมาว่าอยากจะไปซื้อยาให้มันซักหน่อยเลยเดินเข้าไปที่ร้านยาแถวๆนั้นเพื่อหายาให้มันเอากลับไปกิน ยาที่ซื้อก็ยาทั่วไปเลยค่ะ แล้วยังแถมลูกแมแก้เจ็บคอให้มันไปอีก ดูสิจะไม่หายมั้ย555 พอซื้อเสร็จก็เดินกีบไปหามันพร้อมยื่นถุงยาให้ มันเองที่นั่งไอนั้งจามอยู่ก็เงิยหน้าขึ้นมามอง ยิ้มมุมปากอ่อนๆ พร้อมมองจขกท.ด้วยสายตาแปลกๆ
A: ซื้อมาทำไม ให้ใคร?
จขกท: เห็นกูยื่นให้ใครละ
A: เอ้ย บ้าแล้ว ซื้อมาทำไมวะ เปลืองตัง
จขกท: เออ เอาไปเหอะ กูรำคาญ นั่งไอนั่งจามทั้งวัน
A: แหน้ะ คิดอะไรกับกูปะเนี่ย กูรู้น้าาา หลงเสน่ห์กูแล้วละสิ
หลังจากมันพูดจบจขกท.ก็ยื่นนิ่งไปซักพัก ก่อนจะสวนกลับมันไปว่า..
จขกท: เห่ออ นี่น้า เลิกพูดมากแล้วเอาไปกินซะ อมด้วยลูกอมอะ มันจะได้อีขึ้นมันช่วยได้
หลังจากสิ้นคำนั้น ทั้งมันและจขกท.เองก็ต่างฝ่ายต่างนิ่ง ไม่รู้ว่าความรู้สึกในตอนนั้นของจขกท.มันคืออะไร แต่ที่รู้ๆคือใจมันเต้นเร้วมาก แล้วสุดท้ายทำไมจขกท.ต้องไปซื้อยาให้มันด้วยก็ไม่รู้ เหมือนหลายๆอย่างมันพาไปเอง เหมือนใจมันคิดเฉยๆแต่ก็ไปซื้อจนได้ รึความรู้สึกทั้งหมดที่มีกับมันเองอาจจะไม่ใช่ความรู้สึกแค่เพื่อนกันธรรมดา....
หลังจากจบเหตุการณืวันนั้นไปก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ ทั้งจขกท.เองและมันกก็คุยกันตามปรกติ กูกันเหมือนเคย พอเวลาเริ่มผ่านไป จขกท.กับมันเองก็ได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น เที่ยวด้วยกันเยอะขึ้น จนมาถึงวันๆนึงซึ่งเหมือยนจะเป็นวันธรรมดา แต่มันกลับไม่ธรรมดา... เย็นของวันๆนั้น มันเองก็ทักเรนามาอย่างเช่นเคย แต่เนื้อหาและเรื่องที่คุยกับไม่เหมือยนเดิม
A:
จขกท: ว่าไง มีไร?
A: แฟนที่เป็นเพื่อนกับกูเขาทักมา (ยังคงกวนอย่างเช่นเคย)
จขกท: อ่าว มันมีไรวะ?
A: มันถามกูว่ากูคุยอยู่กับหรอ?
แว๊บนั้นหน้าของแฟนเก่าจขกท.ก็เข้ามาอยู่ในหัว เพราะจขกท.เริ่มงงว่ามันมีอะไรกันรึเปล่า แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมากพร้อมตอบกลับมันไปว่า
จขกท: เออกูบอกมันไปดิว่าคุย กูกับกูคุยกันธรรมดาปะวะ?
A: เออดิ กูก็บอกมันไปอย่างงั้น มันก็ตอบกลับกูมาว่า เอ้อ มังจถคุยกันก๔ก็ไม่ว่า
จขกท: เอ้า ละไรของมัน(แฟนเก่า) ฟ้ะ
A: เออ กูก้งงมันเหมือนกัน อะไรวะเนี่ย งงไปหมดละ
จขกท: ช่างมันเหอะ มันเองคงไปได้ยินอะไรผิดๆมา
เด่วขอมาเล่าต่อนะค้ะ ขอไปอาบน้ำซักครู่น้า