ตามที่เคยเล่าไว้ เป็นเลขา ภาษาไม่เป๊ะ แต่ประสบการณ์ในการทำงานด้านเลขาที่นี่ 12 ปีเต็ม (ตั้งแต่อายุ 27 มาจน 40) อยู่มานาน เลยได้อานิสง ขึ้นมาเป็นเลขาฝ่ายบริหาร ….
อืม.. ไม่ขอเล่ายาว เอาเป็นสรุปว่า โดนสาระพัด แบบที่คนเก่าๆ ลาออกไป ไม่มีใครทนอยู่ แต่เราซึ่งอยู่มานาน ตั้งแต่เลขาระดับกลาง มาเป็นเลขาระดับสูง (สุด) ถูกพามาแทนที่ ระหว่างที่ไม่มีคนมาทำ (มาแล้วก็เผ่น)
จนกระทั่ง......
เมื่อมาถึงยุค เด็กรุ่นใหม่ไฟแรง ภาษาดี ประสบการณ์ไม่ต้องเป๊ะ ขอให้คล่องตัว มาถึงออฟฟิศ การปรับเปลี่ยนก็บังเกิดขึ้น ตอนนี้มีน้องใหม่ไฟแรง อายุ 30 ต้นๆ ภาษาดีมาก (กว่าเรา) มีความคล่องตัวสูง ยอมรับในความเก่งของเด็กรุ่นใหม่ เรากลายเป็นคนด้อยคุณค่า และล่าช้า ไม่ทันกิน (ตามความคิดนาย)
และแล้ว...วันนี้ก็มาถึง
วันนี้ HR เรียกไป พร้อมบอกว่า นายใหญ่มีคำสั่งให้น้องใหม่ไฟแรง (มาทำงานได้ 1 เดือน) มานั่งตรงตำแหน่งเรา (เลขาประธาน) แล้วเค้าจะหาตำแหน่งใหม่ให้เรา (ตำแหน่งที่เร่งไว้คือ เลขาโครงการ) ซึ่งต้องย้ายจากชั้น 4 มานั่งรวมในห้องเซลล์) ฟังครั้งแรกไม่ได้รู้สึกเสียใจตำแหน่ง แต่เสียใจที่ถามตัวเองว่า “ฉันทำอะไรผิด” ทุกครั้งที่ทำงาน ก็ตั้งใจ ............ต่อให้พูดอะไรไป ก็คือ เราแค่ลูกจ้าง บอกตัวเองแบบนี้สบายใจ (จบๆ ไม่ขอรื้อฟื้น ว่าเกิดจากอะไร) เอาเป็นว่า ถูกลดตำแหน่ง เงินเดือน
ที่ผ่านมา เราทำงาน กลับดึกเกือบทุกวัน 3-4 ทุ่ม เคยมีถึงเที่ยงคืนก็มี แต่ก็สู้ ปล่อยลูกสาวอยู่คนเดียวที่คอนโด เพราะคิดว่า อายุ 40 เงินเดือนไต่เต้ามาจาก หมื่นต้นๆ มา 32K ไม่ได้หากันง่ายๆ ยิ่งเราเป็นคนเก่าที่เค้าไว้ใจ มาอยู่จุดนี้ได้ ต้องรีบคว้า (โดนสาระพัด ประเภทโดนที เสียใจไปเป็นอาทิตย์ เป็นเดือน)
ณ เวลานี้ พยายามกดกั้น ไม่ให้ร้องไห้ คิดถึงพ่อแม่ลูก ที่เราต้องเลี้ยงดู พูดแล้วน้ำตาซึม ไม่ใช่เพราะว่าเสียดายตำแหน่ง แต่แค่เสียใจนิดๆ ที่ถูกเชิญมาตำแหน่งสูง โดยไม่ได้ต้องการแต่แรก แล้วก็ถูกลดลง แม้จะเตรียมตัวไว้แล้ว แต่ก็ดีใจ จะได้กลับบ้านเร็ว มีเวลาอยู่กับลูก พาลูกไปว่ายน้ำ สอนการบ้านลูก (ในช่วงนี้ ยังไม่มีอะไรชัดเจน เพราะต้องรอนายกลับจากประเทศ มายืนยันตำแหน่ง และเงินเดือนอีกครั้ง)
ตอนนี้เหลือสำหรับการตัดสินใจที่จะยื่นใบลาออก ทั้งที่ยังไม่ได้หางานใหม่ และยังไม่มีงาน ว่าจะทำอย่างไรต่อไป
- ทำไปก่อน แล้วหว่านใบสมัครไปเยอะๆ ถ้าได้แล้วค่อยยื่น
- ลาออกสิ้นเดือนนี้ ช่วงที่ยังไม่มีงาน สามียังให้เงินเดือนพอเลี้ยงตัวเองกับลูก และพ่อแม่
- ยืนล่วงหน้าไปเลย 2 เดือน แล้วออกไปหาขายของ
- หรือ ทนทำไป เพราะตำแหน่งใหม่ อยู่ข้างล่างกับเซลล์ ดูแลโปรเจคงาน ไม่ต้องโดนสาระพัดของความเป็นเลขาแบบที่ผ่านๆ มา
เราเล่ามาอาจจะวนไป วนมา แต่มีอะไรสอบถามจะตอบนะคะ...ขอระบายนิดค่ะ เผื่อในใจจะดีขึ้น..ขอบคุณเพื่อนๆ Pantip
หายใจเข้าปอดลึกๆ เก็บน้ำตาไว้ อย่างน้อยก็โล่งใจ เมื่อไม่ต้องอยู่ตรงที่เดิม (ถูกลดตำแหน่ง เงินเดือน) แต่ได้อยู่กับลูก
อืม.. ไม่ขอเล่ายาว เอาเป็นสรุปว่า โดนสาระพัด แบบที่คนเก่าๆ ลาออกไป ไม่มีใครทนอยู่ แต่เราซึ่งอยู่มานาน ตั้งแต่เลขาระดับกลาง มาเป็นเลขาระดับสูง (สุด) ถูกพามาแทนที่ ระหว่างที่ไม่มีคนมาทำ (มาแล้วก็เผ่น)
จนกระทั่ง......
เมื่อมาถึงยุค เด็กรุ่นใหม่ไฟแรง ภาษาดี ประสบการณ์ไม่ต้องเป๊ะ ขอให้คล่องตัว มาถึงออฟฟิศ การปรับเปลี่ยนก็บังเกิดขึ้น ตอนนี้มีน้องใหม่ไฟแรง อายุ 30 ต้นๆ ภาษาดีมาก (กว่าเรา) มีความคล่องตัวสูง ยอมรับในความเก่งของเด็กรุ่นใหม่ เรากลายเป็นคนด้อยคุณค่า และล่าช้า ไม่ทันกิน (ตามความคิดนาย)
และแล้ว...วันนี้ก็มาถึง
วันนี้ HR เรียกไป พร้อมบอกว่า นายใหญ่มีคำสั่งให้น้องใหม่ไฟแรง (มาทำงานได้ 1 เดือน) มานั่งตรงตำแหน่งเรา (เลขาประธาน) แล้วเค้าจะหาตำแหน่งใหม่ให้เรา (ตำแหน่งที่เร่งไว้คือ เลขาโครงการ) ซึ่งต้องย้ายจากชั้น 4 มานั่งรวมในห้องเซลล์) ฟังครั้งแรกไม่ได้รู้สึกเสียใจตำแหน่ง แต่เสียใจที่ถามตัวเองว่า “ฉันทำอะไรผิด” ทุกครั้งที่ทำงาน ก็ตั้งใจ ............ต่อให้พูดอะไรไป ก็คือ เราแค่ลูกจ้าง บอกตัวเองแบบนี้สบายใจ (จบๆ ไม่ขอรื้อฟื้น ว่าเกิดจากอะไร) เอาเป็นว่า ถูกลดตำแหน่ง เงินเดือน
ที่ผ่านมา เราทำงาน กลับดึกเกือบทุกวัน 3-4 ทุ่ม เคยมีถึงเที่ยงคืนก็มี แต่ก็สู้ ปล่อยลูกสาวอยู่คนเดียวที่คอนโด เพราะคิดว่า อายุ 40 เงินเดือนไต่เต้ามาจาก หมื่นต้นๆ มา 32K ไม่ได้หากันง่ายๆ ยิ่งเราเป็นคนเก่าที่เค้าไว้ใจ มาอยู่จุดนี้ได้ ต้องรีบคว้า (โดนสาระพัด ประเภทโดนที เสียใจไปเป็นอาทิตย์ เป็นเดือน)
ณ เวลานี้ พยายามกดกั้น ไม่ให้ร้องไห้ คิดถึงพ่อแม่ลูก ที่เราต้องเลี้ยงดู พูดแล้วน้ำตาซึม ไม่ใช่เพราะว่าเสียดายตำแหน่ง แต่แค่เสียใจนิดๆ ที่ถูกเชิญมาตำแหน่งสูง โดยไม่ได้ต้องการแต่แรก แล้วก็ถูกลดลง แม้จะเตรียมตัวไว้แล้ว แต่ก็ดีใจ จะได้กลับบ้านเร็ว มีเวลาอยู่กับลูก พาลูกไปว่ายน้ำ สอนการบ้านลูก (ในช่วงนี้ ยังไม่มีอะไรชัดเจน เพราะต้องรอนายกลับจากประเทศ มายืนยันตำแหน่ง และเงินเดือนอีกครั้ง)
ตอนนี้เหลือสำหรับการตัดสินใจที่จะยื่นใบลาออก ทั้งที่ยังไม่ได้หางานใหม่ และยังไม่มีงาน ว่าจะทำอย่างไรต่อไป
- ทำไปก่อน แล้วหว่านใบสมัครไปเยอะๆ ถ้าได้แล้วค่อยยื่น
- ลาออกสิ้นเดือนนี้ ช่วงที่ยังไม่มีงาน สามียังให้เงินเดือนพอเลี้ยงตัวเองกับลูก และพ่อแม่
- ยืนล่วงหน้าไปเลย 2 เดือน แล้วออกไปหาขายของ
- หรือ ทนทำไป เพราะตำแหน่งใหม่ อยู่ข้างล่างกับเซลล์ ดูแลโปรเจคงาน ไม่ต้องโดนสาระพัดของความเป็นเลขาแบบที่ผ่านๆ มา
เราเล่ามาอาจจะวนไป วนมา แต่มีอะไรสอบถามจะตอบนะคะ...ขอระบายนิดค่ะ เผื่อในใจจะดีขึ้น..ขอบคุณเพื่อนๆ Pantip