เราเพิ่งได้มาดู เพื่อนรักเพื่อนริษยา เมื่อไม่นานมานี้เองด้วยความบังเอิญไปเปิดเจอ
ตอนแรกเรารู้สึกว่าบทมันดูขาดๆเกินๆ ไม่สมเหตุสมผลหลายจุด เราเลยไม่สนใจติดตาม ประกอบกับไปอ่านเรื่องย่อมาแล้ว
แต่เราชื่นชอบ คริส หอวัง มากๆ และในเรื่องนี้เราคิดว่าคริสเล่นดีนะ นักแสดงคนอื่นๆก็เล่นดี ตัวแม่ทั้งนั้น แต่บทอ้ะมันอ่อนจริงๆแหละ
แต่ในเนื้อเรื่องที่เราดูแล้วอดรนทนไม่ไหวอยากจะระบายก็คงเป็นชีวิตของอุไรนี่แหละ อุไรน่ะเลวจริงแถมมีใจขี้อิจฉา ชีวิตถึงได้ไม่มีความสุข
ตอนที่อุไรโกรธนางฟ้าเรื่องทุนมาก จนใครๆเค้าก็พากันมองว่าอุไรใจแคบ งี่เง่า เจ้าคิดเจ้าแค้น แต่ถ้ามองในมุมของอุไร อยู่ในสถานการณ์เดียว
กันกับอุไรมันคงเป็นอะไรที่อุไรเจ็บปวดมากๆ อุไรอาจจะอิจฉานางฟ้าอยู่ลึกๆมาตลอด และหวังว่าทุนนี้จะทำให้ตัวเองยกฐานะขึ้นมาเท่าเทียม
นางฟ้าซะที แต่พอเรื่องทุนมากลายเป็นแบบนี้มันเลยเหมือนฟางเส้นสุดท้ายของอุไรนั่นแหละ ประกอบกับชีวิตอุไรคงมาถึงที่สุดจริงๆถ้าไม่ได้เงินก้อนนั้น
คงต้องลำบากไปกู้ยืมจนแม่ตัวเองต้องไปทำงานอย่างว่า... แม้อุไรจะเรียนจบมาได้แต่ก็ได้แผลในใจไปแล้วแหละ
บางสิ่งบางอย่างในชีวิตของคนหนึ่งมันอาจจะเป็นเหมือนความหวังหรือโอกาสสำคัญในชีวิตของคนๆหนึ่งก็ได้ ในขณะที่ในอีกชีวิตของอีกคนนึง
กลับมองมันเป็นเหมือนของเล่น เป็นเครื่องประดับสักชิ้นที่จะคว้าเอามาประดับโปรไฟล์ชีวิตให้สวยงามขึ้น ทั้งๆที่ถ้าไม่มีมันชีวิตก็ไม่ได้ขาดแคลนอะไรเลย
แต่สิ่งที่อุไรทำมาตลอดทั้งเรื่องมันผิดจริงๆและเลวจริงแหละ การที่ชีวิตเกิดมาลำบากมันไม่ได้เป็นข้ออ้างให้ทำตัวเลวนะ
พอดีเราสะดุดใจตอนที่ นางฟ้า ไปหาพระที่วัดแล้วพระท่านพูดว่า "เราไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินว่าใครดีหรือเลว ถ้าเราไม่ได้ไปอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเขา
ไม่แน่ว่าถ้าเราอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเขา เราอาจจะทำแบบเขาหรือยิ่งกว่าเขาก็ได้" เราเลยอดรู้สึกที่จะเห็นใจอุไรไปด้วยส่วนนึงไม่ได้
แต่นางฟ้าเองก็พยายามไถ่โทษให้อุไรอยู่เสมอแต่อุไรยังคงมีความอิจฉาบังตาให้มืดบอดอยู่
คนที่ผิดน่าจะเป็นคุณแม่ของนางฟ้านะ ไม่เคยคิดจะเห็นหัวใครเลย คิดถึงแต่ตัวเอง ทั้งๆที่ก็มั่งมีศรีสุขทุกอย่างยังไม่รู้จักพออีก
เพื่อนรักเพื่อนริษยา ในมุมของ "อุไร"
ตอนแรกเรารู้สึกว่าบทมันดูขาดๆเกินๆ ไม่สมเหตุสมผลหลายจุด เราเลยไม่สนใจติดตาม ประกอบกับไปอ่านเรื่องย่อมาแล้ว
แต่เราชื่นชอบ คริส หอวัง มากๆ และในเรื่องนี้เราคิดว่าคริสเล่นดีนะ นักแสดงคนอื่นๆก็เล่นดี ตัวแม่ทั้งนั้น แต่บทอ้ะมันอ่อนจริงๆแหละ
แต่ในเนื้อเรื่องที่เราดูแล้วอดรนทนไม่ไหวอยากจะระบายก็คงเป็นชีวิตของอุไรนี่แหละ อุไรน่ะเลวจริงแถมมีใจขี้อิจฉา ชีวิตถึงได้ไม่มีความสุข
ตอนที่อุไรโกรธนางฟ้าเรื่องทุนมาก จนใครๆเค้าก็พากันมองว่าอุไรใจแคบ งี่เง่า เจ้าคิดเจ้าแค้น แต่ถ้ามองในมุมของอุไร อยู่ในสถานการณ์เดียว
กันกับอุไรมันคงเป็นอะไรที่อุไรเจ็บปวดมากๆ อุไรอาจจะอิจฉานางฟ้าอยู่ลึกๆมาตลอด และหวังว่าทุนนี้จะทำให้ตัวเองยกฐานะขึ้นมาเท่าเทียม
นางฟ้าซะที แต่พอเรื่องทุนมากลายเป็นแบบนี้มันเลยเหมือนฟางเส้นสุดท้ายของอุไรนั่นแหละ ประกอบกับชีวิตอุไรคงมาถึงที่สุดจริงๆถ้าไม่ได้เงินก้อนนั้น
คงต้องลำบากไปกู้ยืมจนแม่ตัวเองต้องไปทำงานอย่างว่า... แม้อุไรจะเรียนจบมาได้แต่ก็ได้แผลในใจไปแล้วแหละ
บางสิ่งบางอย่างในชีวิตของคนหนึ่งมันอาจจะเป็นเหมือนความหวังหรือโอกาสสำคัญในชีวิตของคนๆหนึ่งก็ได้ ในขณะที่ในอีกชีวิตของอีกคนนึง
กลับมองมันเป็นเหมือนของเล่น เป็นเครื่องประดับสักชิ้นที่จะคว้าเอามาประดับโปรไฟล์ชีวิตให้สวยงามขึ้น ทั้งๆที่ถ้าไม่มีมันชีวิตก็ไม่ได้ขาดแคลนอะไรเลย
แต่สิ่งที่อุไรทำมาตลอดทั้งเรื่องมันผิดจริงๆและเลวจริงแหละ การที่ชีวิตเกิดมาลำบากมันไม่ได้เป็นข้ออ้างให้ทำตัวเลวนะ
พอดีเราสะดุดใจตอนที่ นางฟ้า ไปหาพระที่วัดแล้วพระท่านพูดว่า "เราไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินว่าใครดีหรือเลว ถ้าเราไม่ได้ไปอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเขา
ไม่แน่ว่าถ้าเราอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเขา เราอาจจะทำแบบเขาหรือยิ่งกว่าเขาก็ได้" เราเลยอดรู้สึกที่จะเห็นใจอุไรไปด้วยส่วนนึงไม่ได้
แต่นางฟ้าเองก็พยายามไถ่โทษให้อุไรอยู่เสมอแต่อุไรยังคงมีความอิจฉาบังตาให้มืดบอดอยู่
คนที่ผิดน่าจะเป็นคุณแม่ของนางฟ้านะ ไม่เคยคิดจะเห็นหัวใครเลย คิดถึงแต่ตัวเอง ทั้งๆที่ก็มั่งมีศรีสุขทุกอย่างยังไม่รู้จักพออีก